შარაშიძე დავით
მ (მომხმარებელმა Echelidze გვერდი „დავით შარაშიძე“ გადაიტანა გვერდზე „შარაშიძე დავით“ გადამისამა...) |
|||
| (2 მომხმარებლების 4 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:DaviT SaraSiZe.jpg|thumb|'''დავით შარაშიძე''']] | [[ფაილი:DaviT SaraSiZe.jpg|thumb|'''დავით შარაშიძე''']] | ||
| − | '''შარაშიძე დავით გიორგის ძე''' ''(დ. - 1877, სოფ. ბახვი, ოზურგეთის მაზრა - გ. - 5.XI.1935)'' - გამოჩენილი სოციალ-დემოკრატი, ცნობილი პოეტის, [[შალვა შარაშიძე|შალვა შარაშიძის]] (თაგუნას) და მკვლევარ-ისტორიკოსის, [[ქრისტინე შარაშიძე|ქრისტინე შარაშიძის]], ძმა, ხოლო პარიზის უნივერსიტეტის პროფესორის გიორგი შარაშიძის მამა იყო (ემიგრანტულ პრესაში 1886 წ. არის დაბადების თარიღად მითითებული). | + | '''შარაშიძე დავით გიორგის ძე''' - ''(დ. - 1877, სოფ. ბახვი, ოზურგეთის მაზრა - გ. - 5.XI.1935)'' - გამოჩენილი სოციალ-დემოკრატი, ცნობილი პოეტის, [[შალვა შარაშიძე|შალვა შარაშიძის]] (თაგუნას) და მკვლევარ-ისტორიკოსის, [[ქრისტინე შარაშიძე|ქრისტინე შარაშიძის]], ძმა, ხოლო პარიზის უნივერსიტეტის პროფესორის გიორგი შარაშიძის მამა იყო (ემიგრანტულ პრესაში 1886 წ. არის დაბადების თარიღად მითითებული). |
| + | ====ბიოგრაფია==== | ||
დაიბადა ცნობილი პედაგოგების - გიგო შარაშიძის და ნინო ქიქოძის ოჯახში. ასწავლიდნენ ბახვის სკოლაში, რომელიც გაბრიელ ეპისკოპოსს აუგია (ნინო ქიქოძე გაბრიელ ეპისკოპოსის ძმისწული გახლდათ). თავდაპირველად სოფლის სკოლაში სწავლობდა, შემდეგ ქუთაისში და ბოლოს ოდესის რეალურ სასწავლებელში. ახალგაზრდობიდანვე რევოლუციურ მუშაობაში აქტიურად ჩაერთო. 1905 წლის სტუდენტური გამოსვლების შემდეგ დააპატიმრეს. რამდენიმე თვეში გაანთავისუფლეს იმ პირობით, რომ დაუყოვნებლივ დატოვებდა [[რუსეთის იმპერია|რუსეთის იმპერიის]] საზღვრებს. გაემგზავრა [[შვეიცარია]]ში, სადაც ჟენევის უნივერსიტეტში მიიღო უმაღლესი განათლება. სამშობლოში დაბრუნებულს აქ ცხოვრების უფლება კვლავ არ მისცეს და იძულებული გახდა უცხოეთში | დაიბადა ცნობილი პედაგოგების - გიგო შარაშიძის და ნინო ქიქოძის ოჯახში. ასწავლიდნენ ბახვის სკოლაში, რომელიც გაბრიელ ეპისკოპოსს აუგია (ნინო ქიქოძე გაბრიელ ეპისკოპოსის ძმისწული გახლდათ). თავდაპირველად სოფლის სკოლაში სწავლობდა, შემდეგ ქუთაისში და ბოლოს ოდესის რეალურ სასწავლებელში. ახალგაზრდობიდანვე რევოლუციურ მუშაობაში აქტიურად ჩაერთო. 1905 წლის სტუდენტური გამოსვლების შემდეგ დააპატიმრეს. რამდენიმე თვეში გაანთავისუფლეს იმ პირობით, რომ დაუყოვნებლივ დატოვებდა [[რუსეთის იმპერია|რუსეთის იმპერიის]] საზღვრებს. გაემგზავრა [[შვეიცარია]]ში, სადაც ჟენევის უნივერსიტეტში მიიღო უმაღლესი განათლება. სამშობლოში დაბრუნებულს აქ ცხოვრების უფლება კვლავ არ მისცეს და იძულებული გახდა უცხოეთში | ||
გადახვეწილიყო. | გადახვეწილიყო. | ||
| − | მხოლოდ 1917 წლის რევოლუციის შემდეგ დაბრუნდა [[საქართველო]]ში. დაარსების დღიდან რედაქტორობდა სოციალ-დემოკრატთა რუსულ ენაზე გამომავალ გაზეთს - | + | მხოლოდ 1917 წლის რევოლუციის შემდეგ დაბრუნდა [[საქართველო]]ში. დაარსების დღიდან რედაქტორობდა სოციალ-დემოკრატთა რუსულ ენაზე გამომავალ გაზეთს - „[[ბარბა (გაზეთი)|Борьба]]“. 1918 იყო [[საქართველოს ეროვნული საბჭო|ეროვნული საბჭოს]] წევრი. 1919 დამოუკიდებელი [[საქართველოს დამფუძნებელი კრება|საქართველოს დამფუძნებელი კრების]] წევრად აირჩიეს. |
| − | საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ კვლავ აიძულეს [[ემიგრაცია]]ში წასულიყო. 1925 წლამდე სტამბოლში ცხოვრობდა, შემდეგ კი საფრანგეთში დასახლდა და იქ გააგრძელა პოლიტიკური და ჟურნალისტური მოღვაწეობა. იყო სოციალ-დემოკრატიული მიმართულების გაზეთების - „ბრძოლა“ და „ბრძოლის ხმა“ - რედაქტორი, ასევე, პარიზში გამომავალი ინტერპარტიული ორგანოს - „დამოუკიდებელი საქართველოს“ თანარედაქტორი. მისი პუბლიცისტური წერილები იბეჭდებოდა საზღვარგარეთის ჟურნალ-გაზეთებში. მან ფრანგულ ენაზე დაწერა და გამოაქვეყნა მოზრდილი | + | საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ კვლავ აიძულეს [[ემიგრაცია]]ში წასულიყო. 1925 წლამდე სტამბოლში ცხოვრობდა, შემდეგ კი [[საფრანგეთი|საფრანგეთში]] დასახლდა და იქ გააგრძელა პოლიტიკური და ჟურნალისტური მოღვაწეობა. იყო სოციალ-დემოკრატიული მიმართულების გაზეთების - „ბრძოლა“ და „ბრძოლის ხმა“ - რედაქტორი, ასევე, პარიზში გამომავალი ინტერპარტიული ორგანოს - „დამოუკიდებელი საქართველოს“ თანარედაქტორი. მისი პუბლიცისტური წერილები იბეჭდებოდა საზღვარგარეთის ჟურნალ-გაზეთებში. მან ფრანგულ ენაზე დაწერა და გამოაქვეყნა მოზრდილი შრომა (212 გვერდი) ანრი ბარბიუსის საპასუხოდ, სათაურით: „საბჭოები და საქართველო“, რომელსაც ახლავს [[კაუცკი კარლ|კ. კაუცკი]]ს ვრცელი წინასიტყვაობა. დაკრძალულია ლევილში. |
| − | შრომა (212 გვერდი) ანრი ბარბიუსის საპასუხოდ, სათაურით: „საბჭოები და საქართველო“, რომელსაც ახლავს კ. | + | |
::::::::::::::::::::::::::::::'''''ლელა სარალიძე''''' | ::::::::::::::::::::::::::::::'''''ლელა სარალიძე''''' | ||
| ხაზი 22: | ხაზი 22: | ||
[[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი]] | [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი]] | ||
| − | [[კატეგორია:ქართველი | + | [[კატეგორია:ქართველი პუბლიცისტები]] |
| + | [[კატეგორია:ქართველი პოეტები]] | ||
[[კატეგორია:სოციალ-დემოკრატიული პარტიის წევრები]] | [[კატეგორია:სოციალ-დემოკრატიული პარტიის წევრები]] | ||
[[კატეგორია:ქართველი პოლიტიკოსები]] | [[კატეგორია:ქართველი პოლიტიკოსები]] | ||
[[კატეგორია:საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრები]] | [[კატეგორია:საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრები]] | ||
[[კატეგორია:საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] | [[კატეგორია:საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] | ||
| − | [[კატეგორია: | + | [[კატეგორია:1919-1921 წლების საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] |
| + | [[კატეგორია:შარაშიძეები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 01:04, 8 სექტემბერი 2020 მდგომარეობით
შარაშიძე დავით გიორგის ძე - (დ. - 1877, სოფ. ბახვი, ოზურგეთის მაზრა - გ. - 5.XI.1935) - გამოჩენილი სოციალ-დემოკრატი, ცნობილი პოეტის, შალვა შარაშიძის (თაგუნას) და მკვლევარ-ისტორიკოსის, ქრისტინე შარაშიძის, ძმა, ხოლო პარიზის უნივერსიტეტის პროფესორის გიორგი შარაშიძის მამა იყო (ემიგრანტულ პრესაში 1886 წ. არის დაბადების თარიღად მითითებული).
სარჩევი |
[რედაქტირება] ბიოგრაფია
დაიბადა ცნობილი პედაგოგების - გიგო შარაშიძის და ნინო ქიქოძის ოჯახში. ასწავლიდნენ ბახვის სკოლაში, რომელიც გაბრიელ ეპისკოპოსს აუგია (ნინო ქიქოძე გაბრიელ ეპისკოპოსის ძმისწული გახლდათ). თავდაპირველად სოფლის სკოლაში სწავლობდა, შემდეგ ქუთაისში და ბოლოს ოდესის რეალურ სასწავლებელში. ახალგაზრდობიდანვე რევოლუციურ მუშაობაში აქტიურად ჩაერთო. 1905 წლის სტუდენტური გამოსვლების შემდეგ დააპატიმრეს. რამდენიმე თვეში გაანთავისუფლეს იმ პირობით, რომ დაუყოვნებლივ დატოვებდა რუსეთის იმპერიის საზღვრებს. გაემგზავრა შვეიცარიაში, სადაც ჟენევის უნივერსიტეტში მიიღო უმაღლესი განათლება. სამშობლოში დაბრუნებულს აქ ცხოვრების უფლება კვლავ არ მისცეს და იძულებული გახდა უცხოეთში გადახვეწილიყო.
მხოლოდ 1917 წლის რევოლუციის შემდეგ დაბრუნდა საქართველოში. დაარსების დღიდან რედაქტორობდა სოციალ-დემოკრატთა რუსულ ენაზე გამომავალ გაზეთს - „Борьба“. 1918 იყო ეროვნული საბჭოს წევრი. 1919 დამოუკიდებელი საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრად აირჩიეს.
საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ კვლავ აიძულეს ემიგრაციაში წასულიყო. 1925 წლამდე სტამბოლში ცხოვრობდა, შემდეგ კი საფრანგეთში დასახლდა და იქ გააგრძელა პოლიტიკური და ჟურნალისტური მოღვაწეობა. იყო სოციალ-დემოკრატიული მიმართულების გაზეთების - „ბრძოლა“ და „ბრძოლის ხმა“ - რედაქტორი, ასევე, პარიზში გამომავალი ინტერპარტიული ორგანოს - „დამოუკიდებელი საქართველოს“ თანარედაქტორი. მისი პუბლიცისტური წერილები იბეჭდებოდა საზღვარგარეთის ჟურნალ-გაზეთებში. მან ფრანგულ ენაზე დაწერა და გამოაქვეყნა მოზრდილი შრომა (212 გვერდი) ანრი ბარბიუსის საპასუხოდ, სათაურით: „საბჭოები და საქართველო“, რომელსაც ახლავს კ. კაუცკის ვრცელი წინასიტყვაობა. დაკრძალულია ლევილში.
- ლელა სარალიძე
[რედაქტირება] ლიტერატურა
- სცსა,ფ 2124 (დავით გიორგის ძე შარაშიძის ფონდი), აღწ. 1;
- გ. შარაძე, ქართული ემიგრანტული ჟურნალისტიკის ისტორია, ტ. I, თბ., 2001.
[რედაქტირება] იხილე აგრეთვე
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
