უთო - ქსოვილის საუთოო თუჯის ხელსაწყო. ქალაქური ცხოვრების პროდუქტი. ჩვეულებრივ ტიპურ უთოს გააჩნია ტანი (სადაც იყრება ნახშირი), ტარი და სახურავი. გვერდები დაფანჯრული აქვს, რათა ნაკვერჩხალმა ჟანგბადი ზომიერად მიიღოს და სიმხურვალე შეინარჩუნოს.
წყარო
ქართული მატერიალური კულტურის ეთნოგრაფიული ლექსიკონი
