ციურნი ხმები,
ეგ საკვირვლები,
როს მომესმიან,
მსწრაფლ მომითხრობენ,
საიდამ სრბიან
და სად სცხოვრობენ, და ნელს სიხარულს
მიგალობებენ.
ციურნო ხმებო,
ოჰ, საკვირვლებო!

მეც ქვეყნის ხმითა,
ხმით ცოდვილითა,
მათ ვაძლევ ბანსა,
და მშვიდობასა,
აღტაცებასა
ჰგრძნობს ჩემი გული,
და შევჭვრეტ ცასა
განცვიფრებული.
ციურნო ხმებო,
ოჰ, საკვირვლებო!

1859-სა წელსა, 27-სა მარტსა,
ს. პეტერბურღი.

ავტოგრაფი, კრებ. № 17501, გვ. 22 (B); U: ავტოგრაფი, კრებ. № 108, გვ. 37 (C).

ნაბეჭდი:

ჟურნ. «საქართველოს მოამბე», 1863, № 3, გვ. 48 (D); ჩანგი, შედგენილი ვ. აბაშიძისა, გამოცემა მე-2, 1892, გვ. 380 (E);თხზულებანი ილია ჭავჭავაძისა, I, ტფილისი, 1892, გვ. 139 (A);

თარიღი:

1863 (სარჩევში - 1859) A; 1859-სა წელსა, 27-სა მარტსა, ს. პეტერბურღი BC.

ხელმოწერა:

*** D; ი. ჭავჭავაძე (სარჩევში) E.

2 საკვირვლები] საკურვლები BC. 5 სრბიან] რბიან E. 7-8 და ნელს სიხარულს მიგალობებენ - BC. 10 ოჰ, საკვირვლებო] თქვე საკურვლებო BC. 12 ხმით] მაგ. B. 15 აღტაცებას] სასოებასა BC. 17 შევჭვრეტ] შეჰსჭვრეტს CD, შეშჭვრეტს B.

ლექსი დავათარიღეთ ავტოგრაფების მიხედვით.