ამინი

ამინი – სული, რომელსაც, ქიზიყელთა რწმენით, ნატვრისა და წყევლის ახდენა შეუძლია; ასეთივე რწმენისანი არიან თუშებიც და ხევსურებიც: როცა ვინმე უსიამო ამბავს ყვება, იტყვიან: „ამინამ არ ჩამაიარას“, ე. ი. არ ახდესო.

ხევსურეთში გავრცელებული წესის თანახმად, ახალწულის სადღეგრძელოს დალევის შემდეგ, თითო სასმისს ჩამოატარებენ და „ამინ გაუმარჯოს“-ო იტყვიან, რასაც „ამინაის ჩამავლევა“

ეწოდება; როცა ვისიმე ზარალი გაუხარდებათ, ეტყვიან: „ეგრემც მოგივა“-ო, ე. ი. „ამინს დაუცემენ“.

ლიტერატურა

• ს. მენთეშაშვილი. ქიზიყური ლექსიკონი. თბ., 1943;
• ა. ჭინჭარაული. ხევსურული ლექსიკონი. თბ., 2005;
• ე. თათარაიძე. დემონოლოგიური თქმულებები აღმოსავლეთ საქართველოს მთაინეთში. დისერტაცია ფილოლოგიის მეცნიერებათა კანდიდატის სამეცნიერო ხარისხის მოსაპოვებლად. თბ., 1998, გვ. 90.

წყარო

კავკასიის ხალხთა მითები და რიტუალები