ბერიტაშვილი ივანე
(ახალი გვერდი: '''ბერიტაშვილი ივანე სოლომონის ძე''' (1884, სოფ. ვეჯინი - 1974, [[თბილისი...) |
(→იხილე აგრეთვე) |
||
| (2 მომხმარებლების 7 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''ბერიტაშვილი ივანე სოლომონის ძე''' (1884, სოფ. ვეჯინი - 1974, [[თბილისი]]) - ფიზიოლოგი, | + | [[ფაილი:Beritashvili ivane.jpg|thumb|'''ივანე ბერიტაშვილი''']] |
| − | სსრ მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი. ნიუ-ორკის მეცნიერებათა | + | '''ბერიტაშვილი ივანე სოლომონის ძე''' (1884, სოფ. ვეჯინი - 1974, [[თბილისი]]) - ფიზიოლოგი, [[საქართველო]]ში ფიზიოლოგიური სკოლის ერთერთი ფუძემდებელი. სსრკ მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი, საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი. ნიუ-ორკის მეცნიერებათა აკადემიის წევრი (1959), უმაღლესი ნერვული მოქმედების საერთაშორისო კოლეგიის წევრი (1969), ამერიკის ბიოლოგიური ფსიქიატრიული საზოგადოების (1969) საპატიო წევრი, ქართული საბჭოთა ენციკლოპედიის მთავარი სარედაქციო კოლეგიის წევრი. |
====ბიოგრაფია==== | ====ბიოგრაფია==== | ||
| − | + | ივანე ბერიტაშვილმა 1910 დაამთავრა პეტერბურგის უნივერსიტეტი. 1910-1915 მუშაობდა იმავე უნივერსიტეტში ნ. ვედენსკის ხელმძღვანელობით. 1912 წელს პეტერბურგიდან სამეცნიერო მივლინებით იგზავნება ჯერ ყაზანში - ა. სამოილოვის ლაბორატორიაში, ხოლო შემდეგ ჰოლანდიის ქ. უტრეხტში - რ. მაგნუსის ლაბორატორიაში. | |
| − | ხელმძღვანელობით. 1912 პეტერბურგიდან სამეცნიერო მივლინებით იგზავნება ჯერ ყაზანში - ა. სამოილოვის ლაბორატორიაში, ხოლო შემდეგ ჰოლანდიის ქ. უტრეხტში - რ. მაგნუსის ლაბორატორიაში. | + | |
| − | 1915-1919 წლებში იყო ოდესის უნივერსიტეტის პრივატ-დოცენტი. 1919 მოიწვიეს თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, სადაც | + | 1915-1919 წლებში იყო ოდესის უნივერსიტეტის პრივატ-დოცენტი. 1919 წელს მოიწვიეს [[თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი|თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში]], სადაც დააარსა [[ადამიანი|ადამიანისა]] და ცხოველთა ფიზიოლოგიის კათედრა, რომელსაც ხელმძღვანელობდა გარდაცვალებამდე. 1919 წელს სახალხო განათლების მინისტრის [[ნოე რამიშვილი|ნოე რამიშვილის]] დავალებით ივ. ბერიტაშვილი სპეციალურად მიავლინეს ოდესაში უნივერსიტეტის დარგობრივი ბიბლიოთეკის შესავსებად. |
| − | დააარსა ადამიანისა და ცხოველთა ფიზიოლოგიის კათედრა, რომელსაც ხელმძღვანელობდა გარდაცვალებამდე. 1919 სახალხო განათლების მინისტრის [[ნოე რამიშვილი|ნოე რამიშვილის]] დავალებით ივ. ბერიტაშვილი სპეციალურად მიავლინეს ოდესაში უნივერსიტეტის დარგობრივი ბიბლიოთეკის შესავსებად. | + | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| + | 1935 წლდან ადამიანისა და ცხოველთა ფიზიოლოგიის კათედრის ბაზაზე დაარსებული ფიზიოლოგიის ინსტიტუტის დირექტორია. ი. ბერიტაშვილი ავტორია მრავალი ფუნდამენტური ნაშრომისა და გამოკვლევებისა. მან დაადგინა: ზურგის ტვინის პროპრიოცეპტული, მოტორული ელემენტებისა და ჟელატინოზური სუბსტანციის როლი კიდურთა ფაზურ კოორდინირებულ მოძრაობებში (1909-1914), კისრისა და ლაბირინთული ტონური რეფლექსების ნერვული მექანიზმი (1914-1915), პირობითი რეფლექსების გამომუშავების დროს ორმხრივი დროებითი ნერვული კავშირების წარმოშობა (1916-1922), პირობითი რეფლექსების წარმოშობა გაღიზიანებათა უკუშეუღლებისას (1917), ინდივიდუალურად შეძენილი კვებითი ან თავდაცვითი ქცევის განხორციელება საკვების ან დამაზიანებელი აგენტის და მათი ადგილმდებარეობის ერთჯერად აღქმისას და ქცევის რეგულირება საკვების ან ცხოველის მტრის ადგილმდებარეობის რეპროდუქციით (1932-1935), პირობითი რეფლექსის ავტომატური უნებლიე ხასიათი, სივრცეში ადამიანისა და ცხოველის ორიენტაციის ნერვულ-ფსიქიკური მექანიზმი (1959), ხატური და ემოციური მეხსიერება, მისი დახასიათება და წარმოშობა (1967) და ა. შ. | ||
| + | ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::'''''მანანა ლილუაშვილი''''' | ||
==ლიტერატურა== | ==ლიტერატურა== | ||
| ხაზი 18: | ხაზი 14: | ||
* ზ. გაიპარაშვილი, მ. ლილუაშვილი, „ტფილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორთა საბჭოს ოქმები 1917-1926“, თბ., 2006. | * ზ. გაიპარაშვილი, მ. ლილუაშვილი, „ტფილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორთა საბჭოს ოქმები 1917-1926“, თბ., 2006. | ||
| + | ==იხილე აგრეთვე== | ||
| + | [http://www.nplg.gov.ge/bios/ka/00001061/ ივანე ბერიტაშვილი] | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
[[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი]] | [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი]] | ||
| − | |||
| − | |||
[[კატეგორია:ქართველი ექიმები]] | [[კატეგორია:ქართველი ექიმები]] | ||
[[კატეგორია:ქართველი ფიზიოლოგები]] | [[კატეგორია:ქართველი ფიზიოლოგები]] | ||
[[კატეგორია:საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსები]] | [[კატეგორია:საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ბერიტაშვილები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 01:33, 29 აგვისტო 2023 მდგომარეობით
ბერიტაშვილი ივანე სოლომონის ძე (1884, სოფ. ვეჯინი - 1974, თბილისი) - ფიზიოლოგი, საქართველოში ფიზიოლოგიური სკოლის ერთერთი ფუძემდებელი. სსრკ მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი, საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი. ნიუ-ორკის მეცნიერებათა აკადემიის წევრი (1959), უმაღლესი ნერვული მოქმედების საერთაშორისო კოლეგიის წევრი (1969), ამერიკის ბიოლოგიური ფსიქიატრიული საზოგადოების (1969) საპატიო წევრი, ქართული საბჭოთა ენციკლოპედიის მთავარი სარედაქციო კოლეგიის წევრი.
სარჩევი |
[რედაქტირება] ბიოგრაფია
ივანე ბერიტაშვილმა 1910 დაამთავრა პეტერბურგის უნივერსიტეტი. 1910-1915 მუშაობდა იმავე უნივერსიტეტში ნ. ვედენსკის ხელმძღვანელობით. 1912 წელს პეტერბურგიდან სამეცნიერო მივლინებით იგზავნება ჯერ ყაზანში - ა. სამოილოვის ლაბორატორიაში, ხოლო შემდეგ ჰოლანდიის ქ. უტრეხტში - რ. მაგნუსის ლაბორატორიაში.
1915-1919 წლებში იყო ოდესის უნივერსიტეტის პრივატ-დოცენტი. 1919 წელს მოიწვიეს თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, სადაც დააარსა ადამიანისა და ცხოველთა ფიზიოლოგიის კათედრა, რომელსაც ხელმძღვანელობდა გარდაცვალებამდე. 1919 წელს სახალხო განათლების მინისტრის ნოე რამიშვილის დავალებით ივ. ბერიტაშვილი სპეციალურად მიავლინეს ოდესაში უნივერსიტეტის დარგობრივი ბიბლიოთეკის შესავსებად.
1935 წლდან ადამიანისა და ცხოველთა ფიზიოლოგიის კათედრის ბაზაზე დაარსებული ფიზიოლოგიის ინსტიტუტის დირექტორია. ი. ბერიტაშვილი ავტორია მრავალი ფუნდამენტური ნაშრომისა და გამოკვლევებისა. მან დაადგინა: ზურგის ტვინის პროპრიოცეპტული, მოტორული ელემენტებისა და ჟელატინოზური სუბსტანციის როლი კიდურთა ფაზურ კოორდინირებულ მოძრაობებში (1909-1914), კისრისა და ლაბირინთული ტონური რეფლექსების ნერვული მექანიზმი (1914-1915), პირობითი რეფლექსების გამომუშავების დროს ორმხრივი დროებითი ნერვული კავშირების წარმოშობა (1916-1922), პირობითი რეფლექსების წარმოშობა გაღიზიანებათა უკუშეუღლებისას (1917), ინდივიდუალურად შეძენილი კვებითი ან თავდაცვითი ქცევის განხორციელება საკვების ან დამაზიანებელი აგენტის და მათი ადგილმდებარეობის ერთჯერად აღქმისას და ქცევის რეგულირება საკვების ან ცხოველის მტრის ადგილმდებარეობის რეპროდუქციით (1932-1935), პირობითი რეფლექსის ავტომატური უნებლიე ხასიათი, სივრცეში ადამიანისა და ცხოველის ორიენტაციის ნერვულ-ფსიქიკური მექანიზმი (1959), ხატური და ემოციური მეხსიერება, მისი დახასიათება და წარმოშობა (1967) და ა. შ.
- მანანა ლილუაშვილი
[რედაქტირება] ლიტერატურა
- ნ. ძიძიშვილი, ივანე ბერიტაშვილი, თბ., 1962;
- ზ. გაიპარაშვილი, მ. ლილუაშვილი, „ტფილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორთა საბჭოს ოქმები 1917-1926“, თბ., 2006.
[რედაქტირება] იხილე აგრეთვე
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
