სპექტაკლი
| (ერთი მომხმარებლის ერთი შუალედური ვერსია არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''სპექტაკლი''' — (ფრანგ. spectacle, < ლათ. spectaculum – სანახაობა), თეატრალური კოლექტივის მიერ შექმნილი [[თეატრალური ხელოვნება|თეატრალური ხელოვნების]] ნაწარმოები (მსახიობები, მხატვარი, კომპოზიტორი და სხვ.), რომელსაც სათავეში უდგას დამდგმელი [[რეჟისორი]]. სპექტაკლის მომზადების პროცესი იწყება [[პიესა (დრამატული ნაწარმოები)|პიესის]] შერჩევით, რომელიც უნდა პასუხობდეს მაყურებლის სულიერ და ესთეტიკურ მოთხოვნებს, მოცემული [[დასი]]ს შესაძლებლობებს. სპექტაკლის ჩანაფიქრში ზოგადად უკვე მოხაზულია მიზანი ([[სტანისლავსკი კონსტანტინ|სტანისლავსკი]]ს მიხედვით – „[[ზეამოცანა (თეატრი)|ზეამოცანა]]“, ნემიროვიჩ- | + | '''სპექტაკლი''' — (ფრანგ. spectacle, < ლათ. spectaculum – სანახაობა), თეატრალური კოლექტივის მიერ შექმნილი [[თეატრალური ხელოვნება|თეატრალური ხელოვნების]] ნაწარმოები (მსახიობები, მხატვარი, კომპოზიტორი და სხვ.), რომელსაც სათავეში უდგას დამდგმელი [[რეჟისორი]]. სპექტაკლის მომზადების პროცესი იწყება [[პიესა (დრამატული ნაწარმოები)|პიესის]] შერჩევით, რომელიც უნდა პასუხობდეს მაყურებლის სულიერ და ესთეტიკურ მოთხოვნებს, მოცემული [[დასი]]ს შესაძლებლობებს. სპექტაკლის ჩანაფიქრში ზოგადად უკვე მოხაზულია მიზანი ([[სტანისლავსკი კონსტანტინ|სტანისლავსკი]]ს მიხედვით – „[[ზეამოცანა (თეატრი)|ზეამოცანა]]“, [[ნემიროვიჩ-დანჩენკო ვლადიმირ|ნემიროვიჩ-დანჩენკო]]ს მიხედვით „მარცვალი“), რის გამოც იდგმება ეს სპექტაკლი. ამ მიზნიდან გამომდინარე, ხდება პიესის ინტერპრეტაცია, როლების ფუნქციების განსაზღვრა და წარმოდგენის ფორმის ძიება. სპექტაკლის ჩანაფიქრი კონკრეტდება მხატვართან მუშაობის დროს, რასაც აქვს გადამწყვეტი მნიშვნელობა სპექტაკლის სტილისტური და გამომსახველობითი თავისებურების ჩამოსაყალიბებლად. |
| − | სპექტაკლის დადგმის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი მომენტია [[მიზანსცენა|მიზანსცენების]] შექმნა, რაც მსახიობთა მიზანმიმართული ქმედების გარდა, მთლიანად სცენური სივრცის ორგანიზაციასაც გულისხმობს. მიზანსცენის შემწეობით იქმნება, აგრეთვე, სპექტაკლის [[ | + | სპექტაკლის დადგმის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი მომენტია [[მიზანსცენა|მიზანსცენების]] შექმნა, რაც მსახიობთა მიზანმიმართული ქმედების გარდა, მთლიანად სცენური სივრცის ორგანიზაციასაც გულისხმობს. მიზანსცენის შემწეობით იქმნება, აგრეთვე, სპექტაკლის [[ტემპო-რიტმი]]. ყოველივე ამას კრავს და სულს შთაბერავს [[მსახიობის ხელოვნება]]. რეჟისორის მუშაობა მსახიობთან და ძირითადი იდეის მსახიობის შემწეობით გადმოცემა, სპექტაკლის წარმატების უმთავრესი პირობაა. ამას ემატემა მუსიკალური და ქორეოგრაფიული გაფორმება, სხვადასხვა [[სცენური ეფექტი|სცენური ეფექტები]], [[აკუსტიკა|აკუსტიკური]] ფონი, სინათლის [[პარტიტურა]] სპექტაკლზე მუშაობის დასკვნითი ეტაპია [[გენერალური რეპეტიცია]], რომელიც ტარდება მაყურებლის თანდასწრებით და მიღებული შედეგებიც იზომება მაყურებლის რეაქციის მიხედვით. |
მიმდინარე ცვლილება 13:22, 5 ივნისი 2023 მდგომარეობით
სპექტაკლი — (ფრანგ. spectacle, < ლათ. spectaculum – სანახაობა), თეატრალური კოლექტივის მიერ შექმნილი თეატრალური ხელოვნების ნაწარმოები (მსახიობები, მხატვარი, კომპოზიტორი და სხვ.), რომელსაც სათავეში უდგას დამდგმელი რეჟისორი. სპექტაკლის მომზადების პროცესი იწყება პიესის შერჩევით, რომელიც უნდა პასუხობდეს მაყურებლის სულიერ და ესთეტიკურ მოთხოვნებს, მოცემული დასის შესაძლებლობებს. სპექტაკლის ჩანაფიქრში ზოგადად უკვე მოხაზულია მიზანი (სტანისლავსკის მიხედვით – „ზეამოცანა“, ნემიროვიჩ-დანჩენკოს მიხედვით „მარცვალი“), რის გამოც იდგმება ეს სპექტაკლი. ამ მიზნიდან გამომდინარე, ხდება პიესის ინტერპრეტაცია, როლების ფუნქციების განსაზღვრა და წარმოდგენის ფორმის ძიება. სპექტაკლის ჩანაფიქრი კონკრეტდება მხატვართან მუშაობის დროს, რასაც აქვს გადამწყვეტი მნიშვნელობა სპექტაკლის სტილისტური და გამომსახველობითი თავისებურების ჩამოსაყალიბებლად.
სპექტაკლის დადგმის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი მომენტია მიზანსცენების შექმნა, რაც მსახიობთა მიზანმიმართული ქმედების გარდა, მთლიანად სცენური სივრცის ორგანიზაციასაც გულისხმობს. მიზანსცენის შემწეობით იქმნება, აგრეთვე, სპექტაკლის ტემპო-რიტმი. ყოველივე ამას კრავს და სულს შთაბერავს მსახიობის ხელოვნება. რეჟისორის მუშაობა მსახიობთან და ძირითადი იდეის მსახიობის შემწეობით გადმოცემა, სპექტაკლის წარმატების უმთავრესი პირობაა. ამას ემატემა მუსიკალური და ქორეოგრაფიული გაფორმება, სხვადასხვა სცენური ეფექტები, აკუსტიკური ფონი, სინათლის პარტიტურა სპექტაკლზე მუშაობის დასკვნითი ეტაპია გენერალური რეპეტიცია, რომელიც ტარდება მაყურებლის თანდასწრებით და მიღებული შედეგებიც იზომება მაყურებლის რეაქციის მიხედვით.
