შაიშმელაშვილი სანდრო
შაიშმელაშვილი სანდრო − (1928), პოეტი. დაამთავრა თსუ-ს ფილოლოგიის ფაკულტეტი. წლების მანძილზე მუშაობდა მასწავლებელთა დახელოვნების ინსტიტუტში ლოგოპედიური ცენტრის გამგედ. მან სკოლის მოსამზადებელი ჯგუფისთვის შეადგინა მეტყველების ფონეტიკური წყობის განუვითარებელ ბავშვთა სწავლების პროგრამა. მისი ლექსები იბეჭდებოდა ჟურნალ-გაზეთებში. ასევე აღსანიშნავია მისი წერილები: „ვეფხისტყაოსნის“ ტექსტისათვის“; „რეპრესირებული სტროფისათვის“ („ვეფხისტყაოსნის“ ახალი გამოცემის გამო); „ილია ნეგატიურ მოვლენათა შესახებ“; „ილია და სოფლის მეურნეობის მექანიზაცია“; „სულხან-საბა ორბელიანის წერა-კითხვის სწავლის სისტემა“; „რეზო ინანიშვილთან საუბრების ანარეკლი“; „ალაფალა“ და სხვა. ეს წერილები სხვადასხვა გამოცემაში გამოქვეყნდა. ესენია: „კრიტიკა“, „საქართველოს სოფლის მეურნეობა“, „სახალხო განათლება“, „სკოლა და ცხოვრება“, „ანეული“.
- ანა-ბანა
- როდესაც ღმერთმა ადამ ქმნა, პირველი ადამიანი,
- ბინად ედემი უბოძა, ვარდოვან-უკვდავ-ხიანი,
- ადამმა ევა წარმოშვა, სიტყვა აგორდა ფხიანი,
- შესციცინებდნენ ქვეყანას, ცას კეთილ-თვალებ-ღიანი;
- მაგრამ დაკარგეს ედემი; გესლი სწვდათ ბოროტხმიანი.
- „პირველად იყო სიტყვა“ და
- თვით სიტყვა ღმერთის ხნიანი,
- „ა“ ბგერით მოყოლებული ჰაემდე ანბანიანი,
- სხვადასხვა ხმებით ნაგები ერთი თუ ორცნებიანი,
- დასაბრუნებლად ედემის, ამაო ოცნებიანის,
- იგემეს ვაშლი ედემის! ნატვრა აღმოჩნდა გვიანი.
- მას აქეთ წელი გაფრინდა ურიცხვი აპანიანი,
- იბერიელნი ჩამოდგნენ ძველ მამა-პაპანიანი,
- გადმოჰყვათ ათამ პაპისგან სახელი ადამიანი,
- ენას ხვეწავდა სათქმელად, მას მოჰყვა დამწერლიანიც.
- სხვაგან რას ვეძებთ, გვიმოწმებს ფარნავაზ-საბანიანნი.
