იხილეთ წყარო გვერდისთვის გაბუნია ნუნუ

[[ფაილი:NUNU GABUNIA.PNG|thumb|130პქ|ნუნუ გაბუნია]]
'''ნუნუ გაბუნია''' − (18. ივლისი, 1941, [[თბილისი]]], ქართველი კომპოზიტორი და მომღერალი. საქართველოს დამსახურებული არტისტი (1977). ღირსების ორდენის კავალერი (1998), თბილისის საპატიო მოქალაქე (2011). 

1966 დაამთავრა [[თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორია]] საკომპოზიციო (პედ. ი. ტუსკია, ა. შავერზაშვილი) და 1970 ვოკალური (პედ. ვ. დავიდოვა) განყოფილებები. 1961-იდან მუშაობდა საქართველოს ტელერადიო კომიტეტში მუსიკალური გადაცემების რედაქტორად. 1992-96 და 1997-2000 საქართველოს კომპოზიტორთა კავშირის მდივანია. 1968-იდან საქართველოს სახელმწიფო ფილარმონიის სოლისტია. 1971-72 სტაჟირებას გადიოდა მოსკოვის დიდ თეატრში (მოსკოვსა და თბილისში შეასრულა თამარის პარტია [[თაქთაქიშვილი ოთარ|ო. თაქთაქიშვილი]]ს ოპერაში „მთვარის მოტაცება“). სხვა რეპერტუარი: ტატიანა (ჩაიკოვსკის „ევგენი ონეგინი“), ზემფირა (რახმანინოვის „ალეკო“), დეზდემონა ([[ვერდი ჯუზეპე|ვერდი]]ს „ოტელო“) რომანსები, საესტრადო სიმღერები.

ნაწარმოებებიდან აღსანიშნავია ოპერეტები:  „გაყრა“ (1980), „პროვინციელი ქალიშვილები“ (1983),  „კინტო“ (1995), „აბლაბუდა“ (1997), „ფიფქია და შვიდი ჯუჯა“ (1998) და სხვ. 

საესტრადო სიმღერები (400-მდე) მათ შორის „მეორე ლეგენდა“, „მიყვარხარ თბილისო“, „გაზაფხული, გაზაფხული“, „გამახარე“, „ქვეყანა ჩემი მგონია“, „ბედის ვარსკვლავი“, „ყველაფერს ნუ ამისრულებ ღმერთო“ და სხვ. კომიკური ოპერა „იმპრესარიო კანარის კუნძულებიდან“ (1988); ბალეტები: „ქალიშვილი შავებში“ (1993), „სიყვარულის ტაძარი“ (1990), სიმფონიური სურათი „თბილისელობა“ (1995); მუსიკა დრამატული სპექტაკლებისა და კონოფილმებისათვის.

მისი სახელობის ვარსკვლავი გაიხსნა თბილსიის დიდი საკონცერტო დარბაზის მიმდებარე ტერიტორიაზე (2012).





==წყარო==
[[მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი]]
[[კატეგორია:კომპოზიტორები]]
[[კატეგორია:ქართველი კომპოზიტორები]]
[[კატეგორია:ქართველი მომღერლები]]
[[კატეგორია:გაბუნიები]]