აქცენტი (მეტყველება)
აქცენტი – (ლათ. accentus – მახვილი) - წარმოთქმის თავისებურება, უცხო ენაზე მეტყველების დროს ამ ენის ბგერითი მხარის უნებლიე დამახინჯება, რაც განპირობებულია მშობლიური ენის საარტიკულაციო ბაზისით. აქცენტი საზოგადოდ, მ. შ. ქართულიც, განსაკუთრებით თავს იჩენს მახვილსა ღა მელოდიკაში. ქართული აქცენტისთვის დამახასიათებელია აგრეთვე აბრუპტივების წარმოთქმა ინდოევროპული ყრუ ხშულების ნაცვლად: მჟღერი თანხმოვნების დაყრუება სიტყვის ბოლოში (მაგ., ინგლ. და ფრანგ. ენებზე მეტყველებისას); არარედუცირებული ხმოვნების წარმოთქმა რუსულში უმახვილო პოზიციაში (харашо). აქცენტი არის ორი ენის სისტემისა და ნორმის ინტერფერენციის გამოვლინება. ერთი ენის შიგნით აქცენტი ვლინდება ამა თუ იმ დიალექტზე მოლაპარაკეთა მეტყველებაში, რომლებიც სრულყოფილად არ ფლობენ სალიტერატურო ენის ნორმებს.
ი. თევდორაძე
