ზოიძე შოთა
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
ზოიძე შოთა − (1941), მთარგმნელი, პოეტი. დაიბადა სოფელ ახალდაბაში (შუახევი). დაამთავრა ბათუმის შოთა რუსთაველის სახ. პედაგოგიური ინსტიტუტი (1967), შემდეგ მოსკოვის მაქსიმ გორკის სახელობის ლიტერატურის ინსტიტუტის უმაღლესი კურსები (1977). პირველი ლექსები გამოაქვეყნა 1960 წელს, პირველი წიგნი − 1968 წელს. გამოცემული აქვს წიგნები: „ათასი ზარი” (1972), „პაემანი წვიმაში” (1974), „ელდორადო” (1982), „ბათუმის წვიმა” (რუსულ ენაზე, მოსკოვი, 1979); 2000 წელს გამოსცა მონოგრაფია ანა კალანდაძეზე − „ანა დედოფალი”, 2003 წელს − ლექსების კრებული „სვეტი ნათლისა”, 2013 წელს − „რჩეული ნაწერები” (2 ტომი). თარგმნა ლერმონტოვის, ტიუტჩევის, ბლოკის, ეს ენინის, ახმატოვას, ცვეტაევას, პასტერნაკის, ევტუშენკოს, მორიცის, ოკუჯავას, სიმონოვის და სხვათა ლექსები.
- * * *
- ჩემი სიცოცხლე ბეწვზე ეკიდა,
- ჩემი რწმენა და რწმენის სასახლე,
- მე გამოგძერწე ჩემი ნეკნიდან
- და ჩემს სალოცავ ხატად დაგსახე.
- შენით მოვიგე ომი მრავალი,
- ზედ მტკვარზე შენთვის დავდგი ტაძარი,
- შენა ხარ ევას შთამომავალი
- და მე კი − შენი ცეცხლით დამწვარი
- ადამის ძე ვარ... და რა მეღონა,
- თუკი სიცოცხლე ბეწვზე ეკიდა,
- შენ ღმერთმა კი არ გამოგიგონა,
- მე გამოგძერწე ჩემი ნეკნიდან.
- თუ გული შენით არ აღეგზნება,
- გული კი არა, ცივი ლოდია,
- ძველი რომი ხარ და ყველა გზები
- დასაბამიდან შენსკენ მოდიან.
- მე შენს განგებას ვერსად წავუვალ
- და ჩემი ლექსი როგორ გაკადრო
- შენ − ჩემო დიდო დღესასწაულო,
- ჩემო სათავევ და შენაკადო!
- მზე კურცხალივით ცაზე ეკიდა,
- მარტო ვიყავი და შენ გინატრე,
- მე გამოგძერწე ჩემი ნეკნიდან
- და სამოთხეში დაგაბინადრე...
