ჟორდანია გიორგი

გიორგი ჟორდანია – (1885, თბილისი, – 1937 იქვე), იურისტი.

1905 დაამთავრა ქუთაისის კლასიკური გიმნაზია, 1911 – მოსკოვის უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტი. პროფ. ა. ვორმსმა შესთავაზა, დარჩენილიყო უნივერსიტეტში საპროფესოროდ მოსამზადებლად, მაგრამ ჟორდანია სამშობლოში დაბრუნდა. თბილისის სათავადაზნაურო გიმნაზიაში ასწავლიდა ლათინურსა და სამართალმცოდნეობას (1912–14); მუშაობდა სხვადასხვა დაწესებულების იურისკონსულტად, მათ შორის თბილისის ოპერის თეატრში, დამცველთა კოლეგიის წევრად და ა. შ. ეწეოდა კერძო იურიდიულ პრაქტიკას; 1935 საცხოვრებლად გადავიდა რუსეთში. იყო მოსკოვის მცირე თეატრის ფილიალის დირექტორის მოადგილე, 1937– მოსკოვის საავტორო უფლებათა დაცვის სას-ბის თანამშრომელი.

1937 დააპატიმრეს. მასალები ჟორდანიას რეაბილიტაციის შესახებ ინახება ჟორდანიას პირად არქივში.

გ. ჟორდანია ხანგრძლივად მუშაობდა საავტორო უფლებების საკითხზე. თბილისის ოპერის თეატრში მოღვაწეობისას დიდი თეორიული ცოდნა და ფაქტობრივი მასალა დაუგროვდა, რის საფუძველზედაც დაწერა მეცნიერული გამოკვლევა „საავტორო უფლება“.

გ. ჟორდანიას მეცნიერული კვლევის უნარი ჯერ კიდევ სტუდენტობის დროს გამომჟღავნდა. 1908 იგი მონაწილეობდა ექსპედიციაში, რომელიც ალ. ხახანაშვილის ხელმძღვანელობით საქართველოში სწავლობდა ქართულ ადათ-წესებს. ამ საკითხებს მან არაერთი საინტერესო მოსაზრება მიუძღვნა.

ყველაზე დიდ ინტერესს გ. ჟორდანია იჩენდა ქართული კულტურის საკითხებისადმი, 1907 მოსკოვის უნივერსიტეტში დააარსა „ქართული კულტურის მოყვარულთა წრე“, 1912 კი მისივე ინიციატივით თბილისში დაარსდა „ქართული კულტურის მოყვარულთა საზოგადოება“. რომელმაც უდიდესი როლი ითამაშა ქართული კულტურის პოპულარიზაციის საქმეში – ამ საზოგადოების მოღვაწეობით ჩაეყარა საფუძველი ქართულ სალიტერატურო ენის ნორმალიზაციის ახალ ეტაპს.

გ. ჟორდანიას, როგორც საზოგადოების თავმჯდომარეს, ახასიათებდა კვალიფიციურობა, პასუხისმგებლობა, ენთუზიაზმი, რთულ სიტუაციებში სწრაფი ორიენტირების უნარი. ქართული ენისა და ლიტერატურის სანაქებო ცოდნა.

აღსანიშნავია გ. ჟორდანიას, ღვაწლი მოსკოვის დიდი თეატრის რეპერტუარში ოპერა „აბესალომ და ეთერის“ შესატანად (1933).

ლ. ლეჟავა