სკოლაში შესვლასთან ერთად მნიშვნელოვნად იცვლება ბავშვის ცხოვრება. მის უდარდელ ცხოვრებას საქმიანი, ვალდებულებებით აღსავსე დღეები ენაცვლება და ბავშვს ახალი სოციალური სტატუსი - მოსწავლის სტატუსი ენიჭება. ამიტომ მნიშვნელოვანია პირველკლასელის დახმარება ახალ საქმიან გარემოსთან შეგუებაში, ელემენტარული სასწავლო ჩვევების დაუფლებაში, თანაკლასელებთან თანამშრომლობის უნარის განვითარებაში.

პედაგოგებმა კარგად იციან, რომ პირველკლასელები მალე კარგავენ „პირველი სექტემბრის“ ეიფორიას. გაკვეთილებზე მალე იღლებიან, უჩივიან სირთულესა და დაღლილობას. ერთი სული აქვთ, ზარი დაირეკოს, რათა დაუბრუნდნენ „თავისუფალი“ თამაშის სიტუაციას. ამიტომ, სწავლის დაწყების პირველივე დღეებში საჭიროა მოსწავლეთა გამხნევება, დახმარება სასწავლო პროცესში წამოჭრილი სირთულეების გადალახვაში, ზრუნვა იმაზე, რომ სასწავლო პროცესი ნაკლებად დამღლელი აღმოჩნდეს. აუცილებელია გაკვეთილის პროცესში მარტივი ფიზიკური ვარჯიშების შესრულება.

პირველკლასელისთვის სწავლაში წარმატება ძალიან მნიშვნელოვანია და, ამიტომ, ისინი ძლიერ განიცდიან წარუმატებლობას. აუცილებელია მათთვის ისეთი გარემოს შექმნა, სადაც თითოეული მოსწავლე იგრძნობს საკუთარ მნიშვნელობასა და განუმეორებლობას.

მასწავლებლებმა კარგად იციან, რომ პირველკლასელი თვალსაჩინოდ მიწოდებულ მასალას უკეთ იმახსოვრებს. მას უჭირს ნებელობით ყურადღებისა და მეხსიერების მართვა. ამიტომ, საჭიროა სასწავლო პროცესის გამრავალფეროვნება თამაშებითა და საინტერესო თვალსაჩინოებებით.

პირველკლასელებს უჭირთ საკუთარი მოქმედებების კონტროლი. ამიტომ აუცილებელია მათში რეფლექსიის უნარის, საკუთარი ემოციური მდგომარეობის გაგებისა და თვითკონტროლის განვითარება.

პირველკლასელთა სასწავლო პროცესი ეფექტურად მიმდინარეობს თამაშის სიტუაციაში. ამიტომ სადამრიგებლო შეხვედრები I კლასში დიდაქტიკური ზღაპრების განხილვით, დიდაქტიკური თამაშების3 ფორმით უნდა მიმდინარეობდეს.

პირველკლასელისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ფიგურა მასწავლებელია. მისი შექება და შენიშვნა მნიშვნილოვნად მოქმედებს მოსწავლეზე. ამიტომ, სასურველია, რომ დამრიგებელი საკლასო წესების გარდა შეეხოს წიგნების კითხვის მნიშვნელობას, ეტიკეტს.

მასწავლებელი მაქსიმალურად კეთილგანწყობილი და თბილი უნდა იყოს პირველკლასელთა მიმართ. ის ხომ სკოლაში პირდაპირ თბილი ოჯახური გარემოდან მოდის. ის კი, ვინც სკოლამდელი დაწესებულებიდან მოდის, ასევე განიცდის სკოლისგან განსხვავებულ გარემოსთან განშორებას. ძალიან მნიშვნელოვანია პირველ დღეებში თანატოლების, სასკოლო გარემოს გაცნობა, სკოლის მოთხოვნებთან უმტკივნეულო შეგუება.

მიმართულება

პიროვნული და მორალური განვითარება

მიმართულების მიზანია ბავშვებში პიროვნული უნიკალობის გრძნობის ჩამოყალიბება, სხვა პიროვნებებისადმი შემწყნარებლური დამოკიდებულების ფორმირება (მათი მიღება ისეთებად, როგორებიც არიან), საკუთარი პოზიციის გამოხატვის და სხვისი გავლენის გარეშე მისი დაცვისა და სხვისი ღირსების დაცვით ურთიერთობის დამყარების უნარის განვითარება.

მიმართულება

გარემოსდაცვითი კულტურა და ცხოვრების ჯანსაღი წესი

მიმართულების მიზანი არის ბავშვებში გარემოს, პირადი ჰიგიენის დაცვის მოთხოვნილების განვითარება. სწორი კვების, დღის რეჟიმის დაცვის, სპორტის მნიშვნელობის გა- თვითცნობიერება, იმ აზრის დამკვიდრება, რომ გარემოს დაცვა, აქტიურობა, ჯანმრთელობა საკუთარი თავისადმი პატივისცემის ერთ-ერთი გამოხატულებაა.

მიმართულება

უსაფრთხოება და მოქალაქეობრივ-პატრიოტული ცნობიერება

მიმართულების მიზანი არის მოსწავლეებში საკუთარი ქვეყნისადმი პოზიტიური დამოკიდებულების, სამშობლოს სიყვარულის გრძნობის განვითარება. ინფორმაციის მიწოდება ისტორიული მოვლენების, ცნობილი პიროვნებების შესახებ; საკუთარი თავის, ეზოს, ქუჩის, ქალაქის, სოფლისადმი მზრუნველი დამოკიდებულების ჩამოყალიბება.

მიმართულება

თვალსაწიერის გაფართოება

მიმართულების მიზანი არის მოსწავლეებში ხელოვნების, ლიტერატურის, ტექნოლოგიური და სამეცნიერო მიღწევებისადმი ინტერესის გაღვივება.

მიმართულება

პიროვნული და მორალური განვითარება

თემა 1

საკლასო საზოგადოების ჩამოყალიბება - ერთმანეთის გაცნობა, სკოლასთან შეგუება - რატომ დავდივართ სკოლაში? ურთიერთობების განმტკიცება, ერთმანეთის მიმართ მზრუნველი დამოკიდებულების ჩამოყალიბება.

სასწავლო წლის დასაწყისში დამრიგებლის უმთავრესი მიზანი ბავშვებთან კონტაქტის დამყარება, მეგობრული, თბილი და უსაფრთხო გარემოს შექმნაა. პირველ რიგში უნდა მოხდეს თანაკლასელთა, მასწავლებლისა და სასკოლო გარემოს გაცნობა. შესაძლებელია, დაწყებით კლასში სადამრიგებლო საათი თამაშის სახით წარიმართოს.

აქტივობა 1. „გაცნობა“

მიზანი: ჯგუფის წევრების გაცნობა, ერთმანეთის სახელების გაგება, დამახსოვრება. მასალა: ბურთი;

მიმდინარეობა: თამაშს მასწავლებელი იწყებს. ამბობს თავის სახელს, შემდეგ ესვრის ბურთს რომელიმე ბავშვს, რომელიც ასევე ამბობს თავის სახელს და ა.შ.

შესაძლოა მსგავსი თამაშის გართულება - სახელის გარდა დაასახელონ საყვარელი თამაში, საჭმელი ან მოყვნენ, თუ რატომ დაარქვეს ეს სახელი.

აქტივობა 2. „ნაცნობობის განმტკიცება“

მიზანი: ჯგუფის წევრების გაცნობა, ნაცნობობის განმტკიცება;

მასალა: ბურთი;

მიმდინარეობა: წამყვანი ესვრის ბურთს რომელიმე ბავშვს და ეკითხება სხვა ბავშვებს:

რა ჰქვია ამ ბიჭუნას (გოგონას)? ბავშვები ერთხმად იმეორებენ მის სახელს.

აქტივობა 3.

მიზანი: ნაცნობობის განმტკიცება, ახალ გარემოსთან შეგუება.

დამრიგებელი სთხოვს მოსწავლეებს მიმოიხედონ და დაასახელონ, რამდენი მოსწავლეა მათ კლასში? რამდენი გოგონაა კლასში? რამდენი ბიჭუნა? რამდენია ცისფერთვალება? რამდენს აქვს მუქი თმა? ასევე, სთხოვს დაითვალონ, თუ რამდენი ფანჯარაა კლასში? დაასახელონ, რა ფერისაა კედლები და სხვ.

შესაძლებელია, მასწავლებელმა სთხოვოს მოსწავლეებს, ცოტა ხნით თვალები დახუჭონ და ისე აღწერონ საკლასო გარემო.

აქტივობა 4.

მიზანი: ახალ გარემოსთან ადაპტაცია

მასწავლებელი მოსწავლეებს ესაუბრება რომელიმე ზღაპრის პერსონაჟზე (მაგ.: პინოქიოზე), რომელსაც სკოლაში უნდა შემოსვლა. სთხოვს, დაეხმარონ პინოქიოს სასკოლო ჩანთის ჩალაგებაში. რა დასჭირდება სკოლაში პინოქიოს?

აქტივობა 5.

მიზანი: ახალ გარემოსთან ადაპტაცია.

დამრიგებელი სთხოვს მოსწავლეებს აღწერონ, თუ როგორ უნდა მიაგნოს პინოქიომ მათ კლასს. დამრიგებელი თავდაპირველად თვითონ აძლევს მინიშნებებს, თუ რომელ სართულზეა საკლასო ოთახი, საით უნდა გაუხვიოს მან - მარჯვნივ თუ მარცხნივ. როგორ უნდა მიაგნოს საპირფარეშოს?

აქტივობა 6. „ჩემი სახლი“

მიზანი: ახალ გარემოსთან ადაპტაცია, კლასში თბილი ატმოსფეროს ჩამოყალიბება.

დამრიგებელი სთხოვს მოსწავლეებს სახლიდან წამოიღონ მათი საყვარელი ბავშვობის ფოტო და ფოტოებს ამაგრებს წინასწარ დახატული სახლის ფანჯრებზე. საუბრობს იმაზე, რომ სკოლამ ისინი ყველა გააერთიანა და ახლა სკოლა მათი მეორე სახლია.

დამრიგებელი სთხოვს მოსწავლეებს იპოვონ მსგავსება სახლსა და სკოლას შორის. მან შესაძლოა თვითონვე მისცეს ბიძგი: სკოლაშიც გვაქვს საათი, საწერი მაგიდა, ფარდები . .

თემა 3

წესები

რა გვეხმარება კარგად სწავლაში?

დამრიგებელი უხსნის მოსწავლეებს, რომ ერთად სწავლისა და თანამშრომლობისათვის სკოლაში სჭირდებათ წესები.

დამრიგებელი განუმარტავს მოსწავლეებს, რომ ვერავინ შეძლებს კარგად ისწავლოს, თუ კლასში მუდამ იქნება ხმაური, უსუფთაობა, ვერავინ გაიგებს მასწავლებლის ხმას, ვერ მოისმენს საინტერესო დავალებებს. ყველაფერ ამაში კი მათ მეგობარი წესები დაეხმარება.

მასწავლებელი სთხოვს მოსწავლეებს, თავად მოიფიქრონ და აზრი გამოთქვან, თუ როგორ უნდა მოიქცნენ, რათა მასწავლებლის (ან თანაკლასელის) მიერ მოყოლილი საინტერესო ზღაპარი კარგად მოისმინონ. დამრიგებელი ეხმარება პირველკლასელებს შემდეგი წესების ფორმულირებაში: არ უნდა ვიხმაუროთ, ერთად არ ვილაპარაკოთ, თუ გვსურს შეკითხვის დასმა ან პასუხი, ხელი უნდა ავწიოთ, თანაკლასელებს მოვუსმინოთ და ვაცალოთ აზრის გამოთქმა. წესები ფიქსირდება ფორმატზე, რომელიც რჩება საკლასო ოთახში მთელი სასწავლო წლის მანძილზე. შესაძლოა მოსწავლეებმა დახატონ წესები. დამრიგებელს შეუძლია გამოიყენოს დიდაქტიკური ზღაპარიც. მოსწავლეები ისმენენ, არჩევენ და ხატავენ ზღაპარში გადმოცემულ ამბავს.

ამბავი ბოკვერ პაკოზე

ერთ უღრან ტყეში მშობლებთან ერთად ბოკვერი პაკო ცხოვრობდა. ის ძალიან მხიარული და აქტიური იყო. პაკოს სასკოლო ასაკი შეუსრულდა თუ არა, მშობლებმა ტყის სკოლაში მიაბარეს.

პაკოს სკოლა ძალიან მოეწონა. ძალიან უნდოდა, რომ მთელ კლასს გაეგო, თუ როგორი ყოჩაღი და საზრიანია, თან მასწავლებელს, ბატონ ჟირაფსაც ხშირად შეექო.

პაკო ძალიან სწრაფად ასრულებდა დავალებებს და ძალიან უნდოდა, რომ პირველს ეპასუხა. ამიტომ, ამოხსნიდა თუ არა ამოცანას, მაშინვე წამოიყვირებდა ხოლმე პასუხს.

მაგრამ მასწავლებელი ჟირაფი ამით უკმაყოფილო იყო, იგი პაკოსგან მოითხოვდა, რომ წამოყვირების ნაცვლად ხელი აეწია. პაკოს კი ძალიან ეშინოდა, რომ მას ვინმე დაასწრებდა პასუხს და მასწავლებელი ვერ გაიგებდა, როგორი ჭკვიანი და მონდომებული იყო. პაკო დავალებას შეასრულებდა თუ არა, სულ ადგილზე წრიალებდა, მცირე ხნის შემდეგ კი ვეღარ ითმენდა და ყვიროდა: რას ფიქრობთ? იცით რა ადვილია?! მე ვიცი პასუხი!

მაგრამ მასწავლებელი, ბატონი ჟირაფი, ამის გამო ისევ შენიშვნას აძლევდა. არც თანაკლასელებს მოსწონდათ პაკოს საქციელი...

ამ ამბების გამო გაბრაზებული პაკო სკოლიდან სახლისკენ მიმავალ ბილიკს მიუყვებოდა.

გზად მაშო შეხვდა - პატარა ფოცხვერი. მაშოს პაკოს დანახვა ძალიან გაუხარდა და სთხოვა, მასთან ერთად ეთამაშა. იქვე, ხეზე კალათბურთის ფარი იყო დამაგრებული. მაშომ შესთავაზა, რიგ რიგობით ესროლათ ბურთი ფარისკენ. დაიწყეს თამაში. მაშომ რამდენჯერმე ბურთის ჩაგდება ვერ მოახერხა. სულსწრაფი პაკო ამაზეც გაბრაზდა და ისევ დაიწყო ჩხუბი. - გაიწიე, არ იცი შენ თამაში!

- მაგრამ ახლა ხომ ჩემი ჯერია? - უთხრა მაშომ.

- არ გამოგდის და რა ვქნა?! მაინც ვერ ჩააგდებ. მე კი ნახე, რა კარგად გამომდის.მაშომ ცოტა ხანს უყურა, თუ როგორ თამაშობდა პაკო, შემდეგ კი მობეზრდა და სახლში წავიდა.

პაკოსაც არ მოეწონა მაშოს წასვლა. - ნახე, როგორია? ეწყინა. - გაიფიქრა თავისთვის.

ამ ფიქრებში გართულმა მორს ფეხი წამოჰკრა და დავარდა. ტკივილისაგან მწარედ ატირდა.

„რა ცუდი დღე მაქვს, დღეს მასწავლებელმა, ბატონმა ჟირაფმა შენიშვნა მომცა, მაშო არ მეთამაშა“. იმდენი იტირა, რომ როდესაც ტირილი მობეზრდა და ცისკენ აიხედა, ნახა, რომ დაღამებულიყო.

- ვაიმე! დედას გული გაუსკდება! - დაიყვირა პაკომ და სახლისკენ მოჰკურცხლა. გზაში გაახსენდა კლასელები, რომელთაც პასუხის გაცემა არ აცალა, მაშო, რომელიც არ ათამაშა და არც კალათში ბურთის ჩაგდება ასწავლა, ბოლოს კი დედიკოც ანერვიულა. „სახლში რომ მივალ, პირობას ვიძლევი, ყველაფერს გამოვასწორებ”.

სახლში მიირბინა თუ არა, დედიკოს ჩაეხუტა და უთხრა: - დე, ბოდიში, რომ განერვიულე.

- დედა ძალიან განერვიულებული იყო, მაგრამ პაკოს დანახვა ისე გაუხარდა, რომ აღარ დატუქსა, მოეფერა და გემრიელი ვახშამით გაუმასპინძლდა.

დილით პაკო სკოლაში წავიდა. დავალება პირველმა ამოხსნა, მაგრამ კი არ წამოიყვირა, ხელი ასწია. მასწავლებელ ჟირაფს ეს ამბავი ძალიან ესიამოვნა. პაკო გაიძახა, გამოკითხა და დიდი, დიდი წითელი ვარსვლავი დაუწერა.

შესვენებაზე პაკო მაშოსთან მივიდა და ბოდიში მოუხადა, ხოლო შემდეგ კალათში ბურთის ჩაგდებაც ასწავლა.

მეორე დღეს პაკოს დაბადების დღე იყო. მასთან მთელი კლასი მივიდა მისალოცად, მათ შორის - მაშოც. ძალიან კარგად ითამაშეს. პაკო მიხვდა, რომ ასეთი კარგი დრო არასოდეს უტარებია.

თამაშისგან დაღლილი პაკო ძილის წინ ფიქრობდა, რომ ძალიან კარგია, როდესაც ზრუნავენ შენზე, მაგრამ ასევე სასიამოვნო ყოფილა, როდესაც შენ ზრუნავ სხვებზე!

თემა 4

მოსწავლის (ზოგადად, ადამიანების: დედის, მამის, სხვადასხვა პროფესიის წარმომადგენლების) ვალდებულებები, პასუხისმგებლობის გრძნობა

დამრიგებლის მიზანია გააცნობიერებინოს მოსწავლეებს მათი, როგორც მოსწავლის, ვალდებულებები. დამრიგებელს შეუძლია გამოიყენოს დიდაქტიკური ზღაპარიც. მოსწავლეები ისმენენ, არჩევენ და ხატავენ ზღაპარში გადმოცემულ ამბავს.

ამბავი თავისუფალ ვანოზე

ერთ მშვენიერ და ნათელ დღეს პატარა ვანოს ცუდ ხასიათზე გაეღვიძა. ძალიან ეზარებოდა მეცადინეობა და ფიქრობდა: რა საშინელებაა, ყველა რაღაცას მაიძულებს: მასწავლებელი - დავალებების წერას, მშობლები - სასკოლო ნივთების მოვლას, ჩანთაში ჩალაგებას და რაც მთავარია მეცადინეობას! ბებია - ხელ-პირის დაბანას! ძალიან მომბეზრდა!

ვანომ გადაწყვიტა არაფერი გაეკეთებინა. დივანზე წამოწვა და ჭერში დაიწყო ყურება. ჭაღზე ბუზი შეამჩნია. რა ბედნიერია ეს ბუზი, თავისუფალი არსება! სულ ისვენებს და არაფერს აკეთებს! ამ ფიქრებში გართულს ჩაეძინა და ძალიან უცნაური სიზმარი დაესიზმრა.

თითქოს სკოლიდან დაბრუნებულ ვანოს შინ ასეთი სურათი დახვდა: დედიკოს ტკბილად სძინავს, მამა კი გაზეთს კითხულობს. ყველა თავისი საქმით არის დაკავებული, პატარა ვანოს კი ძალიან შია. მაცივარი გამოაღო - იქ სიცარიელეა. აღმოჩნდა, რომ იმ დღეს მაღაზიებმა დაისვენეს და სურსათი არ გაყიდეს. დედიკომაც დასვენება გადაწყვიტა და ვანოს სადილი არ მოუმზადა. ბებიამ კი სასეირნოდ წასვლა გადაწყვიტა. თან ოჯახის ყველა წევრი ერთხმად იმეორებდა: გაუმარჯოს თავისუფლებას! გაუმარჯოს არაფრის კეთებას! ასე ვითომ ორი დღე გავიდა. პატარა ვანოს ძალიან მოშივდა და ცუდ ხასიათზე დადგა. ვეღარ გაუძლო დედიკოს გულმა დაღვრემილი ვანოს ყურებას და გადაწყვიტა, სადილი გაეკეთებინა. მამა ბაზარში წავიდა, ბებია კი ვანოსთვის თბილი ქუდის ქსოვას შეუდგა.

ვანომ თვალები გაახილა, ბუზს ახედა და მიხვდა, რომ მისი ცხოვრება უფრო საინტერესოა. სამყაროში ყველამ თავის საქმე უნდა აკეთოს. აბა, წარმოიდგინეთ: ადამიანებმა საქმის კეთება რომ შეწყვიტონ, ბავშვებმა - სწავლა, მასწავლებლებმა - გაკვეთილის ახსნა, ექიმებმა - მკურნალობა, ჯამბაზმა კი - ბავშვების გართობა. საქმისა და ვალდებულებების გარეშე ცხოვრება უაზრო და მოსაწყენი იქნება.

ვანო სწრაფად წამოდგა, ჩანთიდან წიგნი და რვეული ამოიღო და მეცადინეობას შეუდგა.

დამრიგებელი ესაუბრება მოსწავლეებს, რომ ყველას გვაქვს ძირითადი საქმე, ვალდებულება. ის აუცილებლად უნდა შევასრულოთ. დამრიგებელი ეკითხება მოსწავლეებს, თუ რა არის მათი ძირითადი საქმე - ვალდებულება.

ამის შემდეგ საუბრობენ სხვადასხვა პროფესიის ადამიანების: ექიმის, მასწავლებლის, მძღოლის, გამყიდველის ვალდებულებებზე. წარმოიდგენენ სამყაროს, სადაც არავინ ასრულებს ვალდებულებებს. საუბრობენ უარყოფით შედეგებზე, მაგ.: რა მოხდება, ყველა მძღოლმა რომ გადაწყვიტოს დასვენება და არ იმუშაოს? ყველა გამყიდველმა?

თემა 10

დროის ყადრი. საათის დანიშნულება

დამრიგებელი მოსწავლეებს ეკითხება, თუ რაში გვჭირდება საათი?

დამრიგებელს აქაც შეუძლია შესთავაზოს მოსწავლეებს დიდაქტიკური ზღაპარი, რომელსაც ისინი მოისმენენ, გაარჩევენ კითხვების მეშვეობით და დაასურათებენ.

საათი

ერთი გოგონას არეულ საწერ მაგიდაზე ელექტრონული საათი იდგა. (დამრიგებელს შეუძლია უჩვენოს მოსწავლეებს ელექტრონული საათი). საათს ელექტრონული ეკრანი მას შემდეგ ჩაუბნელდა, რაც პატარა “გული”-ელემენტი გაუჩერდა.

იმ დღიდან დაიწყო გოგონას საწერ მაგიდაზე ნამდვილი არეულობა. მას შემდეგ არცერთმა ნივთმა არ იცოდა, რა დრო იყო. ფანქრების ოჯახი მუდამ აგვიანებდა „სახლში” - პენალში დაბრუნებას. ზოგი ფანქარი კი იმდენად დაბნეული იყო, რომ სულ სახლში რჩებოდა.

კალმისტრები ძალიან გვიან იწყებდნენ საშინაო დავალების შესრულებას. მაგიდის სანათი კი პირიქით - ძალიან ადრე ირთვებოდა, ვინაიდან ეგონა, რომ ძილის დრო მოვიდა.

სიბნელეში ნივთები დაბინავებასაც ვერ ასწრებდნენ. ერთმანეთს ხშირად ეჯახებოდნენ კიდეც. ერთხელ სახაზავი წებოს შეეჯახა და ბოთლი დააზიანა. წებო მაგიდაზე დაიღვარა და ყველა ნივთი ერთმანეთს შეაწება.

ამ ამბით ძალიან აღშფოთდნენ ნივთები. ყველა დიდ უკმაყოფილებას გამოთქვამდა საათის მიმართ: როგორ არ გრცხვენიათ? ჩვენ თქვენი დიდი იმედი გვქონდა ყოველთვის. ახლა კი თქვენს გამო მუდამ მასწავლებლის წითელი კალმით ვართ აჭრელებულნი. ვერაფერს ვასწრებთ.

სამწუხაროდ, საათი მათ ვერაფერს პასუხობდა. დამტვერილი და მოწყენილი თვითონაც აღშფოთებული შეჰყურებდა არეულობას, რომელიც მაგიდაზე სუფევდა. მაგრამ ცუდსაც ხომ დასასრული აქვს?!

ერთ მშვენიერ დღეს ბებიამ გოგონას ახალი ელემენტები მოუტანა. საათს მტვერი გადაწმინდეს და ახალი ელემენტი ჩაუდგეს. საათის ეკრანზე მაშინვე მწვანედ აინთო ციფრები.

გაუმარჯოს საათს! გაუმარჯოს დროს! - ერთხმად შეჰყვირეს ნივთებმა. პენალმა სახურავი აიხადა და ფანქრები დროულად დაბინავდნენ. მაგიდის სანათმა აცალა კალმისტრებს დავალების დაწერა და დაბინავება. ნივთები იმდენად ბედნიერები იყვნენ, რომ წარმოიდგენეთ, კინაღამ დაავიწყდათ გაშეშება გოგონას დანახვაზე.

გოგონას ცოტა არ იყოს გაუკვირდა ასეთი წესრიგი რომ დახვდა მაგიდაზე, მხრები აიჩეჩა. ეტყობა დედიკომ მიალაგაო. საათს შეხედა. საათი ზუსტად ცხრას აჩვენებდა, რაც იმას ნიშნავდა, რომ გოგონას ძილის დრო მოვიდა.

საათის ეკრანი კი მას შემდეგ სულ მწვანედ ანათებდა. გოგონას საწერ მაგიდაზე იდეალური წესრიგი იყო, რვეულები კი წითელი ვარსვლავებით ივსებოდა.

შეკითხვები:

მიმართულება

უსაფრთხოება და მოქალაქეობრივ-პატრიოტული ცნობიერება

თემა 1

სკოლის შენობაში ორიენტირება

აქტივობა 1. „ჩემი სკოლა“

მიზანი: სკოლის შენობაში ორიენტირება, სკოლასთან ადაპტაცია.

დამრიგებელი ათვალიერებინებს ბავშვებს შენობას. ამ აქტივობის საშუალებით ბავშვები ეცნობიან სკოლის შენობას, აკვირდებიან, რა შეფერილობის არის სკოლა და ფანჯრები, აქვს თუ არა შენობას საწვიმარი მილები.

კლასში დაბრუნების შემდეგ ბავშვებს სთავაზობენ ინდივიდუალურ დავალებას - სკოლის შენობის დახატვას. სამუშაოს შესასრულებლად მათ 10 წუთი ეძლევათ. ნახატის დასრულების შემდეგ თითოეული ბავშვი წარმოადგენს თავის ნახატს (ახდენს ნამუშევრის პრეზენტაციას).

ამ ტიპის აქტივობა ბავშვებს გარემოზე დაკვირვების ჩვევებსა და მეხსიერებას უვითარებს.

სკოლის შენობის ხატვის დროს იგი სპონტანურად კი არ ქმნის ნახატს, არამედ ცდილობს შეძლებისდაგვარად მიამსგავსოს ნანახს და ზუსტად აღწეროს იგი.

აქტივობა 2. „სკოლის ეზო“

მიზანი: სასკოლო გარემოს გაცნობა, მასთან ადაპტაცია.

დამრიგებელი ესაუბრება ბავშვებს ეზოში ჩასვლამდე და აძლევს მათ მიმართულებას. ბავშვებმა ყურადღებით უნდა დაათვალიერონ სკოლის ეზო და დაიმახსოვრონ იქ ნანახი, მაგალითად, რამდენი ხე დგას სკოლის ეზოში, რომელია ყველაზე დიდი ხე, რომელია მათგან ყველაზე ლამაზი, დააკვირდნენ, ხომ არ ცხოვრობენ ხეზე ფრინველები. ბავშვებმა უნდა შეარჩიონ ეზოში ის ადგილი, რომელიც ყველაზე მეტად მოეწონათ.

სკოლის ეზოს დათვალიერების შემდეგ ბავშვები კლასში ბრუნდებიან. მასწავლებელი სთხოვს ბავშვებს, დახატონ სკოლის ეზო და შემოხაზონ ის ადგილი, რომელიც ყველაზე მეტად მოეწონათ.

დავალების შესასრულებლად მოსწავლეებს 10 წუთი ეძლევათ. თითოეული ბავშვი წარმოადგენს ნახატს და საუბრობს მის შესახებ. ასაბუთებს, თუ რატომ მოეწონა ეზოში ეს ადგილი.

მეორეკლასელი, პირველკლასელისგან განსხვავებით, უკვე შეგუებულია მოსწავლის სტატუსსა და ვალდებულებებს. იცვლება მოსწავლის სწავლის სტილი. ყველა მოსწავლისათვის წამყვანი საქმიანობა სწავლა ხდება. მას შეუძლია უფროსის დახმარებით შეაფასოს საკუთარი წარმატებისა და წარუმატებლობის მიზეზები. თანდათან ბავშვს უვითარდება ნებელობა. მოსწავლეს შეუძლია იმპულსების შეკავება. მეხსიერებისა და ყურადღების მართვა განზრახვის შესაბამისად.

ამასთან, ყურადღებისა და მეხსიერების მართვა დიდადაა დამოკიდებული ბავშვის ტემპერამენტზე. ამიტომ, გასათვალისწინებელია ის ფაქტი, რომ, მოსწავლეები დაღლილები არიან დღის, განსაკუთრებით კი კვირის ბოლოს. ამ დროს მათ ძალიან უჭირთ დისციპლინის შენარჩუნება.

მასწავლებელი კვლავ უმნიშვნელოვანეს ფიგურად რჩება, მაგრამ მასთან ურთიერთობა უფრო პირადული ხდება. ჩნდება მასთან ურთიერთობის სურვილი შესვენებებზე, ექსკურსიაზე.

მოსწავლეს შეუძლია მასწავლებლის ცალკეული თვისებების გამოყოფა (მხიარულია, კეთილია). მეორეკლასელი მოსწავლე იწყებს მეგობრების შეფასებას თვისებებიდან გამომდინარე. იწყება თანატოლებთან თანამშრომლობის უნარის განვითარება. ამავე დროს, ჩაისახება მოლაპარაკების, დათმობის, საქმიანობების განაწილების უნარები. თუმცა ზოგი მეორეკლასელისათვის ეს ჯერ კიდევ რთული ამოცანაა.

კლასში იკვეთება ლიდერი. ხშირია მოსწავლეებს შორის პაექრობა.

მეორეკლასელს სწავლის გარდა ინტერესთა ახალი სფერო უჩნდება. ესაა ურთიერთობა პედაგოგებთან, მშობლებთან, თანატოლებთან. სრულფასოვანი პიროვნების ფორმირებისათვის მნიშვნელოვანია სასწავლო უნარების გარდა თანამშრომლობის უნარების განვითარება როგორც თანატოლებთან, ისე უფროსებთან.

მიმართულება

პიროვნული და მორალური განვითარება

მიმართულება

გარემოსდაცვითი კულტურა და ცხოვრების ჯანსაღი წესი

მიმართულება

უსაფრთხოება და მოქალაქეობრივ-პატრიოტული ცნობიერება

მიმართულება

თვალსაწიერის გაფართოება

მიმართულება

პიროვნული და მორალური განვითარება

თემა 3

ემოციები

დამრიგებელი უხსნის მოსწავლეებს, რომ სხვადასხვა მოვლენასა თუ ამბავზე ჩვენ სხვადასხვაემოციებს განვიცდით. დამრიგებელი ეკითხება მოსწავლეებს, თუ რას გრძნობენ ისინი, როდესაც საჩუქარს ჩუქნიან.

- სიხარულს! - პასუხობენ ბავშვები. დამრიგებელი ხატავს გახარებულ კაცუნას დაფაზე. დამრიგებელი სთხოვს მოსწავლეებს, გაიხსენონ შემთხვევა, რამაც ისინი ძალიან გაახარა. ბავშვებს ეძლევათ 10 წუთი, რათა ერთმანეთს გაუზიარონ შთაბეჭდილებები. შემდეგ დამრიგებელი ეკითხება მათ, თუ რას იგრძნობენ, თუკი მეგობარი უსამართლოდ მოექცევათ.

დამრიგებელი დაფაზე ხატავს გაბრაზებულ კაცუნას. შესაძლებელია, ბავშვებმა გაიხსენონ შემთხვევები, როდესაც ისინი გაბრაზდნენ, მაგრამ ამ დროს დამრიგებელი ძალიან ფრთხილად უნდა იყოს, რათა ბავშვებმა არ გამოთქვან ვინმეს მიმართ უკმაყოფილება ან არ გამოამჟღავნონ აგრესია.

- რას იგრძნობთ, ახლა რომ ჩვენს კლასში ნიანგი შემოვიდეს?

დამრიგებელი ხატავს შეშინებულ კაცუნას.

შესაძლებელია, მოსწავლეებმა გაიხსენონ შემთხვევები, როდესაც მათ შიში განიცადეს.

- რას იგრძნობთ, მასწავლებლის მაგივრად კლასში წითელქუდა (ფიფქია, კონკია) რომ დაგხვდეთ?

დამრიგებელი ხატავს გაოცებულ კაცუნას.

დამრიგებელი უხსნის მოსწავლეებს, რომ ზოგჯერ მსახიობები ემოციებს საუბრის გარეშე გამოხატავენ. ამ ჟანრს პანტომიმა ჰქვია. დამრიგებელი სთხოვს მოსწავლეების ნაწილს, მიმიკითა და მოძრაობით გამოხატოს ემოციები, დანარჩენებმა კი უნდა გამოიცნონ ისინი.

დამრიგებელი აჯამებს შეხვედრას, ამბობს, რომ ურთიერთობისას ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს სხვათა ემოციის გამოცნობას და გაგებას, მაგ., თუ შევამჩნევთ, რომ ჩვენი მეგობარი მოწყენილია, ის უნდა ვანუგეშოთ ან გავამხიარულოთ.

თემა 7

ადამიანთა შორის მსგავსება და განსხვავება

მსგავსება

დამრიგებელი ესაუბრება მოსწავლეებს, რომ ადამიანებს ძალიან ბევრი გვაქვს საერთო, ბევრი თვისებით ვგავართ ერთმანეთს, მაგრამ თან განვსხვავდებით.

დამრიგებელი მოსწავლეებს შემდეგ დავალებას სთავაზობს: მე დაგისვამთ შეკითხვებს და თუ მეთანხმებით, ხელი აწიეთ.

დამრიგებელი შეკითხვებს სვამს კლასის თავისებურების გათვალისწინებით.

დავალების შესრულებისას აღმოჩნდება, რომ ზოგი რამ მთელ კლასს უყვარს, ზოგი კი - მხოლოდ ნაწილს.

დამრიგებელს შეუძლია შემდეგი აქტივობები დაგეგმოს:

აქტივობა 1.

ბავშვებმა თვითონ უნდა დაასახელონ მსგავსება ერთმანეთს შორის. დამრიგებელი იწყებს თამაშს და ასახელებს იმ ბავშვს, რომელთანაც რაიმე რეალური მსგავსება აქვს, მაგ, ანას, რომელსაც მისი ფერის თმა აქვს, ან იმავე ქალაქში დაიბადა, რომელშიც თვითონ. შემდეგ ანა ასახელებს სხვა მოსწავლეს, რომელთანაც ის რაიმე მსგავსებას აღმოაჩენს. აქტივობა გრძელდება მანამ, სანამ ყველა ბავშვი არ მიიღებს მონაწილეობას.

მცირერიცხვოვან კლასში კი დამრიგებელმა მოსწავლეთა საერთო ინტერესები სხვა ფორმით უნდა გამოავლინოს.

აქტივობა 2. „ქარი ქრის მათთვის, ვისაც უყვარს. . .“

მიზანი - კლასის შეკვრა, განტვირთვა, ჯგუფის წევრების უკეთ გაცნობა.

ხანგძლივობა: 10 - 15 წუთი.

ჯგუფი შედგება 16 ბავშვისაგან.

მოსწავლეები სხდებიან წრეში, მაგრამ სკამების რაოდენობა ერთით ნაკლებია.

თამაშს იწყებს დამრიგებელი. ის უხნის მოსწავლეებს, რომ წრის შუაგულში მყოფმა მოსწავლემ უნდა დაასახელოს თავისი თვისება ან ინტერესი. თუ ჯგუფის სხვა წევრებსაც აღმოაჩნდებათ მსგავსი თვისება ან ინტერესი, მათ ადგილი უნდა გაუცვალონ ერთმანეთს. თუ ჯგუფის რომელიმე წევრს სკამზე დაჯდომა დაასწრეს, მაშინ ის გახდება წამყვანი და დაასახელებს თავის თვისებას ან ინტერესს.

თამაშს დამრიგებელი იწყებს: „ქარი ქრის მათთვის, ვისაც უყვარს ხატვა. . .“

ადგილს ის მოსწავლეები უცვლიან ერთმანეთს, რომელთაც უყვართ ხატვა.

თამაშის დასასრულს დამრიგებელი საუბრობს იმაზე, რომ ჩვენი სამყარო იმითაა საინტერესო, რომ ყველას სხვადასხვა თვისება, ნიჭი და ინტერესი გვაქვს.

იგი სთავაზობს მოსწავლეებს წარმოიდგინონ, თუ როგორი იქნება სამყარო, ყველანი

ზუსტად ერთნაირები რომ ვიყოთ.

განსხვავება

დამრიგებელი მოსწავლეებს ეუბნება, რომ ადამიანები - დიდებიც და პატარებიც, ქალებიცდა კაცებიც, ბიჭებიც და გოგონებიც - ერთმანეთისაგან განვსხვავდებით. ეს განსხვავება მდგომარეობს გარეგნობაში, ინტერესებში, აზრებსა და შეხედულებებში.

ადამიანები ზოგჯერ ერთსა და იმავე სიტუაციაში განსხვავებულად ვიქცევით და სხვადასხვაგვარად გამოვხატავთ განცდებს.

აქტივობა 1. „სიტუაცია და განცდები“

მასალა: ჰერლუფ ბიდსტრუპის ნახატი (ნახატი 1. გვ. 25).

დამრიგებელი თითოეულ მონაწილეს ურიგებს ჰერლუფ ბიდსტრუპის ნახატს, რომელზეც გამოსახულია ერთი სიტუაცია და ოთხი სხვადასხვა ადამიანის განცდა და ქცევა. დამრიგებელი სთხოვს ბავშვებს, დააკვირდნენ და შემდეგ აღწერონ სიტუაცია და თითოეული ადამიანის განცდები. დამრიგებელი ბავშვებთან ერთად მსჯელობს იმის შესახებ, რომ კონკრეტული სიტუაციის მიმართ ადამიანების დამოკიდებულება განსხვავებულია და, შესაბამისად, მათი განცდებიც სხვადასხვაგვარია.

დამრიგებელი მოსწავლეებს უყვება დიდაქტიკურ ზღაპარს.

წითური კნუტი

ერთი პატარა ქალაქის სხვენში პატარა კნუტი ცხოვრობდა მშობლებთან და და-ძმებთან ერთად. ჩვენი კნუტი ოჯახში ყველაზე უმცროსი და თან, წარმოიდგინეთ, წითური იყო.

საინტერესო იყო ის ფაქტი, რომ ქალაქის ყველა კნუტი და კატა ნაცრისფერი გახლდათ. ზოგი მუქი ნაცრისფერი იყო, ზოგი - ღია, ზოგიც - თეთრი ნაცრისფერი ზოლებით. მაგრამ არავინ, სულ არავინ იყო წითური.

ერთ დღეს ჩვენს პატარა კნუტს უსიამოვნო ამბავი გადახდა თავს. როდესაც კნუტი ეზოში სასეირნოდ ჩავიდა, იქ ორი სიამის კნუტი დახვდა, რომლებიც ძალიან მხიარულად თამაშობდნენ ბურთს.

წითურ კნუტს ძალიან მოუნდა მათთან თამაში და ჰკითხა:

- თქვენ ისე კარგად თამაშობთ და მხიარულობთ, შემიძლია მეც რომ შემოგიერთდეთ? - არ ვიცით, - უპასუხეს კნუტებმა, - შემოგვხედე, ჩვენ როგორი ლამაზები ვართ, მუქი ნაცრისფრები, შენ კი რაღაც უცნაური ხარ, შენნაირი კნუტი არასდროს გვინახავს.

ამ დროს მათ მეზობელი ეზოდან ძალიან ცელქი კნუტი შეუერთდათ. წითური კნუტი დაათვალიერა და უთხრა: „რა სასაცილო ხარ! წითური და პატარა. შემთხვევით წრუწუნა ხომ არ ხარ?“

ძალიან ეწყინა წითურ კნუტს. სახლში მოწყენილი დაბრუნდა. მას შემდეგ ჭამის მადა დაკარგა და ცუდად ეძინა. ეზოში სეირნობასაც თავი დაანება. მთელ დღეებს ფანჯრის რაფაზე ატარებდა. დედიკოს კი ეუბნებოდა, რომ უბრალოდ რაფაზე ჯდომა მოსწონდა.

სინამდვილეში კი ეშინოდა, რომ ეზოში არავინ ეთამაშებოდა.

ერთ მოღრუბლულ დღესაც იჯდა მოწყენილი კნუტი და ეზოში იყურებოდა. დღეც ძალიან მოწყენილი იყო. ჟამი და ნაცრისფერი.

ამ დროს ღრუბლებიდან მზის სხივმა გამოანათა და სრულად შეცვალა არემარე. კნუტიც კი გამოაცოცხლა. „რა კარგია მზე“, - გაიფიქრა კნუტმა თავისთვის, - „ის ყველას უყვარს, ათბობს და ახალისებს. მაგრამ მზეც ხომ ზოგჯერ ჩემსავით წითურია? ნუთუმეც შემიძლია, რომ გავახალისო ჩემს გარშემო კატები?“. ამ აზრით აღფრთოვანებულმა გადაწყვიტა ეზოში ჩასვლა.

როდესაც წითური კნუტი ეზოში ჩავიდა, იქ მთელი აურზაური დახვდა. ხეზე ძალიან პატარა თეთრი კნუტი იჯდა და ტიროდა. როგორც ჩანს, ძირს ჩამოსვლისა ეშინოდა. ხის გარშემო შეშინებული კატები შეკრებილიყვნენ და ნერვიულობდნენ, თეთრი კნუტი ხიდან არ ჩამოვარდნილიყო.

ჩვენი წითური ფისო მამაცად ახტა ხეზე და პატარა კნუტიც უვნებელი ჩამოიყვანა.

ხის გარშემო შეკრებილმა კატებმა ტაში დასცხეს. „შეხედეთ, რა ყოჩაღია ჩვენი კნუტი! მამაცი! თან როგორი საყვარელია? პატარა მზეს ჰგავს!“

წითური კნუტი ძალიან ბედნიერი იყო იმ დღეს. მან თეთრი კნუტი დაიხსნა განსაცდელისაგან და, როგორც იქნა, სხვა კატებმა მასში დადებითი თვისებები აღმოაჩინეს.

თემა 8

ადამიანების დახმარება, ალტრუიზმი; როგორ ვეხმარებით სხვებს? ჩვენ როგორ გვეხმარებიან?

დამრიგებელი ეკითხება მოსწავლეებს: რას ნიშნავს ნამდვილი მეგობარი?

ის აჯამებს მოსწავლეთა მოსაზრებებს და ხაზს უსვამს, რომ ნამდვილი მეგობარი მხარში უდგას მეგობრებს. ეხმარება მათ და საჭიროების შემთხვევაში ამხნევებს.

დამრიგებელი ეუბნება ბავშვებს, რომ ისინი სულ ორი წელია, რაც ერთ კლასში სწავლობენ,მაგრამ ალბათ უკვე ძალიან ბევრ რამეში დაეხმარნენ ერთმანეთს. ზოგმა ფანქარი ათხოვა მეგობარს, ზოგმა - კალამი, ზოგი ამოცანის ამოხსნაში დაეხმარა მას, ზოგი კი კანფეტებით გაუმასპინძლდა კლასელებს.

დამრიგებელი სთხოვს მოსწავლეებს, გაიხსენონ, თუ როგორ დაეხმარნენ მათ თანაკლასელები, მშობლები, თვითონ როგორ დაეხმარნენ სხვებს.

დამრიგებელს შეუძლია აქაც დიდაქტიკურ ზღაპარი გამოიყენოს.

ფლო

ყვავილების მინდორზე პატარა ყვავილი ამოვიდა. თვალი გაახილა თუ არა, გარშემო ნაირფერი, ლამაზი ყვავილები დაინახა. არცერთი ყვავილი არ ჰგავდა ერთმანეთს. ზოგი ყვითელი იყო დიდი ფოთლებით, ზოგიც - წითელი. ყვავილები სიყვარულით მიესალმნენ ახლად ამოსულ ყვავილს და სახელად ფლო შეარქვეს.

დილაობით ყვავილები ჯერ მზეს ესალმებოდნენ, შემდეგ - ერთმანეთს და შემდეგ კი ყველა თავისი საქმით კავდებოდა. ხოლო საღამოობით ყველაზე საინტერესო იწყებოდა: უფროსი ყვავილები პატარებს უყვებოდნენ, რა ხდებოდა მინდორზე მათ დაბადებამდე. ერთ საღამოს ამბის თხრობა ბაბუა ზამბახმა დაიწყო. . .

- ეს ამბავი გასულ ზაფხულს მოხდა. ძალიან მშვიდი ზაფხული იყო, არაფერი მნიშვნელოვანი არ ხდებოდა. მხოლოდ ცაში ძალიან მაღლა, მიფრინავდნენ ძმები: ქარი და წვიმა.

თან იმდენად მაღლა მიფრინავდნენ, რომ დედამიწაზე მათ არსებობას ვერავინ ამჩნევდა. სიჩუმეში მათ გაიგონეს, როგორ ამბობდნენ ყვავილები, რომ ისინი დედამიწაზე ყველაზე მეგობრული არსებები არიან.

ძმებმა მათი გამოცდა გადაწყვიტეს. პირველი საქმეში ქარი ჩაერთო. მან იმდენად ძლიერად დაუბერა, რომ ყვავილებს ლამის ფესვიანად გლეჯდა. ყვავილებმა ფოთლები ჩაჰკიდეს და ისე მაგრად ჩაეჭიდნენ ერთმანეთს, რომ ქარი დარწუნდა მათ მეგობრობაში და თავი დაანება. მაშინ საქმეში წვიმა ჩაება და კოკისპირული წვიმა დაუშვა. მაღალმა, დიდფოთლებიანმა ყვავილებმა თავისი განიერი ფოთლები გადააფარეს პატარებს.

მხოლოდ მაშინ დარწმუნდნენ ძმები ყვავილთა ერთგულებაში.

ასე დასრულდა ბაბუა ზამბახის ისტორია.

ფლო ამ ამბის მოსმენის შემდეგ ძალიან ბედნიერი იყო, ვინაიდან მიხვდა, რომ იქ დაიბადა, სადაც ყველაზე მეგობრული არსებები ცხოვრობენ.

თემა 9

მეორეკლასელის სირთულეები სკოლაში

დამრიგებელი ესაუბრება მოსწავლეებს იმის შესახებ, რომ ყველა ადამიანის ცხოვრებაში აქვს ადგილი გარკვეულ სირთულეებს, რაც ზოგჯერ ცუდ ხასიათზე გვაყენებს.

(შესაძლებელია, ასეთი საუბარი დაუკავშირდეს კონკრეტულ შემთხვევას).

დამრიგებელი სთავაზობს მოსწავლეებს, გააკეთონ „სირთულეების ყულაბა“, რომელშიც ყველა თავის სირთულეს ჩაყრის. შეიძლება მოსწავლეებმა ხელის აწევით დაასახელონ ეს სირთულეები, ან მასწავლებელმა მსუბუქი ბურთი გადაუგდოს რომელიმე მოსწავლეს და სთხოვოს წინადადების დასრულება, მაგ., „სკოლაში მეორეკლასელებს უჭირთ. . . .“ შესაძლებელია მოსწავლეებმა დახატონ რთული სიტუაციები და შემდეგ ისაუბრონ მათი გადაჭრის გზებზე.

აქაც შესაძლებელია დიდაქტიკური ზღაპრის გამოყენება.

პატარა ნიანგის გასაჭირი

ერთ განიერ და წყნარ მდინარეში პატარა ნიანგი ცხოვრობდა. მას გრძელი კუდი და ბასრი კბილები ჰქონდა. პატარა ნიანგი, ისევე როგორც მდინარის სხვა 7 წლის ნიანგები, მდინარის სკოლაში დადიოდა. პირველ დღეებში ნიანგს ძალიან მოსწონდა და ეხალისებოდა სკოლაში სიარული, მაგრამ თანდათან ჩვენმა ნიანგმა ძალიან მოიწყინა, ვინაიდან მისი „საქმეები“ სკოლაში არც თუ ისე კარგად მიდიოდა. მას არაფრით გამოსდიოდა ყვინთვა და მწერებისთვის თავის მორად მოჩვენება. მის ყველა კლასელს ეს ყველაფერი უკვე I კლასში გამოსდიოდა. მასწავლებელიც, ქალბატონი ნიანგი, ამ ჩვენი პატარა ნიანგის გარდა, ყველა მოსწავლეს აქებდა. ზოგჯერ კიდევაც ეჩხუბებოდა და შეწუხებული ლურჯ ვარსკვლავებსაც უწერდა. ამ მთელ უბედურებას ისიც ემატებოდა, რომ ჩვენს პატარა ნიანგს კლასელები დასცინოდნენ და არ ემეგობრებოდნენ.

დედა ნიანგი ამას ძალიან განიცდიდა და მუდამ სვამდა კითხვას, თუ ვის ჰგავდა ეს პატარა ნიანგი. მამა ნიანგი ტუქსავდა და ხშირად თავის ბავშვობის შესახებ უყვებოდა: „მე, როდესაც შენხელა ვიყავი, ყველაზე ღრმად ვყვინთავდი კლასში და მორად თავის მოჩვენება ისე კარგად გამომდიოდა, რომ პეპლები მხოლოდ ჩემზე სხდებოდნენ და შენ რაღა გჭირს?“

რა უნდა ეპასუხა პატარა ნიანგს? ის თვითონაც განიცდიდა თავის წარუმატებლობას. პატარა ნიანგი მასწავლებელს ყურსაც აღარ უგდებდა, ვინაიდან თვლიდა, რომ მაინც ვერაფერს გაიგებდა.

ერთ დღეს მათ კლასში მეზობელი მდინარიდან ახალი პატარა ნიანგი გადმოვიდა. ახალი ნიანგი ჩვენ პატარა ნიანგს დაუმეგობრდა.

- რატომ მეგობრობ ჩემთან? - ჰკითხა ერთ დღეს პატარა ნიანგმა. - მე ხომ ისეთი უნიჭო ვარ, რომ ჩემთან არავინ მეგობრობს. ახალმა ნიანგმა ძალიან გაიკვირვა, რა გჭირს ასეთი, ცოტა მონდომება გაკლიაო.

ამ საუბრის შემდეგ პატარა ნიანგი ძალიან შეიცვალა. დილით ადრე დგებოდა და იწყებდა იმის გამეორებას, რაც მასწავლებელმა წინა დღეს ასწავლა. საშინაო დავალებებს დიდი მონდომებით,სიზარმაცის გარეშე ასრულებდა. მასწავლებელს ყურადღებით უსმენდა, მის თითოეულ ილეთს იმახსოვრებდა და შემდეგ იქამდე იმეორებდა, სანამ კარგად არ გამოუვიდოდა. როგორც იქნა, პატარა ნიანგმა ისწავლა ყვინთვა და თავის მორად მოჩვენება. მასწავლებელი უკვე ხშირად აქებდა და სხვა პატარა ნიანგებიც უფრო ხშირად რთავდნენ მას თამაშებში.