***

ვერ გიღალატე შენ, ჩემო თავო,

ახლა სასწაულს მხოლოდ მე ველი.

და მე ვატყობდი: დრო მკლავდა, დაო,

და დრო მიჰქროდა შეუმჩნეველი.

თვალები სდუმდნენ და ცემრებლს ღვრიდნენ

და ნელა ქროდნენ წამები თრთოლვის.

იყო საღამო და უფრო ყვითელ

შუქის გარშემო ბრწინავდა თოვლი.