***

კითხვა ასეთი: ყოფნის რაობა,

სევდა მეტია, მე დღესაც ვნაღვლობ.

ეს ნიკოლოზის სასაფლაოა

და ცირეკიძე¹⁴ მარხია ახლოს.

სული - თოვლია და ხორცი - ლეში,

ჩემი გონება ისევ საღია.

დაფიქრებული მე ვზივარ მზეში,

ირგვლივ მზე არის და ბალახია.

და ნაზი ხმები შეწყდა სრულიად,

და გაღმა ჩნდება ღია ფანჯრები.

ჩემთვის წამება სიხარულია

და მიხარია, რომ ვიტანჯები.