ფერაძე გია
ფერაძე გია – (1948 – 1995), ქართველი მსახიობი, პოეტი. 1970 წელს დაამთავრა თბილისის თეატრალური ინსტიტუტის სამსახიობო ფაკულტეტი. სხვადასხვა დროს მუშაობდა: რუსთავის და სოხუმის ქართულ თეატრებში, კინოსტუდია „ლენფილმში“ (1972-1974), ხოლო 1974 წლიდან იყო შოთა რუსთაველის სახელობის აკადემიური თეატრის მსახიობი. მონაწილეობა აქვს მიღებული არაერთ ქართულ მხატვრულ ფილმში.
1985 წლის 19 მარტს გია ფერაძემ ერთი ვერსიით შემთხვევით, ხოლო სხვა ვერსიით – განზრახ, კალმის ფორმის ცეცხლსასროლი იარაღით მოკლა საკუთარი მეუღლე ირინა მიქატაძე, ცნობილი მოქანდაკის და მხატვრის, ჯუნა მიქატაძის შვილი. მკვლელობის ბრალდებით იგი სასჯელს იხდიდა ციმბირში, მკაცრი რეჟიმის კოლონიაში. გია ფერაძემ ბოლომდე მოიხადა სასჯელი და ციხიდან გამოსვლიდან (1993) ორიოდე წელში გარდაიცვალა. 2014 წელს გამოვიდა გია ფერაძის ლექსები – „სევდის კრებული“.
- * * *
- იმარცვლება ტანჯვის კრიალოსანი,
- ასე გავხდი მყრალი ციხის მგოსანი.
- მალე ხუთი წელიწადი გახდება,
- არ მიხილავს ყვავილი და ფრთოსანი.
- არ მინახავს დედაჩემი – საბრალო,
- რას გაიგებ ბადრაგო თუ კაპრალო?!
- თქვენ მაშინაც თოფის კონდახითა მცემთ,
- ოცნებისას ცრემლი რომ ვერ დავმალო.
- მესიზმრება ჩვენი კავკასიონი,
- მესიზმრება ჩვენი წმინდა სიონი;
- და გთხოვთ, ნურვის ეს ნუ გაგიკვირდებათ,
- ...მესიზმრება „დინამოს“ სტადიონიც.
- დაგეხვრიტეთ! მოვრჩებოდი წამიერ,
- მეც სიკვდილი შემიცვლიდა ამ იერს;
- დახვრეტის წინ ერთს კი ვიღრიალებდი:
- საქართველოვ, იყავ მრავალჟამიერ!