აკაკის

ნათქვამი აკაკის საფლავთან, მთაწმინდაზე,

საზეიმო მიტინგზე. 1940 წ. 16 ივნისს.

შენ მოგვიზომე სამშობლო

შენი ჩანგურის სიმებით;

შენ გვიანდერძე სამშობლო

და მისი დახსნის იმედი.

გული გაცვითე სიმღერით

და ლექსი ქართლის დიდებით;

ბნელს გვილამპრავდი ჭაღარით

და ცრემლის მარგალიტებით.

მომავლის მზესთან ადიდე

მიწაში მყოფი გმირები, ―

მათი აკლდამის ნათელი,

მათი საფლავის დირენი.

დღე-ღამის სიგრძე-სიმოკლემ,

გზა გასჭრა სავსე ეკლითა;

დღეს ჩვენს ჩანგებზე, პოეტო,

მზის სხივი გადმოგვეკიდა.

შენც ჩვენთან მღერი, ზეზე ხარ,

გსურს, რომ ახალ მზეს უყურო, ―

დიდი მთაწმინდის სიწმინდევ,

გადაღმერთილო, უღრუბლოვ, ―

დანაცრებულო, დამწვარო,

დაბერებულო ბულბულო!