იუდეველთა რელიგიური დღესასწაულები
(→წყარო) |
(→წყარო) |
||
| (ერთი მომხმარებლის 4 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''იუდეველთა რელიგიური დღესასწაულები''' - ებრაელებს მრავალი დღესასწაული ჰქონდათ და აქვთ დღესაც. მათ ივრითის ენაზე ეწოდება ხაგი ან მოადიმ. დღესასწაულები ახალი წლის პირველი დღიდან დაწყებული წლის ბოლო დღემდე მიმდინარეობს თორის სათანადო თავების კითხვით. ეს დღესასწაულებია: | + | '''იუდეველთა რელიგიური დღესასწაულები''' - [[ებრაელები|ებრაელებს]] მრავალი [[დღესასწაული]] ჰქონდათ და აქვთ დღესაც. მათ ივრითის ენაზე ეწოდება ხაგი ან მოადიმ. დღესასწაულები ახალი წლის პირველი დღიდან დაწყებული წლის ბოლო დღემდე მიმდინარეობს თორის სათანადო თავების კითხვით. ეს დღესასწაულებია: |
| − | 1. განსვენების შაბათი ანუ ყოველი შაბათი - ამ დღეს დღესასწაულობენ, რადგან შაბათს დაისვენა უფალმა ქვეყნიერების შექმნის შემდეგ, ამიტომ ყველა ებრაელი ისვენებდა და ისვენებს ახლაც; | + | 1. '''განსვენების შაბათი''' ანუ ყოველი შაბათი - ამ დღეს დღესასწაულობენ, რადგან შაბათს დაისვენა უფალმა ქვეყნიერების შექმნის შემდეგ, ამიტომ ყველა ებრაელი ისვენებდა და ისვენებს ახლაც; |
| − | 2. პასექი ანუ ზატიკი ანუ უცომოების დღესასწაული, რომელიც უფლის ბრძანებით დაწესებულია ეგვიპტის მონობიდან გამოსვლის აღსანიშნავად. იგი აღინიშნება გაზაფხულის ბუნიაობის (დღე-ღამის ტოლობის), სავსე მთვარეობის I დღეს. პასექის დასაწყისი ხშირად ემთხვევა I თვის - ნისანის (ჩვენებურად მარტის თვის) 14-21 რიცხვებს და გრძელდება 7 დღე პირველი თვის მე-15 დღეს იწყება ხმიადობის დღესასწაული - 7 დღეს ჭამენ უფუარ პურს. პასექს განსაკუთრებით დღესასწაულობენ პირველ და მე-7 დღეს, როცა ყველანაირი შრომა აკრძალულია; | + | 2. '''[[პასექი]]''' ანუ '''[[ზატიკი]]''' ანუ უცომოების დღესასწაული, რომელიც უფლის ბრძანებით დაწესებულია [[ეგვიპტე|ეგვიპტის]] მონობიდან გამოსვლის აღსანიშნავად. იგი აღინიშნება გაზაფხულის ბუნიაობის (დღე-ღამის ტოლობის), სავსე მთვარეობის I დღეს. პასექის დასაწყისი ხშირად ემთხვევა I თვის - ნისანის (ჩვენებურად მარტის თვის) 14-21 რიცხვებს და გრძელდება 7 დღე პირველი თვის მე-15 დღეს იწყება ხმიადობის დღესასწაული - 7 დღეს ჭამენ უფუარ [[პური|პურს]]. პასექს განსაკუთრებით დღესასწაულობენ პირველ და მე-7 დღეს, როცა ყველანაირი შრომა აკრძალულია; |
| − | 3. ერგასისეული დღესასწაული - აღინიშნებოდა პასექიდან მეერგასე (ორმოცდამეათე) დღეს. ეს დღე მკაცრი უქმობისა იყო. დაწესდა სინას მთასთან მოსეს მიერ უფლისაგან თორასა და სჯულის მიღებასთან დაკავშირებით. ამ დღესასწაულს ებრაელები უწოდებენ შავუოტას. ის პასექსა და სუკოტასთან ერთად არის ებრაელთათვის ყველაზე დიდი დღესასწაული (იუდ. ენციკლ. გვ. 253). | + | 3. '''ერგასისეული დღესასწაული''' - აღინიშნებოდა პასექიდან მეერგასე (ორმოცდამეათე) დღეს. ეს დღე მკაცრი უქმობისა იყო. დაწესდა [[სინას მთა|სინას მთასთან]] მოსეს მიერ უფლისაგან [[თორა|თორასა]] და სჯულის მიღებასთან დაკავშირებით. ამ დღესასწაულს ებრაელები უწოდებენ შავუოტას. ის პასექსა და სუკოტასთან ერთად არის ებრაელთათვის ყველაზე დიდი დღესასწაული (იუდ. ენციკლ. გვ. 253). |
| − | 4. შენდობის დღესასწაული ანუ | + | 4.''' შენდობის დღესასწაული''' ანუ „'''იომ-ქიფური'''“. მას „განწმენდის დღე" ანუ „დღე ლხინებისაც" ეწოდებოდა და „შაბათთა შაბათიც“. იგი იყო მე-7 თვის 10 რიცხვში, როგორც დიდი უქმე ყველასათვის. |
| − | 5. კარვობის ანუ ტალავარობის დღესასწაული, რომელსაც ებრაელები სუკკოტას უწოდებენ. იგი იწყებოდა მე-7 თვის (სექტემბრის) მე-15 დღეს და გრძელდებოდა 7 დღე. უფლის ბრძანებით ყველას უნდა ეცხოვრა კარვებში, რათა არ დავიწყებოდათ, რომ უფალმა ისრაელიანები თავდაპირველად დაასახლა კარვებში. კარვობის დღესასწაულთან ერთად 15 სექტემბრიდან 7 დღე იყო მოსავლის აღების დღესასწაულიც; პირველი და მე-7 დღე უქმე იყო; ყველაზე უმთავრესად ითვლებოდა I და ბოლო დღე, როდესაც ებრაელები მხოლოდ რჯულის წიგნების კითხვას ისმენდნენ; | + | 5. '''კარვობის''' ანუ '''ტალავარობის დღესასწაული''', რომელსაც ებრაელები სუკკოტას უწოდებენ. იგი იწყებოდა მე-7 თვის (სექტემბრის) მე-15 დღეს და გრძელდებოდა 7 დღე. უფლის ბრძანებით ყველას უნდა ეცხოვრა კარვებში, რათა არ დავიწყებოდათ, რომ უფალმა ისრაელიანები თავდაპირველად დაასახლა კარვებში. კარვობის დღესასწაულთან ერთად 15 სექტემბრიდან 7 დღე იყო მოსავლის აღების დღესასწაულიც; პირველი და მე-7 დღე უქმე იყო; ყველაზე უმთავრესად ითვლებოდა I და ბოლო დღე, როდესაც ებრაელები მხოლოდ რჯულის წიგნების კითხვას ისმენდნენ; |
| − | 6.პირველი ნაყოფის მკის დღესასწაულს აღნიშნავდნენ მარტის თვეში; | + | 6.'''პირველი ნაყოფის მკის დღესასწაულს''' აღნიშნავდნენ მარტის თვეში; |
| − | 7. დღესასწაული საყვირთა - იგი 1 სექტემბერს იმართებოდა. ეს იყო სამოქალაქო წლის დასაწყისი. ამ დღესასწაულს ერთვოდა თვის თავის დღესასწაულიც, რადგან ყოველი თვის პირველი დღეც დღესასწაული იყო. ხალხს საყვირებით ატყობინებდნენ ამ დღესასწაულის დაწყებას და ამიტომ მას „საყვირთა დღესასწაული“ ეწოდება; | + | 7. '''დღესასწაული საყვირთა''' - იგი 1 სექტემბერს იმართებოდა. ეს იყო სამოქალაქო წლის დასაწყისი. ამ დღესასწაულს ერთვოდა თვის თავის დღესასწაულიც, რადგან ყოველი თვის პირველი დღეც დღესასწაული იყო. ხალხს საყვირებით ატყობინებდნენ ამ დღესასწაულის დაწყებას და ამიტომ მას „საყვირთა დღესასწაული“ ეწოდება; |
| − | 8. ყოველი მე-7 წელიწადი იყო შაბათის წელიწადი. ამ წელს ისვენებდა კაციც, საქონელიც და მიწაც. რა ნაყოფსაც გამოიღებდა ამ წელს მიწა, ის იყო ღარიბების, ცხოველებისა და ფრინველებისათვის; | + | 8. ყოველი მე-7 წელიწადი იყო '''შაბათის წელიწადი'''. ამ წელს ისვენებდა კაციც, საქონელიც და მიწაც. რა ნაყოფსაც გამოიღებდა ამ წელს მიწა, ის იყო ღარიბების, ცხოველებისა და ფრინველებისათვის; |
| − | 9. წელიწადი მიტევებისა - ყოველი 50-ე წელიწადი შაბათის წელიწადიდან. ეს იყო საყოველთაო დასვენებისა და მიტევების წელიწადი, როცა ტყვეებსა და მონებს თავისუფლება ენიჭებოდათ, ვალი ეპატიებოდათ, გაყიდული ან დაგირავებული მიწა უფასოდ უბრუნდებოდა პატრონს. | + | 9. '''წელიწადი მიტევებისა''' - ყოველი 50-ე წელიწადი შაბათის წელიწადიდან. ეს იყო საყოველთაო დასვენებისა და მიტევების წელიწადი, როცა ტყვეებსა და მონებს თავისუფლება ენიჭებოდათ, ვალი ეპატიებოდათ, გაყიდული ან დაგირავებული მიწა უფასოდ უბრუნდებოდა პატრონს. |
| − | ყველაზე დიდი დღესასწაულები მოდიოდა პირველ და მე-7 თვეებზე, ამიტომ ამ თვეებს დღესასწაულთა დღესასწაულ თვეებსაც უწოდებენ. მარტში მაგალითად მკვდრებსაც კი არ დაიტირებდნენ. ებრაელთა წმ. გადმოცემისა და თქმულებების - „აგადა“-ს და „გალახა“-ს მიხედვით ღმერთმა სამყარო შექმნა მარტში და პირველი პატრიარქებიც მარტის თვეში დაიბადნენ. ზოგიერთი გადმოცემის მიხედვით კი ეს მოხდა ტიშირის თვეში ანუ სექტემბერში. იუდაიზმის ენციკლოპედიის მიხედვით „აგადა“ და გალახა“ ღმერთმა მისცა მოსეს თორასთან ერთად, ოღონდ არა დასაწერად, არამედ ზეპირად გასავრცელებლად. იგი სამი ნაწილისაგან შედგება: პირველში არის წმ. წერილის განმარტება, მეორეში - ზეპირი გადმოცემები და თქმულებები, ხოლო მესამე ნაწილში - დადგენილებები, კანონები და აკრძალვები. მოსემ იგი გადასცა ისუ ნავეს, რომლისგანაც გადადიოდა პატრიარქებისა და მღვდელმთავრების ხელში. ყველაზე ბოლო იყო იეგუდა განასი, რომელიც მოღვაწეობდა მე-2 - მე-3 საუკუნეში. მან შექმნა კანონთა კრებული მიშნა და იყო მისი რედაქტორიც. | + | ყველაზე დიდი დღესასწაულები მოდიოდა პირველ და მე-7 თვეებზე, ამიტომ ამ თვეებს დღესასწაულთა დღესასწაულ თვეებსაც უწოდებენ. მარტში მაგალითად მკვდრებსაც კი არ დაიტირებდნენ. |
| + | |||
| + | ებრაელთა წმ. გადმოცემისა და თქმულებების - „აგადა“-ს და „გალახა“-ს მიხედვით ღმერთმა სამყარო შექმნა მარტში და პირველი პატრიარქებიც მარტის თვეში დაიბადნენ. ზოგიერთი გადმოცემის მიხედვით კი ეს მოხდა ტიშირის თვეში ანუ სექტემბერში. [[იუდაიზმი|იუდაიზმის]] ენციკლოპედიის მიხედვით „აგადა“ და გალახა“ ღმერთმა მისცა მოსეს [[თორა|თორასთან]] ერთად, ოღონდ არა დასაწერად, არამედ ზეპირად გასავრცელებლად. იგი სამი ნაწილისაგან შედგება: პირველში არის წმ. წერილის განმარტება, მეორეში - ზეპირი გადმოცემები და თქმულებები, ხოლო მესამე ნაწილში - დადგენილებები, კანონები და აკრძალვები. მოსემ იგი გადასცა ისუ ნავეს, რომლისგანაც გადადიოდა [[პატრიარქი|პატრიარქებისა]] და მღვდელმთავრების ხელში. ყველაზე ბოლო იყო იეგუდა განასი, რომელიც მოღვაწეობდა მე-2 - მე-3 საუკუნეში. მან შექმნა კანონთა კრებული მიშნა და იყო მისი რედაქტორიც. | ||
| ხაზი 25: | ხაზი 27: | ||
== წყარო == | == წყარო == | ||
| − | + | [[ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის]] | |
| − | |||
| − | |||
[[კატეგორია:რელიგიური დღესასწაულები]] | [[კატეგორია:რელიგიური დღესასწაულები]] | ||
| + | [[კატეგორია:იუდეველთა რელიგიური დღესასწაულები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 23:40, 19 ივნისი 2023 მდგომარეობით
იუდეველთა რელიგიური დღესასწაულები - ებრაელებს მრავალი დღესასწაული ჰქონდათ და აქვთ დღესაც. მათ ივრითის ენაზე ეწოდება ხაგი ან მოადიმ. დღესასწაულები ახალი წლის პირველი დღიდან დაწყებული წლის ბოლო დღემდე მიმდინარეობს თორის სათანადო თავების კითხვით. ეს დღესასწაულებია:
1. განსვენების შაბათი ანუ ყოველი შაბათი - ამ დღეს დღესასწაულობენ, რადგან შაბათს დაისვენა უფალმა ქვეყნიერების შექმნის შემდეგ, ამიტომ ყველა ებრაელი ისვენებდა და ისვენებს ახლაც;
2. პასექი ანუ ზატიკი ანუ უცომოების დღესასწაული, რომელიც უფლის ბრძანებით დაწესებულია ეგვიპტის მონობიდან გამოსვლის აღსანიშნავად. იგი აღინიშნება გაზაფხულის ბუნიაობის (დღე-ღამის ტოლობის), სავსე მთვარეობის I დღეს. პასექის დასაწყისი ხშირად ემთხვევა I თვის - ნისანის (ჩვენებურად მარტის თვის) 14-21 რიცხვებს და გრძელდება 7 დღე პირველი თვის მე-15 დღეს იწყება ხმიადობის დღესასწაული - 7 დღეს ჭამენ უფუარ პურს. პასექს განსაკუთრებით დღესასწაულობენ პირველ და მე-7 დღეს, როცა ყველანაირი შრომა აკრძალულია;
3. ერგასისეული დღესასწაული - აღინიშნებოდა პასექიდან მეერგასე (ორმოცდამეათე) დღეს. ეს დღე მკაცრი უქმობისა იყო. დაწესდა სინას მთასთან მოსეს მიერ უფლისაგან თორასა და სჯულის მიღებასთან დაკავშირებით. ამ დღესასწაულს ებრაელები უწოდებენ შავუოტას. ის პასექსა და სუკოტასთან ერთად არის ებრაელთათვის ყველაზე დიდი დღესასწაული (იუდ. ენციკლ. გვ. 253).
4. შენდობის დღესასწაული ანუ „იომ-ქიფური“. მას „განწმენდის დღე" ანუ „დღე ლხინებისაც" ეწოდებოდა და „შაბათთა შაბათიც“. იგი იყო მე-7 თვის 10 რიცხვში, როგორც დიდი უქმე ყველასათვის.
5. კარვობის ანუ ტალავარობის დღესასწაული, რომელსაც ებრაელები სუკკოტას უწოდებენ. იგი იწყებოდა მე-7 თვის (სექტემბრის) მე-15 დღეს და გრძელდებოდა 7 დღე. უფლის ბრძანებით ყველას უნდა ეცხოვრა კარვებში, რათა არ დავიწყებოდათ, რომ უფალმა ისრაელიანები თავდაპირველად დაასახლა კარვებში. კარვობის დღესასწაულთან ერთად 15 სექტემბრიდან 7 დღე იყო მოსავლის აღების დღესასწაულიც; პირველი და მე-7 დღე უქმე იყო; ყველაზე უმთავრესად ითვლებოდა I და ბოლო დღე, როდესაც ებრაელები მხოლოდ რჯულის წიგნების კითხვას ისმენდნენ;
6.პირველი ნაყოფის მკის დღესასწაულს აღნიშნავდნენ მარტის თვეში;
7. დღესასწაული საყვირთა - იგი 1 სექტემბერს იმართებოდა. ეს იყო სამოქალაქო წლის დასაწყისი. ამ დღესასწაულს ერთვოდა თვის თავის დღესასწაულიც, რადგან ყოველი თვის პირველი დღეც დღესასწაული იყო. ხალხს საყვირებით ატყობინებდნენ ამ დღესასწაულის დაწყებას და ამიტომ მას „საყვირთა დღესასწაული“ ეწოდება;
8. ყოველი მე-7 წელიწადი იყო შაბათის წელიწადი. ამ წელს ისვენებდა კაციც, საქონელიც და მიწაც. რა ნაყოფსაც გამოიღებდა ამ წელს მიწა, ის იყო ღარიბების, ცხოველებისა და ფრინველებისათვის;
9. წელიწადი მიტევებისა - ყოველი 50-ე წელიწადი შაბათის წელიწადიდან. ეს იყო საყოველთაო დასვენებისა და მიტევების წელიწადი, როცა ტყვეებსა და მონებს თავისუფლება ენიჭებოდათ, ვალი ეპატიებოდათ, გაყიდული ან დაგირავებული მიწა უფასოდ უბრუნდებოდა პატრონს.
ყველაზე დიდი დღესასწაულები მოდიოდა პირველ და მე-7 თვეებზე, ამიტომ ამ თვეებს დღესასწაულთა დღესასწაულ თვეებსაც უწოდებენ. მარტში მაგალითად მკვდრებსაც კი არ დაიტირებდნენ.
ებრაელთა წმ. გადმოცემისა და თქმულებების - „აგადა“-ს და „გალახა“-ს მიხედვით ღმერთმა სამყარო შექმნა მარტში და პირველი პატრიარქებიც მარტის თვეში დაიბადნენ. ზოგიერთი გადმოცემის მიხედვით კი ეს მოხდა ტიშირის თვეში ანუ სექტემბერში. იუდაიზმის ენციკლოპედიის მიხედვით „აგადა“ და გალახა“ ღმერთმა მისცა მოსეს თორასთან ერთად, ოღონდ არა დასაწერად, არამედ ზეპირად გასავრცელებლად. იგი სამი ნაწილისაგან შედგება: პირველში არის წმ. წერილის განმარტება, მეორეში - ზეპირი გადმოცემები და თქმულებები, ხოლო მესამე ნაწილში - დადგენილებები, კანონები და აკრძალვები. მოსემ იგი გადასცა ისუ ნავეს, რომლისგანაც გადადიოდა პატრიარქებისა და მღვდელმთავრების ხელში. ყველაზე ბოლო იყო იეგუდა განასი, რომელიც მოღვაწეობდა მე-2 - მე-3 საუკუნეში. მან შექმნა კანონთა კრებული მიშნა და იყო მისი რედაქტორიც.
