The National Library of Georgia მთავარი - ბიბლიოთეკის შესახებ - ელ.რესურსები


1860

1860

    
1860 აპრილი

ნაწყვეტს პოემიდან „აჩრდილი“, სათაურით „არაგვს“, რომელიც გამოქვეყნდა „ცისკარში“, ლექსით „ამაო ძებნა“ იქვე ეხმიანება აკაკი წერეთელი. გადმოცემი სმიხედვითილიას აკაკის გამოხმაურება წაუკითხავს, მოსწონებია და მიუწერია „კარგია“.

  წყარო:

: ჟურნ. „ცისკარი“ 1860, № 4, გვ. 243-245.

პირთა ანოტაციები:

წერეთელი აკაკი როსტომის ძე (1840-1915)

პოეტი, პროზაიკოსი, დრამატურგი, მთარგმნელი, საზოგადო მოღვაწე.

    
1860 აპრილი

გარდაიცვალა ილიას უმცროსი ძმა – თეიმურაზ ჭავჭავაძე.  

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17541.

დათარიღება:

მამიდისადმი 14 მაისს მიწერილი ბრათიდან ჩანს, რომ თეიმურაზი ახალგარდაცვლილია, მაგრამ საქართველოში მყოფმა მამიდამ ამის შესახებ უკვე იცის.

პირთა ანოტაციები:

ჭავჭავაძე თეიმურაზ გრიგოლის ძე (1844-1860)

ილია ჭავჭავაძის უმცროსი ძმა. სწავლობდა თბილისის სათავადაზნაურო გიმნაზიაში და პეტერბურგის კადეტთა კორპუსში. გარდაიცვალა პეტერბურგში და დაკრძალულია იქვე.

    
1860 მაისამდე

წერს ლექსის „ძმის სიკვდილზედ“ პირველ, უთარიღო და უსათაურო ვარიანტს. იგი მწერლის სიცოცხლეში არ გამოქვეყნებულა.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ. 85-86; კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 103; ი. ჭავჭავაძე, თხზულებანი ოც ტომად, ტ. 1, გვ. 368.

დათარიღება:

ილიას უმცროსი ძმა, 15 წლის თეიმურაზი გარდაიცვალა 1860 წლის აპრილში.

    
1860 14 მაისამდე

წერილს და თანხას იღებს მამიდა მაკრინესაგან.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17541.

პირთა ანოტაციები:

ჭავჭავაძე-ერისთავისა მაკრინე პაატას ასული

ილია ჭავჭავაძის გამზრდელი მამიდა. ივანე რაფიელის ძე არაგვის ერისთავის მეუღლე.

    
1860 14 მაისი

წერილს უგზავნის მამიდა მაკრინეს და უზიარებს გულისტკივილს თეიმურაზისგარდაცვალების გამო.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17541; ი. ჭავჭავაძე, წერილები (რედ. ი. ბოცვაძე, სოხუმი, 1949, გვ. 22; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ათ ტომად, X, 1961, გვ. 21-22; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, 2012, გვ. 23-24, 369-370.

პირთა ანოტაციები:

ჭავჭავაძე-ერისთავისა მაკრინე პაატას ასული

ილია ჭავჭავაძის გამზრდელი მამიდა. ივანე რაფიელის ძე არაგვის ერისთავის მეუღლე.

ჭავჭავაძე თეიმურაზ გრიგოლის ძე (1844-1860)

ილია ჭავჭავაძის უმცროსი ძმა. სწავლობდა თბილისის სათავადაზნაურო გიმნაზიაში და პეტერბურგის კადეტთა კორპუსში. გარდაიცვალა პეტერბურგში და დაკრძალულია იქვე.

    
1860 11 ივნისამდე

ზაფხულის არდადეგების გასატარებლად ჩადის პავლოვსკში.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 106.

დათარიღება:

11 ივნისს დაწერილ ლექსს აწერია „პავლოვსკი“.

    
1860 11 ივნისი

ავლოვსკში წერს პირველ ვარიანტებს ლექსისა „მწუხარება.“

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ. 46-47, 50-51. № 108, გვ. 106.

დათარიღება:

იხ. „ტექსტოლოგიური კვლევები ილია ჭავჭავაძის ცხოვრებისა და შემოქმედების მატიანისთვის“, თბ., 2016, გვ. 289-292.

    
1860 19 ივნისი

ეტერბურგში წერს ლექსს „მძინარე ქალი“.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 105.

დათარიღება:

„ტექსტოლოგიური კვლევები ილია ჭავჭავაძის ცხოვრებისა და შემოქმედების მატიანისთვის“, თბ. 2016, გვ. 176-178.

    
1860 19 ივნისი

ქმნის ლექსის „მწუხარება“ ახალ ვარიანტს.

  წყარო:

: ჟურნ. „ცისკარი“, 1860, № 9, გვ. 75.

    
1860 12 ივლისამდე

პავლოვსკში იწყებს მუშაობას ლექსზე „მუშა“ და წერს მის პირველ რედაქციას.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ. 57-60.

    
1860 12 ივლისი

პავლოვსკში განაგრძობს მუშაობას ლექსზე „მუშა“ და წერს ახალ ვარიანტს. ეპიგრაფად წარუმძღვარებს ფრაზას ცნობილი რუსი პოეტისა და პუბლიცისტის,ნიკოლოზ ოგარიოვის პოემიდან “ღამე“: „В труде проходит жизнь его / И неприносит ничего!“.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 106. ლადო მინაშვილი, „ილია ჭავჭავაძის ერთი ლექსის ეპიგრაფის შესახებ“,ელექტრონული ჟურნალი „სპეკალი“, № 8; Н. П. Огарев. Избранные произведения в двух томах,Том второй. Поэмы. Проза. Литературно- критические статьи, М., ГИХЛ, 1956.

პირთა ანოტაციები:

ოგარიოვი ნიკოლოზ პლატონის ძე (1813-1877)

რუსი პოეტი, პუბლიცისტი, რევოლუციონერი.

    
1860 14 ივლისამდე

პავლოვსკში წერს პოემის „ქართვლის დედა“ პეტრე ნაკაშიძისადმი მიძღვნის ტექსტს.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმიი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 17501, გვ. 84.

პირთა ანოტაციები:

ნაკაშიძე პეტრე (1838-1895)

მწერალი, პუბლიცისტიილია ჭავჭავაძის სტუდენტობისდროინდელი მეგობარი, „თერგდალეულთა“ წრის წევრი. ჟურნალ „საქართველოს მოამბეში“ გამოაქვეყნა „სამგზავრო წერილები“.

    
1860 14 ივლისამდე

პავლოვსკში წერს პოემის „ქართვლის დედა“ პირველ ვარიანტს  

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმიი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 17501, გვ. 84.

დათარიღება:

ეს ვარიანტი 14 ივლისით დათარიღებულზე ადრეულია.

    
1860 14 ივლისი

პავლოვსკში წერს პოემის „ქართვლის დედა“ ახალ ვარიანტს

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 109.

    
1860 15 ივლისი

წერს ლექსის – „ალექსანდრე ჭავჭავაძე“ პირველ ვარიანტს.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი, ავტოგრაფი, № 108, გვ. 116. ჟურნ. «ცისკარი», 1861, № 4 გვ. 517.

პირთა ანოტაციები:

ჭავჭავაძე ალექსანდრე გარსევანის ძე (1786-1886)

რომანტიკოსი პოეტი, რუსეთის არმიის გენერალ-ლეიტენანტი, მონაწილეობდა 1804 წლის აჯანყებაში, 1832 წლის შეთქმულებაში, ნაპოლეონისა და თურქეთის წინააღმდეგ ბრძოლებში.

    
1860 16 ივლისი

მცირეოდენი შესწორებები შეაქვს ლექსში „ალექსანდრე ჭავჭავაძე“ და აგზავნისჟურნალ „ცისკარში“ დასაბეჭდად.  

  წყარო:

: ჟურნ. «ცისკარი», 1861, № 4 გვ. 517.

პირთა ანოტაციები:

ჭავჭავაძე ალექსანდრე გარსევანის ძე (1786-1886)

რომანტიკოსი პოეტი, რუსეთის არმიის გენერალ-ლეიტენანტი, მონაწილეობდა 1804 წლის აჯანყებაში, 1832 წლის შეთქმულებაში, ნაპოლეონისა და თურქეთის წინააღმდეგ ბრძოლებში.

    
1860 19 ივლისამდე

ცარსკოე სელოში ეკატერინე ჭავჭავაძე-დადიანისასთან სტუმრობისას ეცნობ ანიკოლოზ ბარათაშვილის ავტოგრაფულ კრებულებს და აღფრთოვანებულია.

  წყარო:

კოხტა აფხაზი, „ლიტერატურული მემკვიდრეობა“, წ. 1, 1935, გვ. 564. კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 117.

დათარიღება:

19 ივლისს წერს ბარათაშვილისადმი მიძღვნილი ლექსის პირველ ვარიანტს.

პირთა ანოტაციები:

ჭავჭავაძე-დადიანისა ეკატერინე ალექსანდრეს ასული (1816-1882)

პოეტ ალექსანდრე ჭავჭავაძის ქალიშვილი, სამეგრელოს სამთავროს უკანასკნელი დედოფალი.

ბარათაშვილი ნიკოლოზ მელიტონის ძე (1817-1845)

პოეტი, რომანტიკოსი.

    
1860 19 ივლისი

მუშაობს ლექსის – „თ. ნიკოლოზ ბარათაშვილზედ“ პირველ ვარიანტზე.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი, ავტოგრაფები, № 108, გვ. 117.

პირთა ანოტაციები:

ბარათაშვილი ნიკოლოზ მელიტონის ძე (1817-1845)

პოეტი, რომანტიკოსი

    
1860 21 ივლისი

პავლოვსკში წერს ლექსს სათაურით „ს...ს ჩ...სას“ („სატრფოვ ხშირად ლაღი ფიქრი...“), რომელიც ეძღვნება მის სტუდენტობისდროინდელ სატრფოს –ალექსანდრა (საშენკა) ჩაიკოვსკაიას, ცნობილი რუსი კომპოზიტორის – პეტრეჩაიკოვსკის დას.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 117; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 101, 378-379; მოდესტ ჩაიკოვსკი, ცხოვრება პეტრე ილიას ძე ჩაიკოვსკისა, ტ. 1-3, მოსკოვი-ლაიფციგი, 1903; გურამ შარაძე. ილია ჭავჭავაძე (ცხოვრება, მოღვაწეობა, შემოქმედება – ფოტომატიანე), ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 127-131.

პირთა იდენტიფიკაცია:

განსხვავებული მოსაზრებით, ლექსი ეძღვნება პეტრე ჩაიკოვსკის არა დას, არამედ ბიძაშვილ - სოფიო ჩაიკოვსკაიას. იხ. შალვა ალხაზიშვილიილია ჭავჭავაძის სამი ლექსის ადრესატის დაზუსტებისათვის, „სახალხო განათლება“, 1978, 8.XII, № 88; ჯიმშერ მუჯირი, შროშანების ფიანდაზი, გაზ. „თბილისი“, 1982 წ.,10 IX; კოხტა აფხაზი, „ლიტერატურული მემკვიდრეობა“, წ. 1, 1935, გვ. 565.

პირთა ანოტაციები:

ჩაიკოვსკაია ალექსანდრა ილიას ასული (1842-1891)

გენერალ ილია ჩაიკოვსკის ქალიშვილი, რუსი კომპოზიტორის პეტრე ჩაიკოვსკის და. 1860 წელს ცოლად გაჰყვა ლევ ვასილის ძე დავიდოვს.

ჩაიკოვსკი პეტრე ილიას ძე (1840-1893)

ცნობილი რუსი კომპოზიტორი.

    
1860 22 ივლისი

პავლოვსკში წერს ლექსს სათაურით „ჩ...სას“ („უცხო თემის ყარიბ მთქმელსა...“),რომელიც ეძღვნება მის სატრფოს, პეტრე ჩაიკოვსკის დას – ალექსანდრა (საშენკა)ჩაიკოვსკაიას.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 118; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 102, 379; მოდესტ ჩაიკოვსკი, ცხოვრება პეტრე ილიას ძე ჩაიკოვსკისა, ტ. 1-3, მოსკოვი-ლაიფციგი, 1903; გურამ შარაძე. ილია ჭავჭავაძე (ცხოვრება, მოღვაწეობა, შემოქმედება – ფოტომატიანე), ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 127-131.

პირთა იდენტიფიკაცია

განსხვავებული მოსაზრებით, ლექსი ეძღვნება პეტრე ჩაიკოვსკის არა დას, არამედ ბიძაშვილ - სოფიო ჩაიკოვსკაიას. იხ. შალვა ალხაზიშვილიილია ჭავჭავაძის სამი ლექსის ადრესატის დაზუსტებისათვის, „სახალხო განათლება“, 1978, 8.XII, № 88; ჯიმშერ მუჯირი, შროშანების ფიანდაზი, გაზ. „თბილისი“, 1982 წ.,10 IX; კოხტა აფხაზი, „ლიტერატურული მემკვიდრეობა“, წ. 1, 1935, გვ. 565.

პირთა ანოტაციები:

ჩაიკოვსკი პეტრე ილიას ძე (1840-1893)

ცნობილი რუსი კომპოზიტორი.

ჩაიკოვსკაია ალექსანდრა ილიას ასული (1842-1891)

გენერალ ილია ჩაიკოვსკის ქალიშვილი, რუსი კომპოზიტორის პეტრე ჩაიკოვსკის და. 1860 წელს ცოლად გაჰყვა ლევ ვასილის ძე დავიდოვს.

    
1860 23 ივლისი

პავლოვსკში წერს ლექსს „პოეტი“.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 119; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 103.

    
1860 29 ივლისი

ქმნის საბოლოო ვარიანტს ლექსისა „ქართვლის დედას“ .

  წყარო:

დედა და შვილი და რამდენიმე ლექსი თ. ილია ჭავჭავაძისა, ზ. ჭიჭინაძის გამ., ტფ., 1882, გვ. 14.

    
1860 29 ივლისი

 პავლოვსკში წერს უსათაურო ლექსს („მესმის, მესმის სანატრელი...“),რომელი ცეძღვნება იტალიის გამათავისუფლებელ მოძრაობას ჯუზეპე გარიბალდისმეთაურობით.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 121; ნ. ბერძენიშვილის სახელობის ქუთაისის სახელმწიფო ისტორიული მუზეუმიი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 1038; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 104, 381-382; ნიკოლოზ ნათიძე, „ლიტერატურული მემკვიდრეობა“, წ. 1, 1935, გვ. 573.

პირთა ანოტაციები:

გარიბალდი ჯუზეპე (1807-1882)

იტალიის ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობის ლიდერი, გენერალი, პოლიტიკური და საზოგადო მოღვაწე.  

    
1860 4 აგვისტო

პავლოვსკში წერს მიხეილ ლერმონტოვის ლექსის „კლდე“ თარგმანის ადრეულვარიანტებს, სათაურით „ციცაბი კლდე“.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ. 88-89; კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი №№ 108, ფ. 57; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 3, თბ., 1988, გვ. 51, 675.

დათარიღება:

„ტექსტოლოგიური კვლევები ილია ჭავჭავაძის ცხოვრებისა და შემოქმედების მატიანისთვის“, თბ. 2016, გვ. 177.

პირთა ანოტაციები:

ლერმონტოვი მიხეილ იურის ძე (1814-1841)

რუსი კლასიკოსი.

    
1860 4 აგვისტო

წერს მიხეილ ლერმონტოვის ლექსის – „სიზმარი” თარგმანის ადრეულ ვარიანტებს.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ. 89-91; კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, ფ. 57; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 3, თბ., 1988, გვ. 52, 676.

პირთა ანოტაციები:

ლერმონტოვი მიხეილ იურის ძე (1814-1841)

რუსი კლასიკოსი.

    
1860 4 აგვისტო

პავლოვსკში წერს მიხეილ ლერმონტოვის ლექსის – „წინასწარმეტყველი“თარგმანის ადრეულ ვარიანტებს.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ. 91-93; კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, ფ. 58; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 3, თბ., 1988, გვ. 54, 676.

პირთა ანოტაციები:

ლერმონტოვი მიხეილ იურის ძე (1814-1841)

რუსი კლასიკოსი.

    
1860 6 აგვისტო

 წერს უსათაურო ლექსს „მას აქეთ, რაკი...“

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, ავტოგრაფი, № 17501, გვ. 106–107; კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი, ავტოგრაფი, № 108, გვ. 153.

დათარიღება:

ერთ-ერთი მოსაზრებით ეს არის არა ახალი ლექსი, არამედ 1858 წლის 30 დეკემბერს დაწერილი ლექსის „ს...ს“ რედაქცია. იხ. მაია ნინიძე, მადლის წყარო, ილია ჭავჭავაძის მრწამსი და მისი შემოქმედება, თბ. 1997, გვ. 216-236.

    
1860 18 აგვისტო

მდეიწყებს მუშაობას ლექსზე „ქართველ სტუდენტების სიმღერა“ და წერს ყველაზეადრეულ, უსათაურო და უთარიღო ვარიანტებს.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ. 93-99.

დათარიღება:

18 აგვისტოს ვარიანტზე ადრეულია.

    
1860 18 აგვისტო

პავლოვსკში წერს ლექსის „ქართველი სტუდენტების სიმღერა“ მეორე რედაქციას.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი, ავტოგრაფი, № 108, გვ. 125.

    
1860 აგვისტო

პავლოვსკში წერს ლექსს „ჩემო მკვლელო“.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 129.

    
1860 ზაფხული

არჩილ ანდრონიკაშვილისგან სესხულობს ხუთას მანეთს ვალების გასასტუმრებლადდა მამიდას – მაკრინე ჭავჭავაძე-ერისთავისას სწერს, რომ არჩილს ეს თანხა გადაუხადოს.

  წყარო:

ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, თბ., 2012, გვ. 272.

პირთა ანოტაციები:

ანდრონიკაშვილი არჩილ ივანეს ძე (1834-1864)

ცნობილი გენერლის – ივანე მალხაზის ძე ანდრონიკაშვილის ვაჟი.

ჭავჭავაძე-ერისთავისა მაკრინე პაატას ასული

ილია ჭავჭავაძის გამზრდელი მამიდაივანე რაფიელის ძე არაგვის ერისთავის მეუღლე.

    
1860 12 სექტემბრამდე

იწყებს მუშაობას ლექსზე „მეფანტურე“ და წერს მის პირველ ვარიანტებს.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 37- 39; გვ. 42-43.

    
1860 12 სექტემბერი

პავლოვსკში წერს ლექსის „მეფანტურე“ მომდევნო ვარიანტს. ეს ლექსი მწერლის სიცოცხლეში დამოუკიდებელი სახით არ გამოქვეყნებულა. იგი ავტორმა წინ წარუმძღვარა პოემას „მეფე დიმიტრი თავდადებული“.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი, ავტოგრაფები, № 108, გვ. 130.

პირთა ანოტაციები:

დიმიტრი თავდადებული (დემეტრე II) (1259-1289)

საქართველოს მეფე 1270- 1289 წლებში. თავი მოჰკვეთეს მონღოლთა ხანის – არღუნის ბრძანებით. შერაცხილია წმინდანად.

    
1860 12 სექტემბრის შემდეგ

პავლოვსკიდან ბრუნდება პეტერბურგში.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი, ავტოგრაფები, № 108, გვ. 130.

დათარიღება:

12 სექტემბერს დაწერილ ლექსს „პავლოვსკი“ აწერია.

    
1860 სექტემბერი

ჟურნალ „ცისკარში იბეჭდება ლექსები: „ერთხელ მეც, ძმანო, მეც მყვარებია...“ და„მწუხარება“.

  წყარო:

: ჟურნ. „ცისკარი“, 1860, № 9, გვ. 74, 75.

    
1860 6 ოქტომბერი

პეტერბურგში წერს ლექსს „ზოგიერთს“. ავტოგრაფში ტექსტი მის მიერვე ჯვარედინად არის გადახაზული.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 132.

    

1860 10 ოქტომბრამდე

მამიდის – მაკრინე ჭავჭავაძე-ერისთავის წერილიდან იგებს, რომ სოლომონჭავჭავაძეს, რომლის ქალიშვილზეც გარიგების საფუძველზე უნდადაქორწინებულიყო, მის მიერ გაგზავნილი წერილები არ მიუღია.

 

წყარო:

ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, თბ., 2012, გვ. 270.

ატრიბუცია:

წერილი, რომლიდანაც არის მოპოვებული ეს ინფორმაცია, შემორჩენილია მხოლოდ ასლის სახით და თხზულებათა ოცტომეულში იბეჭდება „სავარაუდონის“ განყოფილებაში.

პირთა ანოტაციები:

ჭავჭავაძე-ერისთავისა მაკრინე პაატას ასული

ილია ჭავჭავაძის გამზრდელი მამიდაივანე რაფიელის ძე არაგვის ერისთავის მეუღლე. ჭავჭავაძე სოლომონ (სიმონ) გრიგოლის ძე (1797-1875) ყვარლელი მემამულეილია ჭავჭავაძის ნათესავი. სოლომონის მამა – გრიგოლ (გიორგი) და ილიას პაპა – პაატა ჭავჭავაძეები ძმები იყვნენ.

    
1860 10 ოქტომბერი

წერილს სწერს სოლომონ ჭავჭავაძეს და, რადგან უკვე გაგებული აქვს, რომ მის მიერგაგზავნილი ბარათები ადრესატს არ მიუღია, დაწვრილებით უყვება პეტერბურგისამბებს. სწერს ხარჯებზე, ვალებზე, სიღარიბესა და ავადმყოფობაზე. ასევე სთხოვს,რომ მამიდას შეახსენოს სიღარიბის მოწმობის გაგზავნა, რომ ყოველთვიურად50 მანეთი არ ჰქონდეს გადასახდელი. 1859 წელს, როდესაც ილია ალექსანდრაჩაიკოვსკაიაზე იყო შეყვარებული, გაისტუმრა სოლომონ ჭავჭავაძის ყველა ვალიდა, როგორც ჩანს, აპირებდა მასთან დადებული გარიგების დარღვევას, მაგრამ 1860 წლის შემოდგომაზე, როდესაც ჩაიკოვსკაიასთან ურთიერთობა შეწყვიტა,სოლომონთან მიმოწერა ისევ განაახლა.  

  წყარო:

ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, თბ., 2012, გვ. 270-274.

ატრიბუცია:

ილია ჭავჭავაძის ეს წერილი შემორჩენილია მხოლოდ ასლის სახით და თხზულებათა ოცტომეულში იბეჭდება „სავარაუდონის“ განყოფილებაში.

პირთა ანოტაციები:

ჩაიკოვსკაია ალექსანდრა ილიას ასული (1842-1891)

გენერალ ილია ჩაიკოვსკის ქალიშვილი, რუსი კომპოზიტორის პეტრე ჩაიკოვსკის და. 1860 წელს ცოლად გაჰყვა ლევ ვასილის ძე დავიდოვს.

ჭავჭავაძე სოლომონ (სიმონ) გრიგოლის ძე (1797-1875)

ყვარლელი მემამულე ილია ჭავჭავაძის ნათესავი. სოლომონის მამა – გრიგოლ (გიორგი) და ილიას პაპა – პაატა ჭავჭავაძეები ძმები იყვნენ.

    
1860 ნოემბრამდე

„აჩრდილის“ პირველ ვარიანტს და ლერმონტოვის „ჰაჯი აბრეკის“ თარგმანის გადამუშავებულ ტექსტს დასაბეჭდად გზავნის ჟურნალ „ცისკარში“.

  წყარო:

წერილი ილია წინამძღვრიშვილისადმი, ავტოგრაფი, გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17543; „აჩრდილის“ ხელნაწერი ასლი, კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, № 112; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, 2012, გვ. 370-371.

დათარიღება:

ნოემბრის „ცისკარში“ იბეჭდება ჩვენამდე მოღწეული ხელნაწერებისაგან განსხვავებული, გადამუშავებული ტექსტი.

    
1860 5 ნოემბერი

პეტერბურგში წერს ლექსს „იანიჩარი“. ავტოგრაფში თავდაპირველად სათაურადეწერა „კანვოელი“, რომელიც გადახაზულია და წერია ახალი სათაური.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 132; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 111, 399-401.

პირთა იდენტიფიკაცია:

 „კანვოელი“ მიემართებოდა რუსეთის ჯარში მომსახურე ქართველს, მაგრამ, რამდენადაც ასეთი ტექსტის დაბეჭდვა ცენზურის გამო გამორიცხული იყო, ავტორმა სათაური და ტექსტის ცალკეული ადგილები შეცვალა და ადრესატად გამოიყვანა თურქეთის ჯარში მომსახურე ქართველი – იანიჩარი.

    
1860 5 ნოემბერი

ამთავრებს კრიტიკულ წერილს „ორიოდე სიტყვა თავად რევაზ შალვას ძისერისთავის კაზლოვიდგამ „შეშლილის“ თარგმანზედა“.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ასლი № 217, გვ. 154-170; № 1052, გვ. 1-20. ჟურ. „ცისკარი“, 1861, № 4, გვ. 557-594.

პირთა ანოტაციები:

ერისთავი რევაზ შალვას ძე (1827-1899 )

ოეტი, მთარგმნელი. გორის მაზრის თავადაზნაურთა წინამძღოლი.

    
1860 5 ნოემბერი

პეტერბურგში წერს ლექსს „გახსოვს ტურფავ, ჩვენს დიდ ბაღში...“

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 133; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 112.

    
1860 15 ნოემბერი

წერილს იღებს სოლომონ ჭავჭავაძისგან, რომელშიც ნათქვამია, ნათესავებს არსჯერათ, რომ პირობას აღასრულებო. ადრესანტი ასევე ატყობინებს, რომ იოსებ წილოსნის ვალის გამო შეიძლება მისი კარ-მიდამო გაიყიდოს.

  წყარო:

ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, თბ., 2012, გვ. 274.

ატრიბუცია:

წერილი, რომლიდანაც არის მოპოვებული ეს ინფორმაცია, შემორჩენილია მხოლოდ ასლის სახით და თხზულებათა ოცტომეულში დაბეჭდილია „სავარაუდონის“ განყოფილებაში. პირთა იდენტიფიკაცია: წერილში წილოსნის სახელი მითითებული არ არის და კვლევით დადგინდა, რომ ეს უნდა იყოს მეფისნაცვლის კანცელარიის მოხელე კაპიტანი იოსებ წილოსანი (რედ.)

პირთა ანოტაციები:

ჭავჭავაძე სოლომონ (სიმონ) გრიგოლის ძე (1797-1875)

ყვარლელი მემამულეილია ჭავჭავაძის ნათესავი. სოლომონის მამა – გრიგოლ (გიორგი) და ილიას პაპა – პაატა ჭავჭავაძეები ძმები იყვნენ.

წილოსანი იოსებ ლაზარეს ძე (1804-1873)

გურული გლეხის შვილი. ბავშვობაში გაყიდეს ოსმალეთში და მამობილის გარდაცვალების შემდეგ დაბრუნდა საქართველოში. 1832 წელს მთარგმნელად დაიწყო სამსახური მეფისნაცვლის კანცელარიაში, მუშაობდა ინჟინრად, მიაღწია პოლკოვნიკის წოდებას.

    
1860 16 ნოემბერი

 სოლომონ ჭავჭავაძეს უგზავნის საპასუხო წერილს, რომელშიც არწმუნებს, რომპირობას აუცილებლად შეასრულებს. სთხოვს, რომ თუ საქმე მისი მამულების გაყიდვამდე მივა, თავად სოლომონმა შეისყიდოს. თავისი ჯანმრთელობის შესახებსწერს, რომ უკვე კარგად არის. შემდეგ უხსნის, რა ვალები და მოსალოდნელიხარჯები აქვს და სთხოვს, რომ მან და მამიდამ შესაბამისი თანხა გაუგზავნონ.  

  წყარო:

ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, თბ., 2012, გვ. 274. ასლიიოსებ გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმის ფონდი 14; გაზ. „სახალხო განათლება“, 1988, 24 ივნისი, № 51, გუბაზ მეგრელიძის პუბლიკაცია; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, 2012, გვ. 274-276, 515-516.

ატრიბუცია:

ილია ჭავჭავაძის ეს წერილი შემორჩენილია მხოლოდ ასლის სახით და თხზულებათა ოცტომეულში იბეჭდება „სავარაუდონის“ განყოფილებაში.

პირთა ანოტაციები:

ჭავჭავაძე სოლომონ (სიმონ) გრიგოლის ძე (1797-1875)

ყვარლელი მემამულეილია  ჭავჭავაძის ნათესავი. სოლომონის მამა – გრიგოლ (გიორგი) და ილიას პაპა – პაატა ჭავჭავაძეები ძმები იყვნენ.

    

1860 20 ნოემბრამდე

წერს ლექსს „წუხილი“.

  წყარო:

: ჟურნ. „ცისკარი“, 1861, № 1, გვ. 134.

დათარიღება:

ლექსის ავტოგრაფი არ არსებობს, პუბლიკაციაზე კი ცენზურის ნებართვა გაცემულია 1860 წლის 20 ნოემბერს.

    
1860 ნოემბერი

 ჟურნალ „ცისკარში“ იბეჭდება მიხეილ ლერმონტოვის „ჰაჯი-აბრეკის“ ილიასეულითარგმანი.

  წყარო:

: ჟურნ. „ცისკარი“, 1860, № 11, გვ. 311-335.

პირთა ანოტაციები:

ლერმონტოვი მიხეილ იურის ძე (1814-1841)

რუსი კლასიკოსი.

    
1860 11 დეკემბერი

პეტერბურგში მუშაობს პოემაზე „რამდენიმე სურათი ანუ ეპიზოდი ყაჩაღისცხოვრებიდამ“.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმიი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 17506; კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 134; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 208, 496-497.

    
1860 5 ნოემბრიდან – 15 დეკემბრამდე

პეტერბურგიდან თბილისში წერილს სწერს მეგობარ ილია წინამძღვრიშვილს.ჟურნალ „ცისკარში“ დასაბეჭდად უგზავნის რამდენიმე ლექსს და კრიტიკულსტატიას „ორიოდე სიტყვა თავად რევაზ შალვას ძის ერისთავის კაზლოვიდგამ„შეშლილის“ თარგმანზედა“, ზუმბერიძის ხელმოწერით. სთხოვს, რომ ლექსებითავად მიუტანოს „ცისკრის“ რედაქტორს, სტატია კი – მიხეილ ჩიკვაიძეს გაატანოს,რომ ივანე კერესელიძე არ მიხვდეს, ვისი დაწერილია.  

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმიი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 17543; ი. ჭავჭავაძე, წერილები (რედ. ი. ბოცვაძე, სოხუმი, 1949, გვ. 24-27; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ათ ტომად, X, 1961, გვ. 23-24; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 17, 2012, გვ. 24-25, 370-371.

დათარიღება:

„ტექსტოლოგიური კვლევები ილია ჭავჭავაძის ცხოვრებისა და შემოქმედების მატიანისთვის“, თბ. 2016, გვ. 179-182.

პირთა ანოტაციები:

წინამძღვრიშვილი ილია ივანეს ძე (1834-1920)

აგრონომი, პედაგოგი, საზოგადო მოღვაწეილია ჭავჭავაძის სტუდენტობისდროინდელი მეგობარი. 1883 წელს სოფელ წინამძღვრიანთკარში გახსნა სასოფლო-სამეურნეო სკოლა.

ერისთავი რევაზ შალვას ძე (1827-1899 )

პოეტი, მთარგმნელი. გორის მაზრის თავადაზნაურთა წინამძღოლი

    
1860 16 დეკემბერი

პეტერბურგში წერს პოემის „რამდენიმე სურათი ანუ ეპიზოდი ყაჩაღის ცხოვრებიდამ“ახალ რედაქციას.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 110; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 208, 496-497.

    
1860 25 დეკემბერი

პეტერბურგში წერს ლექსს „დაბნელდა სული, გარშემოც ბნელა...“

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, გვ. 152; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987გვ. 115, 403.

    
1860

წერს ლექსის „ჩემო სიმღერავ...“ რამდენიმე ვარიანტს.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ. 62-64; ი. ჭავჭავაძე, თხზულებათა სრული კრებული, ტ. I, 1951 , გვ. 435; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987, გვ. 117, 405-407.

დათარიღება:

ტექსტი მოთავსებულია ხელნაწერი კრებულის იმ ნაწილში, რომელშიც 1860 წლის შავი ავტოგრაფებია.

    
1860

მუშაობს პოემაზე, რომელსაც მწერლის თხზულებათა გამოცემებში პირობითადაქვს მიცემული მთავარი პერსონაჟის სახელი „ირაკლი“.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ. 71-83; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 1, თბ., 1987.

დათარიღება:

ტექსტი მოთავსებულია ხელნაწერი კრებულის იმ ნაწილში, რომელშიც 1860 წლის შავი ავტოგრაფებია.

    
1860

თარგმნის მიხეილ ლერმონტოვის პოემა „დემონის“ პირველს სტროფს.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ. 49; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 3, თბ., 1988, გვ. 67, 680.

დათარიღება:

ტექსტი მოთავსებულია ხელნაწერი კრებულის იმ ნაწილში, რომელშიც 1860 წლის შავი ავტოგრაფებია.

პირთა ანოტაციები:

ლერმონტოვი მიხეილ იურის ძე (1814-1841)

რუსი კლასიკოსი.

    
1860

ქმნის ჯორჯ ბაირონის პიესა „კაენის“ თარგმანის პირველ ვარიანტებს.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ. 53-56; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 3, თბ., 1988, გვ. 63, 679.

დათარიღება:

ტექსტი მოთავსებულია ხელნაწერი კრებულის იმ ნაწილში, რომელშიც 1860 წლის შავი ავტოგრაფებია.

პირთა ანოტაციები:

ბაირონი ჯორჯ ნოელ გორდონ (1788-1824)

ინგლისელი პოეტი, რომანტიკოსი.

    

1860

თარგმნის ჯორჯ ბაირონის პიესა „მანფრედის“ პირველ მონოლოგს.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ. 67-68; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 3, თბ., 1988, გვ. 65, 679-680.

დათარიღება:

ტექსტი მოთავსებულია ხელნაწერი კრებულის იმ ნაწილში, რომელშიც 1860 წლის შავი ავტოგრაფებია.

პირთა ანოტაციები:

ბაირონი ჯორჯ ნოელ გორდონ (1788-1824)

ინგლისელი პოეტი, რომანტიკოსი./td>

    
1860

თარგმნის დასაწყისის რამდენიმე ტაეპს ადამ მიცკევიჩის პოემიდან „გზა უძიროხევის ზემოთ ჩუფუთ-კალეში“

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 17501 გვ. 101.

დათარიღება:

ტექსტი მოთავსებულია ხელნაწერი კრებულის იმ ნაწილში, სადაც 1860 წლის შავი ავტოგრაფებია.

პირთა ანოტაციები:

მიცკეჩივი ადამ (1798-1855)

პოლონელი პოეტი, ეროვნულ-განმათავისუფლეელი მოძრაობის აქტიური მონაწილე.

    
1860

თარგმნის მიხეილ ლერმონტოვის პოემა „მწირის“ პირველ ოთხ თავს, მაგრამდასაწყისის ბოლო სტროფს, რომელშიც ნათქვამია, თითქოს რუსეთთან შეერთებისშემდეგ საქართველო მტერს აღარ შეუწუხებია და რუსული ხიშტებით დაცულიმშვიდი ცხოვრებით ტკბებოდა, არ იზიარებს და რადიკალურად ცვლის სიტყვებით:„მას აქეთ, რაკი კურთხევა ღვთისა / მიეცა ტანჯულს ივერიის ერს, / რაც კარგი ექნასრუსისა შტიკსა, / ღმერთმა იმ რუსსვე ასკეცად მისცეს“.

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 108, ფ. 44-49; გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი, № 7989; ი. ჭავჭავაძე, თსკ ოც ტომად, ტ. 3, თბ., 1988, გვ. 45.

პირთა ანოტაციები:

ლერმონტოვი მიხეილ იურის ძე (1814-1841)

რუსი კლასიკოსი.

    
1860

პეტერბურგში წერს ლექსს „უსულდგმულო ცხოვრება...“

  წყარო:

კ. კეკელიძის სახ. ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი №№ 108 გვ. 129.

    
1860

პეტერბურგში იღებს ინდივიდუალურ სალონურ ფოტოს.

  წყარო:

: საქართველოს ეროვნული არქივი, 0-36099.

    
1860 პეტერბურგში იღებს ინდივიდუალურ სალონურ ფოტოს.    წყარო:

: საქართველოს ეროვნული არქივი, ა. 691/3.

    
1860

პეტერბურგში იღებს ინდივიდუალურ სალონურ ფოტოს.

  წყარო:

: საქართველოს ეროვნული არქივი, 2-3796.

    
1860

ქართველ სტუდენტებთან ერთად იღებს სალონურ ფოტოს

  წყარო:

: საქართველოს ეროვნული არქივი, 0-42393.

    
1860-1861

იწყებს მუშაობას ახალ ლექსზე „ერთხელ ვიყავ ბედნიერი...“, მაგრამ მესამე ტაეპზე წყვეტს წერას.

  წყარო:

გ. ლეონიძის სახ. ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმიი. ჭავჭავაძის პირადი საარქივო ფონდი, ავტოგრაფი № 17501, გვ. 102.

დათარიღება:

ავტოგრაფულ რვეულში ფრაგმენტი მოთავსებულია 1860 და 1861 წლებით დათარიღებულ თხზულებებს შორის.