1860 ნაწყვეტს პოემიდან „აჩრდილი“, სათაურით „არაგვს“, რომელიც
გამოქვეყნდა „ცისკარში“, ლექსით „ამაო ძებნა“ იქვე ეხმიანება აკაკი
წერეთელი. გადმოცემი სმიხედვითილიას აკაკის გამოხმაურება წაუკითხავს,
მოსწონებია და მიუწერია „კარგია“.
: ჟურნ. „ცისკარი“ 1860, № 4, გვ. 243-245.
პირთა ანოტაციები: წერეთელი აკაკი როსტომის ძე (1840-1915) პოეტი, პროზაიკოსი, დრამატურგი,
მთარგმნელი, საზოგადო მოღვაწე. გარდაიცვალა ილიას უმცროსი ძმა – თეიმურაზ ჭავჭავაძე.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17541.
დათარიღება: მამიდისადმი 14 მაისს მიწერილი ბრათიდან ჩანს, რომ თეიმურაზი
ახალგარდაცვლილია, მაგრამ საქართველოში მყოფმა მამიდამ ამის შესახებ უკვე იცის.
პირთა ანოტაციები: ჭავჭავაძე თეიმურაზ გრიგოლის ძე (1844-1860) ილია ჭავჭავაძის უმცროსი ძმა.
სწავლობდა თბილისის სათავადაზნაურო გიმნაზიაში და პეტერბურგის
კადეტთა კორპუსში. გარდაიცვალა პეტერბურგში და დაკრძალულია იქვე. წერს ლექსის „ძმის სიკვდილზედ“ პირველ, უთარიღო და უსათაურო ვარიანტს.
იგი მწერლის სიცოცხლეში არ გამოქვეყნებულა.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501
გვ. 85-86; კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 103; ი. ჭავჭავაძე, თხზულებანი ოც ტომად, ტ.
1, გვ. 368.
დათარიღება: ილიას უმცროსი ძმა, 15 წლის თეიმურაზი გარდაიცვალა 1860 წლის
აპრილში. წერილს და თანხას იღებს მამიდა მაკრინესაგან.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17541.
პირთა ანოტაციები: ჭავჭავაძე-ერისთავისა მაკრინე პაატას ასული ილია ჭავჭავაძის გამზრდელი მამიდა. ივანე რაფიელის ძე არაგვის ერისთავის მეუღლე. წერილს უგზავნის მამიდა მაკრინეს და უზიარებს გულისტკივილს
თეიმურაზისგარდაცვალების გამო.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17541;
ი. ჭავჭავაძე, წერილები (რედ. ი. ბოცვაძე, სოხუმი, 1949, გვ. 22; ი. ჭავჭავაძე, თსკ
ათ
ტომად, X, 1961, გვ. 21-22; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, 2012, გვ. 23-24,
369-370.
პირთა ანოტაციები:
ჭავჭავაძე-ერისთავისა მაკრინე პაატას ასული
ილია ჭავჭავაძის გამზრდელი მამიდა. ივანე რაფიელის ძე არაგვის ერისთავის მეუღლე.
ჭავჭავაძე თეიმურაზ გრიგოლის ძე (1844-1860) ილია ჭავჭავაძის უმცროსი ძმა.
სწავლობდა თბილისის სათავადაზნაურო გიმნაზიაში და პეტერბურგის
კადეტთა კორპუსში. გარდაიცვალა პეტერბურგში და დაკრძალულია იქვე. ზაფხულის არდადეგების გასატარებლად ჩადის პავლოვსკში.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 106.
დათარიღება: 11 ივნისს დაწერილ ლექსს აწერია „პავლოვსკი“. ავლოვსკში წერს პირველ ვარიანტებს ლექსისა „მწუხარება.“
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ.
46-47, 50-51. № 108, გვ. 106.
დათარიღება: იხ. „ტექსტოლოგიური კვლევები ილია ჭავჭავაძის ცხოვრებისა და
შემოქმედების მატიანისთვის“, თბ., 2016, გვ. 289-292. ეტერბურგში წერს ლექსს „მძინარე ქალი“.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 105.
დათარიღება: „ტექსტოლოგიური კვლევები ილია ჭავჭავაძის ცხოვრებისა და
შემოქმედების მატიანისთვის“, თბ. 2016, გვ. 176-178. ქმნის ლექსის „მწუხარება“ ახალ ვარიანტს.
: ჟურნ. „ცისკარი“, 1860, № 9, გვ. 75. პავლოვსკში იწყებს მუშაობას ლექსზე „მუშა“ და წერს მის პირველ რედაქციას.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ.
57-60. პავლოვსკში განაგრძობს მუშაობას ლექსზე „მუშა“ და წერს ახალ
ვარიანტს. ეპიგრაფად წარუმძღვარებს ფრაზას ცნობილი რუსი პოეტისა და
პუბლიცისტის,ნიკოლოზ ოგარიოვის პოემიდან “ღამე“: „В труде проходит жизнь
его / И неприносит ничего!“.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 106. ლადო მინაშვილი, „ილია ჭავჭავაძის ერთი
ლექსის ეპიგრაფის შესახებ“,ელექტრონული ჟურნალი „სპეკალი“, № 8; Н. П. Огарев.
Избранные произведения в двух томах,Том второй. Поэмы. Проза. Литературно-
критические статьи, М., ГИХЛ, 1956.
პირთა ანოტაციები:
ოგარიოვი ნიკოლოზ პლატონის ძე (1813-1877) რუსი პოეტი, პუბლიცისტი,
რევოლუციონერი. პავლოვსკში წერს პოემის „ქართვლის დედა“ პეტრე ნაკაშიძისადმი
მიძღვნის ტექსტს.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმიი. ჭავჭავაძის
პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 17501, გვ. 84.
პირთა ანოტაციები:
ნაკაშიძე პეტრე (1838-1895) მწერალი, პუბლიცისტიილია ჭავჭავაძის
სტუდენტობისდროინდელი მეგობარი, „თერგდალეულთა“ წრის წევრი.
ჟურნალ „საქართველოს მოამბეში“ გამოაქვეყნა „სამგზავრო წერილები“. პავლოვსკში წერს პოემის „ქართვლის დედა“ პირველ ვარიანტს
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმიი. ჭავჭავაძის
პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 17501, გვ. 84.
დათარიღება: ეს ვარიანტი 14 ივლისით დათარიღებულზე ადრეულია. პავლოვსკში წერს პოემის „ქართვლის დედა“ ახალ ვარიანტს
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 109. წერს ლექსის – „ალექსანდრე ჭავჭავაძე“ პირველ ვარიანტს.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი, ავტოგრაფი, № 108, გვ. 116.
ჟურნ. «ცისკარი», 1861, № 4 გვ. 517.
პირთა ანოტაციები:
ჭავჭავაძე ალექსანდრე გარსევანის ძე (1786-1886) რომანტიკოსი პოეტი, რუსეთის
არმიის გენერალ-ლეიტენანტი, მონაწილეობდა 1804 წლის აჯანყებაში, 1832
წლის შეთქმულებაში, ნაპოლეონისა და თურქეთის წინააღმდეგ ბრძოლებში. მცირეოდენი შესწორებები შეაქვს ლექსში „ალექსანდრე ჭავჭავაძე“ და
აგზავნისჟურნალ „ცისკარში“ დასაბეჭდად.
: ჟურნ. «ცისკარი», 1861, № 4 გვ. 517.
პირთა ანოტაციები:
ჭავჭავაძე ალექსანდრე გარსევანის ძე (1786-1886) რომანტიკოსი პოეტი, რუსეთის
არმიის გენერალ-ლეიტენანტი, მონაწილეობდა 1804 წლის აჯანყებაში, 1832
წლის შეთქმულებაში, ნაპოლეონისა და თურქეთის წინააღმდეგ ბრძოლებში. ცარსკოე სელოში ეკატერინე ჭავჭავაძე-დადიანისასთან სტუმრობისას
ეცნობ ანიკოლოზ ბარათაშვილის ავტოგრაფულ კრებულებს და აღფრთოვანებულია.
კოხტა აფხაზი, „ლიტერატურული მემკვიდრეობა“, წ. 1, 1935, გვ. 564. კ.
კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო
ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 117.
დათარიღება: 19 ივლისს წერს ბარათაშვილისადმი მიძღვნილი ლექსის პირველ
ვარიანტს.
პირთა ანოტაციები:
ჭავჭავაძე-დადიანისა ეკატერინე ალექსანდრეს ასული (1816-1882) პოეტ ალექსანდრე
ჭავჭავაძის ქალიშვილი, სამეგრელოს სამთავროს უკანასკნელი დედოფალი.
ბარათაშვილი ნიკოლოზ მელიტონის ძე (1817-1845) პოეტი, რომანტიკოსი. მუშაობს ლექსის – „თ. ნიკოლოზ ბარათაშვილზედ“ პირველ ვარიანტზე.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი, ავტოგრაფები, № 108, გვ.
117.
პირთა ანოტაციები:
ბარათაშვილი ნიკოლოზ მელიტონის ძე (1817-1845) პოეტი, რომანტიკოსი პავლოვსკში წერს ლექსს სათაურით „ს...ს ჩ...სას“ („სატრფოვ ხშირად ლაღი
ფიქრი...“), რომელიც ეძღვნება მის სტუდენტობისდროინდელ სატრფოს –ალექსანდრა
(საშენკა) ჩაიკოვსკაიას, ცნობილი რუსი კომპოზიტორის – პეტრეჩაიკოვსკის დას.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 117; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ.,
1987, გვ. 101, 378-379; მოდესტ ჩაიკოვსკი, ცხოვრება პეტრე ილიას ძე ჩაიკოვსკისა,
ტ.
1-3, მოსკოვი-ლაიფციგი, 1903; გურამ შარაძე. ილია ჭავჭავაძე (ცხოვრება, მოღვაწეობა,
შემოქმედება – ფოტომატიანე), ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 127-131.
პირთა იდენტიფიკაცია:
განსხვავებული მოსაზრებით, ლექსი ეძღვნება პეტრე ჩაიკოვსკის
არა დას, არამედ ბიძაშვილ - სოფიო ჩაიკოვსკაიას. იხ. შალვა ალხაზიშვილიილია
ჭავჭავაძის სამი ლექსის ადრესატის დაზუსტებისათვის, „სახალხო განათლება“, 1978,
8.XII, № 88; ჯიმშერ მუჯირი, შროშანების ფიანდაზი, გაზ. „თბილისი“, 1982 წ.,10 IX;
კოხტა
აფხაზი, „ლიტერატურული მემკვიდრეობა“, წ. 1, 1935, გვ. 565.
პირთა ანოტაციები:
ჩაიკოვსკაია ალექსანდრა ილიას ასული (1842-1891) გენერალ ილია ჩაიკოვსკის
ქალიშვილი, რუსი კომპოზიტორის პეტრე ჩაიკოვსკის და. 1860 წელს ცოლად
გაჰყვა ლევ ვასილის ძე დავიდოვს.
ჩაიკოვსკი პეტრე ილიას ძე (1840-1893) ცნობილი რუსი კომპოზიტორი. პავლოვსკში წერს ლექსს სათაურით „ჩ...სას“ („უცხო თემის ყარიბ
მთქმელსა...“),რომელიც ეძღვნება მის სატრფოს, პეტრე ჩაიკოვსკის დას –
ალექსანდრა (საშენკა)ჩაიკოვსკაიას.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 118; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ.,
1987, გვ. 102, 379; მოდესტ ჩაიკოვსკი, ცხოვრება პეტრე ილიას ძე ჩაიკოვსკისა, ტ.
1-3,
მოსკოვი-ლაიფციგი, 1903; გურამ შარაძე. ილია ჭავჭავაძე (ცხოვრება, მოღვაწეობა,
შემოქმედება – ფოტომატიანე), ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 127-131.
პირთა იდენტიფიკაცია
განსხვავებული მოსაზრებით, ლექსი ეძღვნება პეტრე ჩაიკოვსკის
არა დას, არამედ ბიძაშვილ - სოფიო ჩაიკოვსკაიას. იხ. შალვა ალხაზიშვილიილია
ჭავჭავაძის სამი ლექსის ადრესატის დაზუსტებისათვის, „სახალხო განათლება“, 1978,
8.XII, № 88; ჯიმშერ მუჯირი, შროშანების ფიანდაზი, გაზ. „თბილისი“, 1982 წ.,10 IX;
კოხტა
აფხაზი, „ლიტერატურული მემკვიდრეობა“, წ. 1, 1935, გვ. 565.
პირთა ანოტაციები:
ჩაიკოვსკი პეტრე ილიას ძე (1840-1893) ცნობილი რუსი კომპოზიტორი.
ჩაიკოვსკაია ალექსანდრა ილიას ასული (1842-1891) გენერალ ილია ჩაიკოვსკის
ქალიშვილი, რუსი კომპოზიტორის პეტრე ჩაიკოვსკის და. 1860 წელს ცოლად
გაჰყვა ლევ ვასილის ძე დავიდოვს. პავლოვსკში წერს ლექსს „პოეტი“.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 119; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ.,
1987, გვ. 103. ქმნის საბოლოო ვარიანტს ლექსისა „ქართვლის დედას“ .
დედა და შვილი და რამდენიმე ლექსი თ. ილია ჭავჭავაძისა, ზ. ჭიჭინაძის გამ.,
ტფ., 1882, გვ. 14. პავლოვსკში წერს უსათაურო ლექსს („მესმის, მესმის სანატრელი...“),რომელი ცეძღვნება იტალიის გამათავისუფლებელ მოძრაობას ჯუზეპე
გარიბალდისმეთაურობით.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 121; ნ. ბერძენიშვილის სახელობის ქუთაისის
სახელმწიფო ისტორიული მუზეუმიი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი
№ 1038; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 104, 381-382; ნიკოლოზ
ნათიძე,
„ლიტერატურული მემკვიდრეობა“, წ. 1, 1935, გვ. 573.
პირთა ანოტაციები:
გარიბალდი ჯუზეპე (1807-1882) იტალიის ეროვნულ-განმათავისუფლებელი
მოძრაობის ლიდერი, გენერალი, პოლიტიკური და საზოგადო მოღვაწე.
პავლოვსკში წერს მიხეილ ლერმონტოვის ლექსის „კლდე“ თარგმანის
ადრეულვარიანტებს, სათაურით „ციცაბი კლდე“.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501
გვ. 88-89; კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი №№ 108, ფ. 57; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 3, თბ.,
1988, გვ. 51, 675.
დათარიღება: „ტექსტოლოგიური კვლევები ილია ჭავჭავაძის ცხოვრებისა და
შემოქმედების მატიანისთვის“, თბ. 2016, გვ. 177.
პირთა ანოტაციები:
ლერმონტოვი მიხეილ იურის ძე (1814-1841) რუსი კლასიკოსი. წერს მიხეილ ლერმონტოვის ლექსის – „სიზმარი” თარგმანის ადრეულ ვარიანტებს.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501
გვ. 89-91; კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, ფ. 57; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 3, თბ.,
1988, გვ. 52, 676.
პირთა ანოტაციები:
ლერმონტოვი მიხეილ იურის ძე (1814-1841) რუსი კლასიკოსი. პავლოვსკში წერს მიხეილ ლერმონტოვის ლექსის – „წინასწარმეტყველი“თარგმანის
ადრეულ ვარიანტებს.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501
გვ. 91-93; კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, ფ. 58; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 3, თბ.,
1988, გვ. 54, 676.
პირთა ანოტაციები:
ლერმონტოვი მიხეილ იურის ძე (1814-1841) რუსი კლასიკოსი. წერს უსათაურო ლექსს „მას აქეთ, რაკი...“
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, ავტოგრაფი,
№ 17501, გვ. 106–107; კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი, ავტოგრაფი,
№ 108, გვ. 153.
დათარიღება: ერთ-ერთი მოსაზრებით ეს არის არა ახალი ლექსი, არამედ 1858 წლის 30
დეკემბერს დაწერილი ლექსის „ს...ს“ რედაქცია. იხ. მაია ნინიძე, მადლის წყარო,
ილია
ჭავჭავაძის მრწამსი და მისი შემოქმედება, თბ. 1997, გვ. 216-236. მდეიწყებს მუშაობას ლექსზე „ქართველ სტუდენტების სიმღერა“ და წერს
ყველაზეადრეულ, უსათაურო და უთარიღო ვარიანტებს.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ.
93-99.
დათარიღება: 18 აგვისტოს ვარიანტზე ადრეულია. პავლოვსკში წერს ლექსის „ქართველი სტუდენტების სიმღერა“ მეორე რედაქციას.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი, ავტოგრაფი, № 108, გვ. 125. პავლოვსკში წერს ლექსს „ჩემო მკვლელო“.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 129. არჩილ ანდრონიკაშვილისგან სესხულობს ხუთას მანეთს ვალების გასასტუმრებლადდა
მამიდას – მაკრინე ჭავჭავაძე-ერისთავისას სწერს, რომ არჩილს ეს
თანხა გადაუხადოს.
ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, თბ., 2012, გვ. 272.
პირთა ანოტაციები:
ანდრონიკაშვილი არჩილ ივანეს ძე (1834-1864) ცნობილი გენერლის – ივანე მალხაზის
ძე ანდრონიკაშვილის ვაჟი.
ჭავჭავაძე-ერისთავისა მაკრინე პაატას ასული
ილია ჭავჭავაძის გამზრდელი მამიდაივანე რაფიელის ძე არაგვის ერისთავის მეუღლე. იწყებს მუშაობას ლექსზე „მეფანტურე“ და წერს მის პირველ ვარიანტებს.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 37-
39; გვ. 42-43. პავლოვსკში წერს ლექსის „მეფანტურე“ მომდევნო ვარიანტს. ეს ლექსი
მწერლის სიცოცხლეში დამოუკიდებელი სახით არ გამოქვეყნებულა. იგი ავტორმა
წინ წარუმძღვარა პოემას „მეფე დიმიტრი თავდადებული“.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი, ავტოგრაფები, № 108, გვ.
130.
პირთა ანოტაციები:
დიმიტრი თავდადებული (დემეტრე II) (1259-1289) საქართველოს მეფე 1270-
1289 წლებში. თავი მოჰკვეთეს მონღოლთა ხანის – არღუნის ბრძანებით.
შერაცხილია წმინდანად. პავლოვსკიდან ბრუნდება პეტერბურგში.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი, ავტოგრაფები, № 108, გვ.
130.
დათარიღება: 12 სექტემბერს დაწერილ ლექსს „პავლოვსკი“ აწერია. ჟურნალ „ცისკარში იბეჭდება ლექსები: „ერთხელ მეც, ძმანო, მეც მყვარებია...“
და„მწუხარება“. : ჟურნ. „ცისკარი“, 1860, № 9, გვ. 74, 75. პეტერბურგში წერს ლექსს „ზოგიერთს“. ავტოგრაფში ტექსტი მის
მიერვე ჯვარედინად არის გადახაზული.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 132.
1860 10 ოქტომბრამდე
მამიდის – მაკრინე ჭავჭავაძე-ერისთავის წერილიდან
იგებს, რომ სოლომონჭავჭავაძეს, რომლის ქალიშვილზეც გარიგების საფუძველზე
უნდადაქორწინებულიყო, მის მიერ გაგზავნილი წერილები არ მიუღია.
წყარო: ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, თბ., 2012, გვ. 270.
ატრიბუცია:
წერილი, რომლიდანაც არის მოპოვებული ეს ინფორმაცია, შემორჩენილია
მხოლოდ ასლის სახით და თხზულებათა ოცტომეულში იბეჭდება „სავარაუდონის“
განყოფილებაში.
პირთა ანოტაციები:
ჭავჭავაძე-ერისთავისა მაკრინე პაატას ასული
ილია ჭავჭავაძის გამზრდელი მამიდაივანე რაფიელის ძე არაგვის ერისთავის მეუღლე.
ჭავჭავაძე სოლომონ (სიმონ) გრიგოლის ძე (1797-1875) ყვარლელი მემამულეილია
ჭავჭავაძის ნათესავი. სოლომონის მამა – გრიგოლ (გიორგი) და ილიას პაპა
– პაატა ჭავჭავაძეები ძმები იყვნენ. წერილს სწერს სოლომონ ჭავჭავაძეს და, რადგან უკვე გაგებული აქვს, რომ მის
მიერგაგზავნილი ბარათები ადრესატს არ მიუღია, დაწვრილებით უყვება
პეტერბურგისამბებს. სწერს ხარჯებზე, ვალებზე, სიღარიბესა და ავადმყოფობაზე.
ასევე სთხოვს,რომ მამიდას შეახსენოს სიღარიბის მოწმობის გაგზავნა, რომ
ყოველთვიურად50 მანეთი არ ჰქონდეს გადასახდელი. 1859 წელს, როდესაც ილია
ალექსანდრაჩაიკოვსკაიაზე იყო შეყვარებული, გაისტუმრა სოლომონ ჭავჭავაძის
ყველა ვალიდა, როგორც ჩანს, აპირებდა მასთან დადებული გარიგების დარღვევას,
მაგრამ 1860 წლის შემოდგომაზე, როდესაც ჩაიკოვსკაიასთან ურთიერთობა
შეწყვიტა,სოლომონთან მიმოწერა ისევ განაახლა.
ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, თბ., 2012, გვ. 270-274.
ატრიბუცია:
ილია ჭავჭავაძის ეს წერილი შემორჩენილია მხოლოდ ასლის სახით და
თხზულებათა ოცტომეულში იბეჭდება „სავარაუდონის“ განყოფილებაში.
პირთა ანოტაციები:
ჩაიკოვსკაია ალექსანდრა ილიას ასული (1842-1891) გენერალ ილია ჩაიკოვსკის
ქალიშვილი, რუსი კომპოზიტორის პეტრე ჩაიკოვსკის და. 1860 წელს ცოლად
გაჰყვა ლევ ვასილის ძე დავიდოვს.
ჭავჭავაძე სოლომონ (სიმონ) გრიგოლის ძე (1797-1875)
ყვარლელი მემამულე ილია
ჭავჭავაძის ნათესავი. სოლომონის მამა – გრიგოლ (გიორგი) და ილიას პაპა
– პაატა ჭავჭავაძეები ძმები იყვნენ. „აჩრდილის“ პირველ ვარიანტს და ლერმონტოვის „ჰაჯი აბრეკის“
თარგმანის გადამუშავებულ ტექსტს დასაბეჭდად გზავნის ჟურნალ „ცისკარში“.
წერილი ილია წინამძღვრიშვილისადმი, ავტოგრაფი, გ. ლეონიძის სახ. ქართული
ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17543; „აჩრდილის“ ხელნაწერი ასლი, კ.
კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო
ფონდი, № 112; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, 2012, გვ. 370-371.
დათარიღება: ნოემბრის „ცისკარში“ იბეჭდება ჩვენამდე მოღწეული ხელნაწერებისაგან
განსხვავებული, გადამუშავებული ტექსტი. პეტერბურგში წერს ლექსს „იანიჩარი“. ავტოგრაფში თავდაპირველად
სათაურადეწერა „კანვოელი“, რომელიც გადახაზულია და წერია ახალი სათაური.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 132; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ.,
1987, გვ. 111, 399-401.
პირთა იდენტიფიკაცია:
„კანვოელი“ მიემართებოდა რუსეთის ჯარში მომსახურე
ქართველს, მაგრამ, რამდენადაც ასეთი ტექსტის დაბეჭდვა ცენზურის გამო გამორიცხული
იყო, ავტორმა სათაური და ტექსტის ცალკეული ადგილები შეცვალა და ადრესატად
გამოიყვანა თურქეთის ჯარში მომსახურე ქართველი – იანიჩარი. ამთავრებს კრიტიკულ წერილს „ორიოდე სიტყვა თავად რევაზ შალვას ძისერისთავის
კაზლოვიდგამ „შეშლილის“ თარგმანზედა“.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ასლი № 217, გვ. 154-170; № 1052, გვ. 1-20. ჟურ. „ცისკარი“, 1861,
№
4, გვ. 557-594.
პირთა ანოტაციები:
ერისთავი რევაზ შალვას ძე (1827-1899 )
ოეტი, მთარგმნელი. გორის მაზრის
თავადაზნაურთა წინამძღოლი. პეტერბურგში წერს ლექსს „გახსოვს ტურფავ, ჩვენს დიდ ბაღში...“
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 133; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ.,
1987, გვ. 112. წერილს იღებს სოლომონ ჭავჭავაძისგან, რომელშიც ნათქვამია, ნათესავებს
არსჯერათ, რომ პირობას აღასრულებო. ადრესანტი ასევე ატყობინებს, რომ
იოსებ წილოსნის ვალის გამო შეიძლება მისი კარ-მიდამო გაიყიდოს.
ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, თბ., 2012, გვ. 274.
ატრიბუცია:
წერილი, რომლიდანაც არის მოპოვებული ეს ინფორმაცია, შემორჩენილია
მხოლოდ ასლის სახით და თხზულებათა ოცტომეულში დაბეჭდილია „სავარაუდონის“
განყოფილებაში.
პირთა იდენტიფიკაცია: წერილში წილოსნის სახელი მითითებული არ არის და კვლევით
დადგინდა, რომ ეს უნდა იყოს მეფისნაცვლის კანცელარიის მოხელე კაპიტანი იოსებ
წილოსანი (რედ.)
პირთა ანოტაციები:
ჭავჭავაძე სოლომონ (სიმონ) გრიგოლის ძე (1797-1875)
ყვარლელი მემამულეილია
ჭავჭავაძის ნათესავი. სოლომონის მამა – გრიგოლ (გიორგი) და ილიას პაპა
– პაატა ჭავჭავაძეები ძმები იყვნენ.
წილოსანი იოსებ ლაზარეს ძე (1804-1873) გურული გლეხის შვილი. ბავშვობაში
გაყიდეს ოსმალეთში და მამობილის გარდაცვალების შემდეგ დაბრუნდა
საქართველოში. 1832 წელს მთარგმნელად დაიწყო სამსახური მეფისნაცვლის
კანცელარიაში, მუშაობდა ინჟინრად, მიაღწია პოლკოვნიკის წოდებას. სოლომონ ჭავჭავაძეს უგზავნის საპასუხო წერილს, რომელშიც არწმუნებს,
რომპირობას აუცილებლად შეასრულებს. სთხოვს, რომ თუ საქმე მისი
მამულების გაყიდვამდე მივა, თავად სოლომონმა შეისყიდოს. თავისი ჯანმრთელობის
შესახებსწერს, რომ უკვე კარგად არის. შემდეგ უხსნის, რა ვალები და
მოსალოდნელიხარჯები აქვს და სთხოვს, რომ მან და მამიდამ შესაბამისი თანხა
გაუგზავნონ.
ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, თბ., 2012, გვ. 274. ასლიიოსებ
გრიშაშვილის
ბიბლიოთეკა-მუზეუმის ფონდი 14; გაზ. „სახალხო განათლება“, 1988, 24 ივნისი, № 51,
გუბაზ მეგრელიძის პუბლიკაცია; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, 2012, გვ.
274-276,
515-516.
ატრიბუცია:
ილია ჭავჭავაძის ეს წერილი შემორჩენილია მხოლოდ ასლის სახით და
თხზულებათა ოცტომეულში იბეჭდება „სავარაუდონის“ განყოფილებაში.
პირთა ანოტაციები:
ჭავჭავაძე სოლომონ (სიმონ) გრიგოლის ძე (1797-1875)
ყვარლელი მემამულეილია
ჭავჭავაძის ნათესავი. სოლომონის მამა – გრიგოლ (გიორგი) და ილიას პაპა
– პაატა ჭავჭავაძეები ძმები იყვნენ. 1860 20 ნოემბრამდე წერს ლექსს „წუხილი“.
: ჟურნ. „ცისკარი“, 1861, № 1, გვ. 134.
დათარიღება: ლექსის ავტოგრაფი არ არსებობს, პუბლიკაციაზე კი ცენზურის ნებართვა
გაცემულია 1860 წლის 20 ნოემბერს. ჟურნალ „ცისკარში“ იბეჭდება მიხეილ ლერმონტოვის „ჰაჯი-აბრეკის“
ილიასეულითარგმანი.
: ჟურნ. „ცისკარი“, 1860, № 11, გვ. 311-335.
პირთა ანოტაციები:
ლერმონტოვი მიხეილ იურის ძე (1814-1841) რუსი კლასიკოსი. პეტერბურგში მუშაობს პოემაზე „რამდენიმე სურათი ანუ ეპიზოდი
ყაჩაღისცხოვრებიდამ“.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმიი. ჭავჭავაძის
პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 17506; კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა
ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ.
134; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 208, 496-497. პეტერბურგიდან თბილისში წერილს სწერს მეგობარ ილია წინამძღვრიშვილს.ჟურნალ
„ცისკარში“ დასაბეჭდად უგზავნის რამდენიმე ლექსს და კრიტიკულსტატიას „ორიოდე
სიტყვა თავად რევაზ შალვას ძის ერისთავის კაზლოვიდგამ„შეშლილის“
თარგმანზედა“, ზუმბერიძის ხელმოწერით. სთხოვს, რომ ლექსებითავად მიუტანოს „ცისკრის“
რედაქტორს, სტატია კი – მიხეილ ჩიკვაიძეს გაატანოს,რომ ივანე კერესელიძე არ
მიხვდეს, ვისი დაწერილია.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმიი. ჭავჭავაძის
პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 17543; ი. ჭავჭავაძე, წერილები (რედ. ი.
ბოცვაძე, სოხუმი, 1949, გვ. 24-27; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ათ ტომად, X, 1961, გვ.
23-24; ი.
ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, 2012, გვ. 24-25, 370-371.
დათარიღება: „ტექსტოლოგიური კვლევები ილია ჭავჭავაძის ცხოვრებისა და
შემოქმედების მატიანისთვის“, თბ. 2016, გვ. 179-182.
პირთა ანოტაციები: წინამძღვრიშვილი ილია ივანეს ძე (1834-1920) აგრონომი, პედაგოგი, საზოგადო
მოღვაწეილია ჭავჭავაძის სტუდენტობისდროინდელი მეგობარი. 1883 წელს
სოფელ წინამძღვრიანთკარში გახსნა სასოფლო-სამეურნეო სკოლა. ერისთავი რევაზ შალვას ძე (1827-1899 )
პოეტი, მთარგმნელი. გორის მაზრის
თავადაზნაურთა წინამძღოლი
პეტერბურგში წერს პოემის „რამდენიმე სურათი ანუ ეპიზოდი ყაჩაღის
ცხოვრებიდამ“ახალ რედაქციას.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 110; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987, გვ.
208, 496-497. პეტერბურგში წერს ლექსს „დაბნელდა სული, გარშემოც ბნელა...“
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 152; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ.,
1987გვ. 115, 403. წერს ლექსის „ჩემო სიმღერავ...“ რამდენიმე ვარიანტს.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ.
62-64; ი. ჭავჭავაძე, თხზულებათა სრული კრებული, ტ. I, 1951 , გვ. 435; ი.
ჭავჭავაძე, თსკ
ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 117, 405-407.
დათარიღება: ტექსტი მოთავსებულია ხელნაწერი კრებულის იმ ნაწილში, რომელშიც
1860 წლის შავი ავტოგრაფებია. მუშაობს პოემაზე, რომელსაც მწერლის თხზულებათა გამოცემებში პირობითადაქვს
მიცემული მთავარი პერსონაჟის სახელი „ირაკლი“.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ.
71-83; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987.
დათარიღება: ტექსტი მოთავსებულია ხელნაწერი კრებულის იმ ნაწილში, რომელშიც
1860 წლის შავი ავტოგრაფებია. თარგმნის მიხეილ ლერმონტოვის პოემა „დემონის“ პირველს სტროფს.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ.
49; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 3, თბ., 1988, გვ. 67, 680.
დათარიღება: ტექსტი მოთავსებულია ხელნაწერი კრებულის იმ ნაწილში, რომელშიც
1860 წლის შავი ავტოგრაფებია.
პირთა ანოტაციები:
ლერმონტოვი მიხეილ იურის ძე (1814-1841) რუსი კლასიკოსი. ქმნის ჯორჯ ბაირონის პიესა „კაენის“ თარგმანის პირველ ვარიანტებს.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501
გვ.
53-56; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 3, თბ., 1988, გვ. 63, 679.
დათარიღება: ტექსტი მოთავსებულია ხელნაწერი კრებულის იმ ნაწილში, რომელშიც
1860 წლის შავი ავტოგრაფებია.
პირთა ანოტაციები:
ბაირონი ჯორჯ ნოელ გორდონ (1788-1824)
ინგლისელი პოეტი, რომანტიკოსი. 1860
თარგმნის ჯორჯ ბაირონის პიესა „მანფრედის“ პირველ მონოლოგს.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501
გვ.
67-68; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 3, თბ., 1988, გვ. 65, 679-680.
დათარიღება: ტექსტი მოთავსებულია ხელნაწერი კრებულის იმ ნაწილში, რომელშიც
1860 წლის შავი ავტოგრაფებია.
პირთა ანოტაციები:
ბაირონი ჯორჯ ნოელ გორდონ (1788-1824)
ინგლისელი პოეტი, რომანტიკოსი./td>
თარგმნის დასაწყისის რამდენიმე ტაეპს ადამ მიცკევიჩის პოემიდან „გზა
უძიროხევის ზემოთ ჩუფუთ-კალეში“
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501
გვ.
101.
დათარიღება: ტექსტი მოთავსებულია ხელნაწერი კრებულის იმ ნაწილში, სადაც
1860
წლის შავი ავტოგრაფებია.
პირთა ანოტაციები:
მიცკეჩივი ადამ (1798-1855) პოლონელი პოეტი, ეროვნულ-განმათავისუფლეელი
მოძრაობის აქტიური მონაწილე. თარგმნის მიხეილ ლერმონტოვის პოემა „მწირის“ პირველ ოთხ თავს,
მაგრამდასაწყისის ბოლო სტროფს, რომელშიც ნათქვამია, თითქოს რუსეთთან
შეერთებისშემდეგ საქართველო მტერს აღარ შეუწუხებია და რუსული ხიშტებით
დაცულიმშვიდი ცხოვრებით ტკბებოდა, არ იზიარებს და რადიკალურად ცვლის
სიტყვებით:„მას აქეთ, რაკი კურთხევა ღვთისა / მიეცა ტანჯულს ივერიის ერს, /
რაც კარგი ექნასრუსისა შტიკსა, / ღმერთმა იმ რუსსვე ასკეცად მისცეს“.
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის
პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, ფ. 44-49; გ. ლეონიძის სახ. ქართული
ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 7989; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ.
3, თბ.,
1988, გვ. 45.
პირთა ანოტაციები: ლერმონტოვი მიხეილ იურის ძე (1814-1841) რუსი კლასიკოსი. პეტერბურგში წერს ლექსს „უსულდგმულო ცხოვრება...“
კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის
პირადი
საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი №№ 108 გვ. 129. პეტერბურგში იღებს ინდივიდუალურ სალონურ ფოტოს.
: საქართველოს ეროვნული არქივი, 0-36099. : საქართველოს ეროვნული არქივი, ა. 691/3. პეტერბურგში იღებს ინდივიდუალურ სალონურ ფოტოს.
: საქართველოს ეროვნული არქივი, 2-3796. ქართველ სტუდენტებთან ერთად იღებს სალონურ ფოტოს
: საქართველოს ეროვნული არქივი, 0-42393. იწყებს მუშაობას ახალ ლექსზე „ერთხელ ვიყავ ბედნიერი...“,
მაგრამ მესამე ტაეპზე წყვეტს წერას.
გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმიი.
ჭავჭავაძის
პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 17501, გვ. 102.
დათარიღება: ავტოგრაფულ რვეულში ფრაგმენტი მოთავსებულია 1860 და 1861
წლებით
დათარიღებულ თხზულებებს შორის.
1860 აპრილი
წყარო:
1860 აპრილი
წყარო:
1860 მაისამდე
წყარო:
1860 14 მაისამდე
წყარო:
1860 14 მაისი
წყარო:
1860 11 ივნისამდე
წყარო:
1860 11 ივნისი
წყარო:
1860 19 ივნისი
წყარო:
1860 19 ივნისი
წყარო:
1860 12 ივლისამდე
წყარო:
1860 12 ივლისი
წყარო:
1860 14 ივლისამდე
წყარო:
1860 14 ივლისამდე
წყარო:
1860 14 ივლისი
წყარო:
1860 15 ივლისი
წყარო:
1860 16 ივლისი
წყარო:
1860 19 ივლისამდე
წყარო:
1860 19 ივლისი
წყარო:
1860 21 ივლისი
წყარო:
1860 22 ივლისი
წყარო:
1860 23 ივლისი
წყარო:
1860 29 ივლისი
წყარო:
1860 29 ივლისი
წყარო:
1860 4 აგვისტო
წყარო:
1860 4 აგვისტო
წყარო:
1860 4 აგვისტო
წყარო:
1860 6 აგვისტო
წყარო:
1860 18 აგვისტო
წყარო:
1860 18 აგვისტო
წყარო:
1860 აგვისტო
წყარო:
1860 ზაფხული
წყარო:
1860 12 სექტემბრამდე
წყარო:
1860 12 სექტემბერი
წყარო:
1860 12 სექტემბრის შემდეგ
წყარო:
1860 სექტემბერი
წყარო:
1860 6 ოქტომბერი
წყარო:
1860 10 ოქტომბერი
წყარო:
1860 ნოემბრამდე
წყარო:
1860 5 ნოემბერი
წყარო:
1860 5 ნოემბერი
წყარო:
1860 5 ნოემბერი
წყარო:
1860 15 ნოემბერი
წყარო:
1860 16 ნოემბერი
წყარო:
წყარო:
1860 ნოემბერი
წყარო:
1860 11 დეკემბერი
წყარო:
1860 5 ნოემბრიდან – 15 დეკემბრამდე
წყარო:
1860 16 დეკემბერი
წყარო:
1860 25 დეკემბერი
წყარო:
1860
წყარო:
1860
წყარო:
1860
წყარო:
1860
წყარო:
წყარო:
1860
წყარო:
1860
წყარო:
1860
წყარო:
1860
წყარო:
1860
პეტერბურგში იღებს ინდივიდუალურ სალონურ ფოტოს.
წყარო:
1860
წყარო:
1860
წყარო:
1860-1861
წყარო: