დიპლიპიტო
| ხაზი 10: | ხაზი 10: | ||
== ლიტერატურა == | == ლიტერატურა == | ||
| − | |||
დ. არაყიშვილი, ხალხური სამუსიკო საკრავების აღწერა და გაზომვა, 1940. К. Вертков, Г. Благодатов, Э. Язовицкая, Атлас музыкальных инструментов народов СССР, М., 1963. მ.შ. | დ. არაყიშვილი, ხალხური სამუსიკო საკრავების აღწერა და გაზომვა, 1940. К. Вертков, Г. Благодатов, Э. Язовицкая, Атлас музыкальных инструментов народов СССР, М., 1963. მ.შ. | ||
== წყარო == | == წყარო == | ||
* [[ქართული მატერიალური კულტურის ეთნოგრაფიული ლექსიკონი]] | * [[ქართული მატერიალური კულტურის ეთნოგრაფიული ლექსიკონი]] | ||
| − | * მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი | + | * მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი |
[[კატეგორია:ეთნოგრაფია]] | [[კატეგორია:ეთნოგრაფია]] | ||
[[კატეგორია:მუსიკალური საკრავები]] | [[კატეგორია:მუსიკალური საკრავები]] | ||
[[კატეგორია:დასარტყამი საკრავები]] | [[კატეგორია:დასარტყამი საკრავები]] | ||
18:59, 9 ნოემბერი 2021-ის ვერსია
დიპლიპიტო - დასარტყმელი საკრავი.
კონუსის ფორმის თიხის ან ხის ორი (ზოგჯერ სამი, იშვიათად ოთხი) ტყავგადაკრული ქოთანი ერთმანეთზე თასმებით გადაბმული. ქოთნების სიმაღლე თანაბარია. ქოთნები შეღებილია წითელ ან ყვითელ ფერებად და მოხატულია საღებავებით, გამოყვანილია მცენარეული ორნამენტი. დიპლიპიტოზე უკრავენ სპეციალური ჯოხებით - ჩილიკებით, „თხის ფეხუნებით“, რომლებსაც თავები მომრგვალებული აქვთ. დიპლიპიტო ცეკვების თანმხლებია. შედის აღმოსავლურ საკრავთა ანსამბლის (საზანდარი) შემადგენლობაში. ეთნოგრაფიულ ყოფაში დამოწმებულია ხის დიპლიპიტოც.
დიპლიპიტო ორკესტრში პირველად შეიტანა მ. იპოლიტოვ-ივანოვმა („კავკასიური ესკიზები“, 1894), შემდეგ დიპლიპიტო ოპერებში გამოიყენეს დ. არაყიშვილმა („თქმულება შოთა რუსთაველზე“), რ. გლიერმა („შაჰსენემი“) და სხვ. (გ. ჩხიკვაძე)
ლიტერატურა
დ. არაყიშვილი, ხალხური სამუსიკო საკრავების აღწერა და გაზომვა, 1940. К. Вертков, Г. Благодатов, Э. Язовицкая, Атлас музыкальных инструментов народов СССР, М., 1963. მ.შ.
წყარო
- ქართული მატერიალური კულტურის ეთნოგრაფიული ლექსიკონი
- მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი
