შაშοჷ -აჰდუ
შაშοჷ-აჰდუ - აფხ. შაშვი მეთაური დიდი ვ. არძინბას თვალსაზრისით სამჭედლოს ღვთაების სახელი შაშοჷ-აჰდუ იყო. იგი თავის დროზე თვით მჭედელი ღმერთი უნდა ყოფილიყო, რომელსაც საკრალური „სამხელი“ ინსტრუმენტები გრდემლი, მარწუხი და ურო გააჩნდა. ნართული ეპოსის დახმარებით, იგი შრომის სამი წმინდა იარაღის „სამხელის“ მნიშვნელობას ასე ხსნიდა: „მჭედლის ტანზე“ - მარჯვენა ხელი უროა, მარცხენა მარწუხი, მარცხენა (ან ორივე) მუხლი კი გრდემლია“. ამ სამხელის წინ ხდებოდა ავადმყოფის განკურნება, ფიცისა და აღთქმის დადება, ზოგჯერ მტრისადმი წყევლის გაგზავნაც, ამიტომ აუცილებელი იყო მათი განათვლა მსხვერპლშეწირვით. პ. ჭარაიას აღწერილობის თანახმად „სამჭედლოსა და მჭედელს იგივე მნიშვნელობა ჰქონდა, რაც მორწმუნე ქრისტიანისათვის საყდარსა და მღვდელს... შაშვი 363 ხელობის გამჩენი და მფარველი იყო.
