ალოგლოტოგრაფია
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''ალოგლოტოგრაფია''' – (ბერძნ. allos – სხვა, gllōta – ენა, graphō – ვწერ). წერის თავისებური ხერხი, ზეპირი ტექსტის ჩაწერის მეთოდი. ალოგლოტოგრაფია ფართოდ იყო გავრცელებული ირანულენოვან სამყაროში (და, საერთოდ, ახლო აღმოსაელეთში). ალოგლოტოგრაფიის დროს ჩასაწერი ტექსტი, რომელსაც გარკვეულ ენაზე კარნახობენ, სინქრონულად ითარგმნება და ჩაიწერება დამწერლობის მქონე სხვა რომელიმე („შუამავალ“) ენაზე. ამოიკითხება არა უცხო ენაზე, რომელზეც ჩაწერილია ტექსტი, არამედ ისევ თავდაპირეელ ენაზე. ასეთი „შუამავალი ენა“ ძვ. სპარსულისათვის იყო ელამური, ხოლო საშ. სპარსულისათეის – არამეული. | + | '''ალოგლოტოგრაფია''' – (ბერძნ. allos – სხვა, gllōta – ენა, graphō – ვწერ). წერის თავისებური ხერხი, ზეპირი ტექსტის ჩაწერის მეთოდი. ალოგლოტოგრაფია ფართოდ იყო გავრცელებული ირანულენოვან სამყაროში (და, საერთოდ, ახლო აღმოსაელეთში). ალოგლოტოგრაფიის დროს ჩასაწერი ტექსტი, რომელსაც გარკვეულ ენაზე კარნახობენ, სინქრონულად ითარგმნება და ჩაიწერება დამწერლობის მქონე სხვა რომელიმე („შუამავალ“) ენაზე. ამოიკითხება არა უცხო ენაზე, რომელზეც ჩაწერილია ტექსტი, არამედ ისევ თავდაპირეელ ენაზე. ასეთი „შუამავალი ენა“ ძვ. სპარსულისათვის იყო ელამური, ხოლო საშ. სპარსულისათეის – [[არამეული]]. |
| − | ალოგლოტოგრაფიის გამოყენება რომელიმე ენისათვის არ გამორიცხავს ამ ენაზე ლიტერატურული ტრადიციების არსებობას, მაგ. ზეპირსიტყვიერების სახით (შდრ.: ძვ. ინდური (ვედური) ჰიმნები, | + | ალოგლოტოგრაფიის გამოყენება რომელიმე ენისათვის არ გამორიცხავს ამ ენაზე ლიტერატურული ტრადიციების არსებობას, მაგ. ზეპირსიტყვიერების სახით (შდრ.: ძვ. ინდური (ვედური) ჰიმნები, [[ჰომეროსი]]ს პოემები, რომლებიც შექმნილია მათ წერილობით ფიქსაციამდე გაცილებით ადრე). გამოთქმულია ვარაუდი ([[გამყრელიძე თამაზ|თ. გამერელიძე]]) ალოგლოტოგრაფიის გამოყენების შესაძლებლობის შესახებ ქრისტიანობამდელ [[საქართველო|საქართველოში]] (არამეულის მეშეეობით). |
| − | ფიქსაციამდე გაცილებით ადრე). გამოთქმულია ვარაუდი ([[გამყრელიძე თამაზ|თ. გამერელიძე]]) ალოგლოტოგრაფიის გამოყენების შესაძლებლობის შესახებ ქრისტიანობამდელ [[საქართველო|საქართველოში]] (არამეულის მეშეეობით). | + | |
''ლ. ენუქიძე'' | ''ლ. ენუქიძე'' | ||
| ხაზი 9: | ხაზი 8: | ||
==ლიტერატურა== | ==ლიტერატურა== | ||
| − | * გამყრელიძე თ, წერის ანბანური სისტემა და ძველი ქართული დამწერლიბა, თბ., 1989. | + | * [[გამყრელიძე თამაზ|გამყრელიძე თ]]., წერის ანბანური სისტემა და ძველი ქართული დამწერლიბა, თბ., 1989. |
==წყარო== | ==წყარო== | ||
[[ქართული ენა: ენციკლოპედია]] | [[ქართული ენა: ენციკლოპედია]] | ||
[[კატეგორია:ტაქსტის ჩაწერის მეთოდი]] | [[კატეგორია:ტაქსტის ჩაწერის მეთოდი]] | ||
13:55, 17 ნოემბერი 2023-ის ვერსია
ალოგლოტოგრაფია – (ბერძნ. allos – სხვა, gllōta – ენა, graphō – ვწერ). წერის თავისებური ხერხი, ზეპირი ტექსტის ჩაწერის მეთოდი. ალოგლოტოგრაფია ფართოდ იყო გავრცელებული ირანულენოვან სამყაროში (და, საერთოდ, ახლო აღმოსაელეთში). ალოგლოტოგრაფიის დროს ჩასაწერი ტექსტი, რომელსაც გარკვეულ ენაზე კარნახობენ, სინქრონულად ითარგმნება და ჩაიწერება დამწერლობის მქონე სხვა რომელიმე („შუამავალ“) ენაზე. ამოიკითხება არა უცხო ენაზე, რომელზეც ჩაწერილია ტექსტი, არამედ ისევ თავდაპირეელ ენაზე. ასეთი „შუამავალი ენა“ ძვ. სპარსულისათვის იყო ელამური, ხოლო საშ. სპარსულისათეის – არამეული.
ალოგლოტოგრაფიის გამოყენება რომელიმე ენისათვის არ გამორიცხავს ამ ენაზე ლიტერატურული ტრადიციების არსებობას, მაგ. ზეპირსიტყვიერების სახით (შდრ.: ძვ. ინდური (ვედური) ჰიმნები, ჰომეროსის პოემები, რომლებიც შექმნილია მათ წერილობით ფიქსაციამდე გაცილებით ადრე). გამოთქმულია ვარაუდი (თ. გამერელიძე) ალოგლოტოგრაფიის გამოყენების შესაძლებლობის შესახებ ქრისტიანობამდელ საქართველოში (არამეულის მეშეეობით).
ლ. ენუქიძე
ლიტერატურა
- გამყრელიძე თ., წერის ანბანური სისტემა და ძველი ქართული დამწერლიბა, თბ., 1989.
