დეკემბრის თვეში საზოგადოებისა და საერო მედიის ინტერესის სფეროში მოექცა ქართულ მართლმადიდებელ ეკლესიაში, კერძოდ საპატრიარქოში, მიმდინარე პროცესები. ეკლესიის აზრით, ნებისმიერი კრიტიკა ურწმუნოთა და არაპროფესიონალთა მიერ აგორებული კამპანიის ნაწილია.

„დღეს ძალიან ხშირად ისმის კრიტიკა ჩვენი ეკლესიის, ჩვენი სამღვდელოების, პატრიარქისა და წმინდა სინოდის მისამართით. უხეშად მოიხსენიებენ სამღვდელოებას, და ამას, ძირითადად, ისეთი ადამიანები აკეთებენ, რომლებიც ან ურწმუნონი არიან, ან არაეკლესიურნი, ან სათანადო ცოდნა არ გააჩნიათ იმისა, თუ რა არის ეკლესია.“ („საპატრიარქოს უწყებანი“, №45, 3-9.12.04).

ასეთ კონტექსტში მოხსენიებულია, მაგალითად, ჟურნალისტი ნინია კაკაბაძეც: „ამ ბოლო დროს სატელევიზიო ეთერიდან თუ გაზეთი „24 საათის“ ფურცლებიდან წინასწარ დაგეგმილი სცენარებით „გვმოძღვრავს“ ქალბატონი ნინია კაკაბაძე, რომელიც ხშირად დემოკრატიისა და ადამიანის უფლებების დამცველის როლში გვევლინება.“ („სარწმუნოების ლანძღვა ტაძრის ძარცვაზე უარესია“, “დედა-ეკლესია“, №2, 12.2004. გვ. 23-28).

„ეკლესიის წინააღმდეგ მიმართული კამპანია“ წმინდა სინოდის 14 დეკემბრის სხდომის ერთ-ერთი მთავარი თემაც გახდა. სხდომის ოქმში ნათქვამია: „ზოგიერთი არასამთავრობო ორგანიზაცია მასმედიის მეშვეობით თითქმის მთელი წლის განმავლობაში ახორციელებს ცილისმწამებლურ და შეურაცხმყოფელ კამპანიას საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის წინააღმდეგ. სამწუხაროდ, ასეთმა უარყოფითმა ქმედებებმა ორგანიზებული და მიზანმიმართული ხასიათი მიიღო, რაც შესაძლოა საზოგადოებაში სერიოზული დაპირისპირების მიზეზი გახდეს... ეკლესია მოუწოდებს საზოგადოებრივ ორგანიზაციებს, თავი შეიკავონ შიდა საეკლესიო საქმეებში ჩარევისაგან და სთავაზობს მათ კონსტრუქციულ თანამშრომლობას, რათა ერთობლივად დავიცვათ ჩვენი ეროვნული და სულიერი ფასეულობანი.“

სინოდმა ასევე განიხილა დეკანოზ ბასილ კობახიძის, დეკანოზ მიქაელ ასათიანისა და მღვდელ ზაზა თევზაძის საკითხები და განაჩინა: „დეკანოზ ბასილ კობახიძეს საეკლესიო კანონების უხეში დარღვევებისა და თვითნებობის გამო აეკრძალოს მღვდელმოქმედება. ანტიეკლესიური ქმედებებისა და იერარქიისადმი დაუმორჩილებლობის გამო, დეკანოზ მიქაელ ასათიანსა და მღვდელ ზაზა თევზაძეს მოციქულთა კანონის 39-ე და ლაოდიკიის კრების 57-ე მუხლის გათვალისწინებით მიეცეთ გაფრთხილება.“ („საპატრიარქოს უწყებანი“, №47, 17-23.12.2004).

ამავე კამპანიის ფარგლებში „საპატრიარქოს უწყებანში“ გადმობეჭდილია საერო პრესიდან „ვარდების რევოლუციის“ ორი ლიდერის - ზურაბ ჟვანიასა და ნინო ბურჯანაძის, ასევე ოპოზიციური და ნახევრად ოპოზიციური პარტიების - მემარჯვენეების, ლეიბორისტების, ტრადიციონალისტების, კონსერვატორების, „პარტია თავისუფლების“ - ლიდერთა გამონათქვამები მასზედ, რომ ისინი აღიარებენ ქართული ეკლესიის უდიდეს წვლილს ქვეყნის ისტორიაში და თვლიან, რომ ეკლესიაში არსებული პრობლემები მათი შიდა საქმეა და საერო პირები ამაში არ უნდა ჩაერიონ. („ეკლესიას მხარს უჭერენ“, „საპატრიარქოს უწყებანი“, №48, 24-31.12.2004).

„საპატრიარქოს უწყებანი“ აქვეყნებს „კვირის პალიტრის“ მიერ ჩატარებული გამოკითხვის შედეგებს: კითხვაზე „თქვენი აზრით, არის თუ არა მართული დაინტერესებული ძალის მიერ საპატრიარქოს საწინააღმდეგო კამპანია?“ გამოკითხულთა 45.3%-მა დადებითი პასუხი გასცა, უარყოფითი - 17%-მა, დანარჩენმა კი პასუხის გაცემა ვერ შეძლო. („საპატრიარქოს უწყებანი“,№45, 3-9.12.04). არც გაზეთი, არც „უწყებანი“ არ აზუსტებენ ამ „ბოროტი ძალების“ მისამართს.

ეკლესია თავის მხარდამჭერებს სიფრთხილისაკენ მოუწოდებს: „ბოლო დროს ისმის მოწოდებები, რომ შეიკრიბონ ადამიანები მიტინგზე და გამოხატონ თავისი თანადგომა ეკლესიისა და პატრიარქის მიმართ. ეს არ არის ჩვენი საქმე, ეს არ არის სწორი გზა. ...უნდა ვილოცოთ მათთვის, რომ უფალმა გაუხსნას მათ გონება და გული.“ („საპატრიარქოს უწყებანი“, №45, 3-9.12.2004).

როგორც ჩანს, მართლმადიდებლობის დამცველთა ნაწილმა ყური არ ათხოვა ეკლესიის შეგონებას, და „საპატრიარქოს უწყებანის“ №48-ის ქრონიკაში განთავსებულია ინფორმაცია 17 დეკემბერს თბილისისა და ბათუმის უმაღლესი სასწავლებელების სტუდენტების მიერ ჩატარებული გამაფრთხილებელი აქციების შესახებ: („საქართველოს ახალგაზრდობა მართლმადიდებლობის სადარაჯოზე დგას“, „საპატრიარქოს უწყებანი“, №48, 24-31.12.2004).

ეკლესიის წინააღმდეგ მებძოლებს შორის დეკემბრის თვის გამოცემებში „სექტებიც“ არიან მოხსენიებულნი. პატრიარქი თვლის, რომ ფსევდო-კულტურისა და ცრუ ფასეულობების გავრცელებაში ბრალი სწორედ „სექტებს“ მიუძღვით: „მრავალნია, რომელთაც შემოაქვთ ყალბი ფასეულობანი. თუნდაც ავიღოთ ის სექტები, რომლებიც ასე უხვად შემოიჭრნენ საქართველოში და არა მარტო საქართველოში, მთელს ევროპასა და საერთოდ მსოფლიოში. ...სავალალოა, რომ სექტანტები ჩვენ გვასწავლიან ამას (იგულისხმება ქველმოქმედება) და კიდევ იმას, რომ თურმე ჩვენი რწმენა, მართლმადიდებლობა არ არის სწორი და ხალხმა უნდა მიიღოს „იეღოველთა“ ან სხვა სექტანტების სარწმუნოება.“ („საპატრიარქოს უწყებანი“, №45, 3-9.12.2004).

სექტანტების თემას ეხმაურება „კარიბჭეც“. ჟურნალი იხსენებს 1994 წელს პატრიარქის მიერ წარმოთქმულ სიტყვას, სადაც ის სხვადასხვა კონფესიების მიერ წამოწყებულ აქტიურ პროზელიტიზმს აკრიტიკებს: „სარგებლობენ რა დღეს საქართველოში შექმნილი მძიმე პოლიტიკური და ეკონომიკური მდგომარეობით, დემოკრატიის ლოზუნგს ამოფარებული მრავალი უცხო რელიგიისა და პროტესტანტული სექტის წარმომადგენელნი (იეღოველები, ბაპტისტები, კათოლიკეები, კრიშნას მიმდევარნი, ორმოცდაათიანელები და სხვანი) რელიგიური ექსპანსიის განხორციელებას ცდილობენ.“ („ვინ უნდა „იხსნას“ „ხსნის არმიამ?!“, „კარიბჭე“,№11, 12.2004, გვ. 38-39).

ჟურნალი თვლის, რომ 1994 წლის შემდეგ სიტუაცია თითქმის არ შეცვლილა და სექტანტების, კერძოდ „ხსნის არმიის“ მუშაობა საფრთხეს უქმნის ქვეყნის მომავალს: „მას აქეთ ათი წელი გავიდა, მაგრამ ამ საკითხს თუ არ მომატებია, ნამდვილად არ მოჰკლებია სიმწვავე. ტოტალიტარულ სექტებს შორის, რომლებიც მთელი ამ ხნის მანძილზე ყოველი გზით ცდილობენ ქართველ მართლმადიდებელთა გადაბირებას, არის „ხსნის არმიაც“... მათი თქმით, ისინი ჯერ ადამიანის სულს ეხმარებიან თავიანთი სწავლებებით, მერე კი სხეულს - პროდუქტებითა და ტანსაცმლით. „ხსნის არმიის“ წარმომადგენელთა ეს სიტყვები კიდევ ერთხელ ჰფენს ნათელს, თუ რა „კეთილშობილური“ მიზნები ამოძრავებთ სინამდვილეში ჩვენს „მხსნელებსა“ და მათ მსგავს ტოტალიტარულ სექტებს საქართველოში.“ (იქვე).

მართლმადიდებელობის სხვა რელიგიებთან აღმატებულების თემას ეხმაურება ჟურნალი „ხვამლი“: „მართლმადიდებელი ეკლესია - როგორც ქრისტეს მიერ დაფუძნებული ერთადერთი ჭეშმარიტი ეკლესია, ვერასოდეს ჩათვლის ვერც კათოლიკებს, ვერც პროტესტანტებს, ვერც სხვადასხვა სექტებსა და ფილოსოფიებს, ჭეშმარიტი ღმერთის მადიდებელ ორგანიზაციებად.“ („მართლმადიდებელი ქრისტიანობა თანამედროვე მსოფლიოში“, „ხვამლი“,№4 (8), 2004, გვ. 10-12). ამავე სტატიაში ნათქვამია, რომ „რელიგიურ უმცირესობათა უფლებებისათვის ბრძოლა გულისხმობს ცრურწმენათა, ღვთის მგმობ აღმსარებლობათა და ცრუეკლესიათა გათანაბრებას ღვთის ჭეშმარიტ ეკლესიასთან“.

ეკლესიისა და მსოფლიოს წინაშე არსებულ საფრთხეზე საუბრობს „აცხოვნე სული შენი“. გაზეთი აქვეყნებს უცხოეთის ქრონიკას, რომელიც თურქეთის ხელისუფლების მიერ ევფრატის სათავეებთან კაშხალის მშენებლობის დაწყებას ეხება. ამასთან დაკავშირებით გაზეთს მოჰყავს ბერი პაისი ათონელის წინასწარმეტყველება: „როცა გაიგებთ, რომ თურქებმა სათავეებთან კაშხლით გადაკეტეს ევფრატის წყლები, სარწყავად გამოყენების მიზნით, მაშინ იცოდეთ, რომ უკვე შესული ვართ უდიდესი მსოფლიო ომის სამზადისში და ამგვარად იშლება გზა ჩინეთის 200 მილიონიანი არმიისთვის... ჩინელები გადალახავენ მდინარე ევფრატს 200 მილიონიანი არმიით და მიაღწევენ თავად იერუსალიმს.“ („აცხოვნე სული შენი“, №8 (26), 2004).

ანტიქრისტეს გაბატონების საფრთხეზეა საუბარი ჟურნალში „ხვამლი“: „თანამედროვე მსოფლიოში მიმდინარე პოლიტიკური პროცესები, სულ უფრო მეტად ამჟღავნებენ თავის ნამდვილ მიზანს, ეს მიზანი რელიგიური ხასიათისაა - ანტიქრისტეს გაბატონებისათვის მზადდება საჭირო სამართლებრივი და იდეოლოგიური ფონი.“ („მართლმადიდებელი ქრისტიანობა თანამედროვე მსოფლიოში“, „ხვამლი“,№4 (8), 2004, გვ. 10-12).

პატრიარქის სიტყვა ლიბერალიზმსა და კონსერვატიზმზე გამოაქვეყნა მრავალმა ჟურნალ-გაზეთმა - „კანდელმა“№49, 10-16.12.2004, „საპატრიარქოს უწყებანმა“ №45, 3-9.12.2004, „კარიბჭემ“№11, 12.2004, გვ. 14-17 („ეს ერთადერთი საფუძველიც რომ გამოგვაცალონ, საქართველო აღარ იქნება“). ილია მეორის თქმით, ეკლესიისთვის მიუღებელია როგორც ლიბერალიზმი, ისე კონსერვატიზმი, ერთადერთი ჭეშმარიტი გზა მართლმადიდებლობა და ოქროს შუალედია: „თანამედროვე მსოფლიოში მიმდინარე პროცესების ფონზე, როგორებიცაა გლობალიზაცია, ინტეგრაციული მოვლენები და სხვა, მართლმადიდებელ ეკლესიებს ყველაზე მეტად მის წიაღში წარმოშობილი ლიბერალიზმი ემუქრება, რომელსაც ქრისტეს სხეულში შფოთი შემოაქვს და რომელიც, თავის მხრივ, ხელს უწყობს ეკლესიაში ფანატიზმის აღმოცენებას. ეს ორი მოვლენა, ლიბერალიზმი და ფანატიზმი, ყველაზე დიდი საცთურია თანამედროვე ეკლესიისა... შუა საუკუნეებში წარმოშობილმა ლიბერალიზმმა კაცობრიობა ათეიზმამდე მიიყვანა, კონსერვატორებმა კი - ფანატიზმამდე... ნუ იქნებით ნურც ლიბერალები და ნურც კონსერვატორები, იყავით ნამდვილი მართლმადიდებლები, ოქროს შუალედი მოძებნეთ... ლიბერალებს ჩამორჩენილები ვგონივართ, ფანატიკოსებს კი ლიბერალებად მივაჩნივართ. ასე რომ, ოქროს შუალედია მოსაძებნი, სამეუფო გზა, ნამდვილი, ჭეშმარიტი გზა, მართლმადიდებლობა, ქრისტიანობა“.

წმინდა სინოდმა პატრიარქის ეს ქადაგება თავისი განჩინებით დააკანონა: „საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია ემიჯნება რადიკალიზმის ყოველგვარ გამოვლინებას, როგორც ფსევდოკონსერვატიზმს, ისე ფსევდოლიბერალიზმს და მოუწოდებს მრევლს სამეუფო გზაზე სვლას.“ („საპატრიარქოს უწყებანი“, №47, 17-23.12.2004).

პატრიარქის ყოველკვირეულ ქადაგებებში კვლავ განახლდა საუბარი ქართველი ერის რჩეულობაზე და ღვთიურ მადლზე, რომელიც მასზეა გადმოსული: „ჩვენ უფალმა მოგვცა უდიდესი მადლი - ჯერ ის, რომ ამქვეყნად მოგვიყვანა, შემდეგ ის, რომ მართლმადიდებელი ქრისტიანები ვართ, ჭეშმარიტი სარწმუნოება გვაქვს, რაც არაფრით დაგვიმსახურებია. რამდენი მილიონი და მილიარდი ადამიანი არსებობს ამ სარწმუნოების გარეშე. უფალმა კი საქართველო აღამაღლა და მისცა მას ეს უდიდესი საუნჯე, რომელიც ჩვენ უნდა შევინახოთ!“ („საპატრიარქოს უწყებანი“, №45, 3-9.12.2004).

ილია მეორე ქადაგებს, რომ მართლმადიდებლობამ განაპირობა ქართველების ძლიერება, კულტურულ განვითარება და მიღწევები: „ძალიან ძლიერი იყო საქართველო და ამიტომ ძლიერია ქართული გენი, ქართული ნიჭი... ამბობენ, რომ თურქეთში 5 მილიონზე მეტი ქართველი ცხოვრობს. ისინი მუსულმანები არიან და იმდენად შეზღუდა ამ რელიგიამ, რომ მათ ვერაფერი შექმნეს ამ საუკუნეების განმავლობაში... ქართველი მართლმადიდებელი ადამიანი მუდამ ქმნიდა და დღესაც ქმნის საოცრებებს.“ („საპატრიარქოს უწყებანი“, №45, 3-9.12.2004).

რადიკალურად განსხვავებული ქადაგება წაიკითხა პატრიარქმა ანდრია პირველწოდებულისა და ვახტანგ გორგასლის ხსენების დღეს, მისი თქმით, ქართველები სულაც არ არიან სხვებისგან გამორჩეულები: „როცა ვამბობთ, რომ საჭიროა გავუფრთხილდეთ ჩვენს ფასეულობებს, შევინარჩუნოთ ჩვენი ეროვნული სახე, - ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ჩვენ რაღაც განსაკუთრებული ერი ვართ და განსაკუთრებული უფლებები მოგვცა უფალმა.“ („საპატრიარქოს უწყებანი“, №47, 17-23.12.2004).

საინტერესოა, რომ „საპატრიარქოს უწყებანის“ №48-ში გაიხსენეს პატრიარქის მიერ 1988 წლის 28 ოქტომბერს გამოცემული ბრძანება, რომლის მიხედვითაც, ყოველი ქართველი ადამიანის მკვლელი ცხადდებოდა ქართველი ერის მტრად, ასევე მკვლელის სახელი შედიოდა საპატრიარქოს სპეციალურ წიგნში თაობიდან თაობაზე გადასაცემად. პატრიარქის ეს ბრძანება თავის დროზე ბევრმა ეთნიკური ნიშნით დისკრიმინაციად აღიქვა. ეს ბრძანება გამოცემიდან ერთ წელში გაუქმდა, მაგრამ გაზეთის რედაქციამ საჭიროდ ჩათვალა მისი განმარტება: „აღნიშნული „საგანგებო ბრძანების“ დაწერას ჰქონდა მხოლოდ ერთი მიზანი: როგორმე შეეჩერებინა ქართველთა შორის ძმათამკვლელი ომის საფრთხე, რომლის საშიშროებაც კათოლიკოს-პატრიარქმა, როგორც ერის სულიერმა მოძღვარმა წინასწარ იგრძნო... სისხლისმღვრელი დაპირისპირების საშიშროება მაშინ მხოლოდ ქართველთა შორის იყო და ბუნებრივია, ბრძანებაც მხოლოდ ამ ერის შვილებს შეეხებოდა.“ („განმარტება საგანგებო ბრძანებისა“, „საპატრიარქოს უწყებანი“, №48, 24-31.12.2004).

ეკლესიისთვის რომ მიუღებელია განათლების სისტემაში მიმდინარე რეფორმები, ამაზე ყურადღებას კვლავ გაზეთი „აცხოვნე სული შენი“ ამახვილებს: „ჩვენ ამჯერად გვაწუხებს რეფორმა განათლების სისტემაში. ამიტომაც ვბეჭდავთ ფილიპ მარკუსის ამ წერილს, როგორც გამაფრთხილებელს, რადგანაც ვიდრე ამერიკულ ორიენტაციასთან ერთად მათი განათლების სისტემის მოდელსაც გადმოვიღებთ, აუცილებელია ვიცოდეთ, რომ თავად ამერიკული სკოლა ჩიხშია და გამოსავალს ეძებს, განათლების ამერიკული სისტემა „ღრმა კრიზისშია“ და თანამედროვე ამერიკელთა სერიოზულ საფიქრალად ქცეულა“

სტატიაში მიმოხილულია ამერიკის განათლების სისტემის კრიზისი, რომელიც 50-იან წლებში დაიწყო და თავის პიკს 80-იან წლებში მიაღწია. კერძოდ, საუბარია ზოგადსაგანმანათლებლო სკოლის მიერ გამოშვებული მოსწავლეების ცოდნის საერთო დონის ვარდნაზე და მოზარდთა შორის დანაშაულებების რიცხვის ზრდაზე - კერძოდ, „მკვლელობების, თვითმკვლელობების, უკანონო მშობიარობების ინდექსის თანმიმდევრულ და, სახიფათო და მკვეთრ ზრდაზე.“ („განათლების სისტემა - სამსჯავროზე!“, „აცხოვნე სული შენი“, №8, 2004).

კაპელანის ინსტიტუტზე მსჯელობს დეკანოზი დავით კალანდაძე. იგი თან ახლდა ქართულ შენაერთებს ერაყში და საკუთარ გამოცდილებაზე დაყრდნობით თვლის, რომ აუცილებელია ჯარის ნაწილებში სასულიერო პირების არსებობა. ის ფაქტი, რომ მხოლოდ მართლმადიდებელ ეკლესიას აქვს უფლება წარმოდგენილი იყოს ქართულ შენაერთებში, დეკანოზს არ მიაჩნია არამართლმადიდებელ მორწმუნეთა უფლებების დარღვევად: „თუ ქართულ ჯარს არ წაჰყვება მართლმადიდებელი მღვდელი, არ შეილახება არამართლმადიდებელთა ინტერესები?... არა მგონია, მართლმადიდებელ ჯარისკაცს თუ მოვაკლებთ ღვთისმსახურებას, ამით სხვა აღმსარებლობის უფლებები შეივსება.“ („ომში განცდილი მადლი“, „საპატრიარქოს უწყებანი“, №47, 17-23.2004).

დეკემბრის გამოცემების უმრავლესობაში საკმაოდ აქტუალური იყო მეცნიერების თემა. ჟურნალ „კარიბჭეში“ გამოქვეყნებულია პატრიარქის სიტყვები: „ჭეშმარიტი ქრისტიანობა არც მეცნიერულ ცოდნას უარყოფს და არც ხელოვნებას, ოღონდ როგორც წმინდა გაბრიელ ეპისკოპოსი ბრძანებდა, მეცნიერება სარწმუნოებით უნდა იყოს გასრულებული, ხოლო ხელოვნების ქმნილებები არა უზნეობის დამკვიდრებას, არამედ ადამიანის განწმენდასა და ამაღლებას ემსახურებოდეს.“ („ეს ერთადერთი საფუძველიც რომ გამოგვაცალონ, საქართველო აღარ იქნება“, „კარიბჭე“,№11, 12.2004, გვ 14- 17).

ჟურნალ „დედაეკლესიაში“ გამოქვეყნებულია ნაწყვეტი როი პიკოკის წიგნიდან „მარადისობის მოკლე ისტორია“: „პტოლემეოსიდან აინშტაინამდე გაჭიმულია უწყვეტი ჯაჭვი იმ მეცნიერებისა, რომელნიც ღმრთისაკენ, როგორც მაგნიტისაკენ, ისე მიილტვოდნენ: ნიუტონი საყრდენს კოპერნიკის, კეპლერის, გალილეის გოლიათურ მხრებზე გრძნობდა. ყველა მათგანს შემოქმედი უზენაესი გამგებელი ღმრთისა სწამდათ.“ („დედაეკლესია“,№2, 12.2004, გვ. 21.).

„აცხოვნე სული შენი“ აქვეყნებს გამოჩენილი მეცნიერების გამონათქვამებს რელიგიის შესახებ. მოყვანილია ამპერის, ლომონოსოვის, ფარადეის, გალილეის, პასკალისა გამონათქვამები. მაგალითად: „ბუნებრივ მოვლენებში ჩვენ ვხედავთ უფალ ღმერთს და იგი ამ დროს ისეთივე აღმაფრთოვანებელია, როგორც ღვთიურ წერილში... ყოველთვის ვთვლიდი, რომ ღმერთისა და სულის არსებობის საკითხები უმთავრესია იმ საკითხებთან ერთად, რომელთა გადაწყვეტაც უფრო ფილოსოფიის საქმეა, ვიდრე თეოლოგიის; რადგან ჩვენთვის, მორწმუნეებისთვის, საკმარისია გვწამდეს ღმერთი და ის, რომ სული არ კვდება სხეულთან ერთად...“

რელიგიური პრესა კლონირების თემასაც ეხება და კლონირების თემას დარვინიზმის დისკრედიტაციისთვისაც იყენებს. ჟურნალ „ხვამლში“ კლონირება შეფასებულია, როგორც „საშინელი და კაცთმოძულე იდეა“: „კლონირების იდეა არის ერთ-ერთი იმ იდეათაგანი, დარვინიზმ-ევოლუციონიზმთან, ნიჰილიზმთან, კოსმოპოლიტიზმთან და სხვა მიმდინარეობებთან ერთად რომ ამზადებს ანტიქრისტეს ტახტს!“ („კლონირება, როგორც სეკულარიზებული და ანტითეისტური ცნობიერების ნაყოფი“, „ხვამლი“,№4, 2004, გვ. 28-29).

„საპატრიარქოს უწყებანი“ მოგვითხრობს 17 ნოემბერს ჩატარებული საღამოს შესახებ: „ადამიანი ბიოეთიკურ დროსა და სივრცეში“. საღამოს უნივერსიტეტის ქირურგიის კათედრის პროფესორი, ბერდიაკონი ადამი ახალაძე უძღვებოდა, რომელმაც “ხაზი გაუსვა მეცნიერების სარწმუნოებასთან, ღვთისმეტყველებასთან, ფილოსოფიასთან, ლიტერატურასთან, ხელოვნებასთან დაახლოებისა და სულიერ ფენომენთა პრიმატის აღიარების მნიშვნელობას ბიოეთიკურ პრობლემათა და დილემათა გადაწყვეტის პროცესში.“ („საპატრიარქოს უწყებანი“, №45, 3-9.12.2004).

ეკლესია ამტკიცებს, რომ ასტროლოგია მართულია ეშმაკის მიერ. მაგალითად, ჟურნალ „მრევლში“ გამოქვეყნებულია არქიმანდრიტ რაფაელის შეფასება წიგნისა „ბიბლიურ პატიოსან ქვათა და ეტლთა შესახებ“. წიგნი 2001 წელს გამოსცა ზაურ ქოქრაშვილმა და შეეცადა ეჩვენებინა, რომ ასტროლოგიის საყრდენი თვით ბიბლიაშია მოცემული. ამასთან დაკავშირებით არქიმანდრიტი რაფაელი თვლის, რომ: „ასტროლოგიას შემოაქვს ბედისწერის ცნება, რომელიც დამახასიათებელია წარმართული ცრურწმენისათვის და მიუღებელია ქრისტიანული სარწმუნოებისათვის. ასტროლოგიით საქმიანობა ისევეა აკრძალული ძველი და ახალი აღთქმის ეკლესიების მიერ, როგორც წარმართობა, როგორც ნებისმიერი სახის მკითხაობა და ჯადოქრობა.“ („რა აქვს საერთო ასტროლოგიას ქრისტიანობასთან?!“, „მრევლი“,№92, 2004, გვ 28-30).

გაზეთი „კანდელიც“ შეეცადა ეჩვენებინა, რომ პარანორმალური მოვლენების ახსნა სწორედ რელიგიური მოძღვრებიდან გამომდინარე შეიძლება. გაზეთმა ყურადღება ამოუცნობ მფრინავ ობიექტებზე გაამახვილა. დეკანოზ გიორგი თევდორაშვილის განმარტებით, ღმერთს სამყაროს შექმნის დროს, არავითარი მფრინავი ობიექტები არ შეუქმნია, ხოლო ის, რასაც ზოგჯერ ადამიანები ხედავენ, სინამდვილეში „ბოროტი ძალების მიერ შექმნილი მედიუმებია... ამოუცნობი მფრინავი ობიექტის ფენომენი - „ჰუმანოიდები“ - (თავიანთი „წინასწარმეტყველებებითა“ და „დახმარებით“), პოლტერგეისტი, მაგები და ასტროლოგები, ექსტრასენსები, აღმოსავლური რელიგია - ყველაფერი ერთი, არაწმინდა ძალის სხვადასხვა ნაირსახეობაა, რომელიც ადამიანის სულის დასაპყრობად არის მიმართული“ („არსებობს თუ არა ამოუცნობი მფრინავი ობიექტები ქრისტიანული სწავლების მიხედვით?“, „კანდელი“,№49, 10-16.12.2004).

რეკლამისადმი ეკლესიის დამოკიდებულებას გამოხატავს „კარიბჭეში“ გამოქვეყნებული სტატია - „რეკლამის რელიგია“. ავტორის განმარტებით: რეკლამა - „ცოდვა და მისი თავისუფლებაა... ჯოჯოხეთისაკენ მიმავალ უამისოდაც იოლ გზას იგი ასმაგად ამსუბუქებს და განამტკიცებს.“ რეკლამა „სატანური თანმიმდევრობით შთაგვაგონებს ყველაფრის პირიქით კეთებას და ვნებათა აღსრულებასაც აღწევს.“ („რეკლამის რელიგია“, „კარიბჭე“,№11, 12.2004, გვ. 43-44).

ავტორი თვლის, რომ რეკლამა მისაღებია მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ იგი ინფორმაციის მატარებელია, მისი „დამატებით გაფორმება“ კი კერპთაყვანისმცემლობას ბადებს, რომელსაც უნდა ვებრძოლოთ: „საფუნთუშეს წინ ფუნთუშა უნდა ეკიდოს, ღვინის სარდაფთან კი სასმისი იდგეს, მაგრამ თუ ამავე დროს ფუნთუშა მეძავს უჭირავს, ყურძნის მოსავალი კი რქიან არსებას, ეს ინფორმაცია კი აღარ არის, არამედ კერპთაყვანისცემისაკენ მოწოდებაა... თანამედროვე რეკლამა ნეოწარმართობაა, რომელმაც გარკვეული ფორმა მიიღო, მრავალი საცდური და ურიცხვი განსაცდელი წარმოშვა. სწორედ ეს აღგვძრავს რათა გავაძლიეროთ ბრძოლა (თუმცა კი მძიმე ბრძოლა) ამ წუთისოფლის ხიბლთან.“ (იქვე).