ანჯაფარიძე ზურაბ
მ (მომხმარებელმა Tkenchoshvili გვერდი „ზურაბ ანჯაფარიძე“ გადაიტანა გვერდზე „ანჯაფარიძე ზურაბ“ გადამ...) |
(→წყარო) |
||
| (ერთი მომხმარებლის 16 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Zurab anjafariZe.jpeg|thumb|200პქ|ზურაბ ანჯაფარიძე]] | [[ფაილი:Zurab anjafariZe.jpeg|thumb|200პქ|ზურაბ ანჯაფარიძე]] | ||
| − | '''ზურაბ ანჯაფარიძე''' - (12.1V.1928, ქუთაისი, – 12. IV. 1997, [[თბილისი]]), [[ქართველები|ქართველი]] მომღერალი (ლირიკულ-დრამატული ტენორი) [[საქართველო|საქართველოს]] (1961) და სსრკ (1966) სახალხო არტისტი. ზ. | + | '''ზურაბ ანჯაფარიძე''' - (12.1V.1928, ქუთაისი, – 12. IV. 1997, [[თბილისი]]), [[ქართველები|ქართველი]] მომღერალი (ლირიკულ-დრამატული [[ტენორი (ხმა)|ტენორი]]) [[საქართველო|საქართველოს]] (1961) და სსრკ (1966) სახალხო არტისტი. [[ფალიაშვილი ზაქარია|ზ. ფალიაშვილი]]ს სახელობის პრემიის [[ლაურეატი]] (1971). |
| − | 1952 დაამთავრა თბილისის კონსერვატორია (პროფესორ [[ანდღულაძე დავით|დ. ანდღულაძის]] კლასი). 1952-59 და 1970-იდან სიცოცხლის ბოლომდე თბილისის საოპერო თეატრის წამყვანი სოლისტი იყო (1979-82 – თეატრის დირექტორი). 1959-70 წარმატებით გამოდიოდა სსრკ დიდი თეატრის სცენაზე. 1972-იდან ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობას. 1976-იდან თბილისის შ. რუსთაველის სახელობის თეატრალური ინსტიტუტის მუსიკალური დისციპლინების კათედრის გამგე, პროფესორი (1983). | + | 1952 დაამთავრა [[თბილისის ვანო სარაჯიშვილის სახელობის სახელმწიფო კონსერვატორია|თბილისის კონსერვატორია]] (პროფესორ [[ანდღულაძე დავით|დ. ანდღულაძის]] კლასი). 1952-59 და 1970-იდან სიცოცხლის ბოლომდე [[თბილისის ზ. ფალიაშვილის სახელობის ოპერისა და ბალეტის სახელმწიფო აკადემიური თეატრი|თბილისის საოპერო თეატრის]] წამყვანი [[სოლისტი]] იყო (1979-82 – [[თეატრი|თეატრის]] დირექტორი). 1959-70 წარმატებით გამოდიოდა სსრკ [[დიდი თეატრი|დიდი თეატრის]] სცენაზე. 1972-იდან ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობას. 1976-იდან თბილისის შ. რუსთაველის სახელობის თეატრალური ინსტიტუტის მუსიკალური დისციპლინების კათედრის გამგე, პროფესორი (1983). |
| − | იგი გამოირჩეოდა სასიამოვნო ტემბრის ხმით, უშუალობით, მაღალი არტისტიზმით, ვოკალურ-სცენური ოსტატობითა და ეროვნული ინტონაციის უტყუარი გრძნობით. იგი ქართველი ხალხის საყვარელი მომღერალია. ხანგრძლივი მოღვაწეობის მანძილზე შეასრულა ლირიულ-დრამატული ტენორის ყველა წამყვანი პარტია ქართული და უცხოური | + | იგი გამოირჩეოდა სასიამოვნო ტემბრის ხმით, უშუალობით, მაღალი არტისტიზმით, ვოკალურ-სცენური ოსტატობითა და ეროვნული ინტონაციის უტყუარი გრძნობით. იგი ქართველი ხალხის საყვარელი მომღერალია. ხანგრძლივი მოღვაწეობის მანძილზე შეასრულა ლირიულ-დრამატული ტენორის ყველა წამყვანი პარტია ქართული და უცხოური [[რეპერტუარი]]დან: აბესალომი, მალხაზი, რატი (ფალიაშვილის „აბესალომ და ეთერი“, „დაისი“, „ლატავრა“), მინდია ([[თაქთაქიშვილი ოთარ|თაქთაქიშვილის]] „მინდია“), ბაში-აჩუკი (კერესელიძის „ბაში-აჩუკი“), ბერდო (ლაღიძის „ლელა“), მოხუცი (ყანჩელის „და არს მუსიკა“), გერმანი, ვოდემონი (ჩაიკოვსვის „პიკის ქალი“, „იოლანტა“), ხოზე ([[ბიზე ჟორჟ|ბიზეს]] „კარმენი“), რადამესი, დონ-კარლოსი, ჰერცოგი, ოტელო ([[ვერდი ჯუზეპე|ვერდის]] „აიდა“, „დონ-კარლოსი“, „რიგოლეტო“, „ოტელო“), კავარადოსი (პუჩინის „ტოსკა“), ფაუსტი ([[გუნო შარლ|გუნოს]] „ფაუსტი“) და სხვ. |
| − | ვრცელი კამერული და საოპერო რეპერტუარით შემოვლილი აქვს საზღვარგარეთის მრავალი ქვეყანა. 1964 წ. წარმატებით შეასრულა გერმანის პარტია (ჩაიკოვსკის „პიკის ქალი“) მილანის თეატრის „ლა სკალას“ სცენაზე, სსრკ დიდი თეატრის გასტროლების დროს. არაერთი ქართული ოპერა დადგა თბილისის და ქუთაისის ოპერის თეატრებში. ანჯაფარიძემ სანიმუშოდ გაახმოვანა გერმანისა და ვოდემონის პარტიები კინოფილმებში „პიკის ქალი“ და „იოლანტა“ (მიენიჭა სპეციალური პრმია). დაკრძალულია თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის ბაღში. (ა. წულუკიძე) | + | ვრცელი კამერული და საოპერო რეპერტუარით შემოვლილი აქვს საზღვარგარეთის მრავალი ქვეყანა. 1964 წ. წარმატებით შეასრულა გერმანის პარტია (ჩაიკოვსკის „პიკის ქალი“) მილანის თეატრის „ლა სკალას“ სცენაზე, სსრკ დიდი თეატრის გასტროლების დროს. არაერთი ქართული [[ოპერა]] დადგა თბილისის და ქუთაისის ოპერის თეატრებში. ანჯაფარიძემ სანიმუშოდ გაახმოვანა გერმანისა და ვოდემონის პარტიები კინოფილმებში „პიკის ქალი“ და „იოლანტა“ (მიენიჭა სპეციალური პრმია). დაკრძალულია თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის ბაღში. (ა. წულუკიძე) |
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| − | მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი | + | [[მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი]] |
==იხილე აგრეთვე== | ==იხილე აგრეთვე== | ||
[http://www.nplg.gov.ge/bios/ka/00004413/ ზურაბ ანჯაფარიძე] | [http://www.nplg.gov.ge/bios/ka/00004413/ ზურაბ ანჯაფარიძე] | ||
| − | [[კატეგორია:ვოკალისტები]] | + | [[კატეგორია:ქართველი ვოკალისტები]] |
[[კატეგორია:ზაქარია ფალიაშვილის პრემიის ლაურიატები]] | [[კატეგორია:ზაქარია ფალიაშვილის პრემიის ლაურიატები]] | ||
| + | [[კატეგორია:საქართველოს სსრ სახალხო არტისტები ]] | ||
| + | [[კატეგორია:საბჭოთა კავშირის სახალხო არტისტები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ანჯაფარიძეები]] | ||
| + | [[კატეგორია:საოპერო მომღერლები]] | ||
| + | [[კატეგორია:თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 16:34, 16 ივნისი 2023 მდგომარეობით
ზურაბ ანჯაფარიძე - (12.1V.1928, ქუთაისი, – 12. IV. 1997, თბილისი), ქართველი მომღერალი (ლირიკულ-დრამატული ტენორი) საქართველოს (1961) და სსრკ (1966) სახალხო არტისტი. ზ. ფალიაშვილის სახელობის პრემიის ლაურეატი (1971).
1952 დაამთავრა თბილისის კონსერვატორია (პროფესორ დ. ანდღულაძის კლასი). 1952-59 და 1970-იდან სიცოცხლის ბოლომდე თბილისის საოპერო თეატრის წამყვანი სოლისტი იყო (1979-82 – თეატრის დირექტორი). 1959-70 წარმატებით გამოდიოდა სსრკ დიდი თეატრის სცენაზე. 1972-იდან ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობას. 1976-იდან თბილისის შ. რუსთაველის სახელობის თეატრალური ინსტიტუტის მუსიკალური დისციპლინების კათედრის გამგე, პროფესორი (1983).
იგი გამოირჩეოდა სასიამოვნო ტემბრის ხმით, უშუალობით, მაღალი არტისტიზმით, ვოკალურ-სცენური ოსტატობითა და ეროვნული ინტონაციის უტყუარი გრძნობით. იგი ქართველი ხალხის საყვარელი მომღერალია. ხანგრძლივი მოღვაწეობის მანძილზე შეასრულა ლირიულ-დრამატული ტენორის ყველა წამყვანი პარტია ქართული და უცხოური რეპერტუარიდან: აბესალომი, მალხაზი, რატი (ფალიაშვილის „აბესალომ და ეთერი“, „დაისი“, „ლატავრა“), მინდია (თაქთაქიშვილის „მინდია“), ბაში-აჩუკი (კერესელიძის „ბაში-აჩუკი“), ბერდო (ლაღიძის „ლელა“), მოხუცი (ყანჩელის „და არს მუსიკა“), გერმანი, ვოდემონი (ჩაიკოვსვის „პიკის ქალი“, „იოლანტა“), ხოზე (ბიზეს „კარმენი“), რადამესი, დონ-კარლოსი, ჰერცოგი, ოტელო (ვერდის „აიდა“, „დონ-კარლოსი“, „რიგოლეტო“, „ოტელო“), კავარადოსი (პუჩინის „ტოსკა“), ფაუსტი (გუნოს „ფაუსტი“) და სხვ.
ვრცელი კამერული და საოპერო რეპერტუარით შემოვლილი აქვს საზღვარგარეთის მრავალი ქვეყანა. 1964 წ. წარმატებით შეასრულა გერმანის პარტია (ჩაიკოვსკის „პიკის ქალი“) მილანის თეატრის „ლა სკალას“ სცენაზე, სსრკ დიდი თეატრის გასტროლების დროს. არაერთი ქართული ოპერა დადგა თბილისის და ქუთაისის ოპერის თეატრებში. ანჯაფარიძემ სანიმუშოდ გაახმოვანა გერმანისა და ვოდემონის პარტიები კინოფილმებში „პიკის ქალი“ და „იოლანტა“ (მიენიჭა სპეციალური პრმია). დაკრძალულია თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის ბაღში. (ა. წულუკიძე)
[რედაქტირება] წყარო
მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი
