ბოდვითი აფეთქება
(→წყარო) |
|||
ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
'''„ბოდვითი აფეთქება“''' - (bouffèe delirante ფრანგ.), ტერმინი იხმარება მწვავე ფსიქოზური ეპიზოდების აღსანიშნავად, რომლებიც, როგორც თავიდან თვლიდნენ, უვითარდებათ მხოლოდ ფსიქოპათიურ პიროვნებებს (dègènèrès). | '''„ბოდვითი აფეთქება“''' - (bouffèe delirante ფრანგ.), ტერმინი იხმარება მწვავე ფსიქოზური ეპიზოდების აღსანიშნავად, რომლებიც, როგორც თავიდან თვლიდნენ, უვითარდებათ მხოლოდ ფსიქოპათიურ პიროვნებებს (dègènèrès). | ||
− | თავდაპირველად კლინიკური სურათის აღწერილობაში 5 მახასიათებელი იყო: მთელი რიგი სისტემატიზირებული [[ბოდვითი აზრები პოლიმორფული|ბოდვითი აზრები]], ხანდახან – [[ჰალუცინოზი]]; ემოციურ არასტაბილურობასთან შეუღლებული ცნობიერების ერთგვარი დაბინდვა; სომატური სიმპტომების არარსებობა; სწრაფი და სრული რემისია. მოგვიანებით გამოყვეს სხვა თავისებურებებიც: ეპიზოდის პრეციპიტაციის შესაძლებლობა ფსიქოსოციალური სტრესორებით; უსიმპტომო ინტერვალების შემდეგ ეპიზოდის განმეორების მაღალი რისკი; შიზოფრენიასა და ეპიზოდს შორის ნოზოლოგიური კავშირის არარსებობა, თუმცა, ერთი ან რამდენიმე რეციდივის შემდეგ შეიძლება განვითარდეს ქრონიკული შიზოფრენიული მდგომარეობა. | + | თავდაპირველად კლინიკური სურათის აღწერილობაში 5 მახასიათებელი იყო: მთელი რიგი სისტემატიზირებული [[ბოდვითი აზრები პოლიმორფული|ბოდვითი აზრები]], ხანდახან – [[ჰალუცინოზი]]; ემოციურ არასტაბილურობასთან შეუღლებული [[ცნობიერების დაბინდვა|ცნობიერების ერთგვარი დაბინდვა]]; სომატური სიმპტომების არარსებობა; სწრაფი და სრული რემისია. მოგვიანებით გამოყვეს სხვა თავისებურებებიც: ეპიზოდის პრეციპიტაციის შესაძლებლობა ფსიქოსოციალური სტრესორებით; უსიმპტომო ინტერვალების შემდეგ ეპიზოდის განმეორების მაღალი რისკი; შიზოფრენიასა და ეპიზოდს შორის ნოზოლოგიური კავშირის არარსებობა, თუმცა, ერთი ან რამდენიმე რეციდივის შემდეგ შეიძლება განვითარდეს ქრონიკული შიზოფრენიული მდგომარეობა. |
ტერმინი შემოიტანა Legrain-მა 1886 წელს, შემდეგ გადმოიღო Magnan-მა. | ტერმინი შემოიტანა Legrain-მა 1886 წელს, შემდეგ გადმოიღო Magnan-მა. |
14:21, 2 ოქტომბერი 2018-ის ვერსია
„ბოდვითი აფეთქება“ - (bouffèe delirante ფრანგ.), ტერმინი იხმარება მწვავე ფსიქოზური ეპიზოდების აღსანიშნავად, რომლებიც, როგორც თავიდან თვლიდნენ, უვითარდებათ მხოლოდ ფსიქოპათიურ პიროვნებებს (dègènèrès).
თავდაპირველად კლინიკური სურათის აღწერილობაში 5 მახასიათებელი იყო: მთელი რიგი სისტემატიზირებული ბოდვითი აზრები, ხანდახან – ჰალუცინოზი; ემოციურ არასტაბილურობასთან შეუღლებული ცნობიერების ერთგვარი დაბინდვა; სომატური სიმპტომების არარსებობა; სწრაფი და სრული რემისია. მოგვიანებით გამოყვეს სხვა თავისებურებებიც: ეპიზოდის პრეციპიტაციის შესაძლებლობა ფსიქოსოციალური სტრესორებით; უსიმპტომო ინტერვალების შემდეგ ეპიზოდის განმეორების მაღალი რისკი; შიზოფრენიასა და ეპიზოდს შორის ნოზოლოგიური კავშირის არარსებობა, თუმცა, ერთი ან რამდენიმე რეციდივის შემდეგ შეიძლება განვითარდეს ქრონიკული შიზოფრენიული მდგომარეობა.
ტერმინი შემოიტანა Legrain-მა 1886 წელს, შემდეგ გადმოიღო Magnan-მა.