აზნაურის ყმა
| ხაზი 13: | ხაზი 13: | ||
[[კატეგორია:საქართველოს ისტორია]] | [[კატეგორია:საქართველოს ისტორია]] | ||
| − | [[კატეგორია: | + | [[კატეგორია:სოციალური ფენა ფეოდალურ საქართველოში]] |
12:57, 30 მაისი 2019-ის ვერსია
აზნაურის ყმა - ყმა-გლეხი ფეოდალურ საქართველოში. XI ს-დან თანდათან მდაბიოთაგან უმრავლესობას ყმობის უღელი დაედო და „აზნაურის ყმად“ იქცა. თამარ მეფის ისტორიკოსი წოდებრიობისა და საზოგადოებრივი მდგომარეობის დაბალ საფეხურზე მდგომ გლეხთა აღსანიშნად სწორედ ამ ტერმინს, „აზნაურის ყმას“ გამოიყენებს. რასაკვირველია, გლეხები მარტო აზნაურებს არ ჰყავდათ ყმებად, თვით მეფესაც და ეკლესიასაც, მაგრამ „აზნაურის ყმა“ ღირსებით მეფისა და ეკლესიის ყმებზე დაბლა იდგა. გლეხ-ყმათა მდგომარეობა სხვადასხვაგვარი იყო, რომელთა უფლებებიცა და საზოგადოებრივი მდგომარეობაც არსებითად განირჩეოდა. ყმა-გლეხსაც შეეძლო თავისი დამსახურებით დაწინაურება. იგი არა უბრალო ყმა, არამედ „ვარგი და საცნაური აზნაურის ყმა“ ხდებოდა.
წყარო
დემოკრატიული ტენდენციები: ანტიკური სამყარო და საქართველო (ენციკლოპედიური ცნობარი), რედაქტორი ქეთევან აბესაძე, თბილისი, 2012.
