მოსავ-ყოფაჲ

მოსავ-ყოფაჲ - იმედიანად ყოფნა, იმედიანობა. მოსავ-მყავ - იმედიანად მამყოფე, დამაიმედე.

კეთილ არს მოსავყოფაჲ უფლისა მიმართ, ვიდრე მოსავყოფაჲ კაცისა მიმართ. ფსალ. 117, 8); 117,8 ფსალმუნი ერთგვარად განმარტავს „კაცთ-მოთნეთა“ დასჯის მიზეზს.

მომაჴსენე სიტყუაჲ შენი მონასა შენსა, რომლისა მოსავ-მყავ მე. (118, 49)

წყარო

იოსებ ახალშენოვი, ფსალმუნნის ძველ-ქართულ სიტყვათა, გეოგრაფიულ ადგილთა და ისტორიულ მოვლენათა განმარტებანი