აგალიკი
აგალიკი – (ინგლ. Agalic, რუს. Агалык), მთის კლიმატური საკურორტო ადგილი უზბეკეთში, სამარყანდის ოლქში, ქ. სამარყანდიდან 16 კმ-ში, სამხრეთით. მდებარეობს ზერავშანის ქედის განტოტებაზე, მდინარე აგალიქსაის ხეობაში, ზღვის დონიდან 850-920 მ-ის სიმაღლეზე. რელიეფი – მთაგორიანი.
ჰავა – ზომიერად კონტინენტური, დაბალი მთის. ზამთარი რბილია. იანვრის საშუალო ტემპერატურაა -1°C. ზაფხული თბილია. ივლისის საშუალო ტემპერატურაა 25°C. ნალექების წლიური რაოდენობა შეადგენს 400 მმ-ს, ხოლო მზის ნათების ხანგრძლივობა წელიწადში – 2780 საათს.
აგალიკის ბუნებრივი სამკურნალო ფაქტორებია: დაბალი მთის ჰავა და მზის სხივების სიუხვე.
აგალიკის ბუნებრივი სამკურნალო ფაქტორების გამოყენების მეთოდია პასიური კლიმატოთერაპია.
ჩვენებები აგალიკში წასასვლელად – სუნთქვის ორგანოების დაავადებები (მათ შორის ტუბერკულოზი).
ტურისტული ობიექტები:
საკურორტო ადგილ აგალიკსა და აგალიკის მიდამოებში – ზერავშანის ქედი; მდინარე აგალიქსაის ხეობა და სხვ. ქ. სამარყანდში ნაქალაქარი აფრასიაბი (ძვ.წ. VI საუკუნე-ახ.წ. XIII საუკუნის პირველი მესამედი); ულუღ-ბეგის ობსერვატორიის (1424-1429 წლები) ნარჩენები და მემორიალური მუზეუმი (XX საუკუნე); შახი-ზინდის მავზოლეუმების ანსამბლი სამი მავზოლეუმით – შადი-მულკის (1372 წელი), ემირ ზადეს (1386 წელი) და კადიზადე რუმის (1437 წელი); მავზოლეუმები – რუჰაბადის (1380 წელი), გურ-ამირის (XIV საუკუნე), აქ-სარაის და ჩუფან-ათას (XV საუკუნე), ხოჯა დონიერის (წინასწარმეტყველი დანიელის) (XV საუკუნე); ბიბი-ხანუმის საკულტო კომპლექსი – მეჩეთი და მავზოლეუმი (1399-1404 წლები); იშრათ-ხანის მავზოლეუმის ნანგრევები (1464 წელი); რეგისტანის მოედნის ანსამბლი (XV საუკუნე); მედრესები – ულუღ-ბეგის (1417 წელი), შერდორი (1630 წელი), ხოჯა-აჰრარის (1630-1631 წლები), ტილია-კარის (1646-1660 წლები) და სხვ.; XIV-XX საუკუნებში აშენებული მეჩეთები – ხოჯა ზიე-მუროდის, ნამაზგოხის, ხოჯა ნისბათდორის, კუკის, იშრატხონის, ხაზრეტ-ხიზრის და სხვ.; მოსკოვის მიტროპოლიტ წმიდა ალექსის სახელობის მართლმადიდებლური ეკლესია (XXI საუკუნე); მუზეუმები – ისტორიული, უზბეკეთის კულტურისა და ხელოვნების, სამარყანდის დაარსების (აფრასიაბი), ს. აინის სახლ-მუზეუმი და სხვ.
