გოგონა

აგერ გოგონა ჩემს წიგნს ყიდულობს,

დახლზე ალაგებს მანეთიანებს...

გამეხარდება, ჩუმად ვდიდგულობ,

― აი, ხალხთან ვინ მაერთიანებს!

შინ მიაქვს წიგნი იისთვალებას,

ამ წიგნში ნეტავ რა ეგულება?

ის მანეთები დამევალება?

თუ ლექსი გულზე დაეპკურება?

და განა ვიცი, რა გავატანე?

მიჰქრის გოგონა, მისდევს ნიავი...

მე ვეხვეწები მხოლოდ პატარებს:

არ მომიგონონ ლექსი სიავით.