ქართული ლექსთწყობა სილაბურ–ტონური ლექსთწყობა; ქართული ლექსთწყობა სილაბურია იმდენად, რამდენადაც მას ახასიათებს ტაეპებში მარცვალთა საერთო რაოდენობის თანაბრობა.

მაგ: „არც არავის ყმა ვყოფილვარ,(8)
არც არავინ ყმად მყოლია,(8)
ძველი პური, ძველი ღვინო,(8)
წლითწლობამდე გამყოლია”(8) – (ხალხური)

ქართული ლექსი ტონურადაც გვევლინება იმდენად, რამდენადაც მასში დაცულია აგრეთვე მახვილიან მარცვალთა რაოდენობა. ზემოაღნიშნულ ლექსში ყოველ ტაეპში ორ–ორი მახვილიანი მარცვალია:

„არც არავის ყმა ვყოფილვარ,(2)
არც არავინ ყმად მყოლია,(2)
ძველი პური, ძველი ღვინო,(2)
წლითწლობამდე გამყოლია.(2)

იხ. აგრეთვე: სილაბური ლექსთწყობა, ტაეპი, ტონური ლექსთწყობა

წყარო: გაჩეჩილაძე, სიმონ. სიტყვიერებისა და ლიტერატურის თეორია : IX-X კლ. სახელმძღვ.. - მე-2 გადამუშ. და შევს. გამოც.. - თბ. : განათლება, 1977