III ტომში თავმოყრილია ზვიად გამსახურდიას განცხადებები, ბრძანებულებები, მიმართვები, წერილები და ინტერვიუები, გამოქვეყნებული 1992-1993 წლების გაზეთებში „საქართველოს რესპუბლიკა“, „ქართული აზრი“, „აღდგომა“, „ეროვნული ფრონტი“, „სამანი“, „წალენჯიხის ზარები“.

მე, ზვიად გამსახურდია, ხალხის მიერ არჩეული საქართველოს კანონიერი პრეზიდენტი, მოგმართავთ ყველას, ვისთვისაც ძვირფასია იდეალები დემოკრატიისა, თავისუფლებისა და ადამიანის უფლებებისა, ვინც არ არის გულგრილი უკიდურესად მძიმე მდგომარეობაში ჩავარდნილი მთელი ერის ბედის მიმართ.

საქართველოში 1992 წლის იანვარში პოლიტიკური ავანტიურისტებისა და ადგილობრივი მაფიის მიერ შექმნილმა სამხედრო ხუნტამ მოახდინა სამხედრო გადატრიალება ქალაქ თბილისში. ძალადობის გზით მათ შეძლეს ძალაუფლების უზურპირება და დაიწყეს ომი კონსტიტუციურად არჩეული ხელისუფლებისა და პრეზიდენტის წინააღმდეგ, რის შედეგადაც დაიღუპა ასობით ადამიანი, ნაწილობრივ დაიწვა საქართველოს დედაქალაქი - თბილისი. მთავარ პროსპექტზე განადგურდა ისტორიული ძეგლები. რაკი არ მსურდა სისიხლისღვრის გაგრძელება, მე საქართველოს პრეზიდენტმა, ოჯახთან ერთად, რომელთაც აგრეთვე ემუქრებოდათ ანგარიშსწორება, დავტოვე თბილისი. ხუნტამ დაწვა პარლამენტის შენობა, დაარბია და გაძარცვა ჩემი სახლი, რომელიც ამავე დროს იყო მამაჩემის, ცნობილი ქართველი მწერლის კონსტანტინე გამსახურდიას სახლ-მუზეუმი. ხუნტამ შექმნა თვითმარქვია „მთავრობა“, რომელიც დემოკრატიის ლოზუნგით გაუგონარ დანაშაულობებს სჩადის უკანონობისა და თვითნებობის წინააღმდეგ აღმდგარი ხალხის მიმართ.

ისინი სისტემატიურად ხვრეტენ მშვიდობიან მიტინგებსა და დემონსტრაციებს, აპატიმრებენ უდანაშაულო ხალხს, მათ შორის პარლამენტის წევრებს. მათი შეიარაღებული ბანდები ძარცვავენ და ატერორებენ მოსახლეობას. ხალხმა დაუმორჩილებლობა გამოუცხადა ხუნტას. იფიცება საწარმოები, რკინიგზა, საზღვაო პორტები. ენერგეტიკულმა და სასურსათე კრიზისმა ზღვარს მიაღწია საქართველოში.

მე მივმართავ გაეროს, მსოფლიო ხალხებსა და მთავრობებს, ამხილონ ხუნტის მიერ ადამიანის უფლებათა უხეშზე უხეში დარღვევები საქართველოში, მოითხოვონ კონსტიტუციურად არჩეული ხელისუფლების აღდგენა, აგრეთვე, ყველა საშუალებით დაეხმარონ ქართველ ხალხს თავი დააღწიოს იმ მძიმე განსაცდელს, რაც მას თავს დაატყდა სამხედრო ხუნტის ავანტიურისტული მოქმედების წყალობით.

ზვიად გამსახურდია,
საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
საქართველო, 1992 წელი, 27 იანვარი

მიმართვა: მსოფლიო ხალხებსა და მთავრობებს, კეთილი ნების ყველა ადამიანს, გაერთიანებული ერების ორგანიზაციას / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 16 თებერვალი. - №5.- 1გვ.

როგორც ცნობილი გახდა, თქვენ აპირებთ საქართველოში ჩამობრძანებას ქართველი ხალხის სისხლიან ჯალათთან, ედუარდ შევარდნაძესთან ერთად. ედუარდ შევარდნაძე იყო იმ სამხედრო გადატრიალებისა და პუტჩის ორგანიზატორი, რომელმაც სისხლში ჩაახშო ქართველი ხალხის დემოკრატიული მონაპოვარი. ეს ავლენს თქვენს პირდაპირ ალიანსს დანაშაულებრივ ხუნტასთან, რომელიც ყოველდღიურად ღვრის უდანაშაულო ადამიანების სისხლს, ხვრიტავს მშვიდობიან მიტინგებს და დემონსტრანტებს, აპატიმრებს ასობით ადამიანს, უხეშად არღვევს ადამიანის უფლებებს, თრგუნავს პიროვნების თავისუფლებას. იმუქრება, რომ ადგილზე დახვრეტს ყველას, ვინც კანონიერი ხელისუფლების დასაცავ მიტინგში გაბედავს მონაწილეობის მიღებას.

ყოველივე ეს წარმოადგენს ამერიკის შეერთებული შტატების პოლიტიკის დისკრედიტაციას, რომელიც თავის თავს დემოკრატიულ ქვეყნად მიიჩნევს. ხუნტასთან და მის ორგანიზატორებთან ურთიერთობით აშშ უგულვებელყოფს ხალხის მიერ კანონიერად არჩეულ საქართველოს ხელისუფლებას და შედის საეჭვო ალიანსში დამნაშავეებსა და მაფიასთან.

ამგვარი მოქმედება ხელს უწყობს საქართველოში ტოტალიტარიზმისა და სახელმწიფო ტერორიზმის განვითარებას, რასაც ყოველთვის გმობდა ამერიკის ოფიციალური პოლიტიკა.

მე პროტესტს ვაცხადებ ამ ალიანსის წინააღმდეგ და ვითხოვ, რომ შემხვდეთ მე, საქართველოს კანონიერ პრეზიდენტს და კანონიერი მთავრობისა და პარლამენტის სხვა წევრებს, რომელნიც დღეს იდევნებიან თვითმარქვია ხელისუფლების მიერ.

გთხოვთ შემატყობინოთ პასუხი.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
8 თებერვალი. 1992 წ.

ამერიკის შეერთებული შტატების სახელმწიფო მდივანს ბატონ ჯეიმს ბეიკერს // ქართული აზრი. - 1992. - 26 თებერვალი.- №6. - 2გვ.

დღეს, როდესაც საქართველო განსაცდელშია, როდესაც დგას ჩვენი ყოფნა-არყოფნის საკითხი, ჩემს მოვალეობად ვრაცხ მოგმართოთ და გაგიზიაროთ ჩემი გულის ნადები.

უკანასკნელ წლებში ჩვენი ეროვნული მოძრაობის უდიდესმა წარმატებებმა განაპირობა ჩვენი კომუნისტური რეჟიმის უსისხლოდ დამხობა, თავისუფალ მრავალპარტიულ არჩევნებში ეროვნული ძალების გამარჯვება, დამოუკიდებლობის რეფერენდუმში გამარჯვება, თავად საქართველოს დამოუკიდებლობის გამოცხადება 1991 წლის 9 აპრილს.

ქართველმა ერმა უდიდესი ნდობა გამომიცხადა მე 1991 წლის 26 მაისს, როდესაც ამირჩია პრეზიდენტად ხმათა დიდი უმრავლესობით, რითაც დამაკისრა უდიდესი პასუხისმგებლობა ერის წინაშე. სწორედ ეს პასუხიმსგებლობა მავალებს ვიყო პირუთვნელი, გულწრფელი, გადავხედო ახლო წარსულს და თვალი გავუსწორო მომავალს თქვენთან ერთად.

1989 წლიდან მოყოლებული იმპერიული ძალები და მათი მთავარი დასაყრდენი - ანტიეროვნული კომპარტია დამარცხებას დამარცხებაზე განიცდიდნენ. მათი ყოველი ცდა ჩვენი მოძრაობის პარალიზებისა და ჩახშობის მარცხით მთავრდებოდა, ხოლო ჩვენთვის ყოველი მათი შემოტევა ახალი წინსვლის საწინდარი იყო. ამის მიზეზი კი გახლდათ იმჟამინდელი ერთიანობა ჩვენი მოძრაობისა, ერთიანი ტაქტიკა, ერთიანი სტრატეგია, რომელშიც პირველი ბზარი გაჩნდა 1989 წლის ზაფხულში. თავი იჩინა თავკერძობამ და ეგოიზმმა ცალკეული პოლიტიკური პარტიებისა და დაჯგუფებების მხრივ, პირველობისათვის ბრძოლამ, ხოლო იმპერიულმა ძალებმა შეცვალეს ტაქტიკა ჩვენთან ბრძოლისა და გარედან შემოტევის ნაცვლად მთავარ მიზნად დაისახეს შიგნიდან გახრწნა, შიგნიდან აფეთქება ჩვენი მოძრაობისა, ფსევდოეროვნული, მაფიოზური ძალების კონცენტრირებით. ჩვენს გარშემო განწირულმა პარტოკრატიამ შექმნა ბანდიტურ-მაფიოზური დაჯგუფებები, რომლებსაც დაევალათ კორუფციის შემოტანა ჩვენს მოძრაობაში; აგრეთვე პირდაპირი ტერორისტული აქტების გზით - ლიკვიდაცია ეროვნული ძალებისა, ეროვნული მოძრაობის ლიდერებისა. ამოქმედდა მაფია, რომელიც აფინანსებდა და აძლიერებდა ამ ბანდებს, რათა მათ ბოლო მოეღოთ ჩვენთვის. მიუხედავად ამისა, მათ ეს ვერ განახორციელეს ოქტომბრის არჩევნების პერიოდში, ვინაიდან დაინახეს ერის არნახული კონსოლიდაცია ჩვენს გარშემო. ასე რომ, ხალხთა რისხვის შიშით, დამარცხებულმა პარტოკრატებმა ვეღარ განახორციელეს თავიანთი რევანში.

თუმც უნდა გვახსოვდეს, რომ იმ დღიდან, რაც არჩევნებში გაიმარჯვა „მრგვალმა მაგიდამ“, არ შეწყვეტილა მცდელობა დესტრუქციული ძალებისა, ჩვენი ხელისუფლების დამხობისკენ მიმართული, რაც მათ ვერ განახორციელეს, ვინაიდან „მრგვალ მაგიდაშიც“ ვინარჩუნებდით ერთიანობას და მტერი, მიუხედავად ათასგვარი ხრიკებისა, ვერ ახერხებდა ჩვენს დეზორგანიზებას და დამარცხებას.

პირველი ბზარი ჩვენს ერთიანობაში მაშინ გაჩნდა, როდესაც თავი იჩინა ღალატმა. როდესაც ყოფილ პარტოკრატებთან და მაფიასთან მჭიდროდ დაკავშირებულმა ფსევდოოპოზიციამ შესძლო თანდათან გადაბირება „მრგვალი მაგიდის“ ჯერ ცალკეული წევრებისა, ხოლო შემდეგ - მთელი პარტიებისა და ორგანიზაციებისა. ამასთან, ძირითადი იერიში მოჰქონდათ ჩემზე, როგორც „დიქტატორზე“, „დემოკრატიის მტერზე“, რომელმაც, თურმე საქართველოში, დაამყარა ტოტალიტარული რეჟიმი. მოსკოვს გადახვეწილი საქართველოს მოღალატე პარტოკრატები შევარდნაძის მეთაურობით იმპერიულ ძალებთან ალიანსში, კარგად ახერხებდნენ დასავლეთის დეზორიენტირებას, რის შედეგადაც არა მხოლოდ მოსკოვში, არამედ დასავლეთშიც, უპრეცედენტო დეზინფორმაციის კამპანია გააჩაღეს ჩემს წინააღმდეგ.

მე არ მსურს იმის მტკიცება, თითქოს მე შეუმცდარი ვიყავი ჩემს ყოფილ ქმედებაში, ან არ მიმიძღვის არავითარი ბრალი, თუნდაც იმიტომ, რომ დროზე არ მივიღე მკაცრი ზომები ერის მტრებისა და მოღალატეების ასალაგმავად. მაგრამ უნდა გავითვალისწინოთ ის უდიდესი სირთულეები, რასაც წავაწყდი კომუნისტების 70-წლიანი მმართველობით გაპარტახებული ქვეყნის მართვისას. მე ვერ ვპოვე თანამდგომნი და საკმარისი მხარდამჭერნი ჩემს ბრძოლაში. ამასთან, ე.წ. ოპოზიცია და მისი მოკავშირე პარტოკრატია ოსტატურად მოქმედებდნენ, რათა ჩემთვის არ მოეცათ მუშაობის საშუალება, ესარგებლათ ჩემი უნებლიე შეცდომებით და თავიანთი საბოტაჟისა და დესტრუქციული ქმედებების შედეგები ჩემთვის გადმოებრალებინათ. მაგალითად, 2 სექტემბერს შინაგან საქმეთა სამინისტროში მოქმედმა აგენტურამ და მტრებმა, რომელნიც ჯერ კიდევ კომუნისტური რეჟიმის პერიოდიდან ინარჩუნებდნენ იქ მტკიცე პოზიციებს, მიტინგზე მიიყვანეს შეიარაღებული მილიცია და დაარბიეს მიტინგი ჩემთან ყოველგვარი შეთანხმების გარეშე (რისთვისაც შემდგომში გავანთავისუფლე ქალაქის მილიციის უფროსი ა. მიქაბერიძე და ერთ-ერთი თანამშრომელი დავაპატიმრებინე). შევაქმნევინე სპეციალური საპარლამენტო კომისია, რომელმაც შეგნებულად არ იმუშავა, რათა არ გარკვეულიყო სიმართლე. მიუხედავად ამისა, დღემდე ამ ინციდენტს ჩემი მტრები უშუალოდ მე მიკავშირებენ და უცხოეთშიც ისე წარმოსახავენ საქმეს თითქოს ჩემი ბრძანებით დაარბიეს მიტინგი. იგივე ე.წ. დემოკრატები დღეს სდუმან სიგუას, იოსელიანისა და კიტოვანის ბანდების მიერ მიტინგების მრავალგზის დახვრეტაზე თბილისში და სხვა ქალაქებში, არავითარ შეფასებას არ აძლევენ ამას.

ყოველივე ამან გარკვეული დაბნეულობა შეიტანა ხალხის ნაწილში, ამას დაერთო მუსირება ე.წ. პოლიტპატიმრებისა, კრიტიკა ჩემი ეკონომიკური პოლიტიკისა და სხვა. მაგრამ უნდა გვახსოვდეს, რომ ამგვარი დემაგოგიით მათ ვერ შესძლეს მოსახლეობის ძირითადი ნაწილის გადაბირება, რომელიც კვლავ ხელისუფლების ერთგული რჩებოდა, რაც კარგად დამტკიცდა პირველი პუტჩის დროს სექტემბერ-ოქტომბერში.

იმპერიულმა ძალებმა დაინახეს რა, რომ დეზინფორმაციით, კრიტიკით, მიტინგებით, დემონსტრაციით, ხულიგნური თავდასხმებით ვერას აღწევენ, გადაწყვიტეს პირდაპირი სამხედრო ჩარევის გზით მოეხდინათ გადატრიალება საქართველოში. თბილისის ზღვაზე უკანონო შეიარაღებულ ფორმირებათა დაბანაკების შემდეგ სისტემატურად ვღებულობდით ინფორმაციას ამიერკავკასიის სამხედრო ოლქთან მათი კავშირის შესახებ. სამხედროები ამარაგებდნენ ე.წ. ოპოზიციას არა მხოლოდ იარაღითა და საბრძოლო ტექნიკით, არამედ სამხედრო სპეციალისტებით, სნაიპერებითაც, რომელნიც მრავალგზის დავაფიქსირეთ ვიდეოფირებზე (ყოველივე ეს ნათლად გამოჩნდა პუტჩისტების რეკლამირებისას ცენტრალური ტელევიზიით). თუმცა, უნდა ითქვას, რომ თვით ამგვარი სამხედრო პროვოკაციებითაც ვერას მიაღწევდნენ, ერის ჯეროვანი კონსოლიდაცია რომ დაენახათ ხელისუფლების გარშემო და ჩვენს რიგებში რომ არ ეპოვნათ ამდენი მოღალატე.

გავიხსენოთ ვილნიუსის მაგალითი, სადაც ხალხი 8 თვის განმავლობაში დღისით და ღამით იცავდა პარლამენტის შენობას, ამის გამო საბჭოთა არმიის ტანკებმა და „ომონმა“ იქ თავიანთ მიზნებს ვერ მიაღწიეს. ჩვენში კი, ბოლო ხანებში, აშკარა იყო, რომ დესტრუქციულმა ძალებმა მიაღწიეს თავის საწადელს. ე.წ. ოპოზიციის ბანდებს ხალხის სიმრავლე თუ მოიგერიებდა, ჩვენ კი ვერ ვაჩვენეთ მათ ჯეროვანი კონსოლიდაცია და ერთიანობა. საქართველოში მოხდა უპრეცედენტო რამ, რასაც არ გააჩნია ანალოგი მსოფლიო ისტორიაში. მაფიამ და დამნაშავეთა სამყარომ ხელთ იგდო ხელისუფლება. ერს აღარ ჰყავს მთავრობა, აღარ ჰყავს სამართალდამცავი ორგანოები, აღარ ჰყავს ეკლესია, აღარ ჰყავს საზოგადოება. თუ მთელი ქართველი ერი არ აღსდგა და არ დაირაზმა ამ საშინელი მოვლენის წინააღმდეგ, ჩვენ, როგორც ერს, არ აგვცდება საშინელი სირცხვილი მსოფლიოს ხალხთა წინაშე. ყოველივე ამას არ გვაპატიებს არც დღევანდელობა, არც მომავალი და, საერთოდ, ჩვენი მომავალი არსებობაც როგორც ერისა, კითხვის ნიშნის ქვეშ დადგება.

ზოგიერთს უჭირს იმპერიის ხედის დანახვა საქართველოში დატრიალებულ მოვლენებში. „იმპერია დაიშალა, იმპერია აღარ არსებობს“ - ამტკიცებენ ისინი, რაც უდიდესი ილუზიაა. იმპერია როდი დაიშალა... მოხდა მისი მოდერნიზაცია და თანამედროვე პირობებისათვის შეგუება. დაიშალა საბჭოთა კავშირი, მაგრამ დარჩა რუსეთის ფედერაცია, სინამდვილეში - იგივე რუსეთის იმპერია, რომელიც იგივე ხალხთა საპყრობილეა, თუმც დღეს დემოკრატიული ქვეყნის ნიღბით გამოდის. რუსეთის იმპერია ცდილობს შეინარჩუნოს არა მხოლოდ ფედერაციის შიგნით მყოფი ქვეყნები, არამედ მის გარეთ არსებული ყოფილი საბჭოთა რესპუბლიკებიც და, უწინარეს ყოვლისა, საქართველო. ამ მიზნით მან შეაკოწიწა ე.წ. „თანამეგობრობა დამოუკიდებელ სახელმწიფოთა“, სადაც რუსეთი ცდილობს თავისი დიქტატისა და პირველობის შენარჩუნებას.

საქართველოში პუტჩი და სამხედრო გადატრიალება, ეს იყო რევანში პარტოკრატიისა და მაფიოზური სტრუქტურებისა, რევანში მოსკოვის იმპერიალისტური ძალებისა, საქართველოს კვლავ ხელში ჩასაგდებად, ამ პუტჩისა და სამხედრო ხუნტის უკან მდგარი ყოფილი პარტოკრატია ცდილობს დაიბრუნოს ხელისუფლება და პრივილეგიები, ხოლო მეორეს მხრივ მოსკოვის შოვინისტურ-იმპერიალისტური ძალები ცდილობენ საქართველოს შენარჩუნებას რუსეთისათვის, როგორც გეოპოლიტიკურად უმნიშვნელოვანესი რეგიონისა, რაც მათ არაერთხელ შეახსენეს ალიხანიან-ბონერმა და შევარდნაძემ. შევარდნაძე თავის თავში განასახიერებს, როგორც ყოფილ პარტოკრატიას, ასევე რუსეთის დამპყრობელურ შოვინიზმს და ემსახურება ორივეს ინტერესებს საქართველოსთან მიმართებაში. ამიტომ არის იგი დროშა ფსევდოოპოზიციისა და კომუნისტური მაფიისა.

შემთხვევითი როდია, რომ ნეობოლშევიკურმა პუტჩმა და სამხედრო გადატრიალებამ დღეს ხელისუფლებაში დააბრუნა უპირველეს ყოვლისა, შევარდნაძისეული პარტოკრატები, ცკ-სა და სუკ-ის თანამშრომლები, რაიკომის მდივნები, აღმასკომის თავმჯდომარეები და სხვა ყოფილი ფუნქციონერები, რომელნიც წარმოადგენენ მის დასაყრდენს. მათ მიიმხრეს ეროვნული მოძრაობის მერყევი, უპრინციპო და კორუმპირებული ნაწილი, რომლებიც დღეს მისი ლაქიის როლში გამოდიან და უქმნიან ფასადს საზოგადოების თვალში. ისინი ამზადებენ დღეს ნიადაგს შევარდნაძის კვლავ ხელისუფლების სათავეში მოსვლისათვის, რაც არასგზით არ უნდა დაუშვას ქართველმა ერმა, რათა საქართველომ სამუდამოდ არ დაკარგოს დამოუკიდებლობა. ყოველივე ამას უნდა დაუპირისპირდეს ჭეშმარიტი ეროვნული ძალების კონსოლიდაცია, უნდა შეიქმნას გაერთიანებული ფრონტი წინააღმდეგობისა, რომელიც იქნება ეროვნული და სამოქალაქო დაუმორჩილებლობის მამოძრავებელი ძალა, პარტოკრატებმა და მაფიოზებმა ვერ უნდა შექმნან ხელისუფლების სტრუქტურები, ვერ უნდა აამოქმედონ სამეურნეო სფერო; მუშა-მოსამსახურეებმა უნდა გამოაცხადონ საყოველთო გაფიცვა; გლეხობამ სრული ბოიკოტი უნდა გამოუცხადოს მათ და არ მისცეს საშუალება სოფლის ძარცვისა და განიავებისა; ინტელიგენციამ, ახალგაზრდობამ სიტყვით და საქმით უნდა ამხილოს ტერორისტული ხუნტა, უნდა გამოამზეუროს და აღწეროს მისი დანაშაულობები მსოფლიო საზოგადოებრიობის წინაშე, რისთვისაც საჭიროა ინტენსიური კავშირი დასავლეთის საინფორმაციო საშუალებებთან, უცხოელ ჟურნალისტებთნ და დიპლომატებთან; ობიექტური და დეტალური ინფორმაცია უნდა მივაწოდოთ რეპრესირებულთა შესახებ ისეთ საერთაშორისო ორგანიზაციებს, როგორიცაა გაერო, „აშშ ინტერნეიშნლი“, „ჰელსინკი უოტში“, ადამიანის უფლებათა დაცვის ორგანიზაცია მაინის ფრანკფურტში, ამერიკის კონგრესის ჰელსინკის კომისია და სხვანი. უნდა გვახსოვდეს, რომ ე.წ. ოპოზიციას მუდამ ჰყავდა დეზინფორმაციის მანქანა, რომლის მეშვეობითაც იგი ატყუებდა და თავგზას უბნევდა დასავლეთის საინფორმაციო საშუალებებს. ჩვენ ყოველივე ამას უნდა დავუპირისპიროთ სიმართლე და ობიექტურობა, უნდა ვამხილოთ ხუნტის ყველა დანაშაული, რაც მან ჩაიდინა ქართველი ერის წინაშე. ხუნტის ერთ-ერთი დანაშაული ის არის, რომ მან ომი გამოუცხადა ეროვნულ პარლამენტს, რომელიც ქართველმა ხალხმა აირჩია 1990 წლის 28 ოქტომბერს თავისუფალი მრავალპარტიული არჩევნებით. პარლამენტის წინააღმდეგ გამოცხადებული ტერორით ხუნტამ საქართველო ფაქტობრივად დატოვა რეალური საკანონმდებლო ხელისუფლების გარეშე. ამჟამად ხუნტა ქადაგებს ახალი არჩევნების მოწყობას, ახალი პარლამენტის არჩევას, რაც არასგზით არ უნდა დაუშვას ქართველმა ერმა, საქმე ის გახლავთ, რომ ხუნტისა და მისი დამქაშების მიერ ჩატარებული არჩევნები იქნება უკანონო, არაკონსტიტუციური, ვინაიდან ახალი არჩევნების დანიშვნის უფლება აქვს მხოლოდ უმაღლეს საკანონმდებლო ორგანოს, ე.ი. ისევ და ისევ - პარლამენტს, რომელიც დღეს ვეღარ იკრიბება, თუმც იურიდიულად ისევ არსებობს. გარდა ამისა, ხუნტა და მისი საკონსულტაციო საბჭო ამ არჩევნებს ჩაატარებენ ყოველგვარი წესების დარღვევით. მოხდება ტერორიზება არჩევნებისა, ფალსიფიცირება შედეგებისა, როგორც ამას ჰქონდა ადგილი ე.წ. „ეროვნული კონგრესის“ არჩევნებისას. ამიტომ ჩვენი საზოგადოების ერთ-ერთი მთავარი მიზანი უნდა იყოს დღეს ბოიკოტი ყოველგვარი არჩევნებისა, რათა თავიდან ავიცილოთ დანაშაულებრივი, უკანონო ხელისუფლების ლეგიტიმაცია. საერთოდ, ხუნტის ყოველგვარ ინიციატივასა და წამოწყებას ქართველი ერი, საქართველოს მოსახლეობა უნდა შეხვდეს ბოიკოტით. საქართველოში არ უნდა შეწყდეს მასობრივი გამოსვლები, მიტინგები, დემონსტრაციები, ყოველი სახის საპროტესტო მოძრაობა. სანამ არსებობს ხუნტა და მის მიერ შეკოწიწებული უკანონო მთავრობა, „მრგვალი მაგიდის“ პოლიტიკურმა ორგანიზაციებმა უნდა განაგრძონ აქტიური ბრძოლა ხუნტის წინააღმდეგ. მათი ნაწილი უნდა გადავიდეს იატაკქვეშეთში, ხოლო ნაწილმა უნდა იმოქმედოს ღია, ლეგალური მეთოდებით. მოქმედების სპეციფიკა და პროფილი უნდა განისაზღვროს თავად მაგიდის წევრების მიერ ჩემთან შეთანხმებით. მხოლოდ მთელი რესპუბლიკის სრული პარალიზება აიძულებს ხელისუფლებას გადადგეს.

სამხედრო ხუნტის ძალმომრეობისაგან საქართველოს იხსნის მხოლოდ სრული ეროვნული და სამოქალაქო დაუმორჩილებლობა და საყოველთაო გაფიცვა, მთელი ერის მობილიზება დამპყრობელთა და მოღალატეთა აღსაგველად პირისაგან მიწისა!

დავდგეთ მტკიცედ ჩვენი დამოუკიდებლობისა და ღირსების დასაცავად!

საქართველო გაიმარჯვებს!

გვფარავდეს ღმერთი ჩვენს სამართლიან და უკომპრომისო ბრძოლაში!

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია

მიმართვა : ქართველი ერისადმი / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 26 თებერვალი. - №6.- 1გვ.

პატივცემულო ბატონო პრეზიდენტო!

აგერ უკვე მეორე თვეა, რაც საქართველოში შეიარაღებულმა ოპოზიციამ, ამიერკავკასიის სამხედრო ოლქის სამხედროთა მხარდაჭერით დაიწყო სამხედრო მოქმედება ხალხის მიერ არჩეული ხელისუფლების წინააღმდეგ. იღვრება სისხლი, ნადგურდება ქვეყანა, სუფევს ანარქია.

სამხედრო მოქმედების დაწყებამდე ოპოზიცია მკაცრად აკრიტიკებდა საქართველოს ოფიციალური ხელისუფლების პოლიტიკას დემოკრატიის ნაკლებობის გამო და ამავდროულად ინტენსიურად იარაღდებოდა. ნათელი იყო, რომ ამიერკვკასიის სამხედრო ოლქის უშუალო დახმარების გარეშე „ოპოზიცია“ ვერ მოახერხებდა იმ მძლავრი ტექნიკისა და შეიარაღების შეძენას, რომელსაც დღეს ფლობს. კერძოდ, გასული წლის სექტემბერში, როცა ოპოზიციამ დაიწყო გამოსვლები ჩვენს წინაღმდეგ, მას ჰქონდა მხოლოდ სამი ბრონეტრანსპორტიორი და ერთი ჰაუბიცა, ამიტომ მათ მოქმედებას წარმატება არ მოჰყოლია. მოგვიანებით კი, გასული წლის დეკემბრიდან გამოჩნდა ათობით ტანკი, «ВМП», ჰაუბიცები, ჭურვსასროლები, რაკეტები და სხვა. „ოპოზიცია“ დაუფარავად აცხადებს, რომ ყოველივე ამას მას აწვდის ამიერკავკასიის სამხედრო ოლქი რუსეთის პრეზიდენტის ბორის ელცინის ბრძანებით. ცნობილია, რომ ამიერკავკასიის სამხედრო ოლქი ექვემდებარება რუსეთის ფედერაციის იურისდიქციას და პირადად თქვენ, ბატონო პრეზიდენტო. შესაძლოა ვინმეს გაჩენოდა წინააღმდეგობა, რომ ამგვარი განცხადება დოკუმენტურად უნდა დადასტურდეს, მაგრამ საყოველთაო გაკვირვებას იწვევს ოფიციალური რუსეთის დუმილი საქართველოში მიმდინარე მოვლენებთან დაკავშირებით. გასაკვირია აგრეთვე რუსეთის საინფორმაციო საშუალებების, პირველ რიგში კი ტელევიზიის პოზიცია. საქართველოს მოვლენების განხილვისას იგი დუმილს ამჯობინებს იმის თაობაზე, რომ საქართველოში დღეს სრული განუკითხაობა სუფევს და სამხედრო ხუნტის დანაშაულებრივი მოქმედება საფუძველს უყრის უსასტიკესი ტოტალიტარული რეჟიმის დამკვიდრებას, რომლის შედარება მხოლოდღა გერმანულ ფაშიზმთან ან კამპუჩიაში პოლპოტის რეჟიმთან თუ შეიძლება. ეს რეჟიმი ყოველდღიურად ღვრის უდანაშაულო ადამიანთა სისხლს, ხვრეტს მშვიდობის მიტინგებს და დემონსტრაციებს. აზრის თავისუფლად გამოთქმისათვის აპატიმრებს ასობით ადამიანს. ამა წლის 2 თებერვალს ბოროტმოქმედთა მიერ დემონსტრაციის დროს მოკლული იქნა 20 ადამიანი, დაჭრილია დაახლოებით 200 კაცი. ნუთუ დემოკრატიული რუსეთი ვერ ხედავს ამას? ნუთუ თქვენ პირადად არ უნდა გამოგეთქვათ თქვენი პოზიცია საქართველოში სამხედრო გადატრიალებისა და იმ სისხლიანი ტერორის შესახებ, რომელიც მთელი ერის წინააღმდეგ მიმდინარეობს? ნუთუ ყოველივე ეს არ მოგაგონებთ მოსკოვის ГКЧП-ს მოვლენებს? დუმილი დანაშაულებრივი ხუნტის მოქმედებათა შესახებ ნიშნავს ტერორიზმის, ადამიანთა უფლებათა ხელყოფის, უკანონობის გამართლებას.

საგულისხმოა, რომ რუსეთის ტელევიზია საქართველოს მოვლენებზე საუბრისას, აღშფოთებული ქართველი მოსახლეობის მრავალათასიან მიტინგებს ზვიადისტების მიტინგებს უწოდებს, ხოლო კრიმინალურ ბანდებს კანონიერი ქურდის ჯაბა იოსელიანის მეთაურობით სამთავრობო ჯარებად ან სამართალდამცავ ორგანოებად იხსენიებს. საკითხავია, როდიდან სცნობს რუსეთი სამხედრო ხუნტას საქართველოს მთავრობად, და თუ ეს ასეა, თავის დროზე რატომ გაუწია იგივე რუსეთის ხელისუფლებამ წინააღმდეგობა ГКЧП-ს საბჭოთა კავშირის მთავრობად აღიარებას?

საქართველოს ჰყავს კანონიერი პრეზიდენტი, მთავრობა და ხელისუფლება, რომელთანაც რუსეთის ფედერაციის წარმომადგენლებს ჰქონდათ ოფიციალური ურთიერთობა. გავიხსენოთ, თუნდაც, ყაზბეგში ჩვენი შეხვედრა გასული წლის მარტის თვეში, სადაც ხელმოწერილ იქნა ოქმი გადაწყვეტილებაზე საქართველოსა და რუსეთს შორის ხელისუფლების შესახებ. რამ გაიძულათ მტრული პოზიცია დაგეკავებინათ ხალხის მიერ არჩეული ხელისუფლების მიმართ და თქვენი დუმილით მხარი დაგეჭირათ სისხლის სამართლის დამნაშავეთაგან შემდგარი ხუნტისათვის, რომელიც ძალადობის გზით ცდილობს ძალაუფლების ხელში ჩაგდებას და თავის თავის საქართველოს მთავრობად გამოცხადებას?

როგორც სჩანს, ასეთი ზომების მიღება საქართველოს მიმართ განპირობებულია იმით, რომ რუსეთმა ვერ მიიღო საქართველოსგან თანხმობა СНГ-ში შესვლასთან დაკავშირებით. იმას, რომ 1991 წლის 21 დეკემბერს საქართველოს პრეზიდენტი არ გამოცხადდა ალმა-ატაში სახელმწიფოთა მეთაურების შეხვედრაზე. 22 დეკემბერს მოჰყვა შეიარაღებული ბანდების მიერ პარლამენტის შენობის შტურმი თბილისში.

ნუთუ მიგაჩნიათ, რომ პოლიტიკური ზემოქმედების ამგვარი მეთოდები გამართლებულია, მაშინ, როცა არსებობს ხალხი, ერთადერთი, ვინც უფლებამოსილია გადაწყვიტოს თავისი ბედი? ნუთუ მიგაჩნიათ, რომ ეს მეთოდები დემოკრატიულია? ხომ დღესავით ნათელია, რომ სახეზე გვაქვს საქართველოს ხელმეორე ოკუპაცია, რომელსაც ახორციელებს არა კომუნისტური, არამედ დემოკრატიული რუსეთი ფსევდოოპოზიციის დაქირავებული ბანდებისა და ყოფილი საბჭოთა ჯარების მეშვეობით.

არ არის შემთხვევითი, რომ მოსკოვის მიერ ინსპირირებული სამხედრო გადატრიალების შემდეგ ხუნტის უხმო თანხმობით ფაქტობრივად მოხდა საქართველოსგან ისტორიული შიდა ქართლის (ე.წ. სამხრეთ ოსეთის) მოწყვეტა და მისი რუსეთის ტერიტორიად გამოცხადება. ნუთუ შეიძლება გამართლება ჰქონდეს რუსეთის მთავრობის ამგვარ მოქმედებას საერთაშორისო სამართლის ნორმების გათვალისწინებით?

ყოველივე ზემოთქმული იმითაც დასტურდება, რომ არსებობს დოკუმენტურად დაფიქსირებული ურყევი ფაქტები ამიერკავკასიის სამხედრო ოლქის სპეციალისტების მონაწილეობის შესახებ სამხედრო ოპერაციებში კანონიერი ხელისუფლების წინააღმდეგ. ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ „ოპოზიციის“ ძალები როდესმე თავს დასხმოდნენ სამხედრო ოლქის საწყობებს და იქედან იარაღი ან ტექნიკა გაეტაცათ, არ ყოფილა. საკითხავია, საიდან მოგროვდა მეამბოხეთა ხელში ასეთი რაოდენობით იარაღი და სამხედრო ტექნიკა?

ზემოხსენებული ალიანსი იქიდანაც სჩანს, რომ მთელ მსოფლიოში ერთადერთი სახელმწიფო მოღვაწე, რომელიც მიესალმა საქართველოში სამხედრო გადატრიალებასა და ხუნტის მოსვლას ქვეყნის სათავეში იყო რუსეთის პარლამენტის თავმჯდომარე რ. ხაზბულატოვი, ხოლო რუსეთის მთავრობამ სოლიდური ფულადი დახმარება აღმოუჩინა ხუნტას მას შემდეგ, რაც ამ უკანასკნელმა საქართველოს სახელით გამოთქვა თანხმობა თანამეგობრობაში შესვლაზე. გასათვალისწინებელია, რომ საქართველოს თვით უძლიერესი დამანგრეველი მიწისძვრის დროსაც კი არ მიუღია რუსეთისგან არავითარი მატერიალური დახმარება.

მაგრამ ნურავინ იფიქრებს, რომ საქართველოში მომხდარ მოვლენებს ლოკალური მნიშვნელობა აქვს და მათი უარყოფითი გავლენა საქართველოს ფარგლებს არ გასცდება. სხვა რესპუბლიკებშიც შეიძლება გაჩნდეს დანაშაულებრივი დაჯგუფებები, რომლებიც ასევე დაისახავენ მიზნად, სამხედრო ძალების მხარდაჭერით დაამხონ კანონიერი ხელისუფლება. საქართველოს სამწუხარო გამოცდილება გადამდები შეიძლება აღმოჩნდეს.

ასე რომ, თუკი ე.წ. ოპოზიციის მტკიცება რუსეთის ხელისუფლების თანამონაწილეობის შესახებ საქართველოს პუტჩში უსაფუძვლოა, მე მოგიწოდებთ თქვენ, ბატონო პრეზიდენტო, ასევე მოვუწოდებ რუსეთის პარლამენტსა და მთავრობას გამოთქვათ თქვენი პრინციპული პოზიცია საქართველოში მიმდინარე პროცესების შესახებ. შესაფერისი შეფასება მისცეთ სამხედრო ხუნტის სისხლიან ქმედებას და მოვუწოდოთ გაერთიანებულ ერთა ორგანიზაციას, მსოფლიოს ხალხებსა და მთავრობებს გადაარჩინონ ქართველი ხალხი იმ საშინელ კატასტროფას, რომელიც მას ემუქრება სამხედრო გადატრიალების გამარჯვების შემთხვევაში, რომლის შედეგად გაუქმდება კონსტიტუციური წყობა და ქვეყანაში დამკვიდრდება სისხლიანი ტოტალიტარული რეჟიმი. მხოლოდ ასე შეიძლება იმის დამტკიცება, რომ რუსეთი რეალურად დემოკრატიულ ქვეყანას წარმოადგენს.

პრეზიდენტები მიდიან და მოდიან. სამხედრო ხუნტების მმართველობა ყოველთვის ხანმოკლეა, რამეთუ ისინი ხალხის რისხვას იმსახურებენ. კეთილი ურთიერთობები ერებს შორის გასაჭირის ჟამს ურთიერთდახმარებაზე იგება. ასე მესახება ჩვენი ერების მომავალი ურთიერთობა.

პატივისცემით
ზვიად გამსახურდია
საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
საქართველო. 1992 წლის 5 თებერვალი.

ღია წერილი მის აღმატებულებას, რუსეთის პრეზიდენტს ბატონ ბორის ელცინს / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 26 თებერვალი. - №6. - 2გვ.

ა.წ. 7 მარტს სამხედრო საბჭოს მოწვევით საქართველოში ჩამოვიდა ედუარდ შევარდნაძე. ამით საბოლოოდ ფარდა აეხადა იმ ალიანსს, რომელიც არსებობს დანაშაულებრივ ხუნტასა და იმპერიის ყოფილ საგარეო საქმეთა მინისტრს შორის. სავსებით ნათელია, რომ საქართველოში დატრიალებულ სისხლიან ტრაგედიაში და ქართველთა გენოციდში მას ლომის წილი უდევს. იგი გახლავთ ინსპირატორი იმ სისხლიანი პუტჩისა და გადატრიალებისა, რომელმაც კატასტროფამდე მიიყვანა ჩვენი ქვეყანა. საქართველოში მისი ჩამოსვლა იმპერიის ცენტრის შემდგომი ინსტრუქციების განხორციელებას ისახავს მიზნად, რაშიც მას დიდად დაეხმარება ყოფილი კომუნისტური პარტოკრატია და მაფია, კრიმინალური სამყარო, ყოველი ჯურის მოღალატენი და საქართველოს მტრები. მიზანი ასეთია: საქართველოს ხელახალი ანექსია იმპერიის საოკუპაციო ჯარების დახმარებით, საქართველოში ტერორისტული, ტოტალიტარული რეჟიმის დამყარება, ეროვნული მოძრაობის განადგურება, მთელი ძალაუფლების მოქცევა ისევ პარტოკრატიისა და მაფიის ხელში, საქართველოს კვლავ დაბრუნება რუსეთის პოლიტიკურ ორბიტაში, მისი შეყვანა ეგრეთ წოდებულ დამოუკიდებელ სახელმწიფოთა თანამეგობრობაში. ცხადია აგრეთვე რომ „დემოკრატ“ შევარდნაძეს განზრახული აქ საქართველოში ხელისუფლების უზურპაცია, ქვეყანაში, რომელსაც ჰყავს ხალხის მიერ არჩეული პარლამენტი, მთავრობა და პრეზიდენტი.

ამავე დროს შევარდნაძე აცხადებს, რომ იბრძოლებს ეროვნულ უფლებებზე, თითქოს საქართველოში ოდესმე ილახებოდა მათი ინტერესები. ასეთი განცხადებები ნიშნავს მისი ანტიეროვნული, ანტიქართული, ფსევდოინტერნაციონალური პოლიტიკის აღდგენას, რომელიც მუდამ ჩვენი ეროვნული ინტერესების წინააღმდეგ იყო მიმართული და ემსახურებოდა იმპერიის გეგმის განხორციელებას: ქართველი ერის ასიმილაციას და მისი ტერიტორიის დანაწილებას მეზობელ ქვეყნებს შორის.

იმპერიულმა ძალებმა, რომელთაც ზღვა სისხლი დაღვარეს თბილისის ქუჩებში დემოკრატიის სახელით, ახლა ახალი „ქველმოქმედნი“ მოგვივლინეს პოპოვისა და შევარდნაძის სახით, რათა ამით ხაზი გაუსვან თავიანთ „მზრუნველობას“ საქართველოზე. შევარდნაძის დაპირებანი უცხოეთის ბიზნესმენთა ხელით საქართველოს აყვავების შესახებ არ უნდა ვირწმუნოთ, ვინაიდან არც ერთი ბიზნესმენი არ დააბანდებს თავის კაპიტალს იქ, სადაც სუფევს კრიმინალური ანარქია, არ არსებობს კონსტიტუციური, კანონიერი, სტაბილური ხელისუფლება, არ არსებობს არავითარი გარანტია ინვესტიციებისა და ადამიანების უფლებების დაცვისა. გარდა ამისა, პოპოვებმა და შევარდნაძეებმა უნდა უწყოდნენ, რომ შეუძლებელია ქართველი ხალხის მოსყიდვა მატერიალური კეთილდღეობის დაპირებით, იგი არ უღალატებს პრინციპს და ბოლომდე იბრძოლებს თავისი დამოუკიდებლობისათვის, ჭეშმარიტი დემოკრატიისათვის, კანონიერი ხელისუფლების აღდგენისათვის.

საქართველო უნდა დაირაზმოს იმპერიის ცენტრიდან მომდინარე ახალი საფრთხის წინაშე, უნდა გაგრძელდეს ეროვნული და სამოქალაქო დაუმორჩილებლობა, საოკუპაციო ჯარის მოკავშირე ხუნტის მიერ გამოცხადებული სამხედრო ბეგარისა და მობილიზაციის ბოიკოტი (ახალგაზრდობამ უნდა იმსახუროს მხოლოდ პრეზიდენტისა და პარლამენტის ერთგულ ეროვნულ გვარდიაში), უნდა გაგრძელდეს ყოველგვარი საპროტესტო აქციები და გამოსვლები, სანამ იმპერიის სატრაპი, სისხლიანი ტირანი და იუდა არ დატოვებს საქართველოს მიწა-წყალს, არ გაუქმდება მისი კრიმინალური ხუნტა და არ აღსდგება კონსტიტუციური, კანონიერი ხელისუფლება.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
1992 წ. 12 მარტი

განცხადება : შევარდნაძის საქართველოში ჩამოსვლასთან დაკავშირებით / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 20 მარტი. - №9. -1გვ.

თანამემამულენო, ძმანო და დანო!

ქართველმა ერმა ბრძოლით მოიპოვა თავისუფლება, თავი დააღწია ბოროტების იმპერიას და შექმნა სახელმწიფო, სადაც თავისუფალი, მრავალპარტიული, დემოკრატიული არჩევნების გზით დაამკვიდრა კონსტიტუციური, კანონიერი თავისუფლება.

საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ რუსეთის მოდერნიზებული იმპერია განაგრძობს არსებობას და ცდილობს ხელყოს ყოველივე ის, რასაც მივაღწიეთ წლების მანძილზე თავდაუზოგავ ბრძოლაში. იგი ინარჩუნებს საოკუპაციო ჯარებს ჩვენს ტერიტორიაზე, მათი მხარდაჭერით ცდილობს განამტკიცოს თავისი მარიონეტული კრიმინალური ხუნტა, რათა საქართველოს არ ეღირსოს სრული და ჭეშმარიტი თავისუფლება და დამოუკიდებლობა, რაშიც რუსეთს ეხმარება დასავლეთის ზოგი სახელმწიფო, რომელიც სცნობს ამ ხუნტას და მიაჩნია იგი ჭეშმარიტ მთავრობად. ყოველივე ამან მოიტანა დემოკრატიის მოსპობა, ტერორი, არნახული ეკონომიკური სიდუხჭირე. ამის გამო ქართველმა ერმა, საქართველოს მოსახლეობამ ახალი ძალით უნდა გაშალოს განმათავისუფლებელი მოძრაობა, რომლის მიზანი იქნება ხუნტის დამხობა და საქართველოს ტერიტორიიდან საოკუპაციო ჯარების გაყვანა, აგრეთვე კანონიერი კონსტიტუციური ხელისუფლების აღდგენა, პოლიტპატიმრების განთავისუფლება.

ეს ყოველივე, შესაძლოა, განხორციელდეს წინააღმდეგობის ერთიანი ფრონტის შექმნით, სრული ეროვნული და სამოქალაქო დაუმორჩილებლობით, საყოველთაო გაფიცვით.

აუცილებელია შეიქმნას ცენტრალური საგაფიცვო კომიტეტი, რომელშიც შევლენ ინტელიგენციის, ახალგაზრდობის წარმომადგენლები. მთავარ საგაფიცვო კომიტეტს უნდა ჰქონდეს ფილიალები მთელს თბილისში, მთელ საქართველოში, რათა დროულად მომზადდეს და განხორციელდეს საყოველთაო გაფიცვა, რომელიც უნდა გაგრძელდეს მანამ, სანამ საქართველოში არ აღდგება კონსტიტუციური კანონიერი ხელისუფლება და ჩვენს ტერიტორიას არ დასტოვებენ რუსეთის მოდერნიზებული იმპერიის საოკუპაციო ჯარები. უნდა შეიქმნას საგაფიცვო ფონდი მოსახლეობის შემოწირულობებისაგან, რომელიც დაეხმარება გაფიცულთა ოჯახებს. უნდა გაიფიცოს ყველა საწარმო, ყველა დაწესებულება, ყველა სკოლა, ყველა უმაღლესი სასწავლებელი, ყველაფერი - გარდა ტრანსპორტისა, კავშირგაბმულობისა, სასწრაფო სამედიცინო დახმარების სამსახურისა და პურის საცხობებისა, პარალელურად მთელ საქართველოში და განსაკუთრებით თბილისში უნდა გაგრძელდეს მიტინგები, დემონსტრაციები, შიმშილობები, ყოველგვარი საპროტესტო აქციები წარმოება-დაწესებულებებში, უმაღლეს სასწავლებლებში. ჩატარებული კრებებისა და მიტინგების რეზოლუციები უნდა გაეგზავნოს ყველა ინსტანციას, პრესას, რადიოს, ტელევიზიას; უნდა გაიგზავნოს მოსკოვის უცხოურ სააგენტოებსა და საელჩოებში და საზღვარგარეთ. ყველა აქცია, ყველა გამოსვლა დაფიქსირებული უნდა იყოს ვიდეოფირზე. პარალელურად საპროტესტო წერილები და ტელეგრამები უნდა გაეგზავნოს ხუნტას და მოსკოვის მთავრობას. უნდა შედგეს პეტიციები, მასობრივი პეტიციები მასობრივი ხელმოწერებით გაეროს, სხვადასხვა საერთაშორისო ორგანიზაციების სახელზე. არავითარი დანდობა შტრეიკბრეხერებსა და მოღალატეებს!

დავირაზმოთ, დავდგეთ მტკიცედ და ერთიანი ძალისხმევით ვიხსნათ საქართველო, ვიხსნათ ჩვენი მომავალი!

ძირს რუსეთის მოდერნიზებული იმპერია და მისი აგენტურა საქართველოში.

გაუმარჯოს დამოუკიდებელ საქართველოს!

ღმერთი იყოს ჩვენი შემწე!

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
1992 წლის 24 მარტი

მიმართვა : საქართველოს მოსახლეობისადმი / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 28 მარტი. - №10. - 1გვ.

დღევანდელი ოფიციალურ-ხუნტისტური პრესის თვალიერებისას მრავალ კურიოზს და ურცხვობას წააწყდებით, რისი მხილებაც დიდ დროს წაგვართმევდა. მე მინდა გამოვყო ერთი სასაცილო ვერსია, რაც ხუნტისტებს ხელზე დაუხვევიათ და სერიოზულად უმტკიცებენ ქართველ ერს: დახეთ დისიდენტი გამსახურდია ლენინელი გამხდარა და წითელ გენერალ დუდაევთან ერთად ლენინის ბიუსტის ფონზე ატარებსო პრესკონფერენციებს.

მე, რასაკვირველია, სერიოზულად ვერ ვიმსჯელებ ასეთ კომიკურ განცხადებაზე და ვერ წარმოვიდგენ, რომ დღეს საქართველოში არსებობს ადამიანი, ვინც ირწმუნებს ვერსიას, რომლისაც მის ავტორებსაც კი არ სჯერათ. მაგრამ ურიგო არ იქნება ხალხმა იცოდეს ამ ფაქტის შესახებ.

როდესაც გროზნოში 18 თებერვალს გაიმართა ჩვენი პრესკონფერენცია, გაჭირდა შესაფერისი დარბაზის პოვნა, ვინაიდან მოზღვავდა უამრავი მსურველი მასზე დასასწრებად. ერთადერთი კარგი დარბაზი ყოფილ დიაგნოსტიკურ ცენტრში აღმოჩნდა, რომელსაც დღეს არემონტებენ და მალე სამთავრობო შენობად აქცევენ. ცენტრალურ დარბაზში დგას უშველებელი ბიუსტი ლენინისა, იმდენად მასიურ პედესტალზე, რომ მის მონგრევას რამოდენიმე დღის სოლიდური სამუშაოები დასჭირდება. ნაჩქარევმა მონგრევამ კი შეიძლება გამოიწვიოს დარბაზის სერიოზული დაზიანება. ასე, რომ არჩევანის დრო არ იყო და ჩვენ დავსხედით ამ დარბაზში.

პრესკონფერენციის დაწყებისთანავე დარბაზიდან ისმოდა შეკითხვები, რამდენად შეესაბამება ორი ანტიკომუნისტი პრეზიდენტის ჯდომა ლენინის ბიუსტთან - მათ მსოფლმხედველობასო. ჯოჰარ დუდაევი დიდი იუმორის მქონე კაცია და დიდხანს აცინებდა დარბაზს იმ შესაძლო რეაქციაზე, რაც მოჰყვებოდა ამ ფაქტს ჩვენი მტრების ბანაკში. თან ამბობდა. - მაგ უბედურებს ჩვენს წინააღმდეგ არგუმენტები შემოელიათ და მოდით ეს ერთხელ მაინც გავახაროთო.

მე კი მივუგე შეკითხვის დამსმელს: ჩვენ იდეებს ვებრძვით, რამეთუ იდეები ბიუსტზე უფრო საშიშად მიგვაჩნია, ბიუსტები ჩვენ ვერას დაგვაკლებენ მეთქი. ასე ნახევრად ხუმრობით ჩავატარეთ ჩვენი განმარტებითი საუბარი.

ხუნტის მესვეურთა რეაქცია ზუსტად ისეთი გამოდგა, როგორიც ჩვენ წარმოგვედგინა. დისიდენტი გამსახურდიას „გაკომუნისტების“ შესახებ იმათ დასცეს დაფდაფი, ვინც კომუნისტური პარტოკრატია აღადგინა დღეს საქართველოში და ვისაც ლენინის ბიუსტი მთელი ცხოვრების მანძილზე, არა მარტო ყოველ ქუჩაზე და ყოველ საკუჭნაოში ედგა, არამედ გულშიც და სულშიც ატარებდა, ჭეშმარიტად, მათ შეეძლოთ ემღერათ ლენინისათვის! „გინდ მეძინოს მაინც სულში მიზიხარ...“ ასეთნი კი დღეს ლენინელობას სწამებენ კაცს, რომელმაც სსრკ-ში პირველმა მოანგრია ლენინის ძეგლები ჯერ თბილისსა და ბათუმში, მერე მთელს საქართველოში, რომელმაც კომპარტია აკრძალა და კომკავშირი გააუქმა, რაც დღეს გახდა ძირითადი მიზეზი მის წინააღმდეგ პუტჩისა და აჯანყების მოწყობისა. ბარაქალა, თქვენს სიმართლის მოყვარულობას პუტჩისტებო!

ზვიად გამსახურდია
1992 წ. მარტი

ამბავი ლენინისა, წითელი გენერლისა და დისიდენტ გამსახურდიასი / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 28 მარტი. - №10. - 1გვ.

საქართველოს თვითმარქვია კრიმინალური „მთავრობის“ მეთაური ედუარდ შევარდნაძე ცდილობს შეცდომაში შეიყვანოს მსოფლიო, თითქოს მან შექმნა ხელისუფლების კანონიერი ორგანო, ე.წ. სახელმწიფო საბჭო. სინამდვილეში იგი სხვა არაფერია, თუ არა სახეშეცვლილი ხუნტა, რომელშიც შევიდა ყველა წევრი ე.წ. სამხედრო საბჭოსი. საქართველოს კანონიერი მთავრობისა და პარლამენტის სახელით გთხოვთ ნუ სცნობთ შევარდნაძის რეჟიმს და ნუ დაამყარებთ მასთან დიპლომატიურ ურთიერთობას, სანამ საქართველოში არ აღსდგება კანონიერი, კონსტიტუციური ხელისუფლება.

პატივისცემით
ზვიად გამსახურდია
საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
1992 წლის 17 მარტი

მიმართვა : მსოფლიოს ქვეყნების პრეზიდენტებს და მთავრობებს / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 28 მარტი. - №10. - 1გვ.

კონსტანტინე გამსახურდიას სახლ-მუზეუმის დაწვისთვის თქვენ ქართველი ერი მოგთხოვთ პასუხს, ისევე როგორც ყველაფრისათვის, რაც ჩაიდინეთ.

როგორც ჩემთვის ცნობილი გახდა, თქვენ ფარისევლურად განაცხადეთ, რომ სახელმწიფო აღადგენს მუზეუმს. მე კატეგორიულად მოვითხოვ თქვენგან, ხელი არ მიაკაროთ შენობას, იგი უნდა იდგეს დამწვარი და გადაბუგული, როგორც თქვენი ვანდალიზმისა და ბარბაროსობის კიდევ ერთი ძეგლი, გადამწვარ თბილისთან ერთად.

ზვიად გამსახურდია
1992 წლის 19 მარტი

თბილისი, ედუარდ შევარდნაძეს! / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 31 მარტი. -№11. - 1გვ.

ძვირფასო სტუდენტებო!

დიდად მოხარული ვარ, რომ შემართებით იბრძვით საქართველოში სამართლიანობის აღდგენისათვის. საქართველოს თავისი მრავალტანჯული ისტორიის მანძილზე მრავალი ბარბაროსული იმპერია ებრძოდა, მაგრამ განგებით გადავრჩით. ასევე იქნება დღესაც. ბნელეთის მოციქულები თავის საწადელს ვერ მიაღწევენ. მთავარია, არ დავყაროთ ფარ-ხმალი, ვამხილოთ ბოროტება, არ შევუშინდეთ განსაცდელს. დაირაზმეთ და დარაზმეთ ერი ქვეყნის დამაქცევართა წინააღმდეგ. ჩვენი გზაა - ეროვნული დაუმორჩილებლობა, ძალადობისა და უსამართლობის მხილება.

სამართალი გაიმარჯვებს!

პატივისცემით ზვიად გამსახურდია
საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
1992 წლის მარტი

მიმართვა : სტუდენტი ახალგაზრდობისადმი / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 8 აპრილი. - №12. - 1გვ.

მამულიშვილნო, ძმანო და დანო!

დადგა 9 აპრილი, ღირსახსოვარი დღე ჩვენი ეროვნულ-განმათავისუფლებელი ბრძოლის ისტორიაში. დღე უდიდესი სიმძიმილის და გლოვისა, დღე უდიდესი ეროვნული გამოსვლის სისხლიანი დარბევისა და ჩვენი მოძრაობის მორალური გამარჯვებისა. დღე საქართველოს დამოუკიდებლობის გამოცხადებისა და დამოუკიდებლობის ისტორიული აქტის მიღებისა.

დღეს საქართველო კვლავ ძაძებში გახვეული ეგებება 9 აპრილს, რამეთუ არ ცხრება მტერი, არ ცხრება განახლებული ბოროტების იმპერია, რომელმაც წელს უდიდესი უბედურება დაატეხა ჩვენს ქვეყანას. იმპერიალური ძალების მიერ შეკოწიწებული რუსოფალური კრიმინალური-ტერორისტული ხუნტა, რომელიც ებრძვის ხალხის მიერ არჩეულ, კანონიერ ხელისუფლებას, ცდილობს სისხლში ჩაახშოს ქართველი ერის ბრძოლა თავისუფლებისა და დამოუკიდებლობისათვის. ხუნტამ მრავალგზის გადააჭარბა იმპერიულ დამსჯელ წითელ ჯარს, მან ქართველთა სისხლში შეღება ჩვენი ქვეყნის მთა-ბარი. ხუნტა განაგრძობს საქართველოს აწიოკებას, ყოველდღიურად ემუქრება ქართველ ხალხს დარბევითა და გენოციდით, ხუნტის მეთაური, დემოკრატის ქურქში გახვეული ჯალათი შევარდნაძე, რომელსაც ლომის წილი აქვს 9 აპრილის ტრაგედიაში, დღეს სისხლიანი ხელებით ეპოტინება ეროვნული მოძრაობის მონაპოვარს, ცდილობს ხელისუფლების უზურპაციას, რათა ტერორისა და რეპრესიების გზით კვლავ დაიმონოს ქართველი ერი და კვლავ შეაბას იგი იმპერიული მონობის უღელში.

რუსეთის იმპერიასთან ალიანსში მყოფი დასავლეთის სახელმწიფოები თვალს ხუჭავენ ეროვნულ ტრაგედიაზე, ისინი ხელს უწყობენ ანტიდემოკრატიულ, ანტიხალხურ ტერორისტულ ხუნტას ჩვენი ეროვნული მოძრაობის დათრგუნვაში, ხელისუფლების უზურპაციაში, რამეთუ საქართველო მსხვერპლია მათი გარიგებისა, ზეგავლენის სფეროთა დაყოფისა.

საქართველო უნდა აღსდგეს დამპყრობელთა და კოლაბორაციონისტ - მოღალატეთა წინააღმდეგ. დღეიდან არნახული ძალით უნდა გაიშალოს დაუმორჩილებლობის მოძრაობა, უნდა შემზადდეს საყოველთაო გაფიცვა და წინააღმდეგობის ფრონტის გაშლა მთელს საქართველოში.

9 აპრილის მოწამეთა სულები, ხუნტის მიერ წამებულთა სულები იხსნიან საქართველოს, დიდება მათ!

გაუმარჯოს დამოუკიდებელ საქართველოს!

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია

მიმართვა : ქართველი ერისადმი / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 9 აპრილი. - №13. - 1გვ.

მამულიშვილნო! ძმანო და დანო!

მოსკოვის საინფორმაციო საშუალებები და თბილისის რუსოფილური კომპარტიულ-ნომენკლატურული ხუნტა ავრცელებენ ჩვენზე აზრს, რომ თითქოს საქართველოს კანონიერი ხელისუფლება სათავეში უდგას შეიარაღებულ მოძრაობას თვისტომთა წინააღმდეგ და მოუწოდებს ბარბაროსული ანგარიშსწორებისაკენ თავისი პოლიტიკური მოწინააღმდეგეებისადმი.

ყოველივე ეს პროვოკატორთა მორიგი ცილისწამებაა!

სინამდვილეში ჩვენი მოძრაობა იმით განსხვავდებოდა და განსხვავდება ძალაუფლების ჟინით შეპყრობილი ტერორისტი დემოკრატების მოძრაობისაგან, რომ იმთავითვე ატარებდა მშვიდობიან ხასიათს. სწორედ კრემლის აგენტურამ, ეროვნული მოძრაობის მოღალატეებმა შექმნეს პირველი შეიარაღებული დაჯგუფებები „მხედრიონის“ და სხვა ბანდიტური ორგანიზაციების სახით, რათა სისხლიანი ანარქიის უფსკრულში გადაეჩეხათ საქართველო. ჩვენ კი ხელისუფლება მოვიპოვეთ მშვიდობიანი, თავისუფალი, დემოკრატიული არჩევნების საფუძველზე და ვერავინ დაასახელებს პოლიტიკურ მოწინააღმდეგეს, თუნდაც ერთის, ჩვენის მხრივ მოკვლის ფაქტს. საწინააღდეგო მაგალითები კი ურიცხვია.

გავიხსენოთ წმ. ილია მართლის საზოგადოების წევრები - რეზო ურიდია, არჩილ მაჭავარიანი, დავით ზარდიაშვილი, გია ტეტელაშვილი, ვალერი ციგანკოვი, „თეთრი გიორგის“ წევრი - ა. მანაგაძე; გავიხსენოთ პარლამენტის შენობის დამცველები. გავიხსენოთ კანონიერი ხელისუფლების მხარდამჭერ მშვიდობიან მიტინგებზე შეუბრალებლად ჩახოცილნი. სამართლიანობის აღდგენის მხოლოდ სურვილის გამოთქმისათვის „დემოკრატ“ ჯალათთა ხელით დაღუპულ ადამიანთა ჩამოთვლა საძნელო გახდა. ძნელია იმ საშინელების გადმოცემაც, რაც დატრიალდა ე.წ. გვარდიის, „მხედრიონის“ და წითელი არმიის საქართველოს ხელახალი დალაშქვრის შედეგად.

ვიმეორებ, ჩვენ მხოლოდ იმით განვსხვავდებით „დემოკრატიული“ ოპოზიციისაგან, რომ ვირჩევთ მიზნის მიღწევის რთულ, მაგრამ მშვიდობიან გზას, თუმცა კარგად გვესმის საქართველოს მოსახლეობის იმ ნაწილისა, რომელმაც ვეღარ გაუძლო თავს დამტყდარ უბედურებას, სახლ-კარის აოხრებას, ახლობელთა სიკვდილს და მხოლოდ თავდაცვის მიზნით მოჰკიდა იარაღს ხელი. ამის გამო საქართველოს წინააღმდეგობის მოძრაობა თავდაცვითი, სამართლიანი მოძრაობაა. ხალხს აქვს უფლება შექმნას ამგვარი მოძრაობის ერთიანი ფრონტი, რათა დაიცვას თავი, დაიცვას ქვეყანა ბარბაროს კრიმინალთა ურდოებისაგან. კანონიერი ხელისუფლების დასამხობად ციხეებიდან დამნაშავეთა გამომშვებნი, კრიმინალური ხუნტის შემქმნელნი აქ მსაჯულებად ვერ გამოდგებიან, მათ ერი და ისტორია გაასამართლებს სამშობლოს ღალატისათვის, ათასობით ადამიანის დარბევასა და გაუბედურებისათვის, გაუპატიურებისათვის, ვანდალიზმისა და ბარბაროსობისათვის.

მამულიშვილნო! საქართველოში დღეს ზეიმობს ძალმომრეობა, ცინიზმი, ტერორი, უხამსი სიცრუე. ყოველი ადამიანის ვალია წინ აღუდგეს ყოველივე ამას. მოგიწოდებთ დაუმორჩილებლობისაკენ ქვეყნის დამაქცევრებისადმი. არ დაიდოთ წილი ბოროტებაში, მოგიწოდებთ. შევქმნათ წინააღმდეგობის ერთიანი ფრონტი, რათა ზღვარი დაუდოთ სისხლისმსმელ დამპყრობთა და ბარბაროსთა თარეშს ჩვენს მიწაზე! სამართალი გაიმარჯვებს!

გვფარავდეს ღმერთი სამართლიან, თავდადებულ ბრძოლაში!

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია

მიმართვა : ქართველი ერისადმი / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 10 აპრილი. - №14. - 1 გვ.

დემოკრატმა შევარდნაძემ, მოახდინა რა საქართველოში ხელისუფლების უზურპაცია, ცდილობს დაიპყროს საკუთარი ქვეყანა სნგ-ს ტანკებით. ამჟამად ისინი დგანან აფხაზეთის ასსრ-ის საზღვარზე და მზად არიან დააქციონ ეს მშვენიერი მხარე და მოაწყონ იქ როგორც ქართველი, ისე აფხაზური მოსახლეობის გენოციდი. ვინაიდან შევარდნაძეს ხალხი მხარს არ უჭერს, იგი ცდილობს გადააქციოს სნგ-ს ჯარები სახალხო წინააღმდეგობის დამსჯელ ძალად. „დემოკრატი” შევარდნაძე ყოველდღიურად სროლით არბევს სტუდენტთა და აღშფოთებული მოსახლეობის მშვიდობიან დემონსტრაციებს, მიმართავს უმკაცრეს რეპრესიებს, აპატიმრებს დემოკრატებს, ე.წ „მხედრიონის“ კრიმინალურ ელემენტებს აძლევს უფლებას ძარცვონ და ტერორში ამყოფონ მოსახლეობა, ამყარებს უმკაცრეს ცენზურას, მხარს უჭერს პარტოკრატიის, სახელმწიფო კომუნიზმის და ნეოკომუნისტური დიქტატურის აღორძინებას. თუკი რუსეთის დეპუტატები გააგრძელებენ წაყრუების პოლიტიკას, არ აღიმაღლებენ ხმას საქართველოში სნგ-ს ჯარების უკანონოდ ყოფნის გამო, არ გამოააშკარავებენ შევარდნაძის ხუნტის ბოროტმოქმედებებს, არ ამხელენ საქართველოში კანონიერი ხელისუფლების დამხობას და არ მოითხოვენ მის აღდგენას, მაშინ ისინი აღმოჩნდებიან სისხლიანი დიქტატორული რეჟიმის მოკავშირეები და მისი ყველა დანაშაულებების თანამონაწილენი.

გთხოვთ გააცნოთ ყრილობას.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია

წერილი : რსფსრ უმაღლესი საბჭო, სახალხო დეპუტატთა მეექვსე ყრილობის პრეზიდიუმს / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 11 აპრილი. - №15. - 1 გვ.

უკანასკნელ დღეებში მთელი მსოფლიო გახდა მოწმე გაშიშვლებული სიცრუისა და დეზინფორმაციისა, რომელსაც ახორციელებს თქვენი ტელევიზია ჩემს წინააღმდეგ, საქართველოს კანონიერი ხელისუფლების და პარლამენტის წინააღმდეგ. მახინჯდება ფაქტები, იმალება ჭეშმარიტება. რეკლამა უკეთდება შევარდნაძის სისხლიანი ხუნტის საქმიანობას, კრიმინალური ძალების თარეშს, რომლებიც საკუთარი ხალხის წინააღმდეგ იბრძვიან. მათ უწოდებენ სამთავრობო ჯარებს. იჩქმალება თბილისში იანვრის და თებერვლის აღშფოთებულ მოქალაქეთა მშვიდობიანი მიტინგებისა და დემონსტრაციების დახვრეტის ფაქტები. მიუხედავად იმისა, რომ თქვენ ვიდეომასალები ყოველივე ამის შესახებ გამოგზავნილი გქონდათ, ნაჩვენები იყო მხოლოდ ჩემი ინტერვიუს რამდენიმე უმნიშვნელო ფრაგმენტი ამოღებული კონტექსტიდან, დეზინფორმაციული კომენტარებით. თქვენი კომენტატორების უნამუსობამ კულმინაციურ ზღვარს მიაღწია როდესაც 25 მარტს 18 სთ და 30 წთ-ზე გამოცხადდა, თითქოს მე ინტერვიუში, რომელიც ჩემგან აიღო საავტორო ტელევიზიამ, მეთქვას, საქართველოში აუცილებლად სისხლი უნდა დაიღვაროს, რომ მე ჩემს ქვეყანაში დავბრუნდე. ეს მტკნარი სიცრუეა. გათვალისწინებული იყო, რომ ინტერვიუ გაეროში 23 მარტს გასულიყო, მაგრამ, თქვენი სურვილით სიუჟეტი ამოაგდეს პროგრამიდან.

რატომ გეშინიათ სიმართლის, თქვენ, დემოკრატიის მებაირახტრეებო?

რატომ უხშობთ პირს მათ, ვინც სიმართლეს ამბობს იმ უზნეობაზე, რაც საქართველოში ხდება თქვენი კოლეგა შევარდნაძის წყალობით? 25 მარტს მთელი გადაცემა რომ მიუძღვენით შევარდნაძეს, რატომ არ უჩვენეთ მრავალათასიანი საპროტესტო მიტინგი, რომელიც სწორედ იმ დღეს გაიმართა მწერალთა კავშირის წინ თბილისში?

ასეთ დემოკრატიას ფაშიზმის სუნი ასდის, რაც სიკეთეს არავის მოუტანს. როგორც მე გადმომცეს, თქვენ ეჭვის ქვეშ დაგიყენებიათ ჩემს მიერ ნახსენები ფაქტი, რომ ხუნტას საქართველოში პუტჩის დროს ეხმარებოდნენ სამხედროები ამიერკავკასიის სამხედრო ნაწილიდან. იგივე ფაქტი ა.წ. 15 თებერვალს თქვენი ტელევიზიიდან განაცხადა ამიერკავკასიის სამხედრო ნაწილის წარმომადგენელმა. ხოლო 18 თებერვალს ეს ინფორმაცია დაადასტურა საქართველოს თვითმარქვია თავდაცვის მინისტრმა შარაშენიძემ. ნუთუ ისინიც თავისი თავის მტრები არიან?

თქვენი ტელევიზია შეუპოვრად მიწოდებს მე ექს-პრეზიდენტს, რაც უპატივცემულობა და ღვარძლიანი დაცინვაა. პრეზიდენტი ხდება ექსპრეზიდენტი, მას შემდეგ, რაც გადის პენსიაზე, როცა კანონიერად გადაირჩევენ, ან მისი განთავისუფლება მოხდება ხელისუფლების კონსტიტუციური ორგანოს, თუნდაც პარლამენტის მიერ. პრეზიდენტი შეიცვლის ადგილსამყოფელს თუ არ შეიცვლის, ის რჩება პრეზიდენტად და არანაირ ხუნტას ან რუსეთის ტელევიზიას არა აქვს უფლება მას შეეხოს.

ასეთი ანბანური ჭეშმარიტება საჭიროა იცოდეთ.

მე კატეგორიულად მოვითხოვ, აჩვენოთ სრულად ის ინტერვიუ, რომელიც აიღო ჩემგან საავტორო ტელევიზიისათვის ცნობილმა ჟურნალისტმა ცვეტკოვმა.

მოვითხოვ აგრეთვე: ნუ დაამახინჯებთ ჩემს სიტყვას და ჩემზე ნუ გაავრცელებთ ბოროტ ჭორებს. წინააღმდეგ შემთხვევაში იძულებული ვიქნები მივმართო სასამართლოს.

მოვითხოვ ეს წერილი წაკითხულ იქნას ტელევიზიით.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზ. გამსახურდია
25 მარტი 1992 წ.

წერილი : რუსეთის ტელევიზია ბატონ ეგორ იაკოვლევს / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 14 აპრილი. - №16. - 1 გვ.

(I ნაწილი)

„უსამართლო ძლიერებას საუკუნო არ აქვს ძალი,
უძლეველი საბოლოოდ არის მხოლოდ სამართალი“.
აკაკი წერეთელი

გადავწყვიტე, წერილობით მოგმართოთ, ვინაიდან მრავალი ჩვენს ურთიერთობაში გარკვევას საჭიროებს, როგორც ქართველი ხალხისათვის, ასევე მსოფლიოსათვის. ეს წერილი მიზნად არ ისახავს თქვენს განქიქებას, ან თქვენი როგორც პიროვნების შეურაცხყოფას. იგი ასახავს მხოლოდ ობიექტურ რეალობას.

მე ვთვლი, რომ ის რაც ხდებოდა თქვენი მმართველობის დროს საბჭოთა პერიოდში, სახეცვლილად გრძელდება დღესაც და ასახავს ურთიერთობას საქართველოსა და იმპერიულ ცენტრს შორის, რომელმაც იმთავითვე დაგაკისრათ ფუნქცია საქართველოს ჟანდარმისა. ამიტომ მსურს გაგახსენოთ ყველაფერი უმცირეს დეტალებში და მოგახსენოთ ჩემი დასკვნები; მზად ვარ აგრეთვე მოვისმინო თქვენი კონტრარგუმენტები. დანარჩენი კი ერმა და საზოგადოებრიობამ განსაჯოს.

მართალია, პიროვნულად ჯერ კიდავ 60-იანი წლებიდან გიცნობდით, მაგრამ ჩვენი პირველი საქმიანი შეხვედრა მოხდა 1970 წელს. იმხანად თქვენ შინაგან საქმეთა მინისტრი იყავით და მამაჩემის, კონსტანტინე გამსახურდიას მეგობრად და კეთილისმსურველად სახავდით თავს. ამან გამაბედინა თქვენთან მოსვლა, როდესაც მამაჩემმა საახალწლოდ მიიღო ანონიმური წერილი ვითომდაც „რუსი და სომეხი ნაცისტებისა“; კუთხოვანი ასოებით დაწერილი ქართულ ენაზე, რომელიც ფიზიკური განადგურებით ემუქრებოდა მამაჩემს და მთელ ქრთველ ერს. ამ წერილში ნათქვამი იყო, რომ ქართელი ერი გადაგვარებისა და მოსპობის გზაზეა დამდგარი, და რომ ამას დააჩქარებენ რუსი და სომეხი „ნაცისტები“. მათი თქმით, აღმოსავლეთ საქართველო უნდა გადასულიყო სომეხთა და აზერბაიჯანელთა ხელში, დასავლეთ საქართველო კი რუსეთის ხელში. კონსტანტინე გამსახურდია, როგორც ეროვნული მოღვაწე, ამ „ნაცისტებს“ უმთავრეს დაბრკოლებად ესახებოდათ ამ მიზნის მიღწევის გზაზე და ემუქრებოდნენ სიკვდილით. წერილში იყო ასეთი ფრაზა: „მოველით იმ წუთს, როდესაც დავიწყებთ ქართველთა სისხლის დაღვრას, ხოცვას ახალგაზრდებიდან დავიწყებთ“.

დიდხანს ვცდილობდი თქვენთან დაკავშირებას; მაგრამ ამაოდ. თქვენი მისაღები ხან მპასუხობდა თათბირი აქვსო, ხანაც რაიონშიაო წასული. სჩანს წინდაწინ იცოდით თუ რა საკითხზე მსურდა თქვენთან დაკავშირება. ბოლოს, როგორც იქნა, მწერალთა კავშირიდან მთავრობის აპარატით დაგიკავშირდით და მიმიღეთ. თქვენ წაიკითხეთ წერილი, განცვიფრება გამოხატეთ და დაავალეთ გამოძიება შსს ერთერთ გამომძიებელს. თანაც მითხარით ათიოდე დღეში გამოიარეთო. ამასთან რაოდენ დიდი იყო ჩემი განცვიფრება, რომ თქვენ საუბარზე დაისწარით ქალაქის მილიციის საგამომძიებლო განყოფილების ყოფილი უფროსი (გვარს შეგნებულად არ ვასახელებ), რომელმაც კინაღამ სიცოცხლეს გამოგვასალმა მე და მერაბ კოსტავა 1959 წელს საპატიმროში რეციდივისტი მკვლელების ხელით. აი, ასე გამეცით „სიმბოლური“ პასუხი ჩემს კანონიერ მოთხოვნაზე, რომ გამოგეძიებინათ იმ ანონიმური წერილის ავტორის ვინაობა და როგორც ჩანს, გამოხატეთ თქვენი პოზიცია. ცხადია, შემდგომში არც არაფერი გამოიძიეთ და მიაფუჩეჩეთ საქმე. მრავალი რამ ამ „ნაცისტების“ მუქარიდან თანდათან რეალობად იქცა მომდევნო წლებში, განსაკუთრებით კი უკანასკნელ წელს (1992 წ-ს.), საქართველოში დატრიალებული სისხლიანი მოვლენების დროს, მაგრამ ამაზე ქვემოთ ვისაუბრებ. ახლა კი, ჩვენი ურთიერთდამოკიდებულების სხვა მომენტებს დავუბრუნდები.

მჟავანაძისეული პერიოდის კორუფციისა და განუკითხაობის დროს ქართველი საზოგადოება გამოსავალს ეძებდა. თქვენ აცხადებდით, რომ იბრძოლებდით პატიოსნებისა და პრინციპულობისთვის, უშველიდით ქართულ კულტურას, მოუღებდით ბოლოს მაფიის თარეშს (ცხადია, დამოუკიდებლობასა და თავისუფლებაზე ოცნებაც კი გამორიცხული იყო მაშინ). ამიტომ მრავალი მიესალმა თქვენს მოსვლას ხელისუფლების სათავეში 1972 წელს და მეც იმედი გამიჩნდა, მიუხედავად იმისა, რომ ვიყავი დისიდენტი და საბჭოთა სისტემის მტერი. ახლა ვხედავ, რომ ეს იყო ახალგაზრდული გამოუცდელობა და კომუნისტური დემაგოგიის ვერშეცნობა ჩემის მხრით. რა უნდოდა იმის დანახვას, რომ კორუფციასთან ბრძოლის დროშა ააფრიალა ყველაზე მეტად კორუმპირებული სამინისტროს ხელმძღვანელმა და რომ პოლიტბიურო მხოლოდ საგანგებოდ შერჩეულ და შემოწმებულ კარიერისტ კოლაბორაციონისტებსა და რუსიფიკატორებს ნიშნავდა ნაციონალური რესპუბლიკების ხელმძღვანელებად? თურმე თვით მჟავანაძეც კი „ნაციონალისტად“ მიაჩნდათ თქვენთან შედარებით, ვინაიდან მან (თავისი სისუსტით და არა პატრიოტიზმით) ვერ გამოუცხადა ომი საკუთარ ერს, მის ენასა და კულტურას, მის თვითმყოფადობას. ამიტომ იყო აღნიშნული პოლიტბიუროს ცნობილ დადგენილებაში მისი პერიოდის „ნაციონალისტური“ გადახრები. ხელისუფლებლის სათავეში თქვენი მოსვლის შემდეგ მალე გაქარწყლდა ილუზია, რომ თქვენ კომუნისტური და რუსოფილური ნიღაბი გჭირდებოდათ მოსკოვის მისატყუებლად, რათა ეროვნული საქმისათვის მიგეხედათ. თქვენ დაიწყეთ რუსიფიკაციის კამპანია ისეთი მასშტაბით, როგორიც არ მოსწრებია ჩვენს მრავანტანჯულ საქართველოს თვით ცარიზმის შავბნელი რეაქციის წლებშიც კი. თქვენ განდევნეთ ქართული ყველა სახელმწიფო დაწესებულებიდან, რუსული ენა კი ფაქტიურად სახელმწიფო ენად აქციეთ. დაიწყეთ კამპანია ეროვნული სულის ყოველგვარი გამოვლინების წინააღმდეგ; თვით ისტორიულ თემაზე წერასაც კი „ნაციონალიზმად“ ნათლავდით, ხოლო თქვენი მწერლები და კინორეჟისორები აშკარად გადავიდნენ ისტორიის გაყალბებაზე, საქართველოს რუსეთთან შეერთების, როგორც უაღრესად პროგრესული მოვლენის აპოლოგიაზე, „საბჭოთა პატრიოტიზმის“, შერეული ქორწინებების პროპაგანდაზე.

„ინტერნაციონალიზმის“ დროშით დაიწყო ქართული მოსახლეობის არნახული შევიწროება, სოფლად თუ ქალაქად, არაქართველთა პრივილეგიების პარალელურად. დაიწყო ბრძოლა „მავნე ჩვეულებებისა და ტრადიციების (!)“ წინააღმდეგ, რაც ფაქტობრივად ნიშნავდა რელიგიურ წეს-ჩვეულებებთან ბრძოლასაც; პარალელურად კი ნერგავდით კომუნისტურ, საბჭოთა „დღესასწაულებს“, სადაც ღრეობისა და მუცელღმერთობის გარდა არაფერი ხდებოდა, ნერგავდით „ახალ რიტუალებს“, ე.ი. ახალ საბჭოთა, კომუნისტურ რელიგიას.

დღეს, კრიმინალურ - ტერორისტული ხუნტის მოწვევით საქართველოში ჩამოსულს თქვენ და თქვენისთანა პარტოკრატებს ხშირად გხედავენ ეკლესიებში, სადაც სანთლებს ანთებთ ხოლმე. შთამომავლობამ უნდა იცოდეს, თუ როგორი იყო თქვენი დამოკიდებულება საქართველოს ეკლესიასთან; როგორ მართავდა მას თქვენი რწმუნებული, როგორ ფიქრობდა მის გადაქცევს სუკ-ის ფილიალად, როგორ არბევდნენ თქვენი კომკავშირლები მორწმუნე ახალგაზრდობას, განსაკუთრებით აღდგომის დღესასწაულებზე. მათ, ეკლესიების გვერდით გახსნილ კომკავშირულ შტაბებში შეჰყავდათ ახალგაზრდები, რომლებიც აღდგომის დღესასწაულზე ეკლესიაში ბედავდნენ მოსვლას. ამ შტაბებში ხდებოდა მათი ტერორიზება, „დამუშავება“, აღრიცხვაზე აყვანა, ხოლო შემდგ ამას მოსდევდა რეპრესიები, სასწავლებლებიდან გარიცხვა, ოჯახების დაწიოკება და სხვა. როგორ დაიწყეთ ეკლესია-მონასტრების გადაკეტება თეატრებად, საკონცერტო დარბაზებად, როგორ გააუქმეთ, მაგალითად, შიო-მღვიმის მონასტერი 1980 წელს, როგორ დაამწყვდიეთ მისი წინამძღვარი, მოხუცი კაცი ეკლესიის შენობაში, ზამთრის ყინვაში, რის შედეგადაც მას კინაღამ სული აღმოხდა, როგორ იმსხვერპლა სუკ-ის ტერორმა მრავალი სამღვდელო პირი და ეკლესიის მსახური, როგორ უწყობდით ხელს „ზაკვო“-ს სამხედროებს ჩვენი კულტურის უნიკალური ძეგლების, განსაკუთებით დავით-გარეჯისა და გელათის განადგურებაში, რაც იმპერიის გეგმის მიხედვით ხორციელდებოდა.

საყოველთაოდ ცნობილია, თუ როგორ თანდათანობით ზრდიდით რუსული ენის საათებს ქართულ სკოლებში ქართული ენის ხარჯზე; როგორ კრძალავდით საქართველოს ისტორიის სწავლებას, როგორ დააპირეთ 1976 წელს უმაღლესი სასწავლებლების რუსიფიკაცია, ძირითად საგნებში ლექციების რუსულ ენაზე კითხვის დაკანონება, რამაც გამოიწვია დიდი აღშფოთება შეგნებული ქართული საზოგადოებისა. ამავე წლებში ბრეჟნევისეულ გიგანტომანიას, გიგანტური ჰესებისა და საწარმოო ობიექტების მშენებლობას ყველაზე აქტიურად თქვენ დაუჭირეთ მხარი, რაც იყო გამოვლინება საქართველოს წინააღმდეგ ეკოლოგიური ომისა და საბოლოო ჯამში მიზნად ისახავდა ქართველი ხალხის გენოციდს. ეს აჩქარებდა აგრეთვე ქართველი ხალხის ასიმილაციას, ვინაიდან ასეთი მასშტაბების მშენებლობებს ეროვნული კადრებით არა თუ საქართველო, არამედ თვით უკრაინა და ყაზახეთიც ვერ აუდიოდა. თქვენ იყავით ერთ-ერთი ინიციატორი ავადსახსენებელი როკის გვირაბის გაყვანისა, რის შედეგაბსაც ახლა იმკის საქართველო და რამაც დაგვაკარგინა შიდა ქართლი და სამაჩაბლო.

თქვენ, ავადსახსენებელი სუსლოვის ინსტრუქციების შესაბამისად, ყველაფერი იღონეთ იმისათვის, რომ აფხაზეთში ყოველნაირად გაძლიერებულიყო სეპარატისტული მოძრაობა და მომზადებულიყო სისხლიანი ეთნოკონფლიქტი.

თქვენს მიერ გაჩაღებულმა კამპანიამ ნეგატიური მოვლენების წინააღმდეგ, კორუფციასთან მოჩვენებითბა ბრძოლამ, საშუალო და დაბალი ფენა დააზარალა, მსხვილ მექრთამეთა „ელიტა“ კი ხელშეუხებლად დატოვა. იმ დროს, როდესაც ხაბეიშვილისა და მგელაძის კორუმპირებული მაფია მილიონებს ატრიალებდა, რომელსაც უხვად უგზავნიდით პოლიტბიუროს. თქვენ წონაში მოტყუებისა და უმცირესი სამეურნეო დანაშაულისათვის ციხეებში ყრიდით და აციმბირებდით ათასობით უბრალო ადამიანს. როგორც ერთმა პოეტმა შეგნიშნათ, თქვენს დროს აქლემის ქურდი ნემსის ქურდს ასამართლებდა, ხოლო თქვენ ამ აქლემის ქურდებს სხვადსხვა დიდი თანამდებობებით აჯილდოებდით, ციხეებში დანერგეთ არნახული სადისტური წამების მეთოდები, თქვენს მიერ შექმნილ სპეციალურ მეორე კორპუსში სადისტმა გამომძიებლებმა და აგენტმა პატიმრებმა დაასახიჩრეს და დახოცეს ასობით ადამიანი, ჩვენებისა და ფულის გამოძალვის მიზნით, გააუბედურეს ასობით ოჯახი (ცირეკიძე - უსუპიანის საქმე, ფროლოვის საქმე, ოპერის საქმე და სხვა). დღეს ბევრი მათგანი აღდგენილია და იმავე ადგილზე მუშაობს; ალბათ, ახალ დატვირთვებს მისცემთ მათაც. „ნეგატიურ მოვლენებთან“ ბრძოლის პარალელურად თქვენ თავად ნერგავდით კრიმინალურ პრაქტიკას საწარმოო-სამეურნეო სფეროში. კახეთში თქვენს მიერ ღვინის ფალსიფიკაციის მიზნით შეტანილმა შაქარმა სახელი გაუტეხა ქართულ ღვინოსა და ქართველ მეღვინეს. სამაგიეროდ ამგვარმა ფალსიფიკაციამ და მიწერებმა მოგიტანათ გარდამავალი დროშები, სოციალისტური შრომის გმირის ორდენები და გზა გაგიკაფათ კრემლის დიდებისაკენ.

იმ წლებში საზოგადოების მორალური დეგრადაცია იმითაც დაჩქარდა, რომ თქვენ თანამდებობის მოპოვების თუ საზღვარგარეთ მივლინებით წასვლის მთავარ პირობად სუკ-ის აგენტობა აქციეთ, რის შედეგადაც სუკის აგენტურულ ქსელში ჩაითრიეთ ქართველი ინტელიგენციის, ახალგაზრდობის და სამღვდელოების მნიშვნელოვანი ნაწილი. საერთოდ, სუკ-ის აგენტების რაოდენობამ თქვენი მმართველობის პერიოდში რეკორდულ ციფრს მიაღწია, რასაც თქვენ „პიროვნების სოციალიზაციას“ უწოდებდით და როგორც ჩანს განზრახული გქონდათ უდიდესი ნაწილის ჩაბმა ამ შავბნელი ორგანიზაციის სამსახურში.

თქვენ აღმართეთ თბილისის ცენტრში მოღალატე ორჯონიკიძის უდიდესი ძეგლი, ხოლო ოზურგეთში ძეგლი დაუდგით ილია ჭავჭავაძის მკვლელობის ორგანიზატორს ფილიპე მახარაძეს, ყოველნაირად ნერგავდით კომუნისტი ძმათამკვლელებისა და რენეგატების კულტს, ლენინის ძეგლების რაოდენობით ხომ საქართველომ ყველა საბჭოთა რესპუბლიკას გადააჭარბა. სტალინის კულტსაც ფარულად უწყობდით ხელს, ვინაიდან სტალინი ოფიციალურად დაგმობილი იყო. თქვენ არაერთხელ გითქვამთ ვიწრო წრეში, რომ სტალინი თქვენი მოძღვარი იყო, რასაც საქმით ამტკიცებთ ყოველ ნაბიჯზე. ამავე დროს საქართველოში ძეგლები არ ეღირსათ დავით აღმაშენებელს, თამარ მეფეს, გიორგი ბრწყინვალეს და მრავალ დიდ საზოგადო მოღვაწეს.

საბჭოთა კავშირში და მთელს მსოფლიოში თქვენ სიტყვა „ქართველი“ ხაზინის ქურდის, მექრთამის, სპეკულანტის სიმბოლოდ აქციეთ, იმ დროს როდესაც კორუფცია და სპეკულაცია იმპერიის სხვა რეგიონებში კიდევ უფრო მეტად ყვაოდა.

თქვენ ებრძოდით საქართველოში ჭეშმარიტ ეროვნულ მწერლობასა და მეცნიერებას, სამაგიეროდ ააყვავეთ „მურტალო-კუკარაჩებისა“ და „შემწვარი ნეკების“ ცრუ ლიტერატურა და ანტიეროვნული მეცნიერება. თქვენ არნახული სისასტიკით სდევნიდით არა მარტო დისიდენტურ მოძრაობას, არამედ თვით უმცირეს მისწრაფებასაც თავისუფლებისადმი, რაზეც აქ განსაკუთრებით უნდა შევჩერდე.

1976 წელს თქვენ დახვრიტეთ ქართველი პატრიოტი ვლადიმერ ჟვანია, საქართველოს დამოუკიდებლობისათვის მებრძოლი, რომელმაც მოაწყო საპროტესტო აფეთქებები მთავრობის შენობის წინ თბილისში, ქუთაისში და სოხუმში; 1983 წელს თქვენი ბრძანებით წამებით მოკლეს ქ. თბილისის ფსიქიატრიულ სავადმყოფოში პირუთვნელი ჟურნალისტი ქალი ნაზი შამანაური, თქვენი მაფიის მხილებისათვის; 1983 წელს დაახვრეტინეთ ცნობილი „თვითმფრინავის საქმეზე“ დაპატიმრებული ახალგაზრდები, თუმცა სხვა რესპუბლიკებში მინიმალურ სასჯელს აძლევდნენ ასეთი დანაშაულისათვის; მათთან ერთად დახვრიტეთ უდანაშაულო მღვდელი თევდორე ჩიხლაძე, როგორც ვითომდაც მათი „იდეური ხელმძღვანელი“, სინამდვილეში კი იმის გამო, რომ არ ისურვა სუკ-ის აგენტობა.

საქართველოს სავალალო მდგომარეობამ, თქვენმა დრაკონულმა რეპრესიებმა, ანტიქართულმა და ანტიდემოკრატიულმა პოლიტიკამ გამოიწვია საპროტესტო მოძრაობა, რომელსაც მე და მერაბ კოსტავა ჩავუდექით სათავეში. ერთხანს ჩვენ ვცდილობდით იატაკქვეშა მოძრაობის პარალელურად გამოგვეთქვა ჩვენი აზრი, მიუხედავად იმისა, რომ ჟურნალ-გაზეთების რედაქციები დაკეტილი იყო ჩვენთვის, გწერდით წერილებს, განცხადებებს, ქართული ენის, კულტურის ძეგლების, ქართული ეკლესიის მდგომარეობაზე.

მიღებაზე მუდამ უარს გვეუბნებოდით, განცხადებებზე კი არავითარი რეაქცია არ ჩანდა, გარდა იმისა რომ, თქვენს გამოსვლებში დაუსახელებლად ხშირად გვიწოდებდით ანტისაბჭოთა დემაგოგებს, სამშობლოს მოღალატეებს (ცხადია სოციალისტურ სამშობლოს გულისხმობდით, რადგანაც სხვა სამშობლო არასოდეს გწამდათ და არც გწამთ). ბოლოს მთლიანად გადავედით იატაკქვეშა ბრძოლაზე და დავუკავშირდით საბჭოთა კავშირის დემოკრატიულ მოძრაობას, ვინაიდან მაშინ ჩვენი ბრძოლა ერთ მიზანს ისახავდა. ამას მოჰყვა ჩვენი დევნა სუკ-ის მიერ, დაბარებები, გაჩხრეკები, დაკავებები, ბოლოს კი ჩვენს წინააღმდეგ გაჩაღდა უპრეცენდენტო ცილისმწამებლური კამპანია პრესითა და ტელევიზიით, ხოლო 1977 წელს დაგვაპატიმრეთ. სუკ-ის ჯურღმულები არ გვაკმარეთ და ფსიქიატრიულ ციხეებში გვიკარით თავი: მე მოსკოვში, სერბსკის ჯალათ-ფსიქიატრთა „ინსტიტუტში“, ხოლო მერაბ კოსტავას თბილისის ორთაჭალის ციხის საავადმყოფოს ფსიქიატრიულ განყოფილებაში. შეშლილებად გსურდათ ჩვენი გამოცხადება თქვენი დრაკონული რეჟიმისა და სიმართლის თქმისათვის. ბოლოს ჰონოლულუს ფსიქიატრთა მსოფლიო კონგრესზე საბჭოთა სადამსჯელო ფსიქიატრიის დაგმობამ გვიშველა, აგრეთვე საფრანგეთის ფსიქიატრთა პროტესტმა, წინააღმდეგ შემთხვევაში დნეპროპეტროვსკის ფსიქიატრიულ ციხეში ამოგვხდიდნენ ორივეს სულს.

სუკ-ში პატიმრობისას წელიწადნახევრის მანძილზე მიწევდნენ შანტაჟს, მემუქრებოდნენ ამერიკის დაზვერვის აგენტად გამოცხადებით, სამშობლოს ღალატის მუხლით გასამართლებით, ოჯახის წევრების ფიზიკური განადგურებით, მოსალოდნელი ახალგაზრდული დემონსტრაციების გაჟლეტით, ხოლო მოსკოვში პატიმრობისას ავადსახსენებელი სუსლოვის ემისრები საქართველოდან აფხაზეთის ჩამოშორებითაც კი მემუქრებოდნენ, თუ არ მოვინანიებდი. ჩემი მეუღლე კი, ძუძუთა ბავშვის დედა, დეკრეტულ შვებულებაში მყოფი სამსახურიდან მოახსნევინეთ, რაც არც ჰიტლერს და არც სტალინს არ ჩაუდენიათ. დღეს თქვენი აგენტები აყალბებენ ჩემი ე.წ. „მონანიების“ არსს, იყენებენ ამას ჩემი დისკრედიტაციისათვის, თითქოს არ იცოდნენ საქმის რეალური ვითარება. ამიტომ საჭიროდ მიმაჩნია კიდევ ერთხელ განვმარტო ჩემი ტაქტიკური უკანდახევა სასამრთლოზე 1978 წელს.

ჩვენი დაპატიმრების შემდეგ ეროვნულ მოძრაობას განადგურების საფრთხე დაემუქრა. აღარავინ რჩებოდა გარეთ დასავლეთის ქვეყნებთან ხიდის გამდები, თვითგამოცემებისა და იატაკქვეშა მუშაობის ორგანიზატორი. ბოლოს მე და მერაბ კოსტავამ მოვილაპარაკეთ, რომ მე „მოვინანიებდი“ ჩემს ზოგიერთ ქმედებას, გამოვიდოდი ციხიდან და გარეთ გავაგრძელებდი საქმიანობას, შევინარჩუნებდი თვითგამოცემას, შევინარჩუნებდი საინფორმაციო ხიდს დასავლეთთან, ხოლო მერაბ კოსტავამ თავად იტვირთა ციხეში დარჩანა, თანაც გააკეთა წერილობითი განცხადება, რომ ჩემი ე.წ. „მონანიება“ აუცილებლობით იყო გამოწვეული ჩვენი საერთო საქმის ინტერესებიდან გამომდინარე. მე გამოვიტანე ეს განცხადება ციხიდან, მაგრამ არ გამომიქვეყნებია, ვშიშობდი რამე ზიანი არ მიმეყენებინა მეგობრისთვის. ბოლოს, განთავისუფლების შემდეგ მან თავად გამოაქვეყნა იგი 1987 წელს მოსკოვის ჟურნალ „გლასნოსტის“ მეხუთე ნომერში (რედაქტორი ს. გრიგორიანცი). ამგვარი შინაარსის წერილი მისწერა მან ე. ბონერსაც სახაროვისათვის გადასაცემად ქსნის კოლონიიდან იმავე წელს. მაგრამ ჰოი საოცრებავ, დღეს თქვენ და თქვენი დამქაშები ჩემს ამ ტაქტიკურ უკანდახევას „ღალატად“ ნათლავთ, თითქოს მერაბ კოსტავაზე დიდი მორალური ავტორიტეტები იყოთ და ეროვნული მოძრაობის თავკაცები.

მაგრამ თქვენ სულ სხვა მიზეზის გამო არ გასვენებთ ჩემი „მონანიება“. საქმე ის გახლავთ, ჩემი „მონანიება“ და ციხიდან გამოსვლა რომ არ მომხდარიყო, არ იქნებოდა არც ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობის აღმავლობა, არც 9 აპრილი და არც იმპერიის ბატონობის დასარული 1990 წლის 28 ოქტომბრის თავისუფალი, დემოკრატიული არჩევნების სახით, ამიტომაც ვერ მოგინელებიათ ჩემი „მონანიება“ და კბილებს აღრჭიალებთ მისი გახსენებისას.

ბოლოს გადამასახლეთ ნოღაეთის ნახევარუდაბნოში, სადაც ქართველმა მწყემსებმა გადამარჩინეს შიმშილითა და სიცივით სიკვდილს. საქართველოში დაბრუნების შემდეგ კი თქვენმა დამქაშებმა გამივრცელეს ჭორი, თითქოს მე თქვენი აგენტი გავხდი, რაც ერთხანს ირწმუნა საზოგადოების ნაწილმა და რასაც დიდხანს იმეორებდნენ ჭანტურია და სხვა მოღალატენი, ვიდრე თავად არ გამოვლინდნენ, როგორც თქვენი აგენტები. თანაც საზოგადოებამ დაინახა, რომ ისევ მე ვიყავი ერთადერთი კაცი, რომელიც მსოფლიო საზოგადოებას ვაწვდიდი ინფორმაციას საქართველოს შესახებ, ვახერხებდი თვითგამოცემას, ვაწყობდი საპროტესტო აქციებს ახალგაზრდა მეგობრებთან ერთად. ბოლოს ის ახალგაზრდებიც ჩამომაშორეთ და მტრებად მიქციეთ ისინი სუკ-ის ჯოჯოხეთური მანქანის მეშვეობით. გარდა ამისა, ყველა ხედავდა, რომ სუკის ყველაზე დიდი დევნისა და მეთვალყურეობის ობიექტი ისევ მე ვიყავი, ხელახალ დაპატიმრებას კი ვეღარ ბედავდით, რადგანაც უცხოეთში ძალზე გახმაურდა ჩემი სახელი.

ჰო, მაგრამ, მეტყვიან თქვენი დამქაშები, თქვენ შევარდნაძის წარსულზე საუბრობთ, მაგრამ დღეს იგი აღარ არის ის, რაც იყო, შევარდნაძე გადემოკრატდა. იგი ხომ „პერესტროიკის“ ერთ-ერთი ავტორია. მან თავისი წარსული შეცდომები დაგმო, კომპარტიიდან გავიდა, ნუღარ იხსენებთ მის წარსულს, მის აწმყოზე ილაპარაკეთ. კეთილი და პატიოსანი. განვიხილოთ თქვენი მოღვაწეობა „პერესტროიკის“ შემდეგ. მართალია, თქვენ და გორბაჩოვი იძულებული გახდით მსოფლიო საზოგადოებრიობის დაწოლით დაგეწყოთ შედარებითი ლიბერალიზაცია, მაგრამ მიუხედავად პოლიტპატიმრებისა და რუსი დისიდენტების რეაბილიტაციისა, გრძელდებოდა ქართველი დისიდენტების დევნა და საზოგადოებიდან იზოლაცია. ჩემს წინააღმდეგ ისევ მძვინვარებდა კამპანია 1987-89 წლების საბჭოთა პრესაში, მაგრამ ამანაც ვერ შეაჩერა ეროვნული ძალების აზვირთება საქართველოში, რისი კულმინაციაც იყო 9 აპრილი, როდესაც თქვენ და გორბაჩოვმა უკანასკნელად სცადეთ სამხედრო ძალით გაგენადგურებინათ ეროვნული მოძრაობა საქართველოში. დამახასიათებელია ის, რომ თქვენ 9 აპრილს დამსჯელი ოპერაციის ერთ-ერთი ავტორი და დამგეგმავი, საქართველოში მოგავლინეს და მოგახსნევინეს კომენდანტის საათი (თუმც დღეს მოსკოვის მიერ მოწყობილი პუტჩის შემდეგ ისევ თქვენ დააწესეთ უსასრულო კომენდანტის საათი, რომლის მოხსნასაც აღარ აპირებთ). ბოლოს საქართველოში გაიმარჯვა დემოკრატიამ, ჩატარდა თავისუფალი, მრავალპარტიული არჩევნები, რომელიც თქვენი და თქვენი პარტიისათვის კრახით დამთავრდა. იმ დღიდან თქვენ გულში ჩაიდეთ რევანში და ყველაფერი იღონეთ იმისთვის, რომ ეს მონაპოვარი გაგენადგურებინათ და მიაღწიეთ კიდეც ამას იმპერიული ძალების დახმარებით. ხალხისათვის თვალის ასახვევად თქვენ მომილოცეთ ტელეგრამით არჩევნებში გამარჯვება, მაგრამ რამდენად გულწრფელი იყო ეს მოლოცვა დაადასტურა შემდგომი დროის მოვლენებმა. თქვენ შექმენით მოსკოვში შტაბი, რომელშიც გააერთიანეთ საქართველოდან გაქცეული ყველა რენეგატი-პარტოკრატი და გააჩაღეთ უპრეცენდენტო კამპანია მთელს მსოფლიოში საქართველოს ახალი ხელისუფლებისა და პირადად ჩემს წინააღმდეგ. თქენს მიერ მოსყიდულ ყოფილ დისიდენტებთან და ეროვნული მოძრაობის მოღალატეებთან ერთად არწმუნებდით მსოფლიოს, რომ საქართველოში დამყარდა ტოტალიტარული რეჟიმი, ფაშისტური დიქტატურა, რომლის დამხობაც აუცილებელია. რა დიქტატურაზე შეიძლებოდა საუბარი, როდესაც გამოდიოდა 20-ზე მეტი ოპოზიციური გაზეთი, ტელევიზიით იკრძალებოდა მხოლოდ ხელისუფლების დამხობისკენ მოწოდება, თავისუფლად დათარეშობდნენ უკანონო შეიარაღებული ფორმირებები და პარტიები, დავაპატიმრეთ მხოლოდ ის ადამიანები, რომლებიც სჩადიოდნენ კონკრეტულ სისხლის სამართლის დანაშაულს, ბანდიტიზმს, ქუჩების გადახერგვას ბარიკადებით, ტელევიზიის აღების მცდელობას.

თქვენ იყენებდით საბჭოთა იმპერიასა და დასავლეთს შორის დამყარებულ ალიანსს საკუთარი ქვეყნის გასანადგურებლად, მისი ლიბანიზაციის დასაჩქარებლად, სისხლიანი პუტჩისა და გადატრიალების მოსაწყობად. თქვენი მეცადინეობით ჩვენს წინააღდეგ ამოქმედდა კრემლის უზარმაზარი პროპაგანდისტული მანქანა, რომლის პირისპირ ჩვენი საინფორმაციო საშუალებები უძლური აღმოჩნდა. პარალელურად კრემლი აძლიერებდა საქართველოში თავის მიერ შექმნილ შეიარაღებულ „ოპოზიციას“ და მის მოკავშირე კრიმინალურ ბანდებს, რომელთაც აიარაღებდნენ საოცარი ინტენსივობით. ხოლო როდესაც ჩვენ კანონი ავამოქმედეთ, დასცეს განგაში პოლიტიკური რეპრესიების შესახებ.

ამასთან თქვენ და გორბაჩოვი ყოველნაირად უჭერდით მხარს ოს სეპარატისტებს, რაც ხელს უწყობდა შიდა ქართლის კონფლიქტის გაღვივებას და საუკეთესო საშუალება იყო ჯარის შემოყვანისა და საქართველოს ხელახალი ანექსიისა. ამასთან ყოველნაირად ინიღბებოდით და მალავდით

კავშირს ამ მოვლენებთან. თქვენ თითიც არ გაანძრიეთ იმისათვის, რომ ეს საფრთხე აშორებოდა საქართველოს. შეგახსენებთ ერთადერთ სატელეფონო საუბარს, რომელიც შედგა ჩვენს შორის 1991 წლის გაზაფხულზე, როდესაც გორბაჩოვმა დააპირა საგანგებო მდგომარეობის გამოცხადება შიდა ქართლის მთელს ტერიტორიაზე, რაც საქართველოს ხელახალ ოკუპაციას მოასწავებდა. მაშინ ჯერ კიდევ ვფიქრობდი რომ შეგებრალებოდათ თქვენი ქვეყანა და სწორ ინფორმაციას მაინც მივიღებდი თქვენგან ამ საშინელი საფრთხის შესახებ. როდესაც ტელეფონით დაგიკავშირდით, თქვენ მითხარით, რომ მე უნდა დამერეკა გორბაჩოვისადმი და მეთხოვა შეეჩერებინა საგანგებო მდგომარეობის გამოცხადება. ეს იმას მოასწავებდა, რომ გორბაჩოვი სანაცვლოდ მომთხოვდა საკავშირო ხელშეკრულებაზე ხელის მოწერას, ამიტომ ცხადია, აღარ დავურეკე მას. შემდეგ მე მოვითხოვე თქვენგან დაგვხმარებოდით საქართველოს გამოყოფაში სსრ კავშირიდან, თანაც შეგახსენეთ, რომ თქვენ თქვენი სამშობლოს მეტი არაფერი დაგრჩენოდათ და უნდა გეფიქრათ მის კეთიდღეობაზე. „დამანებეთ თავი, მე ერთი პენსიონერი კაცი ვარ და ნუ მთხოვთ იმაზე მეტს, რაც შემიძლია“ - ასეთი იყო თქვენი პასუხი; მე გკითხეთ აგრეთვე, მიეცით თუ არა ხმა საქართველოს დამოუკიდებლობას 31 მარტის რეფერენდუმზე, რაზედაც თქვენ დუმილით მიპასუხეთ. ახლა საყოველთაოდ ცნობილია, რომ თქვენ მხოლოდ 17 მარტის ე.წ. საკავშირო რეფერენდუმში მიიღეთ მონაწილეობა და ხმა მიეცით საბჭოთა კავშირის შენარჩუნებას, ხოლო 31 მარტს საქართველო და მისი დამოუკიდებლობა არც გაგხსენებიათ.

მაგრამ თქვენი ყველაზე დიდი დანაშაული მაინც არის საქართველოში კრიმინალური რევოლუციის შემზადება და განხორციელება, რასაც პრეცენდენტი არ გააჩნია მსოფლიო ისტორიაში. თქვენ, ერთდროს დამნაშავეობასთან ვითომდაც მებრძოლი, დაუკავშირდით დამნაშავეთა სამყაროს და მისი მეშვეობით მოახდინეთ გადატრიალება საქართველოში. დამნაშავეთა სამყაროს წარმომადგენლები - ჯ. იოსელიანი თავისი „მხედრიონით“ და თ. კიტოვანი თავისი კრიმინალური „გვარდიით“, რომელმაც უღალატა კანონიერ ხელისუფლებას, თქვენი დადასაყრდენი არიან დღესაც. თქვენს მიერ შექმნილმა კრიმინალურმა ხუნტამ, საქართველოში „ზაკვო“-ს ჯარების დახმარებით, დაატრიალა იგივე რასაც სჩადიოდნენ მურვან-ყრუს, ჯალალედინის, თემურ-ლენგის, შაჰაბასისა და აღა-მაჰმად ხანის ურდოები. ხუნტაში დამნაშავე სამყაროსთან ერთად გაერთიანდენენ მაფიოზი პარტოკრატები და თქვენს მიერ პრივილეგირებული კომუნისტური ინტელიგენციის წარმომადგენლები, ის ინტელიგენტები, რომელთა მიერ იარაღის ხელში აღებას თქვენ მიესალმეთ თვითმფრინავის ტრაპიდანვე საქართველოში ჩამოსვლისას. აი, ის სოციალური ფენები, რომელთაც თქვენ ეყრდნობით დღეს და რომელთა ხელითაც აპირებთ საქართველოს მომავლის „აშენებას“.

საქართველოს ციხეებიდან და კოლონიებიდან თქვენი „ამნისტიით“ გამოშვებული 4 ათასამდე კრიმინალის დიქტატის ქვეშ არის დღეს მილიცია და პროკურატურა, მთელი სამართალდამცავი ორგანოები, რომელნიც ხელს უწყობენ მათ ახალ-ახალი სისხლიანი დანაშაულების ჩადენაში. თქვენი და ამ კრიმინალების დავალებით შეთითხნა პროკურატურამ „საქმეები“ ჩემს წინააღმდეგ, უზენაესი საბჭოს დეპუტატებისა და სხვა თანამდებობის პირების წინააღმდეგ, ხოლო ნამდვილ დამნაშავეთა საქმეები გააუქმა და მათი რეაბილიტაცია მოახდინა. პატიმრობიდან გაათავისუფლა ქართველი ხალხის მოსისხლე მტერი, ბოროტმოქმედი ტ. ყულუმბეგოვი, რამაც ახალი აღმავლობა გამოიწვია ე.წ. სამხრეთ ოსეთის სეპარატისტულ-ტერორისტული მოძრაობისა და საბოლოოდ დაგვაკარგვინა შიდა ქართლი.

(II ნაწილი)

თქვენი ხუნტა პირველი დღეებიდან არბევდა და არბევს მშვიდობიან საპროტესტო მიტინგებსა და დემონსტრაციებს. საქართველოში იანვარ-თებერვალში „გვარდიისა“ და „მხედრიონის“ კრიმინალებმა დახოცეს და დაჭრეს ასობით დემონსტრანტი, ხოლო შემდეგ დამალეს მათ მიერ დაღვრილი სისხლი, აუკრძალეს რა ჯანმრთელობის სამინისტროს გარდაცვლილთა გვარების გახმაურება. მაგრამ უნდა გახსოვდეთ, რომ ეს გვარები ყველასათვის ცნობილია და ადრე თუ გვიან მათი მხეცური მკვლელობისათვის მოგეთხოვებათ პასუხი ყველას.

თქვენმა ხუნტამ საქართველოში გააჩაღა ძმათამკვლელი სამოქალაქო ომი და, რაც ყველაზე საგანგაშოა, არნახულად გააღვივა კუთხური შუღლი. ფოთის, სენაკის და ზუგდიდის „დასალაშქრავად“ თქვენ გურულებს, იმერლებს და კახელებს აგზავნით, თითქოს უცხო ქვეყანას იპყრობდეთ, ძარცვავთ, არბევთ და აწიოკებთ მოსახლეობას, ხოლო როდესაც ზუგდიდის მოსახლეობა აჯანყდა და ქალაქი გაათავისუფლა „მხედრიონის“ და „გვარდიის“ ბანდებისაგან, თანაც ტყვედ აიყვანა მრავალი მათგანი, ამის საპასუხოდ თქვენ თბილისში დააწვევინეთ კონსტანტინე გამსახურდიას სახლ-მუზეუმი, თითქოს იგი მარტო სამეგრელოს კუთვნილება ყოფილიყოს. როდესაც ზუგდიდის მკვიდრი 50-მდე შვილმკვდარი დედა დემონსტრაციაზე გამოვიდა დაღუპული შვილების პორტრეტებით ხელში, თქვენმა „შეიარაღებულმა“ ძალებმა ისინი დაარბიეს, სასტიკად სცემეს და შვილების პორტრეტები თავზე დაამტვრიეს. აი თქვენი „ჰუმანიზმის“, „პატრიოტიზმისა“ და „დემოკრატიის“ დამადასტურებელი ნიშნები.

დღეს მოსკოვის საინფორმაციო საშუალებებით ხდება თქვენი რეკლამირება, როგორც პოლიტიკოსისა, რომელმაც გადამწყვეტი როლი შეასრულა თანამედროვე მსოფლიოში მიმდინარე პროცესებში. თქვენი განცხადება იმის შესახებ, რომ თქვენ დაიწყეთ „გარდაქმნა“, გაანთავისუფლეთ აღმოსავლეთ ევროპა და ბალტიისპირეთი, გააერთიანეთ გერმანია, განუზომლად გადაჭარბებული შეფასებაა თქვენი პიროვნული როლისა. ეგ ყველაფერი რონალდ რეიგანის, „სოი“-ს და დასავლეთის პოლიტიკის, აგრათვე საბჭოთა კავშირის დისიდენტური მოძრაობის დიდი გამარჯვებაა უწინარეს ყოვლისა, რამაც აიძულა გორბაჩოვის მთავრობა წასულიყო უდიდეს დათმობებზე. თქვენ და გორბაჩოვმა, ფაქტობრივად მხოლოდ უკან დაიხიეთ ძალის წინაშე და ხელი მოაწერეთ ფაქტობრივ კაპიტულაციაზე, რაც დიდ დიპლომატიურ გამარჯვებაზე ვერ მეტყველებს. სასაცილოა თქვენს მიერ დღეს იმის გაცხადება, რომ ეგ ყოველივე თქვენ გააკეთეთ, რათა საქართველოს დამოუკიდებლობისათვის მიეღწია. საქართველოს დამოუკიდებლობა რომ გდომოდათ, საგარეო საქმეთა მინისტრის პოსტზე ყოფნისას ესოდენ თავგამოდებით არ იბრძოლებდით საბჭოთა კავშირის შენარჩუნებისათვის, ნებაყოფლობით არ დაბრუნდებოდით შემდგომში ისევ საგარეო საქმეთა მინისტრის პოსტზე და არ განაცხადებდით, რომ საჭიროა სამშობლოს (ე.ი. სსრკ-ს) ხსნა. საქართველოს დამოუკიდებლობის მომხრე რომ ყოფილიყავით, მონაწილეობას მიიღებდით 31 მარტის დამოუკიდებლობის რეფერენდუმში. ამასთან, დასავლეთის ქვეყნებში დიპლომატიური მისიით მოგზაურობისას ერთხელ მაინც განაცხადებდით, რომ ეროვნებით ქართველი ხართ და რომ საქართველო დაპყრობილი ქვეყანაა და იბრძვის დამოუკიდებლობისათვის; მაგრამ თქვენ ქართველად არასოდეს ჩაგითვლიათ თავი, ვინაიდან მუდამ იყავით ნამდვილი „ჰომო სოვიტიკუსი“, რაც თქვენ თავად აღიარეთ იტალიური გაზეთის ,,კორიერე და ლა სერასათვის” მიცემულ ინტერვიუში.

სასაცილოა აგრეთვე იმის მტკიცება, რომ თურმე გენშერის მიერ ჩამოტანილი 10 მილიონი მარკის ოდენობით კრედიტი მოხმარდება „დემოკრატიული ინსტიტუტების“ განმტკიცებას, რაც თქვენმა მოკავშირემ, ოსტანკინოს დეზინფორმატორმა გვამცნო. ყველასათვის ცნობილია, თუ რა „ინსტიტუტებია“ „მხედრიონი“, „გვარდია“, „სამხედრო საბჭო“ ანუ ხუნტა, რომელიც ცეცხლითა და მახვილით ანადგურებს დემოკრატიას საქართველოში, ძარცვავს და არბევს მოსახლეობას, რამაც საქართველო მსოფლიოში ეკონომიურად ყველაზე გაღატაკებულ ქვეყნად აქცია, სადაც ყოველდღიურად უკვე მრავალი ადამიანი იღუპება შიმშილით (საქართველოს რადიოს ცნობა). რაც შეეხება დღევანდელი საქართველოს უკანონო რეჟიმის ცნობას მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნების მიერ, ეს იმპერიის მხარდაჭერისა და თქვენი დემაგოგიისა და დეზინფორმაციის ხელოვნების შედეგია. მაგრამ გახსოვდეთ: ჯერ საკუთარმა ხალხმა უნდა გცნოთ, წინააღმდეგ შემთხვევაში არავითარი ფასი არ აქვს უცხო ქვეყნების მხრივ ცნობას.

სანუგეშოა, რომ ის ქვეყნები, რომელთაც გადატრიალებამდე სცნეს საქართველოს კანონიერი ხელისუფლება, აღარ აპირებენ თქვენი უკანონო რეჟიმის ცნობას, საკუთარი ხალხი კი თქვენ არ გცნობთ არასოდეს.

ყველასათვის ცნობილია, რომ დღეს საქართველოში თქვენს მიერ მოხდა ნარკომანიისა და ნარკობიზნესის ლეგალიზაცია. ნარკომანია ღია, ლამის ოფიციალურ პრაქტიკად იქცა, ვინაიდან თქვენი ძირითადი დასაყრდენი ძალების, ,,მხედრიონისა” და ,,გვარდიის” წევრთა უმრავლესობა ნარკომანები არიან; თითოეულ მათგანს სჭირდება დღეში რამდენიმე ათასი მანეთი მაინც ნარკოტიკული ნივთიერებებისათვის, რის შედეგადაც მათ მიერ იძარცვება საქართველოს მოსახლეობა, იტაცებენ ათასობით კერძო და სახელმწიფო მანქანებს და ყიდიან საქართველოს ფარგლებს გარეთ სრულიად ლეგალურად. ასე გაძარცვეს თბილისი, ქუთაისი, ზუგდიდი, ფოთი, სენაკი და სხვა ქალაქები, ახლა კი ქართული მოსახლეობის გაძარცვის შემდეგ, არაქართველ მოსახლეობაზე გადავიდნენ, რაც გვიქადის ახალ ეთნოკონფლიქტებს. დაბა ყაზბეგი, ჩვენი დიდი ალექსანდრე ყაზბეგის სამშობლო, გადაქცეულია ნარკობიზნესის ცენტრად, მეორე ჰონკონგად, აზიისა და ევროპის ნარკობიზნესის ხიდად. ამის შედეგად იძარცვება სახელმწიფო ხაზინაც, რის გამოც ვეღარ არიგებთ ჯამაგირებს, პენსიებს, ჰონორარებს, თუმც პუტჩისტები მაინც ღებულობენ პრემიებს თავიანთი სისხლიანი დანაშაულობებისათვის, როგორც „დემოკრატისათვის მებრძოლნი“. აი თქვენი „დემოკრატიის“ დიდი მიღწევები.

თქვენ ხედავთ, რომ საქართველოს მხოლოდ „მხედრიონისა“ და „გვარდიის“ ხელით ვერ იმორჩილებთ და ამიტომ, ფართოდ ჩააბით სამხედრო ოპერაციაში სნგ-ს ჯარები, რომლებიც დღეს ხუნტის ჯარებთან ერთად დაბანაკებულნი არიან სოფ. რუხთან და ლამობენ აფხაზეთში შეჭრას, რათა იქ გააჩაღონ ახალი ეთნოკონფლიქტი. 23 მარტს (1992წ), სამტრედიის სადგურზე ეშელონიდან გადმოტვირთეს თქვენი „გვარდიის“ ჯავშანტრანსპორტიორები, რუსი ჯარისკაცებით სავსე, რომელნიც გაემართნენ ცხენისწყლის ხიდისკენ სადამსჯელო ოპერაციის ჩასატარებლად. სნგ-ს სამხედრო ვერტმფრენები თავს დასტრიალებენ წალენჯიხასა და ცელავენ ყველას, ვინც საეჭვოდ მიაჩნიათ. მათ მიერ განადგურებულია მშვენიერი კურორტი სქური. ასე, რომ თქვენ საქართველოში იწყებთ მეორე ავღანეთის ომს და ნუ გგონიათ, მსოფლიო ბრმა იყოს და ვერ ხედავდეს ამას.

დემოკრატიული „ინსტიტუტების“ ჩამოყალიბების პარალელურად თქვენ საქართველოში მასობრივი ტერორი და 37 წლის დარი რეპრესიები გსურთ ააღორძინოთ. გრძელდება დაპატიმრებები შეთითხნილი ბრალდებებით, რაც თქვენი ხელწერაა. ყალბი ბრალდებებით არიან დაპატიმრებული უზენაესი საბჭოს საბიუჯეტო კომიის თავმჯდომარე ტარიელ გელანტია, პუტჩისტების 6 ტყვიით დაჭრილი, მომაკვდავი კაცი, ფინანსთა მინისტრი გურამ აბსანძე, უზენაესი საბჭოს სადეპუტატო ეთიკის კომიისის თავმჯდომარე ბიძინა დანგაძე, დიდხანს ტანჯეს ციხეში ქუთაისის დეპუტატი ფირუზ დიაკონიძე, ჰელსინკის კავშირის გამგეობის წევრი, დეპუტატი ვახტანგ ჭითავა და სხვანი. ახლა შემოიღეთ მიტინგებზე სასიკვდილოდ ცემა და დანით დაჭრა უდანაშაულო ადამიანებისა, რასაც განსაკუთრებით ეფექტურად ნერგავთ უკანასკნელ ხანებში. თქვენი ხელქვეითი კრიმინალები განსაკუთრებით არაადამიანურად ექცევიან ქალებსა და მოხუცებს, მთელი ქალთა სქესი ლამის მტრად გამოაცხადოთ პირუთვნელობისა და შეუპოვრობისათვის.

თქვენ, „გარდაქმნისა“ და „საჯაროობის“ მედაფდაფემ საქართველოში მოსპეთ ყოველგვარი საჯაროობა, დააწესეთ უსასტიკესი ცენზურა პრესაში და ტელევიზიაში, აკრძალეთ ყველა თავისუფალი გამოცემა. ერთადერთი დამოუკიდებელი გაზეთის, „იბერია-სპექტრის“ რედაქტორს, პრინციპულ და მოუსყიდავ ჟურნალისტს, ირაკლი გოცირიძეს მოუკალით შვილი, შესანიშნავი მხატვარი გიორგი გოცირიძე და ახლა მეორე შვილზე ემუქრებით, ჟურნალისტური სინდისის ერთგულებისათვის. ა.წ. 30 მარტს, როდესაც მოსკოვის ტელევიზიით უნდა გადმოცემულიყო ჩემი ინტერვიუ, საერთოდ გააუქმეთ მოსკოვის პირველი არხი. ნუთუ ეს არის თქვენი დემოკრატია და საჯაროობა? რატომ არ უჩვენებთ ტელევიზიით ყოველივე იმას, რაც ხდებოდა და ხდება საქართველოში უკანასკნელი ოთხი თვის მანძილზე? რატომ არ უჩვენებთ თბილისის დანგრევასა და დაწვას თქვენი ზარბაზნებითა და რაკეტებით, მიტინგების დარბევას, უდანაშაულო მოსახლეობის ხოცვა-ჟლეტას თქვენი ბანდების მიერ, დასავლეთ საქართველოს აწიოკებას, ხალხის ძარცვა-გლეჯას? რატომ არ აძლევთ სიტყვას თქვენს ოპონენტებს, ან იქნებ ფიქრობთ, რომ ამ გზით ჩაახშობთ სიმართლის ხმას?

ახლა ვნახოთ რას წარმოადგენს საქართველოში თქვენი „მოღვაწეობა“ სამართლებრივი თვალსაზრისით, ხელისუფლების უზურპაცია. თქვენს მიერ, კომპარტიის ცკ-ს მსგავსი უკანონო ორგანოს, ე.წ. სახელმწიფო საბჭოს შექმნა და საკუთარი თავის დანიშვნა მის თავმჯდომარედ, არის უდიდესი უკანონობა და საერთაშორისო სამართლის ყველა ნორმის დარღვევა, ვინაიდან ქვეყანას ჰყავს კანონიერი ხელისუფლება, ხალხის მიერ არჩეული, ხოლო თქვენ არავის აურჩევიხართ და არც დაუნიშნიხართ ამ თანამდებობაზე. თქვენ აცხადებთ, რომ საქართველოში უახლოეს ხანში ჩატარდება ვითომდაც თავისუფალი და დემოკრატიული არჩევნები მსოფლიო სტანდარტების შესაბამისად. ასეთი არჩევნები საქართველოში უკვე ჩატარდა 1990 წლის 28 ოქტომბერს, საქართველოს ჰყავს კანონიერი პრეზიდენტი და პარლამენტი, რომელთა გარეშეც არავის აქვს უფლება ახალი არჩევნების დანიშვნისა, ასე რომ თქვენი „არჩევნები“ იქნება ყალბი და უკანონო. ხოლო ახალ საარჩევნო კანონს, თქვენს მიერ შექმნილს, არ ექნება არავითარი იურიდიული უფლებამოსილება. ამგვარ „არჩევნებს“ ხალხი ბოიკოტით შეხვდება, ვინაიდან მან ერთხელ უკვე გამოხატა თავისი ნება. გარდა ამისა, ისეთ პირობებში, როდესაც თითქმის მთელს საქართველოში საგანგებო მდგომარეობა და კომენდანტის საათია, არავითარ არჩევნებზე არ შეიძლება ფიქრიც კი, თუნდაც იგივე მსოფლიო სტანდარტების მიხედვით. ასე რომ, უზურპატორთა ხუნტის მიერ „არჩევნების“ დანიშვნა საგანგებო მდგომარეობის პირობებში არცერთ მსოფლიო სტანდარტს არ შეესაბამება.

თქვენმა ხუნტამ გამოაცხადა 1921 წლის კონსტიტუციის აღდგენა, რომლითაც იგი ვითომდაც ხელმძღვანელობს თავის პოლიტიკაში. თქვენ რომ გესმოდეთ, თუ რას ნიშნავს ამ კონსტიტუციის აღდგენა, იმ დღესვე გადადგებოდით და გამოაცხადებდით თვითლიკვიდაციას, ვინაიდან დემოკრატიული საქართველოს კონსტიტუციის მიხედვით ქვეყანას უნდა მართავდეს არჩევითი ხელისუფლება და არა უკანონო ხუნტა.

ახლა ვნახოთ როგორ გესმით თქვენ რუსეთ-საქართველოს დღევანდელი ურთიერთობა. როგორც აღვნიშნე, თქვენ გაქვთ პრეტენზია, რომ მთელი ცხოვრების მანძილზე იბრძოდით საქართველოს დამოუკიდებლობისათვის. საქართველოს დამოუკიდებლობის რა მოგახსენოთ, მაგრამ მთელს თქვენს ძალებს მუდამ ახმარდით საბჭოთა იმპერიის მთლიანობის შენარჩუნებას, ხოლო ამჟამად, როდესაც დაიმსხვრა ეს თიხისფეხებიანი კერპი, იბრძვით მომაკვდავი რუსეთის იმპერიის შესანარჩუნებლად, რომლის დაშლაც გარდაუვალია, როგორც ყველა იმპერიისა. თქვენ კი ყოველნაირად ცდილობთ, საქართველო კვლავ აქციოთ რუსეთის კოლონიად. რატომ არ სცნობს დღევანდელი რუსეთი საქართველოს დამოუკიდებლობას და არ ამყარებს მასთან დიპლომატიურ ურთიერთობას? იმის გამო, რომ საქართველომ დამოუკიდებლობა გამოაცხადა და აღარ სურს იყოს რუსეთის კოლონია და სამხედრო პლაცდარმი. ამასთან რუსეთს მიაჩნია, რომ საქართველომ რუსეთის ფედერაციის ნაწილებად უნდა სცნოს შიდა ქართლი და აფხაზეთი. „თქვენ წახვალთ, ოღონდ სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის გარეშე“ გვეუბნებოდა გორბაჩოვის მთავრობა. დღევანდელი რუსეთის პოზიციაც ბევრით არაფრით განსხვავდება წინამორბედთაგან.

თქვენ განაცხადეთ, რომ რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობა დიპლომატიურზე უფრო მეტია. დიპლომატიურზე „მეტი“ ურთიერთობა საერთაშორისო პრაქტიკამ და სამართალმა არ იცის. რა უნდა ვიგულისხმოთ ამგვარ ურთიერთობაში, კოლონიალური მონობა ხომ არა? მაგრამ გახსოვდეთ, რო რუსეთის იმპერია განწირულია, ისევე როგორც თქვენი ცდები საქართველოში რუსოფილური ნეოკომუნისტური ტოტალიტარული რეჟიმის დამყარებისა. საქართველომ 1991 წლის 9 აპრილს გამოაცხადა დამოუკიდებლობა და ერთგული დარჩება თავის არჩევანისა (სხვათაშორის წელს ეს თარიღი ოფიციალურად არც კი აღნიშნეთ). აქედან გამომდინარე, განსაკუთრებული ცინიზმი და მკრეხელობაა თქვენის მხრით სამფეროვანი დროშისა და მერაბ კოსტავას სურათის ფონზე ჯდომა. იმ დროშისა, რომლის ეთგულებისათვის მრავალი ადამიანი გაგიგზავნიათ ციხეში. იმ მერაბ კოსტავასი, რომელიც 10 წლის განმავლობაში აწამეთ გულაგის საპყრობილეებში და რომელსაც თქვენმა აგენტებმა მოუსწრაფეს სიცოცხლე.

ახლა ვნახოთ ვით ემთხვევა ურთიერთს თქვენი სიტყვა და საქმე საოკუპაციო ჯარებთან დაკავშირებით. თქვენ განაცხადეთ, რომ საქართველოსა და რუსეთს შორის უნდა გაიმართოს მოლაპარაკება ჯარების გაყვანის თაობაზე და საქართველო არასოდეს გახდება სნგ-ს წევრი. ფიცი გვწამს, ბოლო გვაკვირვებს, იმ დროს, როდესაც ამ თანამეგობრობის სხვა წევრები თავისი ტერიტორიებიდან აძევებენ საოკუპაციო ჯარებს, ან თავის იურისდიქციას უმორჩილებენ, თქვენ დღითი დღე უმატებთ მათ რაოდენობას საქართველოში; გაირკვა, რომ თქვენი ჩამოსვლის პირველსავე დღეებში დაგირეკიათ მოსკოვში და გითხოვიათ ამ ჯარების საქართველოში დატოვება, რაც თავისი დაუფიქრებლობით მოსკოვის ტელევიზიით გამოაცხადა თქვენმა მეგობარმა „დემოკრატმა“ გ. პოპოვმა. თქვენი ხუნტის დასტურით შემოიყვანეს ყარაბაღიდან გამოძევებული 366 მოტომსროლელი პოლკი. ამჟამად, როგორც სჩანს, გენშერთან გარიგების საფუძველზე გეგმავთ გერმანიიდან დემობილიზებული რუსი სამხედროებისათვის ბინების მშენებლობას. ბუნებრივია, ის ვისაც არ გააჩნია საკუთარი ხალხის მხარდაჭერა, დასაყრდენს ეძებს მტრის საოკუპაციო ჯარებში. ასე ყოფილა ოდითგან ჩვენს ავბედით ისტორიაში, ასე იყო „საბჭოთა“ პერიოდში, ასე იქნება მანამ, სანამ საქართველოში იქნება სნგ-ს, ანუ რუსეთის საოკუპაციო რეჟიმი თქვენი ხუნტის სახით.

არ შემიძლია არ ვახსენო ჩვენი ახალგაზრდობის სავალალო მდგომარეობა საქართველოში შექმნილი ვითარების შედეგად. თქვენ და თქვენი „წითელი“ პროფესორები დღენიადაგ ნერგავთ ახალგაზრდობაში კრიმინალების, ნარკომანების, „კანონიერი ქურდების“ მგლურ ჰეროიკას, შეაძულეთ ახალგაზრდებს წიგნი და შეაყვარეთ ნარკოტიკული ნივთიერებები, ავტომატი, ძარცვა-გლეჯა და ყაჩაღობა. ბოლოს, მრავალი მათგანი დამნაშავე რეჟიმის პატარა მონსტრებად აქციეთ, რომელნიც დღეს შეუბრალებლად არბევენ მშვიდობიან მიტინგებს, მხეცურად უსწორდებიან დიდსა და პატარას, ქალსა და ბავშვს, სიმართლის საქმისათვის. მაგრამ, გახსოვდეთ, სიმართლეს ვერავითარი ციხე, ვერავითარი ტყვია და კოცონი ვერ დაამარცხებს. საბედნიეროდ კარგი ახალგაზრდობაც გვყავს, რომელნიც თქვენ პასუხს გაგებინებენ ყველაფრისათვის. „უსამართლო ძლიერებას საუკუნო არ აქვს ძალი, უძლეველი საბოლოოდ არის მხოლოდ სამართალი“, როგორც იტყოდა დიდი აკაკი.

ახლა საბოლოოდ უნდა დაგისვათ მთავარი შეკითხვა: ვინ მოგიხმოთ ჩვენ წინამძღვრად? ვინ მოგიწვიათ საქართველოში, სად არიან ის მშრომელები, ის ახალგაზრდები, რომელნიც თურმე მოსკოვში მოსვენებას არ გაძლევდნენ განცხადებებითა და პეტიციებით, არიქა ჩამოდით საქართველოში და გვიშველეთო? სად არის ეს დოკუმენტები? მაგრამ ტყუილს მოკლე ფეხი აქვს. ყველასათვის ცნობილია, რომ საქართველოში მოგიწვიათ ერთადერთმა კაცმა, კრიმინალმა და რეციდივისტმა, ავადსახსენებელმა ჯაბა იოსელიანმა, რომელსაც საკუთარი ხალხის სისხლში აქვს ხელები გასვრილი და რომლის სახელსაც შეაჩვენებს ქართველი ხალხი თქვენს სახელთან ერთად. დიახ, მისმა ემისრებმა ჩამოგიყვანეს თქვენ თბილისში და აეროპორტში დაგხვდათ მოღალატეთა და კრიმინალთა მცირე ჯგუფი. სამაგიეროდ ქართველმა ხალხმა შეგარქვათ იუდა და ამ სახელის სკანდირება არ შეწყდება სანამ თქვენ მის მიწა-წყალზე დააბიჯებთ.

რატომ გეშინიათ სიმართლისა, რატომ არ პასუხობთ სტუდენტთა და ჟურნალისტთა შეკითხვებზე, რომლებიც გაზეთშიც კი გამოგიქვეყნეს? რატომ არ ღებულობთ ჟურნალისტებს? ან იქნებ გგონიათ, რომ დღეს შუა საუკუნეებია და თქვენი ბნელი საქმეები საბოლოოდ მიჩქმალული დარჩება? მერწმუნეთ მალე შეიტყობს დასავლეთი, თუ ვის შეუქმნა დემოკრატის იმიჯი და ვისი ხელით ცდილობს თავისი კავკასიური პოლიტიკის განხორციელებას. თქვენ კი აუცილებლად დამარცხდებით საკუთარი ხალხის წინააღმდეგ გაჩაღებულ ომში, როგორც დამარცხდენ ნაჯიბულა და ბაბრაქ ქარმალი. ასეთივე დამარცხება გელით კავკასიის ხალხების წინააღმდეგ ომში, რომელსაც გეგმავთ იმპერიულ ძალებთან ერთად.

ამრიგად, თქვენი „გადემოკრატება“ მარტოოდენ ფასადის შეცვლა ყოფილა, არსით კი თქვენ იგივე დარჩით, რაც იყავით, ტოტალიტარიზმის, სახელმწიფო ტერორიზმის ერთგული, სულით კომუნისტი, რაც მტკიცდება საქართველოში თქვენი ამჟამინდელი საქმიანობით, სადაც ააღორძინეთ პარტოკრატია და რეპრესიული, ტოტალიტარული რეჟიმი.

მახსენდება კანტის ცნობილი სენტენცია: „გადაფხიკეთ გერმანელი ფილოსოფოსი და თქვენ თეოლოგს აღმოაჩენთ მასში“. რასაც მე ასე მივუსადაგებდი ჩვენს სინამდვილეს: „გადაფხიკეთ „პერესტროიკის“ ნებისმიერი დემოკრატი და თქვენ კომუნისტ-პარტოკრატს აღმოაჩენთ მასში“.

ვით ვირწმუნო თქვენი გარდაქმნა, როდესაც თქვენ, ნაცვლად იმისა, რომ შეინანოთ ერის წინაშე თქვენი უმძიმესი დანაშაულები, კვლავ ცოდვას ცოდვაზე უმატებთ და ყოველივეს ძველებურად განაგრძობთ? თქვენ იმპერიამ მოგავლინათ თავისი შავბნელი ზრახვების განსახორციელებლად, ეს იცის ყველამ საქართველოში და ამის გამო დაგიხვდათ მტრულად მთელი ერი. გახსოვდეთ, ქართველი ერი პოლიტბიურო არ არის, მარკებითა და დოლარებით რომ შეიძლებოდეს მისი მოსყიდვა.

ახლა დავუბრუნდეთ იმ ანონიმურ წერილს, რომელიც დასაწყისში ვახსენე. ახლა ვრწმუნდები, რომ ეს არავითარი რუსი და სომეხი „ნაცისტების“ წერილი არ ყოფილა. ეს იყო იმპერიული სუკ-ისა და თქვენი წერილი, სადაც მოკლედ იყო ჩამოყალიბებული გეგმა საქართველოს განადგურებისა. ბევრი რამ შესრულდა ამ გეგმიდან, დაიწყო ქართველი ერის გენოციდი, საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის რღვევა, მაგრამ ამასთან ერთი იმპერია დაიშალა, ხოლო მეორე დაშლის პირას დგას. ასე, რომ თქვენს გეგმებს ასრულება არ უწერია. ქართველმა ერმა გამოიღვიძა და ამიერიდან მას ვერავინ მოახვევს მონობის უღელს. იმპერია მოისპობა, ხოლო საქართველო იარსებებს სამარადჟამოდ.

ყოველივე ზემოთ თქმულიდან გამომდინარე, მე თქვენ ბრალს გდებთ:

1. საქართველოს ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობის სისტემატურ დევნასა და ჩახშობაში უსასტიკესი რეპრესიების გზით, მის დისკრედიტაციაში შინ და გარეთ. ქართველი პატრიოტების და ადამიანის უფლებათა დამცველების დევნა-დაპატიმრებაში, ქართველი პატრიოტის ვ. ჟვანიას დახვრეტაში, „თვითმფრინავის საქმეზე“ დაპატიმრებული ახალგაზრდების და მათთან ერთად ცრუ ბრალდებით დაპატიმრებული უდანაშაულო მღვდელის, თევდორე ჩიხლაძის დახვრეტაში, ჟურნალისტ ნაზი შამანაურის მკვლელობაში 1983 წელს ქ.თბილისის ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში.

2. საქართველოს კანონიერი ხელისუფლების წინააღმდეგ საერთაშორისო შეთქმულების მოწყობაში, უპრეცენდენტო ცილისწამებლური კამპანიის ორგანიზებაში მსოფლიოს მასშტაბით.

3. დასავლეთის ქვეყნების დეზინფორმირებასა და დეზორიენტირებაში საქართველოში მიმდინარე პროცესებთან დაკავშირებით.

4. საქართველოში კრიმინალური რევოლუციისა და სამხედრო გადატრიალების მოწყობაში, უკანონო, დანაშაულებრივი ხუნტის შექმნაში, ხელისუფლების უზურპაციაში, ქ. თბილისის ცენტრის დანგრევასა და დაწვაში.

5. საქართველოში დემოკრატიის ნაცვლად კლეპტოკრატიის დამყარებაში, დამნაშავეთა სამყაროსადმი სამართალდამცავი ორგანოების დაქვემდებარებაში, კრიმინალებისათვის ხელისუფლების გადაცემაში.

6. საქართველოში 1990 წლის 28 ოქტომბრისა და 1991 წლის 26 მაისის დემოკრატიული არჩევნების მიღწევების განადგურებაში, კანონიერი პარლამენტისა და პრეზიდენტის დევნაში.

7. საქართველოში რუსეთის იმპერიის საოკუპაციო ჯარების ყოფნის დაკანონებაში, მათთვის საოკუპაციო ჯარების სტატუსის მოხსნაში, საქართველოში ამგვარი ჯარების ახალი კონტინგენტის შემოყვანაში ყარაბაღის 366 მოტომსროლელი პოლკის სახით, გერმანიიდან დემობილიზებული სამხედრო მოსამსახურეებისათვის განკუთვნილი სახლების მშენებლობის დაგეგმვაში ჩვენს ტერიტორიაზე.

8. საქართველოში კომუნისტური პარტოკრატიისა და მაფიის კვლავ აღორძინებაში.

9. იმპერიული სუკ-ის აგენტობაში და მის თავდადებულ სამსახურში წლების მანძილზე.

10. იმპერიული სუკ-ის აგენტურულ ქსელში საქართველოს მოსახლეობის დიდი ნაწილის ჩათრევაში.

11. სახელმწიფო ტერორიზმში, 1992 წლის იანვარ-თებერვლის მშვიდობიანი მიტინგებისა და დემონსტრაციების დარბევა-დახვრეტაში კრიმინალების ხელით.

12. დასავლეთ საქართველოს დალაშქვრა-დარბევაში, მოსახლეობის ძარცვასა და გენოციდში, კუთხური შუღლისა და სეპარატიზმის არნახულ გაღვივებაში.

13. საქართველოში ნარკომანიისა და ნარკობიზნესის ლეგალიზაციასა და წახალისებაში, თბილისის ახალგაზრდობის მნიშვნელოვანი ნაწილის ნარკომანებად, კრიმინალებად ქცევაში.

14. პიროვნულად ჩემი და ჩემი ოჯახის, თვით მცირეწლოვანი ბავშვების, დევნაში 20 წლის მანძილზე.

15. კონსტანტინე გამსახურდიას მემორიალური სახლ-მუზეუმების გაძარცვასა და დაწვაში (ქ.თბილისი და დაბა ბიჭვინთა).

16. კანონიერი ხელისუფლების მომხრეთა მასობრივ რეპრესიებსა და ტერორიზებაში.

17. გერმანიასთან საძრახის გარიგებაში საქართველოს ინტერესების ხარჯზე.

18. იმპერიის ცენტრის დავალებით ქართველი ერის გენოციდში.

19. სამშობლოს ღალატში.

ყოველივე ზემოთ თქმულთან დაკავშირებით, მოვითხოვ თქვენგან დაუყოვნებლივ წერილობით პასუხს და ახსნა-განმარტებას. გიწვევთ ტელედებატებში (როგორც საბჭოთა კავშირის ყოფილ საგარეო საქმეთა მინისტრს და არა როგორც არარსებული სახელმწიფო საბჭოს თავმჯდომარეს), თქვენი საყვარელი მოსკოვის ტელევიზიით, რომელიც ყოველ ნაბიჯზე ამჟღავნებს თქვენს მიმართ სოლიდარობას, თანადგომასა და მიკერძოებას. ტელედებატებს ექნება ტელეხიდის ხასიათი.

მზად ვარ უკან წავიღო ჩემი სიტყვები, თუ დამტკიცდება ჩემს ნათქვამში უმცირესი გაყალბება, უზუსტობა ან გადაჭარბება.

პოსტ სკრიპტუმი: თქვენდამი ღია წერილი უკვე დასრულებული მქონდა, როდესაც ხელში ჩამივარდა თქვენი ინტერვიუ „შპიგელისადმი“, სადაც ირკვევა, რომ თქვენ ყველაფერთან ერთად უწიგნურიც ყოფილხართ. კერძოდ, თქვენ, გერმანიის საქმეების ესოდენ დიდმა „ექსპერტმა“ „შპიგელის“ კორესპოდენტის განსაცვიფრებლად განაცხადეთ, რომ თურმე ჰიტლერიც დემოკრატიულად ყოფილა არჩეული, ისევე როგორც გამსახურდია. მან ზრდილობიანად შეგნიშნათ, რომ ეს არ შეესაბამება სინამდვილეს, მაგრამ სხვა გვერდზე ფრჩხილებში ჩასვა ეს თქვენი „აღმოჩენა“ და გაგამასხარავათ („შპიგელი“, 14 აპრილი, 1992წ). არ ვიცი სკოლაში რა ნიშანი გქონდათ ისტორიაში, მაგრამ ასეთი რამ დღეს საშუალო სკოლის მოსწავლესაც არ ეპატიება. ცნობილია, რომ ჰიტლერი დანიშნა გერმანიის რაიხსკანცლერად პრეზიდენტმა ჰინდენბურგმა, ისევე, როგორც ერთ დროს თქვენ დაგნიშნათ ბრეჟნევმა საქართველოს კომპარტიის ცკ-ს პირველ მდივნად, ამაშია თქვენი სულიერი ნათესაობა, ხოლო ჰიტლერის პარტიამ ისევე ვერ შესძლო რაიხსტაგში უმრავლესობის მოპოვება, როგორც თქვენმა პარტიამ საქართველოში, 1990 წლის 28 ოქტომბრის არჩევნებში. ასე, რომ ანალოგიები უფრო სხვაგან უნდა ეძიოთ. საერთოდ, გირჩევთ ხშირად ჩაიხედოთ პოპულარულ სახელმძღვანელოებში და ენციკლოპედიებში, მსოფლიო მნიშვნელობის ინტერვიუს მიცემამადე.

1992 წელი 19 აპრილი
ქართული აზრი. თბილისი 1992.

„ღია წერილი ედუარდ შევარდნაძეს“. I ნაწილი / გამსახურდია ზ. // http:// iberiana.wordpress.com/zviad-gamsakhurdia/gamsakhurdia-shevardnadze-2.

უკვე მე-4 თვეა, რაც საქართველოში იმპერიულმა ძალებმა შექმნეს ანტიხალხური და ანტიეროვნული კრიმინალური ხუნტა, რომელიც ებრძვის კანონიერ ხელისუფლებას საოკუპაციო ჯარის დახმარებით. ის, რაც ხუნტამ ჩაიდინა, არის ეროვნული ღალატი, რომელშიც იგი ცდილობს ჩაითრიოს, უწინარეს ყოვლისა, გვარდიისა და შინაგანი ჯარის ნაწილები. ხუნტის დავალებით თქვენ აწარმოებთ ომს საკუთარი ხალხის წინააღმდეგ. თქვენ ხართ იმპერიის დამსჯელი ძალა, რომელიც ცდილობს თქვენი მეშვეობით მიაღწიოს თავის მიზნებს საქართველოში. დაამხოს კანონიერი ხელისუფლება და საქართველო დააბრუნოს სამუდამო კოლონიურ მონობაში. ამჟამად თქვენ ხართ უკანონო შეიარაღებული ფორმირებები და ემორჩილებით კრიმინალებს, მძარცველებსა და მკვლელებს. საკუთარი ხალხის მოსისხლე მტრებს, იმპერიის აგენტებს. ამის გამო, სანამ დროა, მოეგეთ გონს, გადმოდით კანონიერი ხელისუფლებისა და მისი შეიარაღებული ძალების მხარეზე, იბრძოლეთ საქართველოსათვის, მისი დამოუკიდებლობისა და აღორძინებისათვის. საქართველოს კანონიერი ხელისუფლება თქვენ არ მოგთხოვთ პასუხს იმისათვის, რაც დღემდე ჩაგიდენიათ. მთავარია ახლა დადექით სწორ პოზიციაზე და უერთგულეთ სამშობლოს. შემოუერთდით პრეზიდენტის ერთგულ გვარდიას და სახალხო ლაშქარს, რათა ერთიანი ძალით ვიხსნათ საქართველო დამპყრობლებისა და მოღალატეებისაგან.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
1992 წლის აპრილი

მიმართვა: გვარდიისა და შინაგანი ჯარებისადმი / გამსახურდია ზ. // აღდგომა. - 1992. - 10 მაისი. - №22. - 1გვ.

მიმართვა: გვარდიისა და შინაგანი ჯარებისადმი / გამსახურდია ზ // ქართული აზრი. - 1992. - 1 ივნისი. - №24. - 1გვ.

თანამემამულენო!

ძმანო და დანო!

საქართველოს მრავალტანჯული ისტორიის მანძილზე კახეთი მუდამ იდგა დამპყრობთა წინააღმდეგ ბრძოლის ავანგარდში. კახეთი მუდამ იყო სიმბოლო ქართველი ხალხის გაუტეხლობისა, მტრისადმი დაუმორჩილებლობისა, ამის მოწმეა ხორნაბუჯი, ამის მოწმეებია გრემი, უჯარმა, სიღნაღი, ალავერდი და შუამთა. კახეთმა შვა გმირი მეფეები და მხედართმთავრები, კახეთმა შვა ბიძინა ჩოლოყაშვილი, ქაქუცა ჩოლოყაშვილი, კახეთმა შვა დიდი ილია - დიდი მოძღვართ-მოძღვარი საქართველოსი.

დღეს დამპყრობელმა იმპერიამ უდიდესი უბედურება დაატეხა საქართველოს. მოსპო ჩვენი დამოუკიდებლობა, რუსული ტანკებით და იარაღით განდევნა ეროვნული ხელისუფლება, დამნაშავეთა ბანდების საჯიჯგნად აქცია საქართველო, რომელნიც ისევე არბევენ და აწიოკებენ ჩვენს ქვეყანას, როგორც მურვან ყრუს, ჯალალ-ედ-დინის, შაჰ-აბასის და აღა მაჰმად-ხანის ურდოები. მაგრამ ძველად თუ უცხო დამპყრობთა ურდოები გვარბევდნენ, დღეს ამას სჩადიან გადაგვარებულნი ქართველნი იმპერიის სამსახურში ჩამდგარნი, მამულის გამყიდველნი. იმპერიის გზირი შევარდნაძე დღეს მეორე ორჯონიკიძედ მოევლინა საქართველოს, რათა ჩაკლას ჩვენს ერში თავისუფლების წყურვილი, მიწასთან გაასწოროს ჩვენი ქვეყანა, აუსრულოს კრემლს ოდინდელი ოცნება; „საქართველო უქართველებოდ“. მტარვალ შევარდნაძეს კახეთს მოგზაურობისას პარტოკრატებმა შეხვედრა მოუწყეს, რამაც მას აფიქრებინა, რომ კახეთის მოსახლეობა კრემლის აგენტებისა და მოღალატეების მხარეზეა, ამიტომაც გათამამდა იგი და ამას წინათ ტელევიზიითაც მოუწოდა კახელებს გვერდზე დაგვიდექითო.

მწამს, რომ კახეთი არასოდეს ამოუდგება გვერდში საკუთარი ხალხის სისხლში ხელებგასვრილ ხუნტას, კახეთი უერთგულებს თავის არჩევანს, თავის ნებას, რომელიც მან გამოხატა 1990 წლის 28 ოქტომბრისა და 1991 წლის 26 მაისის არჩევნებში, მთელ საქართველოსთან ერთად.

მოგიწოდებთ, აქტიურად ჩაებათ საყოველთო ეროვნულ და სამოქალაქო დაუმორჩილებლობაში, უკანონო არჩევნების ბოიკოტში გაფიცვებით, მიტინგებით, დემონსტრაციებით, ყოველგვარი საპროტესტო აქციებით. შეახსენეთ მტარვალებს, რომ თქვენ დიდი ილიას გზას მიჰყვებით და არა ორჯონიკიძე-მახარაძე-შევარდნაძეების მოღალატურ მმართველ გზას! შეახსენეთ მტარვალებს ვისი გორისანი ხართ! შეუერთდით წინააღმდეგობის მოძრაობას!

იბრძოლეთ ხუნტის დამხობისათვის, საქართველოში ეროვნული ხელისუფლების აღდგენისათვის!

გვფარავდეს ღმერთი.

სიყვარულით და პატივისცემით,
საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია

მიმართვა : კახეთის მოსახლეობისადმი / გამსახურდია ზ. // ორმოცი მიმართვა სრულიად საქართველოს მოსახლეობისადმი. საქართველოს პრეზიდენტი ზვიად გამსახურდია . - თბ. : სამართლ. აღდგენის კავშირი „ხმა ერისა“, [1994]. - 66გვ. ; 20სმ.. .- 17-18 გვ.

ძვირფასო თანამემამულენო!

იმპერიული ხუნტა რუსეთის დავალებით ცდილობს შექმნას მეგრული სეპარატიზმი და სამეგრელო ჩამოაცილოს საქართველოს. იმპერიის ემისარი შევარდნაძე ყოველნაირად ცდილობს ამ ვერაგული გეგმის განხორციელებას. იგი ცდილობს უკმაყოფილების გამოწვევას სამეგრელოში, სხვა კუთხეების მოსახლეობას ამხედრებს სამეგრელოს წინააღმდეგ, რათა განახორციელოს კრემლის ოცნება: სამეგრელოს ავტონომიური რესპუბლიკის შექმნა, სამეგრელოსა და სხვა კუთხეებს შორის ეთნოკონფლიქტი.

არ წამოეგოთ კრემლის და შევარდნაძის ანკესზე, იბრძოლეთ საქართველოს დამოუკიდებლობისათვის, იმპერიული ხუნტის გაძევებისათვის, არჩევნების ბოიკოტისათვის, ვინაიდან ქართველმა ერმა ერთხელ უკვე გამოხატა თავისი ნება 1990 წლის 28 ოქტომბრისა და 1991 წლის 26 მაისის არჩევნებში!

თავს ვხრი დაღუპულთა წინაშე!

არც ერთი ხუნტისტი სამეგრელოსა და დანარჩენი საქართველოს მიწა-წყალზე!

ძირს მოღალატე შევარდნაძე!

ძირს კრიმინალური შევარდნაძე-სიგუა-იოსელიანი-კიტოვანი-ჭანტურია-წერეთლისა და სხვათა ხუნტა!

გაუმარჯოს დამოუკიდებელ საქართველოს!

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
1992 წლის 26 აპრილი

მიმართვა : სამეგრელოს მოსახლეობისადმი / გამსახურდია ზ. // აღდგომა. - 1992. - 10 მაისი. - №2.- 1გვ.

აფხაზეთის ავტონომიური რესპუბლიკის უზენაეს საბჭოში გაიმარჯვა სეპარატისტულმა ტენდენციამ და ანტიქართულმა კურსმა, უნდათ, რომ შემოიღონ აფხაზეთის მოქალაქეობის კანონი. მიღებულია მრავალი ანტიკონსტიტუციური აქტი, შეიქმნა აფხაზური გვარდია, მოიხსნა ქართველი მინისტრების უმრავლესობა, რაც პირდაპირი შედეგია თქვენს მიერ მოწყობილი პუტჩისა და გადატრიალებისა, კანონიერი კონსტიტუციის ვითომდაც შეჩერებისა, ძველი კონსტიტუციის ვითომდა აღდგენისა, კანონიერი ხელისუფლების იგნორირებისა. საქართველოს მოქმედ კონსტიტუციაში ჩაწერილია აფხაზეთის ავტონომიური რესპუბლიკა, როგორც საქართველოს განუყოფელი ნაწილი, სამართლებრივად განსაზღვრულია მისი დაქვემდებარება საქართველოს ცენტრალური ხელისუფლებისადმი. ამ კონსტიტუციის შეჩერებით თქვენ ჩაიდინეთ უდიდესი დანაშაული ქართველი ერის წინაშე, რითაც აფხაზეთი და სამაჩაბლო ჩამოაშორეთ საქართველოს. აფხაზეთის დღევანდელი ხელისუფალნი იმით ამართლებენ თავიანთ სეპარატიზმს, რომ საქართველოს ახალი კონსტიტუცია აღარ არსებობს, ხოლო ძველში აფხაზეთის ავტონომია საერთოდ არ არის ნახსენები. გიცხადებთ კატეგორიულ პროტესტს და ვგმობთ თქვენს მოღალატურ ნაბიჯს, რომელმაც საქართველოს დააკარგვინა მისი ძირძველი კუთხეები, აფხაზეთი და სამაჩაბლო. მთელი პასუხისმგებლობა საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობის დარღვევისათვის, მისი ლიბანიზაციისათვის გეკისრებათ თქვენ, თქვენს ხუნტას და ე.წ. სახელმწიფო საბჭოს.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
9 მაისი, 1992 წ.

თბილისი, ედუარდ შევარდნაძეს, საქართველოს ტელევიზიას / გამსახურდია ზ. //. ქართული აზრი. - 1992. - 12 მაისი. - №20. - 1 გვ.

თბილისი, ედუარდ შევარდნაძეს, საქართველოს ტელევიზიას / გამსახურდია ზ. //. აღდგომა. - 1992. - 17 მაისი. -№3. - 1 გვ.

წავიკითხე თქვენი განცხადება მრგვალი მაგიდის პოლიტიკურ კონცეფციასთან დაკავშირებით და მსურს დაგისვათ რამდენიმე შეკითხვა და გიპასუხოთ უსაფუძვლო ბრალდებებზე.

თქვენ ეკამათებით ჩვენს პოლიტიკურ კონცეფციას და ამასთან აშკარად აღშფოთებულნი ხართ იმით, რომ მე მოხსენიებული ვარ, როგორც მრგვალი მაგიდის სპიკერი, რის გამოც მიწოდებთ „ახლადგამომცხვარ დიქტატორს“. განსაცვიფრებელია ის, რომ სიტყვა „სპიკერი“ თქვენს ცნობიერებაში გაიგივებულია სიტყვა „დიქტატორთან“, რაც ჩემი აზრით, უნდა იყოს არა ტერმინოლოგიური უმეცრების შედეგი, არამედ შეგნებული ცდა საზოგადოების დეზინფორმაციისა. ნება მიბოძეთ გკითხოთ: ა.წ. 15-19 მარტს ჩატარებული ეროვნული მოძრაობის საგანგებო კონფერენციაზე განა თქვენ თავად არ ამირჩიეთ სპიკერად? განა ასეთად არ ვითვლებოდი კონფერენციის მთელი მუშაობის მანძილზე? რად არ მიწოდებდით იმჟამად დიქტატორს? ან როგორ ვიქეცი დიქტატორად სულ რაღაც ორ თვეში? ან იქნებ ვინმემ გიკარნახათ ჩემთვის ამგვარი „ტიტულის“ ბოძება? თანაც თქვენ თითქოს არ იცით, რომ მრგვალ მაგიდას სხვა სპიკერებიც ჰყავს და რომ ა.წ. 15 მაისის სხდომაზე სპიკერი იყო ვ. ბახტაძე. 18 მაისის სხდომაზე - თ. ჟორჟოლიანი. როგორ, ნუთუ ესენიც დიქტატორები არიან?

მაგრამ აქ საქმის ვითარება სხვაგვარია. ამას წინათ მოსკოვში გაიმართა ე.წ. თურქი მესხებისა და „პამიატის“ გაერთიანებული დემონსტრაცია, სადაც გამოიტანეს ლოზუნგი „ძირს დიქტატორი გამსახურდია“. დიქტატორი კი, თურმე იმის გამო ვარ, რომ წინააღმდეგიბას ვუწევ ნახევარი მილიონი თურქის ჩამოსახლებას საქართველოში, რასაც მოითხოვს კრემლი და, სხვათა შორის, თქვენი „საკოორდინაციო საბჭოს“ ზოგიერთი წევრი ორგანიზაციაც. საინტერესოა, რას მივაწეროთ ტერმინების ეს ღირსშესანიშნავი დამთხვევა?

ან სად შევაპარეთ ჩვენს კონცეფციაში „ძლიერი ხელის“ საჭიროება? ასეთი აზრი იყო სწორედ თქვენს განცხადებაში, რომელიც ამას წინათ გამოაქვეყნეთ „ახალგაზრდა ივერიელში“. აქაოდა, ეროვნულ მოძრაობას ხელმძღვანელობა არა ჰყავს, მას ძლიერი ხელმძღვანელობა ესაჭიროებაო.

რაც შეეხება დიქტატორობას, აქ კიდევ ერთხელ უნდა შეგახსენოთ: ფორუმიდან თავდაპირველად სწორედ იმის გამო გავედი პიროვნულად, რომ არ მომწონდა ზოგიერთი თქვენგანის ქცევა და ნაცვლად იმისა, მკაცრი მომთხოვნელობა გამომეჩინა, ავირჩიე სწორედ ყველაზე უფრო დემოკრატიული ფორმა პროტესტისა, და განგერიდეთ.

ჩვენი პოლიტიკური კონცეფციის გაყალბების ცდაზე ცალკე წერილში გაგცემთ პასუხს მრგვალი მაგიდის ორგანიზაციები. ამიტომ აქ სიტყვას აღარ გავაგრძელებ. რაც შეეხება ჩემს „ახლადგამომცხვრობას“ ამას ნამდვილად არავინ დაგიჯერებთ არც საქართველოში, არც მის ფარგლებს გარეთ. ახლა თურმე იმასაც უარყოფთ, რასაც წლების მანძილზე გაჰყვიროდით ყოველ მიტინგზე: ზვიად გამსახურდიამ და მერაბ კოსტავამ ჯერ კიდევ 50-იან წლებში დაიწყესო ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობა, ახლა თურმე „ახლადგამომცხვარიც“ გავმხდარვარ. საოცარია თქვენი შეხედულებების ესოდენ ელვისებური ტრანსფორმაცია. თუმც რა უნდა მიკვირდეს „პერესტროიკის“ შემდეგ მართლაც რომ ახლადგამომცხვარი, ახლადგამოჩეკილი ორგანიზაციებისაგან, რომელთაც ჰყოფნით კადნიერება „ეროვნულ მოძრაობაში“ ჩაბმულ ძალთა „აბსოლუტურ უმრავლესობად“ გამოაცხადონ თავი. რაოდენობრივი პრინციპი თვისობრივზე მაღლა დააყენონ (ფრჩხილებს აღარ ვხსნი) და ჩვენ „ეროვნული მოძრაობის უმნიშვნელო ნაწილი“ გვიწოდონ! თუმცა მოდით, ერს მივანდოთ უახლოეს ხანში ყოველივე ამის განსჯა და ახლა გადავიდეთ იმ სასამართლოზე, რომლის მოწყობასაც თურმე მიპირებთ და რაც ამ განცხადებაშიც წამოგცდათ: „იგი, ან ნებისმიერი სხვა პირი თუ არ დაამტკიცებს ფორუმის წევრთა უზნეობას, ტერორისტობას თუ კორუმპირებულობას, ეროვნულ ფორუმში გაერთიანებული პირები და ორგანიზაციები მოითხოვენ ამ ბრალდების დამტკიცებას, წინააღმდეგ შემთხვევაში ზ. გამსახურდიას დაეკისრება მორალურ-პოლიტიკური პასუხისმგებლობა ამ ცილისწამებათა გამო“.

ამასთან დაკავშირებით ჩვენ წერილობით განმარტებებს არ გამოვაქვეყნებთ, რადგან მაშინვე ასტეხთ ყიჟინას: არიქა, ოფიციოზს უხსნიანო ხელს ჩვენი რეპრესირებისათვის! მაგრამ რახან ესოდენ გაკადნიერდით, ჩვენ უახლოეს ხანში მოგვიწევს ერთად შეკრება, ამ შეკრებას დაესწრებიან დასავლეთის მოღვაწენი და ჟურნალისტები, რომელთა თანდასწრებით სათანადო დოკუმენტებითა და მოწმეებით დაგიმტკიცებთ ყოველივე იმას, რასაც თქვენ უარყოფთ.

უფალი და ერი იყოს ჩვენი მსაჯული!

ზვიად გამსახურდია

წერილი გადმობეჭდილია 1990 წლის 20 მაისის გაზეთ
თბილისიდან“.

დღევანდელ მკითხველს ალბათ არ გაუჭირდება ანალოგიის პოვნა დღევანდელ რეალობასთან

ძალაუფლებისათვის მებრძოლ 41 პოლიტიკურ პარტიას, საზოგადოებასა და კერძო პირს / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 12 მაისი. - №20. - 1 გვ

ძვირფასო თანამემამულენო!

საქართველოში იმპერიული ძალების მიერ შექმნილი ნეოკომუნისტურ-კრიმინალური, მარიონეტული ხუნტა, ანუ ე.წ. სახელმწიფო საბჭო შევარდნაძის მეთაურობით ცდილობს მოიპოვოს კანონიერი ხელისუფლების სტატუსი არჩევნების გზით, რათა მიითვისოს კანონიერი პარლამენტის და მთავრობის ფუნქციები. ხუნტის ყველა მოქმედება საქართველოში უკანონოა, მაგრამ ყველაზე დიდი უკანონობა და უსამართლობა იქნება მის მიერ ახალი საარჩევნო კანონის შემუშავება და არჩევნების დანიშვნა-ჩატარება, რისი უფლებაც აქვს მხოლოდ ხალხის მიერ არჩეულ, კანონიერ კონსტიტუციურ პარლამენტსა და პრეზიდენტს.

ამჟამად ზოგიერთი ცრუ პარტია და პოლიტიკური ორგანიზაცია ატარებს პარალელს 1918 წელთან, მაგრამ ეს იმის გამო მოხდა, რომ იმჟამად საქართველოს არ ჰყავდა ხალხის მიერ არჩეული პარლამენტი. დღეს კი, ასეთი პარლამენტის არსებობის პირობებში, არჩევნების დანიშვნა რომელიღაც სხვა დაჯგუფებების მიერ უდიდესი დანაშაულია ერის წინაშე და საერთაშორისო სამართლის ყველა აღიარებული ნორმის დარღვევა. გარდა ამისა, არ არსებობს გარანტია იმისა, რომ მომავალში კიდევ რომელიმე შეიარაღებული ბანდა არ მოახდენს ხელისუფლების უზურპაციას, არ მოისურვებს წინარე არჩევნების შედეგების გაბათილებას და არ დანიშნავს თავის საკუთარ არჩევნებს ვიწრო ეგოისტური, კერძო ინტერესებიდან გამომდინარე. ასე, რომ საქართველოს ისედაც გაწამებული ყოფა უზურპატორთა მიერ თავსმოხვეული ნაძალადევი ცრუ არჩევნების სერიალით კიდევ უფრო უნდა დამძიმდეს.

ხუნტამ თავისი არსებობის პირველი დღეებიდანვე „შეაჩერა“ საქართველოს მოქმედი კონსტიტუცია, „დაითხოვა“ პარლამენტი, „გადააყენა“ პრეზიდენტი და მთავრობა, რასაც არავითარი იურიდიული საფუძველი და გამართლება არ გააჩნია. ამჯერად, თვითმარქვია უზურპატორების მიერ არჩევნების ჩატარება იქნება კიდევ ერთი შეურაცხყოფა და აბუჩად აგდება საქართველოს მოსახლეობის, რომელმაც ერთი წლის განმავლობაში სამჯერ გამოხატა უკვე თავისი ნება.

მსოფლიოს მრავალი ქვეყანა ჯიუტად ხუჭავს თვალს იმ უმსგავსოებაზე, რაც საქართველოში მოხდა, ურთიერთობას ამყარებს დანაშაულებრივ უკანონო რეჟიმთან და მოითხოვს მისგან ახალი არჩევნების ჩატარებას, რითაც ფეხქვეშ თელავს ადამიანის უფლებებს და ქართველი ხალხის ნებას. ეს ყოველივე არის შედეგი რუსეთის იმპერიასთან ამ ქვეყნების გარიგებისა და იმპერიის ჟანდარმის, შევარდნაძის დემაგოგიისა და დეზინფორმაციისა.

ამრიგად, ხუნტის მიერ დანიშნულ ნებისმიერ ადგილობრივ საპარლამენტო არჩევნებში მონაწილეობა, თუნდაც უარყოფითი ხმების მიცემით, იქნება უკანონო ხელისუფლების მხარდაჭერა და ლეგიტიმაცია.

ნუ ენდობით მოღალატე დემაგოგთა ცრუ დაპირებებს, რომელნიც ამტკიცებენ, თითქოს ამგვარი არჩევნების ჩატარების შედეგად საქართველოში გაიმარჯვებს სამართლიანობა და აღდგება კანონიერი ხელისუფლება. ხუნტის აგენტები დღეს ხშირად კანონიერი ხელისუფლების დამცველთა ნიღბით გამოდიან, რათა ხალხი შეიყვანონ შეცდომაში. ხუნტა ყველაფერს იღონებს იმისათვის, რომ გააყალბოს არჩევნები, იმოქმედოს ძალადობით, მოტყუებით, დაპირებებით, რათა თავისთვის სასურველ შედეგებს მიაღწიოს.

ნიშანდობლივია, რომ ხუნტის მიერ აღნიშნულ არჩევნებს მიესალმებიან ერის მოღალატე, ცრუ პარტიების კორუმპირებული ლიდერები, რომელნიც დღეს იმპერიის ინტერესებს ემსახურებიან ხუნტასთან ერთად. მათ, როგორც ცნობილია, ასე „ჩაატარეს“ ე.წ. ეროვნული კონგრესის არჩევნები, სადაც ფალსიფიკაციით, თვალთმაქცობით და შედეგების გაყალბებით კომუნისტებსაც გადააჭარბეს. დღეს ისინი მოითხოვენ არჩევნების ჩატარებას 1921 წლის დემოკრატიული საქართველოს კონსტიტუციის საფუძველზე, თუმც „ავიწყდებათ“, რომ ამ კონსტიტუციით არჩევნების დანიშვნის უფლება აქვთ მხოლოდ არჩევით ხელისუფლებას ან პარლამენტს და არა თვითმარქვია ხუნტას, რომლის შემადგენლობაში ამ პარტიების წარმომადგენლებიც შედიან.

ამის გამო მოვუწოდებ ქართველ ერს, საქართველოს არაქართულ მოსახლეობას, ყველას, ვისთვისაც ძვირფასია ჩვენი ქვეყნის მომავალი, მისი დამოუკიდებლობა და თავისუფლება, არ მიიღოს მონაწილეობა არავითარ არჩევნებში, გამოუცხადოს მას აქტიური ბოიკოტი, რათა არ გავხდეთ უნებლიე თანამონაწილენი იმპერიის ცენტრისა და მისი სისხლიანი ხუნტის დანაშაულებრივი მიზნების განხორცილებისა საქართველოში. ხუნტის არჩევნები უნდა ჩაიშალოს ისევე, როგორც ჩაიშალა საბჭოთა არჩევნები 1990 წელს. გააჩაღეთ ცრუ არჩევნების საწინააღმდეგო აგიტაცია ყველგან: წარმოება-დაწესებულებებში, სასწავლებლებში, ოჯახებში, ტრანსპორტში, სოფლად თუ ქალაქად! არ დაუშვათ საარჩევნო უბნების შექმნა, ხოლო თუ მაინც მოახერხებენ ამას შეიარაღებული ძალადობით, არ გამოცხადდეთ საარჩევნო უბნებში, მოაწყეთ მიტინგები, მსვლელობები, ყოველგვარი საპროტესტო აქციები არჩევნების წინააღმდეგ. ეს ტექსტი პროკლამაციის სახით გაავრცელეთ ყველგან, სადაც ხელი მიგიწვდებათ, ჩაწერეთ ფირებზე, ეცადეთ გადასცეთ რადიოთი და ტელევიზიით.

ბოიკოტი ხუნტის არჩევნებს!

არც ერთი კაცი საარჩევნო უბნებთან!

როდესაც საქართველოში აღდგება კანონიერი ხელისუფლება:

პარლამენტი, პრეზიდენტი, მთავრობა, ისინი იმსჯელებენ არჩევნების დანიშვნის მიზანშეწონილობაზე. ცრუ არჩევნების ჩაშლა კი იქნება უდიდესი გამარჯვება ეროვნული და სამოქალაქო დაუმორჩილებლობისა, რომელიც ამჟამად მიმდინარეობს საქართველოში.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
1992 წლის 20 აპრილი

მიმართვა : ქართველი ერისადმი სრულიად საქართველოს მოსახლეობისადმი / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 15 მაისი. - №20. - 1გვ.

მოვისმინე თქვენი თვითმარქვია პრემიერ-მინისტრის, სიგუას სასაცილო განცხადება, რომელიც ყოველ ნაბიჯზე ამჟღავნებს თავის უმეცრებას და არაკომპეტენტურობას, ერთმანეთში ურევს საკანონმდებლო და აღმასრულებელი ხელისუფლების ფუნქციებს. პრეზიდენტის პოსტისა და კაბინეტის გაუქმების უფლება აქვს მხოლოდ საკანონმდებლო ხელისუფლებას - კანონიერ პარლამენტს სახალხო რეფერენდუმის გზით და არა ხუნტის მიერ დანიშნულ ცრუ პრემიერ-მინისტრს.

ამგვარი რამის უფლება ნამდვილ პრემიერ-მინისტრსაც არა აქვს. ნუ ათქმევინებთ მსოფლიოს, რომ ხართ ბანანის რესპუბლიკა, რომელსაც ველურები და უწიგნურები მართავენ. პრეზიდენტის ინსტიტუტი ნუ გერევათ „ცეკას“ მდივნის თანამდებობაში.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია

წერილი : მთავრობის სახლი, ედუარდ შევარდნაძეს / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 15 მაისი. - №21. - 1 გვ.

ძვირფასო თანამემამულენო!

ძმანო და დანო!

მოგმართავთ როგორც ქართველებს, ასევე აფხაზებს, ვინაიდან საფრთხეშია ჩვენი საუკუნოვანი ძმობა. იმპერიულმა ნეოკომუნისტურმა კრიმინალურმა ხუნტამ ყველაფერი იღონა იმისათვის, რომ აფხაზეთში კვლავ გაღვივდეს ეთნოკონფლიქტი, მან მოსკოვის დავალებით „გააუქმა“ საქართველოს მოქმედი კონსტიტუცია, რომელშიც ჩაწერილია აფხაზეთის ავტონომიური რესპუბლიკა, როგორც საქართველოს შემადგენელი ნაწილი, რამაც საბაბი მისცა აფხაზეთის ავტონომიური რესპუბლიკის უზენაეს საბჭოს გაეძლიერებინა სეპარატისტული კურსი და ქართული ეროვნების კადრების დისკრიმინაცია, ვინაიდან მისი აზრით, საქართველოს ახალი კონსტიტუცია აღარ არსებობს, ძველში კი საერთოდ არ არის ნახსენები აფხაზეთის ავტონომიური რესპუბლიკა. მის მიერ ანტიკონსტიტუციური აქტების მიღება უპასუხისმგებლო მოქმედებაა, რამაც შეიძლება ეთნოკონფლიქტამდე მიგვიყვანოს, რაც აწყობს როგორც თბილისის ხუნტას, ასევე მოსკოვის იმპერიას. ამიტომ მოგიწოდებთ არ წამოეგოთ პროვოკაციას, არ აჰყვეთ ვნებათაღელვას, მხოლოდ მშვიდობიანი, პოლიტიკური მეთოდებით იბრძოლეთ სამართლიანობის აღდგენისათვის. პროვოკატორებს სურთ იარაღის ძალით გადაჭრა ამ პრობლემებისა, რაც ყოვლად დაუშვებელია. მოგიწოდებთ მშვიდობისაკენ, მე მოვუწოდებ აფხაზ მოსახლეობას იმოქმედოს პარლამენტზე, რათა მან შეწყვიტოს ანტიქართული პოლიტიკა, წიმააღმდეგ შემთხვევაში აფხაზეთში გარდუვალი იქნება სისხლისღვრა.

კონფლიქტის მშვიდობიანი მოგვარების ერთადერთი გზაა საქართველოში კანონიერი ხელისუფლების, პარლამენტისა და კონსტიტუციის აღდგენა, რის შედეგადაც ყველაფერი თავის ადგილას დადგება.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
(გაზ. „აღდგომა“, №3, 17 მაისი, 1992 წ.)

მიმართვა : აფხაზეთის მოსახლეობისადმი / გამსახურდია ზ. // ორმოცი მიმართვა სრულიად საქართველოს მოსახლეობისადმი. საქართველოს პრეზიდენტი ზვიად გამსახურდია . - თბ. : სამართლ. აღდგენის კავშირი „ხმა ერისა“, [1994]. - 66გვ. ; 20სმ.. .- 18-19 გვ.

მამულიშვილნო! ძმანო და დანო!

1918 წლის 26 მაისს ქართველმა ერმა რუსეთის იმპერიის ნანგრევებზე ააფრიალა დროშა ეროვნული დამოუკიდებლობისა. ას ჩვიდმეტი წლის მონობის შემდეგ კვლავ აღორძინდა ეროვნული სახელმწიფოებრიობა, ჩატარდა არჩევნები, შეიქმნა პარლამენტი, მაგრამ საბოლოოდ ვერ გაიმარჯვა ეროვნულმა და ქრისტიანულმა იდეამ, ქართველობამ ვერ დააღწია თავი მარქსიზმის დამღუპველ იდეოლოგიას, ვერ უერთგულა ქრისტეს გზას, დიდი ილიას გზას, რამაც ღვთის რისხვა მოგვივლინა და 26 მაისი 25 თებერვლით შეიცვალა.

კომუნისტური ტოტალიტარიზმი 70 წლის მანძილზე ცდილობდა 26 მაისის იდეების მოსპობას, თავისუფლების სულისკვეთების ჩაკვლას, ერის მოაზროვნე ნაწილის განადგურებას, მან ქრისტეს ჯვრის ნაცვლად მასონურ-კომუნისტური წითელი ვარსკვლავი დაუსახა იდეალად ქართველ ერს, ქრისტეს გზა, კაცთმოყვარეობის გზა შეიცვალა ანტიქრისტეს, ბარაბას დამღუპველი გზით. მაგრამ იმპერიის მსახურმა რენეგატებმა საბოლოოდ ვერ ჩაკლეს ეროვნული აზრი, ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობა, იგი კვლავ ფენიქსისებრ აღორძინდა, როდესაც დადგა იმპერიის მწუხრი, კვლავ აფრიალდა 26 მაისის დროშები, კვლავ აღზევდა თავისუფლების სული, ხოლო 1990 წლის 28 ოქტომბერს კვლავ აღსდგა დემოკრატიული რესპუბლიკა საქართველოსი, კვლავ აჟღერდა ჰიმნი „დიდება“.

მაგრამ ვერაგი იმპერია არ აპირებს ბრძოლის ველის დათმობას. ერთი იმპერია დაემხო, მეორე კი კვლავ განაგრძობს დათრგუნვას ერთა უფლებებისა, რაშიც მას ხელს უწყობს მსოფლიო რეაქცია. კვლავ აბორგდა კაენის სული, გაერთიანდნენ მხეცური ინსტინქტით შეპყრობილი ბნელი ძალები, კვლავ მოუხმეს მოსკოვს გადახვეწილ რენეგატებს, საქართველოს მტრებს, რათა სისხლში ჩაახშონ ჩვენი ეროვნულ განმათავისუფლებელი ბრძოლის მონაპოვარნი, მოსპონ ქართული სული, საქართველო კვლავ დაუთმონ განახლებულ იმპერიას, კვლავ აქციონ ანტიქრისტე ბარაბას გზის მიმდევართა სათარეშოდ და საჯიჯგნად.

26 მაისი კვლავ დათრთვილა 6 იანვარმა, საქართველო კვლავ ძაძებში გაეხვია და დაადგა გოლგოთის გზას. ქართველმა ერმა მოიპოვა თავისუფლება, მაგრამ ვერ შეინარჩუნა იგი.

ქართველმა ერმა თავისუფალი, დემოკრატიული არჩევნებით აირჩია ეროვნული ხელისუფლება, მაგრამ ვერ დაიცვა იგი. იმძლავრეს და იმრავლეს მოღალატეებმა, ერთგულებას ღალატმა სძლია. წითელი ინტელიგენცია, კომუნისტური პარტოკრატია და მაფია გაერთიანდნენ. იმპერია კვლავ სამარეს უთხრის საქართველოს საკუთარი შვილების ხელით.

გრძელდება ქართველთა გენოციდი, იძარცვება საქართველო, იდევნება ეროვნული მოძრაობა.

დღეს საქართველო დილემის წინაშე დგას. ჭეშმარიტი საქართველო უნდა აღდგეს დამპყრობელთა და გადაგვარებულ მოძალადეთა წინააღმდეგ, ქართველნი და არაქართველნი უნდა დაირაზმონ სიმართლისათვის ბრძოლაში. კვლავ ბრძოლით უნდა მოვიპოვოთ თავისუფლება და აღვადგინოთ სამართლიანობა, წინააღმდეგ შემთხვევაში ეროვნული და სოციალური კატასტროფა გარდაუვალია.

25 თებერვალს და 6 იანვარს ერთი და იგივე ავტორი ჰყავს: კრემლის იმპერია, წითელი ჯვარი და მათი მეგზურნი, ჩვენი ერის მოღალატენი! საქართველოს ჭეშმარიტმა შვილებმა უნდა სძლიონ მათ და კვლავ აღაზევონ 26 მაისის დროშა.

ძირს ერის მოღალატეთა და ძმათა მკვლელთა ხუნტა!

დიდება ქართველ ერს, დიდება 26 მაისს!

სიკვდილი ან გამარჯვება!

გვფარავდეს ღმერთი!

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია

მიმართვა : ქართველი ერისადმი 26 მაისის გამო / გამსახურდია ზ. // აღდგომა. - 1992 . - 24 მაისი. - №4. - 1გვ.

მიმართვა : ქართველი ერისადმი 26 მაისის გამო / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992 . - 25 მაისი. - №22. - 1გვ.

გიცხადებთ პროტესტს თქვენი ვიზიტის გამო საქართველოში, რაც ნიშნავს მსოფლიოში ყველაზე დანაშაულებრივი და უკანონო ანტიდემოკრატიული და ტერორისტული რეჟიმის ცნობას და მხარდაჭერას, რომელმაც ერის ნების საწინააღმდეგოდ დაამხო კონსტიტუციური, ხალხის მიერ არჩეული ხელისუფლება და გააჩაღა ომი საკუთარი მოსახლეობის წინააღმდეგ. საქართველოში ითრგუნება ადამიანის უფლებები და თავისუფლება, ხვრეტენ და არბევენ მშვიდობიან მიტინგებს და დემონსტრაციებს, მონოპოლიზებულია მასობრივი ინფორმაციის ყველა საშუალება, ხელს უწყობენ დამნაშავეობისა და მაფიის აღზევებას, საქართველოს 7 ქალაქში თბილისის ჩათვლით, მოქმედებს კომენდანტის საათი. ქვეყანას მართავს ცნობილი სისხლის სამართლის დამნაშავე, განგსტერი იოსელიანი. დამნაშავეთა ხუნტა ისაკუთრებს დასავლეთიდან გამოგზავნილ ჰუმანიტარულ დახმარებას, მედიკამენტებს, საკვებ პროდუქტებს და ყიდის შავ ბაზარზე მაღალ ფასში. ხალხი არავითარ დახმარებას არ იღებს. ეკონომიკური მდგომარეობა კატასტროფულია. ქვეყანაში სუფევს ქაოსი, შიმშილობა, დესტაბილიზაცია. ადამიანები ყოველდღიურად იღუპებიან შიმშილისაგან, უმეტესად ბავშვები და მოხუცები. არ არის მედიკამენტები. მარაგი მთლიანად ამოწურულია. საქართველო თავისი უძლიერესი სიდუხჭირით მალე დაემსგავსება სომალისა და ეთიოპიას. ასეთ შემთხვევაში არავითარ დემოკრატიულ არჩევნებზე არ შეიძლება ლაპარაკი.

შევარდნაძემ ააღორძინა სტალინიზმი, საქართველოში დაიწყო მასიური რეპრესიები, არ ერიდებიან დაპატიმრებულთა წამებას, ყოველდღიერად აპატიმრებენ უდანაშაულო ადამიანებს საკუთარი აზრის გამოთქმისათვის. მიტინგებისა და დემონსტრაციების ორგანიზებისათვის, შემოღებულია უმკაცრესი ცენზურა.

ამერიკის შეერთებული შტატების ადმინისტრაციის მიერ დანაშაულებრივი რეჟიმის მხარდაჭერა ნიშნავს ამერიკის საზოგადოების დემოკრატიული ტრადიციების ფეხქვეშ გათელვას, ჰელსინკის შეთანხმების და პარიზის ქარტიის პრინციპების უარყოფას. ყოველივე ეს ქართველი ერის აღშფოთებას იწვევს და აძლიერებს ანტიამერიკულ განწყობილებებს; აქ კარგად იციან ამერიკის დამოკიდებულების შესახებ კუბის, ვენესუელას და ჰაიტის მიმართ.

მოვითხოვ შეწყდეს სახელმწიფო დამნაშავეთა მხარდაჭერა, ურთიერთობა უნდა დამყარდეს მხოლოდ საქართველოს რესპუბლიკის კანონიერ ხელისუფლებასთან, რომელიც ამჟამად სამშობლოდან განდევნილია.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია

წერილი : მოსკოვი, ჩაიკოვსკის 48, ამერიკის საელჩო, ამერიკის შეერთებული შტატების სახელმწიფო მდივანს ბატონ ჯეიმს ბეიკერს / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 28 მაისი. - №23. - 1 გვ.

განმეორებით ვიწვევ ტელედებატებში თქვენს მოსკოველ შეფს, ყოფილი საბჭოთა კავშირის საგარეო საქმეთა ყოფილ მინისტრს, ედუარდ შევარდნაძეს. მოვითხოვ შემატყობინოთ თანხმობა ან უარი თბილისის ან მოსკოვის ტელევიზიით.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია

წერილი : თბილისი, საქართველოს ტელევიზიას / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 1 ივნისი. - №24. - 1 გვ.

(ორიენტაციათა შესახებ)

მსურს გაგიზიაროთ ჩემი შთაბეჭდილება უზენაესი საბჭოს დეპუტატის მწერალ გურამ პეტრიაშვილის გამოსვლაზე საქართველოს ტელევიზიით ა.წ. 4 მაისს. ამთავითვე უნდა ითქვას, რომ პოზიტიური ფაქტია ოპონენტისათვის სიტყვის მიცემა, მაგრამ ისიც ცხადია, რომ ეს უკეთური მიზეზებით მოხდა. გადაცემა ტელედაკითხვას უფრო გავდა, ვიდრე გამოსვლას. დაკითხვის ინიციატორი კვარაცხელია მას ყოველნაირად აბნევდა, ხელს უშლიდა საუბარში, ირონიით, ბოროტგანზრახულ პირთა შეკითხვების მიწოდებით, რომლებიც აშკარად წინასწარ იყვნენ კარგად დარიგებულნი. გარდა ამისა, მან ყალბი წარდგინება გაუკეთა გურამ პეტრიაშვილს, როგორც, ვითომდაც ჩვენი ხელისუფლების მთავარ იდეოლოგს. ეს სიცრუე თავად მწერალმა ამხილა, მაგრამ მე მსურს მეტი სიცხადე შევიტანო ამ საკითხში. ბატონ გურამ პეტრიაშვილის ნაუბარი მის პირად მსოფლმხედველობას და შეხედულებებს უფრო გამოხატავდა, ვიდრე ოფიციალური ხელისუფლებისას, გარდა ამისა, ის უჩვეულო სიტუაცია, რომელშიც აღმოჩნდა ეს დევნილი კაცი, იატაკქვეშეთიდან უეცრად ტელეეკრანზე გამოჩენილი, რომელმაც არ იცოდა, ამ გამოსვლის შემდეგ ცოცხალი დაბრუნდებოდა თუ არა შინ, ხელს უშლიდა მას საკუთარი შეხედულებების თანმიმდევრულად და გარკვევით ჩამოყალიბებაში. მიუხედავად ამისა, მან მრავალი მწარე სიმართლე მოგახსენათ, თუმცა კარგად იცის, რომ სიმართლის მთქმელს დღეს არა მხოლოდ ცხენი, თვითმფრინავიც უნდა ჰყავდეს შეკაზმული.

ამთავითვე უნდა აღვნიშნოთ, რომ ბატონ გურამ პეტრიაშვილს არ მიუღია უშუალო მონაწილეობა მრგვალი მაგიდის არცერთი საპროგრამო დოკუმენტის შექმნაში. იგი არ არის არც ერთი ჩვენი პოლიტიკური პარტიისა თუ ორგანიზაციის წევრი, მისთვის არავის მიუნიჭებია იდეოლოგის ტიტული ან თანამდებობა. ეს პუტჩისტური „ოპოზიციის“ ოინბაზობა გახლავთ, რომელიც მიზნად ისახავს, როგორც ბატონი გურამის, ისე ჩვენი ბლოკის დისკრედიტაციას („გებელსები“ და „ჟდანოვები“ ჩვენ არ გვყოლია). „იდეოლოგია“, ამ სიტყვის ფაშისტური ან კომუნისტური გაგებით, მრგვალ მაგიდას არც გააჩნია. მსოფლმხედველობრივი და იდეური მიმართულება კი, რომელიც ქრისტიანულ-დემოკრატიულ იდეოლოგიას ემყარება ჩამოყალიბებულია ჩვენს საპროგრამო დოკუმენტებში და ვისაც საბოლოოდ არ დაუკარგავს ჭკუა და სინდისი ხუნტის ტერორის ზეგავლენით, მათ უნდა დაეყრდნოს ჩვენი ორიენტაციის დახასიათებისას და არა მარტო ბატონი გურამ პეტრიაშვილის გამოსვლებსა და საუბრებს. რაც შეეხება თქვენს იდეოლოგიას, ანუ ავტომატის იდეოლოგიას, ამას შესანიშნავად გამოხატავს თქვენი მთავარი „იდეოლოგი“ ბ-ნი ჯაბა იოსელიანი ტელევიზიით ყოველდღიურად გამოსვლისას: „დაგხვრეტთ, მოგსპობთ, გაგანადგურებთ“, რითაც შესანიშნავად აგრძელებს თქვენი მთავარი იდეური მამის ლენინის „გენერალურ ხაზს“.

ალბათ ამ დაბნეულობამ და ავტომატების ლულებქვეშ წარმოთქმული აღსარების უჩვეულობამ ათქმევინა ბ-ნ გურამს, რომ ჩვენ უარვყოფთ დასავლურ ორიენტაციას. მეორეც, მას არ აცალეს კარგად განემარტა, თუ რას ნიშნავს დასავლური ორიენტაცია, ან კავკასიური ერთობა, კავკასიური ორიენტაცია. ეწინააღმდეგება თუ არა ურთიერთს - ეს ორი რამ. გარდა ამისა, მას იმდენად უმეცარი ოპონენტი ჰყავდა, რომ მან კავკასიური ერთობის იდეა მხოლოდ „დუდაევის” იდეად დაახასიათა თავის რეპლიკაში. ქართულ მწერლობასთან და მეცნიერებასთან მწყრალად რომ არ ყოფილიყო ოპონენტი, ეცოდინებოდა, რომ ეს იდეა ილია ჭავჭავაძის, ვაჟა-ფშაველას, ალ. ყაზბეგის, გრიგოლ რობაქიძის, კონსტანტინე გამსახურდიას, პავლე ინგოროყვას, არნოლდ ჩიქობავას ნააზრევიდან იღებს სათავეს და არა ჯოჰარ დუდაევისაგან ან დღევანდელი კავკასიის სხვა მოღვაწეთაგან. კარგი იქნებოდა ოპონენტს დაფიქრებით წაეკითხა ილიას „ქართვლის დედა“, ვაჟა ფშაველას „სტუმარ-მასპინძელი“ და „ალუდა ქეთელაური“, გაეგო თუ რად დაირქვა გრიგოლ რობაქიძემ ფსევდონიმი „კავკასიელი“, ან რად შექმნა დრამა „ლამარა“. რად უწოდა კონსტანტინე გამსახურდიამ თავის პირველ ჟურნალს „პრომეთე“ ან რა აზრი ჩადო თავის „ხორგაის მინდიაში“ და სხვა. ასეთი უწიგნური იდეოლოგები რომ ჰყავს პუტჩისტთა ორგანიზაციას, იმიტომ მიდის კარგად საქმე. ასე რომ, კარგ მთქმელს კარგი გამგონე უნდა.

ახლა კარგად გავერკვეთ თუ რას ნიშნავს დასავლური ორიენტაცია. ზოგიერთს დასავლური ორიენტაცია ჰგონია დასავლეთის პორნოგრაფიული და სადისტური ფილმების კულტი, განგსტერების „ჰეროიკა“, დასვლური მოდების წამხედურობა, დასავლეთის წინაშე ხელგაშვერილი დგომა უცხოური კრედიტების მოლოდინში, საეჭვო პოლიტიკური გარიგებები ზოგიერთ პოლიტიკურ ავანტიურისტებთან, მათი მოწვევა საქართველოში, საქართველოს ბუნებრივ და წიაღისეულ სიმდიდრეთა, კურორტების, პორტებისა და საწარმოო ობიექტების მიყიდვა დასავლეთისათვის და სხვა. აი, ასეთ „დასავლურ“ ორიენტაციას ვგმობთ ჩვენ და გ. პეტრიაშვილიც ამას გულისხმობდა. მაგრამ მას უნდა განემარტა (თუმც, ვინ აცალა), რომ დასავლეთის კულტურა, ცივილიზაცია, ხელოვნება, პოლიტიკური ნააზრევი, ფილოსოფია, სოციალური და სამართლებრივი სისტემები უაღრესად ახლოა ჩვენთვის, რომ ჩვენის თვალსაზრისით, ამის ათვისება და გათავისება დასავლური, ღია დემოკრატიული საზოგადოების აშენება არის დასავლური ორიენტაცია და არა სხვა რამ.

ასევე უნდა ავითვისოთ ყოველივე საუკეთესო აღმოსავლურ და საერთოდ, მსოფლიო კულტურასა და ცივილიზაციაში. ჩვენი მსოფლიო ისტორიული მისიაც ამ ორი სამყაროს სინთეზში მდგომარეობს და ეს სინთეზი იყო ოდითგანვე იბერიულ-კავკასიური სამყარო, მისი ტრადიციები, მისი სულიერი კულტურული ყოფა, მისი ცხოვრების ფილოსოფია. საქართველოს თავისთავადობისა და თვითმყოფადობისთვის ბრძოლაც „იზოლაციონიზმი“ და „ალბანიზაცია“ არ გახლავთ, როგორც ამას გვწამებენ კოსმოპოლიტი და რუსოფილი პუტჩისტები. ჭეშმარიტი მსოფლიო მოქალაქეობა კი, ეროვნული თვითშეგნების გარეშე არ არსებობს. ვინც „გაინგლისელდება“, „გაგერმანელდება“, „გაფრანგდება“, „გარუსდება“, „გაამერიკელდება“, ვერასოდეს გახდება ინგლისელი, გერმანელი, ფრანგი, რუსი ან ამერიკელი და ქართველობასაც დაჰკარგავს. და თუ ქართველებად დავრჩებით და თანაც ვეზიარებით ამ ერების კულტურებს, გავაფართოებთ და გავამდიდრებთ ჩვენ სამყაროს, გავხდებით ნამდვილი მსოფლიო მოქალაქენი. ევროპის ინტეგრაციაც ასე უნდა გავიგოთ და არა როგორც ეროვნული ინდივიდუალობების წაშლა ან გათქვეფა.

რაც შეეხება იბერიულ-კავკასიური მოდგმის ხალხების: ქართველების, ჩეჩნების, ინგუშების, ჩერქეზების, ადიღეელების, აფხაზების, ავარიელების და სხვათა ერთობას, ესეც არ ეწინააღმდეგება არც დასავლურ და არც აღმოსავლურ ორიენტაციებს, ეს არის ძიება საერთო ეთნიური და კულტურული ძირებისა, სულიერი ცხოვრებისა, ტრადიციებისა, ადათ-წესებისა. იბერები უძველესი პროტოევროპული მოდგმის წარმომადგენლები არიან. ერთ დროს მთელს მსოფლიოში განტოტილნი, დღეს კი მხოლოდ პირინეებსა და კავკასიაში შემორჩენილნი, ქართული და, საერთოდ, კავკასიური ცივილიზაცია ძველ იბერთა მსოფლიო ცივილიზაციის გაგრძელებაა, ასე რომ, დასავლეთ-აღმოსავლეთად დაყოფა აქ მხოლოდ პირობითია. კავკასია და საქართველო ამ გაგებით თავად არის ევროპა, ამ სიტყვის პირვანდელი მნიშვნელობით. ამის გამო, შემთხვევით როდი უწოდებენ კავკასიას ხალხთა ცივილიზაციის აკვანს, ხოლო ევროპულ კაცობრიობას - კავკასიურ რასას (ოღონდ ეს არ უნდა აგვერიოს ფაშისტების მონაჩმახ „რასიული უპირატესობის თეორიაში“). თუ ეთნოკულტურული და ცივილიზებული ერთობა დღეს სახელმწიფოებრივ და პოლიტიკურ სოლიდარობაში გადაიზრდება, რა უნდა იყოს ამაში ცუდი? აი, ასე გვესმის ჩვენ „კავკასიური სახლი“. ალბათ ამით ჩვენ არც დასავლეთს ვუპირისპირდებით, არც აღმოსავლეთს. ჩვენ მხოლოდ ჩვენს თვითმყოფადობას გამოვხატავთ და ვაღრმავებთ. ყოველივე ამის განმეორება კი ვერ მოასწრო თუ ვერ მოახერხა ბ-მა გ. პეტრიაშვილმა.

თქვენ რომ სიტყვის ჭეშმარიტი თავისუფლება გქონდეთ და სიმართლე გიყვარდეთ, ამ წერილს ტელევიზიითაც გადასცემდით და გამოაქვეყნებდით კიდეც, მაგრამ ვაი რომ „ცარის“ ნაცვალის რისხვა დაგატყდებათ თავს და სკამებს დაკარგავთ. ამიტომ ჩემთვის გასაგებია თქვენი შიში და სიფრთხილე, თუმც, ნუ დაგავიწყდებათ, რომ სიმართლეს საკუთარი ხელ-ფეხი ასხია.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
1992 წ. 12 მაისი

ღია წერილი საქართველოს ტელევიზიისადმი (ორიენტაციათა შესახებ) / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 1 ივნისი. - №24. - 1 გვ.

თანამემამულენო!

ძმანო და დანო!

შევარდნაძემ დაა მისმა ნეოკომუნისტურმა კრიმინალურმა ხუნტამ ჩაიდინეს მორიგი დანაშაული ქართველი ერის წინაშე, ისინი ეახლნენ ცხინვალში ოს სეპარატისტ ბანდიტებს და ამით სცნეს მათი უკანონო რესპუბლიკა და ხელისუფლება. სისხლის სამართლის დამნაშავე კულუმბეკოვთან, ქართველი ხალხის მოსისხლე მტერთან ერთად მაგიდასთან დაჯდომა ვითომდაც მოლაპარაკების მიზნით, ისახავს სულ სხვა მიზნებს. მოსკოვმა პირობად წაუყენა საქართველოს უკანონო ხელისუფლებას ცხინვალის ბანდის ცნობა-აღიარება, წინააღმდეგ შემთხვევაში მას ემუქრებიან, რომ შეუწყვეტენ ყოველგვარ მხარდაჭერას.

იმპერიას სურს შიდა ქართლი ჩამოაცილოს საქართველოს და შეუერთოს რუსეთის ფედერაციას. ამ მიზნით, უწინარეს ყოვლისა, უნდა მოხდეს საქართველოს მიერ კულუმბეკოვ-ჩოჩიევის „ხელისუფლების“ ცნობა, და აჰა, ეს ყოველივე ფაქტობრივად განხორციელდა. ამან კიდევ უფრო გაამწვავა ვითარება სამაჩაბლოში, გააუარესა ქართველთა მდგომარეობა. ამ აქტით გულმოცემულნი ოსი ბანდიტები კიდევ უფრო მეტად გათავხედდნენ და გააძლიერეს ქართველთა გენოციდი. სამაჩაბლო სისხლისაგან იცლება, ცარიელდება ქართული სოფლები, ამ დროს კი შევარდნაძის რეჟიმი ვითომდაც რაღაც დიალოგზე საუბრობს, რომელიც არაფერში სჭირდება არც ოსურ მხარეს, არც, მითუმეტეს, რუსულ მხარეს, რომელიც ახორციელებს საქართველოს მესამე ანექსიას. დიალოგი მაშინ გახდება შესაძლებელი, როცა ყველა დამნაშავე მიიღებს საკადრის სასჯელს, ხუნტის ჩათვლით. ნურავინ წამოეგება შევარდნაძის ანკესზე, ვითომდაც რაღაც სტაბილიზაციის შესახებ - სტაბილიზაციას სჭირდება კანონიერებისა და სამართლიანობის აღგენა, რასაც უთუოდ მიაღწევს ქართველი ერი.

ამხილეთ შევარდნაძის ხუნტის მოღალატური პოლიტიკა. მოაწყეთ საპროტესტო აქციები ამ გამცემლობის წინააღმდეგ. დაგმეთ ეს გარიგება, რომელიც საფრთხეს უქმნის ქართულ მოსახლეობას, საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობას.

საქართველო გაიმარჯვებს!

გვფარავდეს ღმერთი ჩვენს სამართლიან ბრძოლაში.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
1992 წლის 16 მაისი

მიმართვა : ქართველი ერისადმი, სრულიად საქართველოს მოსახლეობისადმი / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 9 ივნისი. - №25. - 1 გვ.

ერთ თვეზე მეტია ტელედებატებზე გამოვიწვიე საქართველოს კომპარტიის ცენტრალური კომიტეტის ყოფილი პირველი მდივანი, ყოფილი სსრ კავშირის საგარეო საქმეთა ყოფილი მინისტრი, სუკის გენერალი ედუარდ შევარდნაძე.

პირველად იგი მოვიწვიე მისადმი ღია წერილით, რომელიც ამა წლის 4 მაისს გამოქვეყნდა გაზეთ „საქართველოს ცის ქვეშ“. მას შემდეგ ორგზის გავგზავნე დეპეშა მის სახელზე თბილისში და საქართველოს ტელევიზიაში. ამ გამოწვევის შესახებ წერდა, აგრეთვე, მოსკოვური პრესა. გამომდინარე იქედან, რომ შევარდნაძემ დღემდე არ მიპასუხა და არ გაუკეთებია არავითარი განცხადება ამ საკითხზე პრესასა და ტელევიზიაში, სრული უფლება მაქვს განვაცხადო: იგი თავს არიდებს ჩემთან ტელედებატებს იმიტომ, რომ არაფერი აქვს სათქმელი იმ შეკითხვებისა და ბრალდებების პასუხად, რომელიც ჩემს ღია წერილში წავუყენე მას.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ვიად გამსახურდია 1992 წ. 7 ივნისი

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტის განცხადება // აღდგომა. - 1992. - 14 ივნისი. №7. - 1გვ.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტის განცხადება // ქართული აზრი. - 1992. - 9 ივნისი. - №24. - 1გვ.

საქართველოს ყოფილ პრეზიდენტ ზვიად გამსახურდიასა და ჩეჩნეთის ახლანდელ პრეზიდენტ ჯოჰარ დუდაევზე ბევრი თქმულა და დაწერილა, მაგრამ ჟურნალისტთაგან ვერავინ მოახერხა მათთან ერთობლივი საუბარი არსებით საკითხებზე.

ჩვენმა კორესპონდენტმა მოინახულა რეზიდენცია, სადაც დღეს ოჯახითურთ იმყოფება ზვიად გამსახურდია. იქვე მოვიდა ჯოჰარ დუდაევიც.

ამრიგად, გვეძლევა შესაძლებლობა ერთბაშად მოვისმინოთ პასუხები ჩვენს პოლიტიკურ ცხოვრებაში არაორდინალურად შემოსული ორი სახელმწიფო მოღვაწისა.

- რა მიგაჩნიათ თქვენი ხალხის უდიდეს ღირსებად, ხომ არ იმოქმედა მათ თვისებებზე ჩვენმა საერთო კომუნისტურმა წარსულმა?

- დუდაევი: ჩემი ხალხის ღირსება თავისუფლების სიყვარულია. საბჭოთა ხელისუფლება ბევრს ეცადა, რომ სწორედ ეს ღირსება ჩაეკლა ჩეჩნებში. ჩვენზე არაერთი ექსპერიმენტი ჩაატარეს, იქნებოდა ეს ფიზიკური განადგურების მცდელობა 1944 წელს თუ სულთა დამონება, მაგრამ საწადელს ვერ მიაღწიეს.

- გამსახურდია: რაც შეეხება ქართველ ხალხს, მთელი მისი ტრაგიკული და მრავალტანჯული ისტორია გვიჩვენებს, რომ საქართველო არასოდეს შერიგებია დამპყრობელსა და მოძალადეს, რომელიც მისთვის დამოუკიდებლობის, ტერიტორიის, ენის წართმევას ლამობდა. საქართველოში არასოდეს შეწყვეტილა ბრძოლა დამოუკიდებლობისათვის. იგი იბრძოდა რუსეთის იმპერიის მიერ დამონებული სხვა კავკასიელი ხალხების მხარდამხარ. მიუხედავად რესპუბლიკაში კომუნიზმის დამკვიდრებისა და ქართველებისათვის კომუნისტური იდეოლოგიის თავს მოხვევის გამუდმებული მცდელობისა, იგი ვერავინ იგუა. ხელთა მაქვს ვიდეოფირები, რომელზედაც აღბეჭდილია, თუ როგორ უშენს ავტომატებიდან ცეცხლს დაქირავებული მოსკოვური ხუნტა უიარაღო ხალხს. ხალხი ეცემა, კვდება, მაგრამ სხვები მიდიან წინ, ტყვიების შესახვედრად. ამაში ჩემი ხალხის სული ჩანს.

- რა თვისებები უნდა ახასიათებდეს პოლიტიკოსს სხვათა უწინარეს? არის კი ჩვენს დროში საერთოდ შესაძლებელი „ნორმალური“ პოლიტიკოსობა, არიან კი ასეთები სნგ-სა და მსოფლიოში?

დუდაევი: პოლიტიკოსებმა ახლა ერთობ მოხერხებულად მოიკალათეს: მათ თითქოს თავიც დაიზღვიეს მტკიცებით, რომ პოლიტიკა ჭუჭყიანი საქმეა. პოლიტიკოსის მთავარ ღირსებად პატიოსნება მიმაჩნია, ყველაზე საძრახისად - ღალატი. სხვათა შორის, ეს ნებისმიერ მოქალაქეს ეხება დემოკრატიულ საზოგადოებაში. თუ ნორმალურდ მივიჩნევთ, რომ ვილაპარაკოთ ერთი და ვაკეთოთ მეორე, როგორც ეს ბევრ პოლიტიკოსს სჩვევია დღეს, ჩემი ფასი კაპიკი იქნება. პოლიტიკოსის ზნეობრივი ვალია არ უღალატოს ადამიანებს და, განსაკუთრებით თანამოაზრეებს. მე თაყვანს ვცემ რონალდ რეიგანს, მას მკვეთრად გამოხატული „მე“ ჰქონდა, ეს კი ერთობ ძნელი მისაღწევია. დღეს, სამწუხაროდ, სჭარბობენ „ჯიბის“ სახელმწიფო მოღვაწენი, მხოლოდ ცოტანი ახერხებენ შეინარჩუნონ მეობა. ასეთ ლიდერს მწარე ხვედრი ელის, ისეთი, როგორიც საქართველოს პრეზიდენტს, ბატონ ზვიად გამსახურდიას.

- გამსახურდია: პატიოსნება და ზნეობა ერთობ ძნელად უთავსდება თანამედროვე პოლიტიკას, მაგრამ ვერ ვიტყოდი, რომ მათი შეთავსება შეუძლებელია. ყველაფერი პიროვნებაზეა დამოკიდებული. სწორედ რონალდ რეიგანმა დაამტკიცა, რომ პოლიტიკოსს ძალუძს შეათავსოს ზნეობა და ღირსება თავის საქმიანობასთან. მოხარული ვარ, რომ პირადად შევხვედრივარ რეიგანს მოსკოვში 1988 წელს. რაც შეეხება „სნგ“-ს პოლიტიკოსებს, მათგან ვერავის დავასახელებ და, საერთოდ, ჯერაც ვერ გავიგე, რა არის ეს „სნგ“.

- ახლა ხშირად გაისმის სიტყვები „ჩრდილოვანი კაბინეტი“, „შეთქმულება“, „მაფია“... როგორ ფიქრობთ, არსებობს კავშირი ყოფილი სსრ კავშირის კლანებსა და ამ ტიპის სტრუქტურებს შორის?

- დუდაევი: სკკპ რეალური ხელისუფლების დაკარგვის შემდეგ ჩაებღაუჭა ძალებს, რომელნიც ჯერჯერობით ჩრდილში მოათავსა. ეს ძალები ფრიად საშიშია მთელი რესპუბლიკისათვის. მათ არა აქვთ არც პროგრამა, არც ზნეობა, არც სინდისი, არც შეწყალება, მზად არიან იმსხვერპლონ უამრავი ადამიანის სიცოცხლე, ოღონდ კი ხელისუფლება დაიბრუნონ. ჩვენთვის ეს მეტად მნიშვნელოვანია დღეს, როცა საბაზრო ეკონომიკაზე გადასვლას და პრივატიზაციის ჩატარებას ვგმობთ. ისინი მიისწრაფვიან უზრუნველყონ თავიანთი და კლანური მოძმეების უღრუბლო მომავალი, კონტროლი დააწესონ ნებისმიერ ფინანსურ და ეკონომიკურ საქმიანობაზე. დააკვირდით, ვინ აღმოჩნდა რუსეთის ხელისუფლების სტრუქტურებში „ჩვენი ძმებიდან“. ჩეჩენი კომუნისტების ყოფილი პირველი მდივანი ზავგაევი რუსეთის ფედერაციის სოფლის მეურნეობის მინისტრის მოადგილედ მოგვევლინა, ეს მაშინ, როცა ადრე ახლოსაც არ იკარებდნენ მოსკოვში, რადგან რუსეთის ხელისუფლება ადგილობრივი მასშტაბის მაფიოზად თვლიდა, ჩეჩნეთ-ინგუშეთის მინისტრთა საბჭოს ყოფილი თავმჯდომარე ბეკოვი რუსეთის საბაჟო სამსახურის უფროსის მოადგილე გახდა და ალბათ, ლამაზი თვალებისათვის არ მიუღია ეს ადგილი. ახლა დავფიქრდეთ, რატომ სწყალობს ასეთ ადამიანებს რუსეთის ხელისუფლება? იმისათვის, რომ განამტკიცოს ძველი კლანური სტრუქტურები.

გამსახურდია: მოსკოვი მუდამ იზიდავდა კარიერისტებს, გამცემლებს ეროვნული განაპირა მხარეებიდან თავისი პოზიციების განსამტკიცებლად. იმპერია ვერ გაძლებს ამ ფენის გარეშე, იგი ღალატს, კორუფციას, გადაგვარებულ პიროვნებებს ეყრდნობა. ეს უკანასკნელნი იმპერიის ცემენტს წარმოადგენენ. მოსკოვს ძალიან სჭირდება ისინი დამონებულ რესპუბლიკებში ბატონობისათვის. მეც ასე მგონია, არსებობს კავშირი მსოფლიო მაფიასთან, უთუოდ არსებობს.

- რას ფიქრობთ ბედის ღიმილსა და დარტყმებზე? ბედის წყალობა თუ გგონიათ თქვენი შეხვედრა?

დუდაევი: ვფიქრობ, ადამიანის ბედი მისსავე ხელშია. ე.ი. მას შეუძლია ბევრი რამ განჭვრიტოს და ბედსაც და უბედობასაც მომზადებული შეხვდეს. ბედმა ინება, რომ უმძიმეს წუთებში ჩემი და ჩემი რესპუბლიკის გვერდით აღმოჩნდა დამრიგებელი და მშველელი საქართველოსა და საქართველოს პრეზიდენტის სახით. მან ყველაზე მძიმე წუთებში გამოგვიწოდა ხელი. საქართველოს პარლამენტმა შეფასება მისცა სიტუაციას ჩეჩნეთის რესპუბლიკაში და მიმართვა გაუგზავნა გაერთიანებული ერების ორგანიზაციას, სხვა ქვეყნების მთავრობებს თხოვნით, მხარი დაეჭირათ ჩვენთვის. სხვათა შორის, დღეს მსოფლიოს ბევრმა პოლიტიკოსმა და ლიდერმა გააცნობიერა, რომ ჩეჩნები არასოდეს დაიხევენ უკან, რომ ისინი მართალი არიან თავიანთ ბრძოლაში თავისუფლებისა და დამოუკიდებლობისათვის. ისინი შინაგანად თანაგვიგრძნობენ კიდეც. მაგრამ დე-იურე ცნობას ჯერჯერობით შიშობენ: მათზე დიდ დაწოლას ახდენს რუსეთის წნეხი და არც ჩვენ ვაპირებთ ვიმათხოვროთ აღიარება. ჩვენ ამას სხვა გზებით მივაღწევთ. რაც შეეხება ბედის საჩუქარს პირად ცხოვრებაში, ჩვეული არა ვარ. მისგან დარტყმები უფრო მიმიღია.

გამსახურდია: სხვათა შორის, მოსკოვურმა ოპოზიციამ, რომელმაც დღეს საქართველოში მოიკალათა, ბრალი სწორედ იმაში დამდო, რომ ჩეჩენ ხალხს დავუჭირე მხარი, მსაყვედურობდნენ, რომ მხარს არ ვუჭერდი რუსეთს, თანავუგრძნობდი ჩეჩნეთს. მაშინ ვპასუხობდი: „როგორ შეგვიძლია გამოვაცხადოთ დამოუკიდებლობა და ამავე დროს მხარი დავუჭიროთ იმპერიას?! ბარემ დავუბრუნდეთ იმპერიას და ყველაფერი რიგზე იქნება“. საქმე ისაა, რომ ოპოზიცია მოსკოველი პატრონების ბრძანებით მოქმედებდა და სისხლიანი პუტჩი საქართველოში იმიტომ მოაწყო, რომ პრორუსულ პოლიტიკაზე ეთქვა უარი. ეს არ ნიშნავს იმას, რომ რუსეთის წინააღმდეგ, რუსი ხალხის წინააღმდეგ ვარ განწყობილი, უბრალოდ მივესწრაფოდი ურთიერთობას თანასწორთა შორის და არ მსურდა საუბარი როგორც მონას ბატონთან. რაც შეეხება ბედის დარტყმებს, შეჩვეული ვარ, ვინც ასეთ დრაკონს ებრძვის, ასეთ მძლავრ იმპერიას, მოვალეა იცოდეს, რომ მძიმე ხვედრი ელის.

- რას ფიქრობთ იარაღზე ამ სიტყვის ფართო მნიშვნელობით?

დუდაევი: მთელი თავისი ისტორიის მანძილზე ჩეჩნებს არასოდეს და არავისთვის დაუთმიათ ოთხი უფლება: თავისუფალი აღმსარებლობისა, იარაღის ტარებისა, მხოლოდ სასურველ არმიაში სამსახურისა და ყოველგვარ ხარკსა და გადასახადზე უარის თქმისა. იარაღის ტარების უფლება ჩეჩენისთვის აუცილებელ უფლებად მიმაჩნია. იგი ფრიად მნიშვნელოვანი იყო ყოველთვის და, განსაკუთრებით, საბჭოთა დროში, როცა იოლად შეეძლოთ მოეკლათ, გაეცათ, გაეყიდათ ადამიანი. პირადი იარაღი თავდაცვის საშუალებაა. მახსოვს ბავშვობაში მე და ჩემი ტოლები ჯერ ფანქრის სათლელ დანას მოვიხელთებდით, შემდეგ ფინურს, ბოლოს ცეცხლმსროლელ იარაღსაც. არც ერთი ჩეჩენი იარაღს ცუდუბრალოდ არ გამოიყენებს, მაგრამ თუ ჩეჩენი დაუშვებს, რომ მის გვერდით ვიღაცამ დაჩაგროს სუსტი, შეურაცხყოს მისი ღირსება, არა აქვს უფლება მამაკაცად იწოდებოდეს. მაფიოზები და პარტიული კლანები დიდხანს ებრძოდნენ ჩვენში სისხლის აღების კანონს. ნათესავები ათასი წლის შემდეგაც მიაგნებდნენ და იძიებდნენ შურს მკვლელზე ახლობლის მოკვდინებისათვის. ჩვენ სისხლში გვაქვს გამჯდარი იარაღის ტარების წესები და ამ მხრივ პრობლემები არ გაგვაჩნია, იარაღი ჩვენი ეროვნული სამოსელის განუყრელი ნაწილია, თავდაცვის საშუალება.

გამსახურდია: კავკასიის ხალხთა უნაპირო სიყვარული იარაღისადმი იმ ტრაგიკული სინამდვილის შედეგია, რომელშიც დღეს ვიმყოფებით. ყოველის მხრიდან მტერი გვახვევია, იმპერიის დამპყრობლურმა პოლიტიკამ გამოუმუშავა ხალხს თავდაცვის ინსტინქტი. რასაკვირველია, სახელმწიფო უნდა ზრუნავდეს, რომ იარაღი არ მოხვდეს ყველას ხელში, ვისაც მოესურვება, მით უფრო, უკანონოდ. ეს საშიშროებას უქმნის თავად სახელმწიფოსაც. ჩვენ საქართველოში დროზე ვერ მივადევნეთ თვალი იარაღის უკანონოდ დაგროვების პროცესს, რუსეთის იმპერია მეთოდურად აწვდიდა იარაღს ბანდიტურ დაჯგუფებებს, რამაც მიგვიყვანა კიდეც ტრაგედიამდე.

- რა სიამენი აქცევენ, თქვენი აზრით, სიცოცხლეს სიცოცხლედ და არა არსებობად?

დუდაევი: ბევრი რამ აღზრდაზეა დამოკიდებული. მე, მაგალითად, კატეგორიულად ვამბობ უარს ყველა სიამოვნებაზე, თუკი ჩემს გვერდით ვიღაც თავს ცუდად გრძნობს. როცა ლიდერის, წინამძღოლის როლზე აცხადებ პრეტენზიებს, ისე უნდა იცხოვრო, როგორც ნებისმიერმა უბრალო მოქალაქემ. მე ვერასოდეს მივცემ თავს უფლებას ვიცხოვრო ჩემს ხალხზე უკეთ. ასეთ შემთხვევაში დამნაშავედ ვიგრძნობდი თავს და, საერთოდ, ამქვეყნიური სიამენი დიდად არ მიზიდავს, გურმანი არა ვარ, თუ საჭმელი არ ვნახე, შესაძლოა, მთელი დღე არც გამახსენდეს. ბედის ნებიერი არა ვარ და ზედმეტობა სიხარულს ვერ მგვრის. არა, ზოგჯერ უარს არ ვიტყოდი გაზონების გაკრეჭაზე, ყვავილების მორწყვაზე, მაგრამ, ადამიანებთან ურთიერთობას ვარჩევდი, მათგან ვიძენ ცოდნას, გამოცდილებას.

გამსახურდია: ეს ადამიანზეა დამოკიდებული. არსებობს სიამოვნების ფილოსოფია, მაგრამ არსებობს სხვა ფილოსოფიაც. იგი ამტკიცებს, რომ კმაყოფილება ასუსტებს ადამიანის ნებელობას, მისგან პიროვნება დეგრადაციას განიცდის. ჩემი აზრით, მამაკაცი მკაცრ ცხოვრებას უნდა ეწეოდეს, მზად იყოს ყველა უბედობისთვის. სიამოვნებას მგვრის კითხვა, ადამიანური ურთიერთობანი. სიამეთა ძიება კი, განსაკუთრებით სახელმწიფო მოღვაწისათვის, უბრალოდ დამღუპველია. ეს სამყარო სწორედ იმან დააქცია, რომ ადამიანები არაფერზე ფიქრობენ პირადი სიამოვნების გარდა.

- სიტყვის, პრესის, ინფორმაციის თავისუფლება... როგორ ფიქრობთ, როგორი უნდა იყოს იგი?

დუდაევი: იდეალურ შემთხვევაში არავითარი შეზღუდვა არ უნდა არსებობდეს, მაგრამ ზნეობა, სინდისი და პრესის თავისუფლება არ უნდა უპირისპირდებოდნენ ერთმანეთს. ჩვენს რესპუბლიკაში მეტისმეტად მივუშვით პრესა. ნეხეთ ერთი, რას წერენ, რას ლაპარაკობენ, ინფორმაცია ზნეობის ზღვარს გადადის, ჯერჯერობით არავისთვის გვიხლია ხელი, მაგრამ საცაა ხალხმა უნდა გაიგოს, რომ აღვირახსნილი ინფორმაცია დამღუპველია საზოგადოებისთვის. კრიტიკულ ზღვარს არ უნდა გადააბიჯო. ყოფილი პარტიული გაზეთის „გოლოს ჩეჩენო-ინგუშეტიის“ ჩივილი სრულიად უსაფუძვლოა. ჩვენ არავითარ ზეგავლენას არ ვახდენთ მასზე. მაგრამ რედაქციამ თვითნებურად მიითვისა სახელმწიფოს მატერიალური ფასეულობანი. გაზეთმა დამოუკიდებლობა გამოაცხადა. შეიკრიბნენ ჟურნალისტები და განაცხადეს: „ეს ჩვენია“, მაგრამ შენობა და აღჭურვილობა ხომ ხალხს ეკუთვნის. ჟურნალისტები, თუნდაც მიაჩნდეთ, რომ ეს ყველაფერი მართლაც პარტიის საკუთრებაა, ვერ მოიქცნენ სწორად და, რაკი თვითნებობდნენ, მოვითხოვეთ კანონის დაცვა.

გამსახურდია: სიტყვისა და პრესის თავისუფლება ჩვენშიც ზღვარდაუდებელი იყო. გამოდიოდა ოცზე მეტი ოპოზიციური გაზეთი და წერდა ყველაფერს, რაც ენაზე მოადგებოდა, კანონიერი ხელისუფლების დამხობისკენაც კი მოუწოდებდა ხალხს, ეს კი უკიდურესობა იყო. ჩემი დადანაშაულება ინფორმაციის მასობრივ საშუალებათა შეზღუდვაში, როგორც ეს დღეს ხდება, უსინდისობაა, პირიქით, მეტისმეტი თავისუფლება იყო. დღეს საქართველოში პრაქტიკულად აკრძალულია ყველა თავისუფალი და დამოუკიდებელი გამოცემა, ლეგალურად არ გამოდის არც ერთი ოპოზიციური გაზეთი, არის მხოლოდ სამთავრობო, წერენ რასაც ხუნტა უბრძანებს, ჩვენი ოპოზიციური გაზეთი „ქართული აზრი“ იატაკქვეშ გამოდის. რედაქციას სდევნიან, ჟურნალისტებს აპატიმრებენ. აი, როგორი დემოკრატიაა იქ დღეს.

- ვინ მიგაჩნიათ თქვენს უზენაეს მსაჯულად?

დუდაევი: ალბათ სინდისი და პასუხისმგებლობა, რომელიც ვიკისრე.

გამსახურდია: მეც სინდისი მიმაჩნია მთავარ მსაჯულად, კიდევ ხალხი, რომელსაც გამოაქვს ყველასათვის განაჩენი და ბოლოს, ისტორია - ისიც მსაჯულია.

- იქნებ ბანალური გეჩვენოთ, მაგრამ რა გეგმები გაქვთ სამომავლოდ?

დუდაევი: ჩემი გეგმები მკაფიოდაა ჩამოყალიბებული პროგრამაში, რომლის არსი ჩეჩნეთის დამოუკიდებლობაა. ვისურვებდი პირადად გავძღოლოდი ამ საქმეს, სხვა მიზანი არ მაქვს. მზად ვარ გავწირო ყველაფერი, რაც გამაჩნია და არც ერთი წუთით არ დავუშვებ აზრს უკან დახევაზე.

გამსახურდია: ჩემი მდგომარეობა ცნობილია, მაგრამ ბრძოლა გრძელდება, იგი ისეთივე ხასიათისაა, როგორიც იყო ბრძოლა კომუნისტური რეჟიმის წინააღმდეგ. ის, რაც საქართველოში მოხდა, ნეოკომუნისტური წყობილების დაბრუნებაა. კანონიერებისა და კანონიერი ხელისუფლების აღდგენა ახლა ხალხზეა დამოკიდებული. ხალხი ძლიერ წინააღმდეგობას უწევს ამ უკანონო, ბანდიტურ ხელისუფლებას. ხუნტა ცდილობს კვლავ დააჩოქოს ხალხი, მაგრამ ვერ მიაღწია ამას.

- რას ფიქრობთ კავკასიის რეგიონის განვითარების პერსპექტივებზე?

დუდაევი: საქართველოში ვითარება დიდხანს ვერ გაგრძელდება ასე, ვფიქრობ, ქართველი ხალხისა და დემოკრატიის ბედი უახლოეს ხანებში უნდა გადაწყდეს, სტაბილურობა საქართველოში ძალზე ბევრს ნიშნავს მთელი კავკასიისათვის. ამ ქვეყნის ხელისუფლების სათავეში შევარდნაძისა და მისი დამქაშების დროებითმა მოსვლამ საქართველოში სულიერად გახლიჩა და ხალხის გაერთიანება მხოლოდ კანონიერების აღდგენას ძალუძს. არასტაბილურობის გაჭიანურებამ შესაძლოა მთელი კავკასია დააყენოს ფეხზე. ეს ყველაფერი ჩეჩნების, სომხების, აზერბაიჯანელების და სხვათა ინტერესებსაც ეხება. შესაძლოა ისე მოხდეს, რომ საქართველოში კანონიერების, წესრიგისა და სამართლიანობის აღდგენა მთელი კავკასიის ხალხების საქმე გახდეს.

რუსეთის ხელისუფლებას არ ესმის რას სჩადის, მას თითქოს ღმერთმა წაართვა გონება. თავად ჩხრეკს სიავეს და ხალხებს ამხედრებს. რესპუბლიკების მისწრაფებათა უგულვებელყოფა ავად შეუბრუნდება რუსეთს. პირიქით, იგი თავად უნდა დაგვხმარებოდა საერთო კავკასიური სახლის აშენებაში, მაგრამ არ ჩქარობს. სხვათა შორის, ამ სახლის მშენებლობისათვის უკვე ბევრი რამ კეთდება. მასში გაერთიანდებიან არა მარტო კავკასიის რესპუბლიკები, არამედ სტავროპოლის, კრასნოდარის მხარეები, როსტოვის ოლქი. რეგიონს აქვს მძლავრი პოტენციალი, რომელიც სიკეთეს მოუტანდა არა მხოლოდ რუსეთსა და „სნგ“-ს, არამედ მსოფლიო ცივილიზაციასაც.

გამსახურდია: არსებითად, სწორედ ეს კავკასიური სახლი აშინებს იმპერიას. მას სწადია აქ სამხედრო პლაცდარმი ჰქონდეს და კავკასიას განიხილავს, როგორც გეოგრაფიულ სივრცეს, აქ კი ხალხები სახლობენ, არის სახელმწიფოები. კავკასიის სახლის შექმნის პირობა მთელი კავკასიის დამოუკიდებლობაა. სხვათა შორის, შევარდნაძე არ ჩქარობს ოფიციალურად შევიდეს „სნგ“-ში, მაგრამ ცრუობს, როცა ცდილობს მოგვაჩვენოს, რომ არ სურს ეს. სინამდვილეში, საქართველო უკვე ისედაც დაუქვემდებარა და დაუმონა „სნგ“-ს, საქართველო დღეს „სნგ“-ს ყველაზე მორჩილი სახელმწიფოა, ხოლო შევარდნაძე მოსკოვის ბრძანებებს ასრულებს. საკმარისია ითქვას, რომ საქართველოში დღეს გამუდმებით შედიან სამხედრო ძალები რუსეთიდან და „სნგ“-დან.

- როგორ აფასებთ რუსეთის შესვლას საერთაშორისო სავალუტო ფონდში? ეს, ვფიქრობ, განსაკუთრებულად მნიშვნელოვანია ჩეჩნებისათვის, რამდენადაც დახმარება მან ჯერჯერობით მაინც რუსეთის გავლით უნდა მიიღოს.

დუდაევი: ჩვენ ეკონომიკურ პოლიტიკას მოწყალებაზე კი არ ვაგებთ, არამედ მყარ საკუთარ ბაზაზე, ამიტომ რუსეთის შესვლა საერთაშორისო სავალუტო ფონდში ჩვენ სრულიადაც არ გვეხება. თუ ეს ორგანიზაცია მოისურვებს მიგვიღოს, ჩვენც შევალთ დამოუკიდებელი სახელმწიფოს სახელით. დახმარებაზე კი რუსეთის მხრიდან ლაპარაკიც ზედმეტია. სწორად გამიგეთ: ჩვენ არავითარ შემთხვევაში არ ვდებთ ბრალს რუსეთის ხალხს, უფრო მეტიც, რუსეთის მთელ ხელისუფლებასაც კი. ჩვენს ხელისუფლებას ებრძვის მხოლოდ მისი ნაწილი, რომელსაც საუკეთესოს, რასაკვირველია, ვერ ვუწოდებ.

ვიქტორ ხლისტუნი,
გროზნო-მოსკოვი.
„სობესედნიკი“, 1992 წლის მაისი.

რა არის ჩვენი სიცოცხლე? ბრძოლა : „სობესედნიკის“ კორესპონდენტს პასუხობენ ჯოჰარ დუდაევი და ზვიად გამსახურდია // აღდგომა. - 1992. - 14 ივნისი. - №7. - 1,3 გვ.

მოგმართავთ თქვენ, რომელნიც დღეს ემორჩილებით თვითმარქვია მთავრობას. ვიცით, რომ ეს ყოველივე შედეგია თქვენი პოლიტიკური მოუმწიფებლობისა. არ მინდა დავიჯერო, რომ თქვენ შეგნებულად დაიდეთ წილი ერის ღალატში, ვინაიდან მრავალ თქვენთაგანს უწინ უჩვენებია მაგალითები ერისათვის თავდადებისა და დღესაც უჩვენებს.

თუ მართალია ის, რომ თქვენ არ გაგისვრიათ ხელი მოძმეთა სისხლში, როგორც ამას სჩადიოდნენ სხვადასხვა კრიმინალური ბანდები, მით უფრო მაქვს იმედი, რომ თქვენში გაიღვიძებს მხედრული სინდისი და თქვენ საბოლოოდ დადგებით კანონიერი ხელისუფლების მხარეზე.

ნუთუ ვერ ხედავთ, როგორ ჰყიდის ხუნტა ყოველ ნაბიჯზე საქართველოს ინტერესებს? ნუთუ ვერ ჰხედავთ კრემლის მაფიოზის შევარდნაძის მუცელზე ხოხვას იმპერიის წინაშე? ნუთუ ვერ ხედავთ, რომ „გერმანიის გამაერთიანებელი“ საქართველოში მოავლინეს, რათა გააერთიანოს „ჩრდილოეთ და სამხრეთ ოსეთი“. 11 ივნისს მოსკოვის ტელევიზიით იგი დაემუქრა ქართველ ხალხს ომით, რუსეთის სახელით, მანვე, ჩამოგისხათ დესანტი სამაჩაბლოში. ნუთუ არ გებადებათ კითხვა: რატომ ვერ გაბედეს ე.წ. სამხრეთ ოსეთში რეფერენდუმის ჩატარება ჩემი მმართველობის პერიოდში? რატომ ვერ გაბედეს ჩემს დროს საგანგებო მდგომარეობის გამოცხადება შიდა ქართლის მთელ ტერიტორიაზე? ვინ და რატომ გაათავისუფლა ციხიდან ქართველი ხალხის მოსისხლე მტერი კულუმბეგოვი? ვისი გამგებლობის დროს შეიქმნა ე.წ. სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკა, რომელსაც მოლაპარაკებას ეხვეწება ცრუ მთავრობა და მისი ვაიემისრები: კავსაძე, ბათიაშვილი და სხვანი.

საბჭოთა პერიოდში კრემლის ხელმძღვანელობა (შევარდნაძის ჩათვლით) სამაჩაბლოს ომს იყენებდა საქართველოზე დაწოლისათვის, რათა ხელი მოგვეწერა სამოკავშირეო ხელშეკრულებაზე. დღეს კი რუსეთს განზრახული აქვს საზღვრების გადასინჯვა, რუსეთის საზღვრის გორთან გადმოტანა, რაშიც ისევ იყენებენ შევარდნაძეს. ელცინი უკვე სამხრეთ ოსეთს საქართველოსგან განცალკევებით ახსენებს, რაშიც მას ხელს უწყობს შევარდნაძე, რომელიც თანახმაა ორმხრივ მოლაპარაკებაზე, ე.ი. „სამხრეთ ოსეთს“ ცალკე სახელმწიფოდ აღიარებს, რაც ჩანს მისი ტელეგრამებიდან კულუმბეგოვისადმი, რომელსაც იგი უწოდებს „სამხრეთ ოსეთის უზენაესი საბჭოს თავმჯდომარეს“. შევარდნაძე, რომელიც არ ცნობს ქართველი ხალხის მიერ დემოკრატიულად არჩეულ საქართველოს უზენაეს საბჭოს. ზოგიერთს უკვირს შევარდნაძის შესვლა ცხინვალში დაცვის გარეშე, მაგრამ ვერ ითვალისწინებს, რომ იგი თავის კოლეგებთან შევიდა, მოსკოვის სუკის აგენტებთან, რომელთანაც ალიანსი ჰქონდა იმთავითვე. დღეს შევარდნაძე და გალაზოვი 150 ათასი ოსის „დაბრუნებას“ აპირებენ საქართველოში.

დღემდე საუბარი იყო 100 ათას ოსზე, მაგრამ მადა ჭამაში მოდის. თუ ამას დავუმატებთ ნახევარ მილიონ „თურქმესხს“, ათასობით გერმანელს და სხვათა, ადვილი წარმოსადგენია, თუ რა გველის უკვე მომავალში.

აღმაშფოთებელია კიტოვანის პოზიცია. ერთის მხრივ იგი ცდილობს გაემიჯნოს შევარდნაძე-იოსელიან-კულუმბეგოვის, საქართველოს ამ მოსისხლე მტრების ალიანსს, მეორეს მხრივ კი შევარდნაძეს მიყვება ყაზბეგში გალაზოვთან „მოსალაპარაკებლად“ და გმობს გვარდიის მოქმედებას შიდა ქართლში, რაც მხოლოდ თავდაცვითი ხასიათისაა. დროა კიტოვანმა შეწყვიტოს ორმაგი თამაში და გაარკვიოს თავისი პოზიცია, წინააღმდეგ შემთხვევაში მას შეაჩვენებს ქართველი ერი.

დავდგეთ მტკიცედ ჩვენი დამოუკიდებლობისა და ღირსების დასაცავად!

ძირს საქართველოს მოსისხლე მტრები: შევარდნაძე, იოსელიანი, სიგუა, კიტოვანი და ძმანი მათნი!

საქართველო გაიმარჯვებს!

გვფარავდეს ღმერთი!

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია 1992 წ. 12 ივნისი

მიმართვა : გვარდიისადმი / გამსახურდია ზ. // აღდგომა. - 1992. - 14 ივნისი. - №7. - 1გვ.

ძვირფასო თანამემამულენო!

ძმანო და დანო!

უკანასკნელ ხანებში მკვეთრად გაუარესდა მდგომარეობა შიდა ქართლში. მოსკოვის მხარდაჭრით ოსი ექსტრემისტები სულ უფრო და უფრო აძლიერებენ აგრესიას, რაშიც მათ ხელს უწყობს შევარდნაძის ნეოკომუნისტური კრიმინალისტური ხუნტის მოღალატური პოლიტიკა. შევარდნაძემ სცნო კულუმბეკოვის თვითმარქვია ხელისუფლება. თანახმაა ორმხრივ მოლაპარაკებაზე, რითაც სცნობს ე.წ. სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკას და მის თვითმარქვია მთავრობას. თვითმარქვიათა შორის ალიანსის შედეგია თქვენი მძიმე მდგომარეობა. თქვენ გაგწირეს საქართველოსთან ერთად, რამეთუ რუსეთის იმპერიის მიზანია შიდა ქართლისა და მთელი საქართველოს ხელახლა დაპყრობა და ანექსია. გორში შევარდნაძის აგენტებმა პროვოკაციის ანკესზე წამოაგეს გვარდიელები, რის შედეგადაც მრავალი მათგანი გაწყდა და დაიჭრა, ამით სამაჩაბლოს მოაკლდა მებრძოლი ძალა. შევარდნაძე, რომელიც მუდამ ოსების გაწყვეტას გლოვობდა და ქართველებზე არას ამბობდა, ახლა რუსებს დასტირის და არას ამბობს იმ უზარმაზარ მსხვერპლზე ქართველთა მხრიდან, რომელიც მოჰყვა ამ ტრაგედიას. იგი გმობს ქართველთა მოქმედებას, ხოლო ოსი ექსტრემისტებისა და რუსი ჯარის მხეცობაზე დუმს: იგი არას ამბობს აგრეთვე ხასბულატოვის, შანიბოვების, კულუმბეკოვების პროვოკაციულ განცხადებებზე, საიდანაც ჩანს, რომ ალიანსი აქვს მათთან, მათ ერთი მიზანი ამოძრავებთ და ეს არის ქართველთა გენოციდი. დროა ქართველმა ერმა აღიმაღლოს ხმა ამ უმაგალითო ღალატისა და ბოროტმოქმედების წინააღმდეგ.

მოაწყეთ საპროტესტო აქციები, მიტინგები, დემონსტრაციები, შიმშილობები, შეუერთდით წინააღმდეგობის მოძრაობას, დაგმეთ შევარდნაძე და მისი აგენტურა საქართველოში, მოსთხოვეთ მათ პასუხი იმ უდანაშულო სისხლისათვის, რომელიც დღეს იღვრება შიდა ქართლში და მთელს საქართველოში.

ჩვენ არაფერი დაგვრჩენია ბრძოლის გარდა! შევქმნათ ერთიანი ფრონტი შიდა ქართლის ხსნისა!

სიმართლე ჩვენს მხარეზეა! ჩვენ გავიმარჯვებთ!

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია

მიმართვა : შიდა ქართლის ლტოლვილებისადმი / გამსახურდია ზ. // ორმოცი მიმართვა სრულიად საქართველოს მოსახლეობისადმი. საქართველოს პრეზიდენტი ზვიად გამსახურდია . - თბ. : სამართლ. აღდგენის კავშირი „ხმა ერისა“, [1994]. - 66 გვ.; 20 სმ. .- 21-22 გვ.

დიდ აღშფოთებას გამოვთქვამ გორში მოწყობილი შეტაკებისა და თბილისში მომხდარი აფეთქების გამო.

დასადგენია, იყო თუ არა შემთხვევითი ამ ორი ფაქტის დამთხვევა.

სულით და გულით ვუთანაგრძნობ სამაჩაბლოში, გორში და თბილისში დაღუპულთა ოჯახებს.

მჯერა, რომ მიუხედავად პოლიტიკური პროცესებისა, ქართული გვარდია კვლავაც დაიცავს სამშობლოს საზღვრებს.

ზვიად გამსახურდია
საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
16 ივნისი 1992 წ.

საქართველოს პრესას / გამსახურდია ზ. // აღდგომა. - 1992. - 21 ივნისი. - №8. - 1გვ.

თქვენი განცხადება რუსეთისათვის შიდა ქართლის ტერიტორიის ძალადობით შესაძლო მიერთების თაობაზე არის სრული იგნორირება რუსეთის ფედერაციის კონსტიტუციისა, რომელიც მოქმედებს და არავითარი ხუნტა თუ სახელმწიფო საბჭო არაა უფლებამოსილი შეაჩეროს ან გააუქმოს იგი.

გახსოვდეთ, რომ საერთაშორისო პოლიტიკური ბანდიტიზმის ხანა წარსულს ჩაბარდა ფაშისტური გერმანიისა და საბჭოთა იმპერიის ლიკვიდაციასთან ერთად. მალე მთელი მსოფლიო დაგმობს საქართველოს წინააღმდეგ მიმართულ აგრესიას სანქტ-პეტერბურგის ომონისა და ოსი ექსტრემისტების - როგორც ქართველი, ისე ოსი ხალხების მტრების მონაწილეობით. მთელი პასუხისმგებლობა მსგავსი განცხადებების შედეგებისათვის თქვენ დაგეკისრებათ.

ზვიად გამსახურდია
საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
17 ივნისი 1992 წ.

რუსეთის ფედერაციის უზენაესი საბჭოს თავმჯდომარეს ბ-ნ რუსლან ხასბულატოვს // აღდგომა. - 1992. - 21ივნისი. - №8. - 1გვ.

24 ივნისს, დაგომისში გაიმართა შევარდნაძისა და ელცინის შეხვედრა, რასაც უწოდებენ ორი სახელმწიფოს შეხვედრას, მაგრამ სინამდვილეში ეს შეხვედრა იყო ოთხმხრივი, რადგან მას ესწრებოდნენ ე.წ. „სამხრეთ ოსეთის“ და „ჩრდილოეთ ოსეთის“ წარმომადგენლები. ამით შევარდნაძემ ფაქტიურად აღიარა ე.წ. სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკა რუსეთის შემადგენლობაში, თუმცა ჯერ არ გაუკეთებია ოფიციალური განაცხადი ამის შესახებ. საჭიროა იმის გათვალისწინება, რომ ფაქტობრივი აღიარება რუსეთისათვის გაცილებით უფრო მნიშვნელოვანს წარმოადგენს, ვიდრე უბრალო დეკლარაციები, რამდენადაც ის ხელს უწყობს მოცემული ტერიტორიის მის იურისდიქციაში გადასვლას. დაგომისის შეხვედრის უმნიშვნელოვანეს შედეგს წარმოადგენს მასში მონაწილე მხარეთა გადაწყვეტილება კონფლიქტური მხარეების ე.წ. ერთიანი გამმიჯნავი ძალების შექმნის შესახებ. ყველასათვის ცხადია, თუ რომელი ეროვნების ჯარისკაცები იქნებიან ამ ძალების შემადგენლობაში. ლაპარაკია სამაჩაბლოში რუსი ჯარისკაცების შეყვანის შესახებ, თითქოსდა ქართველ და ოს „ბოევიკთა“ რაზმების გამიჯვნისათვის. ძნელი არ არის იმის მიხვედრა, თუ სად მოათავსებენ ქართველ ჯარისკაცებს და ქართულ მოსახლეობას - ე.წ. „სამხრეთ ოსეთის“ ავტონომიური ოლქის სამხრეთ საზღვრებთან, გორის რაიონის ახლოს, ამ საზღვრის ჩრდილოეთით კი ერთი ქართველის სახსენებელიც არ დარჩება. ყველა ქართული სოფელი განწირულია დაცარიელებისა და დაღუპვისათვის, მაშინ, როცა რუსი ჯარისკაცები დაიცავენ ოსი მოსახლეობის უსაფრთხოებასა და ხელს შეუწყობენ შიდა ქართლის რაიონში 150 ათასი ოსის დაბრუნებას.

მიღებული მონაცემების თანახმად ამ შეხვედრამ გამოიწვია სამაჩაბლოში რუსული და ოსური აგრესიის ესკალაცია, ოსი ექსტრემისტები შეტევაზე გადავიდნენ, ქართული გვარდია ხუნტის ბრძანებით განიარაღებულია, ქართული სოფლები სავსებით დაუცველი დარჩა.

ამგვარად, დაგომისის შეხვედრაზე შევარდნაძემ კიდევ ერთხელ უღალატა საქართველოს და გაყიდა მისი ინტერესები, როცა შიდა ქართლი რუსეთსა და ოსეთს დაუთმო, ხოლო მისი ცარიელი დეკლარაციები, რომლებიც თითქოსდა გმობენ რუსულ აგრესიას, მხოლოდ ნიღბავენ ამ შეთქმულებასა და მორიგებას.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
1992 წლის 26 ივნისი

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტის განცხადება // აღდგომა. - 1992. - 3 ივლისი. - №9. - 1გვ.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტის განცხადება // ქართული აზრი. - 1992. - 6 აგვისტო. - №27. - 1 გვ. (ტექსტი მოცემულია მცირედი ცვლილებით)

თანამემამულენო! ძმანო და დანო!

დღეს, 24 ივნისს, თბილისში მოხდა ახალი ტრაგედია. შევარდნაძის ნეოკომუნისტური, სისხლიანი ხუნტის ანტიეროვნულმა და ანტიხალხურმა პოლიტიკამ, საქართველოს ინტერესების გაყიდვამ, სამაჩაბლოს შესახებ ორმხრივ გარიგებაზე დათანხმებამ, ე.წ. სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკის ცალკე სახელმწიფოდ აღიარებამ, მასობრივი ინფორმაციის საშუალებათა მონოპოლიზებამ, ტერორმა და რეპრესიებმა დიდი აღშფოთება გამოიწვია ჩვენს საზოგადოებაში.

როგორც დეპუტატმა ვალტერ შურღაიამ რადიოთი განაცხადა, აქცია იყო მშვიდობიანი, ისინი არ აპირებდნენ ძალადობას და სურდათ მშვიდობიანი გზით აღედგინათ კანონიერი ხელისუფლება, ხალხისათვის მიეცათ ჭეშმარიტი ინფორმაცია ყოველივე იმის შესახებ, რაც დღეს ხდება საქართველოში. მიუხედავად ამისა, ხუნტის შეიარაღებულმა ძალებმა მიიტანეს იერიში ტელევიზიის შენობაზე, რასაც მოჰყვა მსხვერპლი, არიან დაჭრილები და დაპატიმრებულები.

სამართლიანობისათვის მებრძოლებს ხუნტა დღეს ტერორისტებად სახავს და ემუქრება ანგარიშსწორებით.

ეს არის მორიგი დანაშაული უზურპატორთა ხუნტისა ქართველი ერის წინაშე, რომელიც უნდა დაგმოს ჩვენმა ერმა და მთელმა მსოფლიომ.

მოგიწოდებთ, უზურპატორთა და მოღალატეთა წინააღმდეგ, ერთიანი ფრონტით იბრძოლოთ მათი ბატონობისაგან საქართველოს განთავისუფლებისათვის, კონსტიტუციური წყობისა და კანონიერი ხელისუფლების აღდგენისათვის. საქართველოს ხსნა მხოლოდ ჩვენს ერთობას ძალუძს.

გვფარავდეს ღმერთი!

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
24.06.1992 წ.

მიმართვა : ქართველი ერისადმი / გამსახურდია ზ. // აღდგომა. - 1992. - 3 ივლისი. - №9. - 1გვ.

1990 წლიდან საქართველოს ეროვნულ მოძრაობაში თვალსაჩინო როლს ასრულებდა ქართველ ტრადიციონალისტთა კავშირი, რომელიც იმთავითვე დაუპირისპირდა მოსკოვის სუკ-ის მიერ შექმნილ ცრუ მონარქისტულ მოძრაობას საქართველოში. ამ კავშირის ლიდერი აკაკი ასათიანი აღიარებდა, რომ მოსკოვმა ეს ცრუ მოძრაობა შექმნა საქართველოში ჭეშმარიტად ეროვნულ ძალებთან დასაპირისპირებლად. ტრადიციონალისტები შევიდნენ „მრგვალ მაგიდაში“ და ამ გზით არჩეულ კანონიერ ხელისუფლებაში, მათი პროგრამა და დეკლარაციები ყოველნაირად გამორიცხავდნენ კოლაბორაციონიზმს იმპერიულ ძალებთან, ისინი ემიჯნებოდნენ მოღალატე ცრუ პარტიებს, მხარს უჭერდნენ კანონიერ პარლამენტსა და პრეზიდენტს. ამან განაპირობა ჩემის მხრივ მხარდაჭერა თქვენი მოძრაობისა, აგრეთვე აკაკი ასათიანის კანდიდატურისა უზენაესი საბჭოს თავმჯდომარის პოსტზე, ამასთან 1991 წელს ტრადიციონალისტთა კავშირის ყრილობაზე მე ამირჩიეს ამ კავშირის საპატიო წევრად.

მდგომარეობა მკვეთრად შეიცვალა იმპერიის მიერ ინსპირირებული პუტჩის დღეებში, ბ-ნი აკაკი ასათიანი მერყეობდა, ყოველნაირად ცდილობდა თავი აერიდებინა პუტჩისტი დეპუტატების დაგმობისათვის და ბოლოს საერთოდ გაეცალა ბრძოლის ველს ვითომდაც ავადმყოფობის საბაბით. შემდეგ იგი უეცრად გამოჩნდა ზუგდიდში, სადაც ხალხს მოუწოდებდა არ წასულიყვნენ კანონიერი ხელისუფლების დასახმარებლად და არ მიეღოთ მონაწილეობა ბრძოლაში. ასეთივე აგიტაციას ეწეოდა იგი ქუთაისსა და სხვა ქალაქებში. ამჟამად ცნობილია, რომ მას პუტჩისტებთან იდეური ნათესაობა აკავშირებდა. ხოლო უკანასკნელ ხანებში გამოიკვეთა მისი ალიანსი შევარდნაძის ნეოკომუნისტურ მაფიოზურ ხუნტასთნ. ა. ასათიანი, ზ. ბოკუჩავა და სხვები დღეს ხუნტის ცრუ არჩევნების პროპაგანდას ეწევიან, თანაც ხალხის მხარდაჭერის მოსაპოვებლად აცხადებენ, რომ ისინი ვითომდაც მხარს უჭერენ კანონიერ პრეზიდენტს. ა. ასათიანმა, რომელმაც თავისი თავი გადამდგარად გამოაცხადა, ხოლო კანონიერი პარლამენტი დაშლილად, დღეს ყოველნაირად ცდილობს ხელი შეუწყოს მაფიოზურ ხუნტას ცრუ პარლამენტის შეკოწიწებაში არალეგიტიმური არჩევნების გზით, თუმცა კარგად უწყის, რომ ნამდვილი არჩევნების დანიშვნა მხოლოდ კანონიერი პარლამენტის პრეროგატივაა.

ეს ყოველივე არის აგრეთვე ღალატი ჭეშმარიტი მონარქისტული იდეისა, როგორც საქართველოს სამეფო ტახტის კანონიერმა მემკვიდრემ გიორგი (ხორხე) ბატონიშვილმა განაცხადა, საქართველოში მონარქია შეიძლება აღდგეს მხოლოდ კანონიერი ხელისუფლების გადაწყვეტილებით, ხალხის ნებისა და კონსტიტუციის გადაწყვეტილებით. უზურპატორებს, პუტჩისტებს, ხალხის ნების აბუჩად ამგდებთ კი არა აქვთ უფლება თავის თავს უწოდონ მონარქისტები ან ტრადიციონალისტები. დღეს სავსებით ნათელია, რომ ა. ასათიანის ტრადიციონალისტთა კავშირი გახდა კოლაბორაციონისტული ორგანიზაცია, რომელიც უპირისპირდება კანონიერ ხელისუფლებას. ამის გამო ვაუქმებ ჩემს საპატიო წევრობას თქვენს კავშირში და მოგიწოდებთ ყველას, ვისთვისაც ძვირფასია ჩვენი ეროვნული მოძრაობისა და ჭეშმარიტი კონსტიტუციური მონარქიზმის იდეალები, დასტოვოთ ცრუ ტრადიციონალისტთა რიგები და პროტესტი გამოუცხადოთ ანტიტრადიციონალისტ პუტჩისტებთან და სახელმწიფო დამნაშავეებთან ალიანსში მყოფ თქვენს ლიდერს, როგორც მოღალატეს ეროვნული მოძრაობისა და კანონიერი ხელისუფლებისა.

დაგმეთ შეთქმულება საქართველოს კანონიერი ხელისუფლებისა და ლეგიტიმური სახელმწიფო ტახტის წინააღმდეგ. შემოუერთდით ჩვენს რიგებს!

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
1992 წ. 21 ივნისი

მიმართვა : ქართველ ტრადიციონალისტთა კავშირისადმი / გამსახურდია ზ. // აღდგომა. - 1992. - 10 ივლისი. - №10. - 1გვ.

ძვირფასო თანამემამულენო! იმპერიის მიერ ინსპირირებულმა პუტჩმა და გადატრიალებამ საქართველო უფსკრულის პირას მიიყვანეს. შევარდნაძის ნეოსტალინისტური მაფიოზური ხუნტა ყოველნაირად ცდილობს ეროვნული და კუთხური შუღლის გაღვივებას, სისხლისღვრისა და დესტაბილიზაციის პროვოცირებას აფხაზეთში და მთელს საქართველოში. მხედრიონის კრიმინალური ბანდები აწიოკებენ და არბევენ მთელს საქართველოს, მაგრამ განსაკუთრებული ცინიზმითა და სისასტიკით მოქმედებენ დასავლეთ საქართველოში. აფხაზეთში მათი მიზანია კანონიერი ხელისუფლების მომხრეთა განადგურება, აფხაზთა და ქართველთა შორის ეთნოკონფლიქტის პროვოცირება, რაც არასგზით არ უნდა დავუშვათ. ამისათვის აუცილებელია აფხაზეთის მთელი მოსახლეობის მობილიზება დამნაშავე ბანდებთან ბრძოლაში, მათი განიარაღება და სისხლის სამართლის პასუხისგებაში მიცემა. მტრის მიზანია „მცოცავი“ გადატრიალების მოწყობა და ძალაუფლების ხელში ჩაგდება, რათა აფხაზეთშიც იგივე დატრიალდეს, რაც საქართველოს სხვა რეგიონებში. აუცილებლად უნდა მოხდეს აფხაზი და ქართველი მოსახლეობის კონსოლიდაცია და დარაზმვა დამნაშავეობასთან ბრძოლაში, მილიციის ჯანსაღი ნაწილი მხარში უნდა ამოუდგეს მოსახლეობას. აფხაზეთის უზენაესმა საბჭომ არ უნდა გააღვივოს ეროვნული შუღლი, პირიქით, ხელი უნდა შეუწყოს საბოლოო ეროვნულ შერიგებას და საზოგადოების კონსოლიდაციას. წინააღმდეგ შემთხვევაში იგი განწირულია. უნდა დაჩქარდეს პოლიტიკური დიალოგი უზენაეს საბჭოსთან, აფხაზ ინტელიგენციასთან, უნდა დაიგმოს მონონაციონალური პრინციპი, რაც დიდ უბედურებას მოუტანს უწინარეს ყოვლისა აფხაზ მოსახლეობას! აფხაზთა და ქართველთა ერთიანობა იქნება გარანტი აფხაზეთში პოლიტიკური სტაბილიზაციისა და მშვიდობისა.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
1992 წლის 12 ივლისი

მიმართვა : აფხაზეთის მოსახლეობისადმი / გამსახურდია ზ. // აღდგომა. - 1992. - 24 ივლისი. - №12. - 1გვ.

ა.წ. 23 ივლისს აფხაზეთის ასსრ უმაღლესი საბჭოს სესიამ მიიღო რიგი ანტიკონსტიტუციური აქტები, გამოცხადდა აფხაზეთის ასსრ 1978 წლის კონსტიტუციის მოქმედების შეწყვეტა, აღდგენილ იქნა აფხაზეთის სსრ 1925 წლის კონსტიტუცია, რაც საქართველოს შემადგენლობიდან აფხაზეთის გასვლას ნიშნავს.

სესია უფლებამოსილი არ იყო ასეთი აქტების მიღებისა, რადგან დარბაზში არ იყო კვორუმი ანუ კვალიფიცირებული უმრავლესობა - დეპუტატების ორი მესამედი, რომელიც აუცილებელია კონსტიტუციური შესწორებებისთვის ან კონსტიტუციის მოქმედების შეჩერებისას.

ამგვარი მოქმედება გამართლებულ იქნა იმით, რომ თითქოს საქართველოს კონსტიტუცია შეჩერებულია, ხოლო ძველ კონსტიტუციაში აფხაზეთი, როგორც სახელმწიფო, საერთოდ არ მოიხსენიება. აუცილებელია გვახსოვდეს, რომ საქართველოს რესპუბლიკის კონსტიტუცია მოქმედებს და საქართველოს არაკანონიერი ხელისუფლების გადაწყვეტილება მისი შეჩერების შესახებ უფლებამოსილი არ არის.

აღდგენა 1925 წლის კონსტიტუციისა, სადაც ლაპარაკია პროლეტარიატის დიქტატურაზე, კომუნიზმის იდეალებზე, ნიშნავს საბჭოთა კომუნისტური წყობის აღდგენას აფხაზეთში, რაც იოლად რომ ვთქვათ, წარმოადგენს ანაქრონიზმს და ეწინააღმდეგება მსოფლიო ისტორიის განვითარებას, რასაც შეიძლება მოჰყვეს უაღრესად უარყოფითი შედეგები, დაპირისპირება და კონფლიქტი ქართველ და აფხაზ ხალხებს შორის.

აღნიშნულიდან გამომდინარე, აფხაზეთის ასსრ უმაღლესი საბჭოს მიერ მიღებული ყველა ზემოთ ნახსენები აქტი მოკლებულია კონსტიტუციურ საფუძველს და არა აქვს იურიდიული ძალა.

საკითხი აფხაზეთის სტატუსის შესახებ უნდა გადაწყდეს საერთაშორისო სამართლის საფუძველზე, საქართველოს კანონიერ ხელისუფლებასთან შეთანხმებით.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
24 ივნისი, 1992.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტის განცხადება // აღდგომა. - 1992. - 31 ივლისი. - №13. - 1გვ.

საქართველოში დაიწყო 1937 წლის დარი რეპრესიები და ტერორი. 24-25 ივნისს დაპატიმრებულია 100-მდე ადამიანი შეთითხნილი ბრალდებებით, თუმცა მოსკოვის ტელევიზია 12-ს აცხადებს. 24 ივნისს თვითმარქვია ხელისუფლების მიერ კარგად დაგეგმილმა პროვოკაციამ ნაყოფი გამოიღო. შინაგანი ჯარის ოფიცრებმა, რომლებიც ხუნტის აგენტები აღმოჩნდნენ, მოატყუეს მომიტინგეები, რომ მათ დაიცავდნენ ტელევიზიაში შესვლისა და მისი დაკავების შემთხვევაში. მათ მიიყვანეს ორი ტანკი ტელევიზიის შენობასთან, შემოიტანეს იარაღი. მას შემდეგ, რაც მომიტინგეები შევიდნენ ტელერადიოდეპარტამენტში და რადიოთი მიმართეს მოსახლეობას, შინაგანი ჯარის ოფიცრები მიიმალნენ. არც მათი დაპირებული ჯარი გამოჩნდა, რომელსაც უნდა დაეცვა ხალხი ხუნტის დამსჯელი რაზმებისაგან. დილით „მხედრიონისა“ და ე.წ. ორგანიზაცია „პატრიოტის“ კრიმინალურმა ბანდებმა იერიში მიიტანეს ტელევიზიის შენობაზე და ანძაზე, მოკლეს 30-მდე ადამიანი, დაჭრეს და დააპატიმრეს მრავალი. ამჟამად ხუნტა ყოველივე ამას გადატრიალების მცდელობას უწოდებს, მიუხედავად იმისა, რომ მომიტინგეებს არავისათვის უსვრიათ და ამით ამართლებს რეპრესიებს. აპატიმრებენ ადამიანებს, მათ შორის ქალებს და მოხუცებს, რომელთაც არაფერი იცოდნენ მომხდარის შესახებ და სახლებში იყვნენ. ხუნტის წევრები აცხადებენ, რომ გაანადგურებენ პრეზიდენტის ყველა მომხრეს, ე.ი. ქართველი ხალხის 90%25-ს. საქართველოში არსებული ორად ორი დამოუკიდებელი გაზეთი „იბერია-სპექტრი“ და „თავისუფალი საქართველო“ დაიხურა ხუნტის ბრძანებით. გრძელდება დაპატიმრებები. ამავე დროს „მხედრიონის“ ბანდები შეესივნენ დასავლეთ საქართველოს, სადაც განზრახულია სისხლიანი სადამსჯელო ოპერაციების ჩატარება.

მე მივმართავ მსოფლიო საზოგადოებას, ყველა საერთაშორისო ორგანიზაციას, ყველა კეთილი ნების ადამიანს არ დაუშვას სტალინიზმის აღორძინება საქართველოში, ამხილოს შევარდნაძის ტოტალიტარული რეჟიმის სისხლიანი ტერორი, ადამიანის უფლებათა ფეხქვეშ გათელვა, სიტყვისა და პრესის თავისუფლების ჩახშობა, პირდაპირი გენოციდი ქართველი ერისა.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
26 ივნისი 1992 წელი

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტის განცხადება // ქართული აზრი. - 1992. - 6 აგვისტო. - №27. - 1 გვ.

ბატონო პრეზიდენტო!

მიუხედავად იმისა, რომ საქართველო არ არის სნგ-ს წევრი, რუსეთის იურისდიქციის ქვეშ მყოფი ამ გაერთიანების ჯარები სულ უფრო ხშირად ახორციელებენ დამსჯელ ოპერაციებს საქართველოს ტერიტორიაზე ე.წ. სახელმწიფო საბჭოს ძალებთან ერთად. დაწყებული 6 ივლისიდან ამიერკავკასიის სამხედრო ოლქის 5 ვერტმფრენი თავს ესხმის და ცხრილავს ქ. წალენჯიხას დასავლეთ საქართველოში, რომლის მოსახლეობაც თავს იცავს ე.წ. „მხედრიონის“ დამსჯელი ბანდებისაგან, რომელიც დასავლეთ საქართველოში შეგზავნეს შევარდნაძემ და და მისმა დამქაშებმა და რომლებიც აწარმოებენ ომს საკუთარი ხალხის წინააღმდეგ. ამ აქციებმა იმსხვერპლეს მრავალი მშვიდობიანი მოსახლის სიცოცხლე.

ყოველივე ეს წარმოადგენს რუსეთის პირდაპირ ჩარევას საქართველოს შინაურ საქმეებში, აგრესიის მორიგ აქტს, რომელიც შენიღბულია სხვა ქვეყნის შინაურ საქმეებში ჩაურევლობის ლოკალური კონფლიქტის პოლიტიკური დარეგულირების აუცილებლობის შესახებ თქვენი განცხადებებით. მე პროტესტს ვუცხადებ რუსეთის ხელმძღვანელობას ამგვარი ქმედების წინააღმდეგ, მოვითხოვ მშვიდობიანი მოსახლეობის წინააღმდეგ დამსჯელი ოპერაციების შეწყვეტას და სნგ-ს საოკუპაციო ჯარების დაუყოვნებლივ გაყვანას საქართველოდან.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია
7 ივლისი 1992 წ.

მიმართვა : რუსეთის პრეზიდენტს ბ-ნ ბორის ელცინს / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 6 აგვისტო. - №27. - 1 გვ.

მიმართვა

რუსეთის ფედერაცია ახორციელებს ფართომასშტაბიან აგრესიას საქართველოს წინააღმდეგ. მიუხედავად იმისა, რომ საქართველო არ არის სნგ-ს წევრი ქვეყანა, ამ გაერთიანების ჯარები, რომლებიც რუსეთის იურისდიქციის ქვეშ იმყოფებიან, ახორციელებენ დამსჯელ ოპერაციებს საქართველოს მოსახლეობის წინააღმდეგ კოლაბორაციონისტი შევარდნაძის დროებითი მთავრობის ძალებთან ერთად, რომლებმაც ძალაუფლება ჩაიგდეს ხელში სისხლიანი პუტჩისა და სამხედრო გადატრიალების შედეგად, ყოფილი საბჭოთა ჯარების მხარდაჭერით. დაწყებული 6 ივლისიდან, ამიერკავკასიის სამხედრო ოლქის ხუთი შვეულმფრენი თავს ესხმის და ცხრილავს ქ. წალენჯიხას დასავლეთ საქართველოში, რომლის მოსახლეობა თავს იცავს ე.წ. სახელმწიფო საბჭოს დამსჯელი ძალებისგან, რომელიც ეწევა ომს საკუთარი ხალხის წინააღმდეგ. ამ აქციებმა მრავალი მშვიდობიანი მოსახლის სიცოცხლე შეიწირეს.

ერთდროულად რუსეთის ჯარები - ვითომდა სამშვიდობო ძალები, ჩრდილოეთ ოსეთის ძალებთან ერთად შეჰყავთ ე.წ. სამხრეთ ოსეთში დამსჯელი ოპერაციების ჩასატარებლად ქართული მოსახლეობის წინააღმდეგ, რომელთა ისედაც მძიმე მდგომარეობა უფრო გაუარესდა დაგომისში ელცინისა და შევარდნაძის გარიგების შემდეგ.

ყოველივე ეს წარმოადგენს რუსეთის ფართომასშტაბიან აგრესიას საქართველოს წინააღმდეგ, რომელიც სულ უფრო გარდაიქმნება მეორე ავღანეთად. ეს არის გენოციდი, რომელიც მიმდინარეობს წამყვან სახელმწიფოთა ჩუმი თანხმობით.

რუსეთის ჯარის აგრესიული ქმედებანი შენიღბულია რუსეთის ხელმძღვანელობის განცხადებებით კონფლიქტების მშვიდობიანი პოლიტიკური დარეგულირების, სამშვიდობო მოღვაწეობის აუცილებლობის შესახებ.

მოგიწოდებთ მსოფლიო საზოგადოებრიობის, ევროპაში უშიშროებისა და თანამშრომლობის საბჭოს მონაწილე ქვეყნებს დაგმოთ რუსეთის ხელმძღვანელობის აგრესიული ქმედებანი საქართველოს წინააღმდეგ, აგრეთვე შევარდნაძის რეჟიმის კოლაბორაციონიზმი და მოითხოვოთ საქართველოს ტერიტორიიდან ყველა უცხოური ჯარის გაყვანა, რომელიც წარმოადგენს დესტაბილიზაციისა და სისხლისღვრის წყაროს, საფრთხეს უქმნის საქართველოს სუვერენიტეტს და ხელს უშლის რესპუბლიკაში კანონიერი ხელისუფლების აღდგენას.

საქართველოს რესპუბლიკის პრეზიდენტი
ზვიად გამსახურდია

მიმართვა : ჰელსინკში ევროპული უშიშროების და თანამშრომლობის საბჭოს ქვეყნების უმაღლესი დონის შეხვედრის მონაწილეებს / გამსახურდია ზ. // ქართული აზრი. - 1992. - 6 აგვისტო. - №27. - 1 გვ.

ზვიად გამსახურდია პასუხობს
„ლიტერატურნაია გაზეტას“ მიმომხილველის
ოლეგ მოროზის შეკითხვებზე

ვფიქრობდი, რომ ზვიად გამსახურდიას რეზიდენციაში თუ თვალახვეულს არა, რაღაც დახლართული, მიხვეულ-მოხვეული გზებით მაინც მიმიყვანდნენ, როგორც ეს ჩვეულებრივ ასახულია ხოლმე შესაბამის ლიტერატურაში, მაგრამ სინამდვილეში ასე არ მომხდარა. მანქანით მგზავრობა სულაც არ დამჭირვებია. სასტუმროდან ფეხით წამოვედით. მივდიოდით პირდაპირ. ათიოდე წუთის შემდეგ აღმოვჩნდით აგურის ზღუდეშემოვლებულ განმარტოებით მდგარ სახლთან. ჩემმა მეგზურმა ხელი გაიწვდინა და ჭიშკრის ურდული გადასწია.

გამსახურდიამ მაშინვე მიმიღო. ვისაუბრეთ დაახლოებით ორ საათს. ქვემოთ მოყვანილია ჩვენი საუბრის მხოლოდ ნაწილი. ჩემს მოსაუბრეს შეიძლება ბევრ რამეში არ დავეთანხმოთ, რის შესახებაც მას არაერთხელ პირდაპირ ვუთხარი საუბრის დროს, მაგრამ ახლა საქართველოში მიმდინარე ამბები რომ უკიდურესად ძუნწად და ცალმხრივად აისახება - ეს ფაქტია.

ქართული მოვლენების დღევანდელი გაშუქების ეს ინერცია ნაწილობრივ შეიძლება იმით ავხსნათ, რომ ედუარდ შევარდნაძემ სახელი მოიხვეჭა როგორც ჭეშმარიტმა დემოკრატმა.

როგორც მკითხველისათვის ცნობილია, „ლიტერატურნაია გაზეტა“ უცვლელად ერთგულია პრინციპისა, თავისი ფურცლები დაუთმოს განსხვავებულ აზრებს, პრინციპებს, რაც თავისუფალი პრესის ერთადერთ მისაღებ პრინციპს წარმოადგენს. ახლანდელი თბილისური ხელისუფლების შეხედულებები ჩვენ არაერთხელ ავსახეთ - საკმარისია ჩაიხედოთ ამა წლის მე-3, მე-5, მე-8, მე-12 და რიგ სხვა ნომრებში. ზვიად გამსახურდიას არა ნაკლებ სხვებისა აქვს უფლება საქვეყნოდ გამოხატოს თავისი აზრი, განსაკუთრებით კი თუ გავითვალისწინებთ იმას, რომ იგი რჩება აქტიურ პოლიტიკურ ფიგურად და მას მხარს უჭერს ქართული მოსახლეობის არც თუ ისე მცირე ნაწილი. და მიუხედავად იმისა, რომ მისი ნათქვამიდან ბევრი რამ ვერ ვირწმუნე, მაინც ვფიქრობ, იგი საინტერესო იქნება მკითხველისათვის. ზვიად გამსახურდია თავადაც ხაზს უსვამს იმას, რომ რიგი ცნობები სავარაუდო ხასიათისაა, მათი უტყუარობის ხარისხი სწორედ მაშინ გახდება ნათელი, როცა საქართველოდან შეუფერხებლად წამოვა ობიექტური და მრავალმხრივი ინფორმაცია.

- როდესაც ვფიქრობ თქვენი პრეზიდენტობის თვეებზე და თქვენი დამარცხების მიზეზებზე, ამგვარი აზრები მომდის: არ გეჩვენებათ, რომ რევოლუციონერის ფსიქოლოგია და ფსიქოლოგია ლეგალური პოლიტიკური ხელმძღვანელისა - ეს პრინციპულად სხვადასხვა სახის ფსიქოლოგიაა. მეჩვენება, რომ გამუდმებული ბრძოლის მეტისმეტი, გადაჭარბებული ინერცია, დაპირისპირებულობა აშკარად შესამჩნევი იყო თქვენს ქცევაში თქვენივე პრეზიდენტობის დროს.

- მე ვფიქრობ, რომ ფსიქოლოგია აქ არაფერ შუაშია. ჩემს ადგილას მყოფი ნებისმიერი ადამიანი დამარცხდებოდა ალბათ, თუკი მის წინააღმდეგ დაირაზმებოდა მთელი კრემლის იმპერია, პირადად გორბაჩოვი, შევარდნაძე და მათი გარემოცვა, ასევე უზარმაზარი სამხედრო მანქანა, ძირითადად შემდგარი სისხლის სამართლის დამნაშავეებისაგან, პლუს ამიერკავკასიის სამხედრო ოლქი. ფაქტიურად ეს იყო პრეზიდენტობა დრაკონის მუცელში.

- ეს სიტყვები ჩვენ არაერთხელ მოგვისმენია. მაგრამ როგორც ბევრ სხვას, მეც მიჭირს მათი აღქმა. საქმე იმაშია, რომ თქვენი პრეზიდენტობის ხანა დაემთხვა ისეთ მშფოთვარე დროს თვით მოსკოვის ხელმძღვანელობისათვის, რომ მათ თქვენთვის არ ეცალათ. და მერე, თქვენს გარდა კიდევ 14 რესპუბლიკა იყო... ანუ რაღაცნაირი დესტრუქციული აქციები ხორციელდებოდა, მაგალითად, ლიტვაში, ლატვიაში. მაგრამ აგონიაში მყოფმა მოსკოვის რეჟიმმა ვერ შესძლო რაიმე სერიოზულის მოხდენა. ვერც ერთ რესპუბლიკაში მან ვერ მოახერხა არასასურველი მთავრობის დამხობა. ისე კი, მისთვის ბევრი არ იყო სასურველი და მოსაწონი.