ვარშანიძე მამია
ვარშანიძე მამია – (1916 – 1998), მთარგმნელი, პოეტი. დაიბადა სოფელ ურეხში (ხელვაჩაური). 1954 წელს დაამთავრა ბათუმის შოთა რუსთაველის სახელობის პედაგოგიური ინსტიტუტი. 1961 წელს მუშაობა დაიწყო ჟურნალ „ჭოროხის“ რედაქციაში პასუხისმგებელ მდივნად. ნაწარმოებებს აქვეყნებდა 1933 წლიდან. პირველი წიგნი „მებრძოლის სიმღერები“ 1946 წელს გამოაქვეყნა ბათუმში. მის კრებულთა შორის გამოირჩევა: „ჩემო სამშობლოვ“ (1950), „სიცოცხლის წყარო“ (1953), „მთის ყვავილები“ (1955), „შენ მზეს ვფიცავ“ (1957), „ჩემი ტაძარი“ (1960), „ფიცი“ (1970), „იმღერე გულო“ (1972). შეადგინა აჭარისადმი მიძღვნილი ლექსების კრებული „მამულო საყვარელო“ (1971). გამოცემაში „თარგმნილი ლექსები“ (1971) შესულია უკრაინელი, რუსი, აფხაზი, თურქი პოეტების ნაწარმოებთა მისეული თარგმანები. აღსანიშნავია კრებულები: „ჩემი ოცნების მდინარეები“ (1980), „ჩემი დედულეთი“ (1980), „მებრძოლის სიმღერები“ (1981), ასევე ლიტერატურული წერილები „ჩემი გულისთქმა“ (1983). იყო II მსოფლიო ომის მონაწილე.
- აჭარას
- თასებს დავცლი, თასებს, შენი ეროსის, _
- ვნებიანი სიყვარული მომწყურდეს.
- საკურთხეველს დედასაქართველოსი,
- ხელაპყრობით გლოცავ შენი მორწმუნე.
- ბადაგს დავლევ, ბადაგს, ქვევრში ნაომარს,
- დებს დავლოცავ, ავ თვალს რომ არ ენახვის.
- მე დავლოცავ მკვდრეთით შენს დიდ აღდგომას,
- მე დავლოცავ დაბრუნებას ვენახის.
- ძველ ტაძართა ფერფლი ტირის მიწაში,
- გარდასულთა დარდი ნუ გაქვს, აჭარავ!
- კახაბერში, სხალთაში თუ ხიხაძირს,
- ფუძემყარი სხვა ტაძრები აღმდგარა.
- შენი გზები მაღალია, ცისფერი,
- შენი გზები მწვერვალებზე აგიყვანს,
- ჯერი დადგა შენი დიდი სიმღერის,
- შენი დიდი მომავალის გზა მიყვარს.
- თასებს დავცლი, თასებს, შენი ეროსის, _
- ვნებიანი სიყვარული მომწყურდეს.
- საკურთხეველს დედასაქართველოსი,
- ხელაპყრობით გლოცავ შენი მორწმუნე.
