ტოროშელიძე-ორჯონიკიძე მინადორა
მ (მომხმარებელმა Tkenchoshvili გვერდი „ტოროშელიძე-ორჯონიკიძე მინადორა“ გადაიტანა გვერდზე „[[მინადორა ...) |
|||
| (2 მომხმარებლების 17 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''ტოროშელიძე-ორჯონიკიძე მინადორა ეფრემის ასული''' - (14.III1879, სოფ. ღორეშა, შორაპნის მაზრა - 19.X.1967) - პოლიტიკური მოღვაწე, | + | [[ფაილი:ToroSelidze minadora.jpg|thumb|'''ტოროშელიძე-ორჯონიკიძე მინადორა''']] |
| + | '''ტოროშელიძე-ორჯონიკიძე მინადორა ეფრემის ასული''' - (14.III1879, სოფ. [[ღორეშა]], შორაპნის მაზრა - 19.X.1967) - პოლიტიკური მოღვაწე, | ||
ექიმი, მედიცინის დოქტორი, სოციალ-დემოკრატი. | ექიმი, მედიცინის დოქტორი, სოციალ-დემოკრატი. | ||
| − | ქუთაისის წმ. ნინოს ქალთა გიმნაზიის დამთავრების შემდგომ სწავლა გააგრძელა ჟენევის უნივერსიტეტის მედიცინის ფაკულტეტზე (1901), სადაც დაუახლოვდა მარქსისტულ ჯგუფებს, იქვე იქორწინა მალაქია ტოროშელიძეზე. აქტიურად მონაწილეობდა 1905 წლის რევოლუციაში, მიემხრო მენშევიკთა ფრაქციას, მისი მეუღლე კი ბოლშევიკებს. 1906 კვლავ ჟენევაში დაბრუნდა სწავლის დასასრულებლად. 1914 [[ევაკუაცია|ევაკუაციის]] წესით დააბრუნეს [[რუსეთის იმპერია]]ში. მუშაობდა თბილისის ქალთა კავშირში. იყო თბილისის ქალთა სოციალ-დემოკრატიული ორგანიზაციის ხელმძღვანელი. | + | ====ბიოგრაფია==== |
| + | ქუთაისის წმ. ნინოს ქალთა გიმნაზიის დამთავრების შემდგომ სწავლა გააგრძელა ჟენევის უნივერსიტეტის მედიცინის ფაკულტეტზე (1901), სადაც დაუახლოვდა მარქსისტულ ჯგუფებს, იქვე იქორწინა მალაქია ტოროშელიძეზე. აქტიურად მონაწილეობდა 1905 წლის რევოლუციაში, მიემხრო მენშევიკთა ფრაქციას, მისი მეუღლე კი ბოლშევიკებს. 1906 წელს კვლავ ჟენევაში დაბრუნდა სწავლის დასასრულებლად. 1914 [[ევაკუაცია|ევაკუაციის]] წესით დააბრუნეს [[რუსეთის იმპერია]]ში. მუშაობდა თბილისის ქალთა კავშირში. იყო თბილისის ქალთა სოციალ-დემოკრატიული ორგანიზაციის ხელმძღვანელი. | ||
| − | 1917 წლის ნოემბრიდან იყო [[საქართველოს ეროვნული საბჭო]]ს წევრი, შემდგომ კი პარლამენტის (ეროვნული საბჭოს) წევრი. ხელი მოაწერა [[საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტი|საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტს]]. 1919 სოციალ-დემოკრატიული პარტიის სიით აირჩიეს [[საქართველოს დამფუძნებელი კრება|დამფუძნებელი კრების]] წევრად (1919-1921). იყო შრომის კომისიის მდივანი და სახალხო ჯანმრთელობის კომისიის თავმჯდომარის მოადგილე. არჩეული იყო საქართველოს წითელი ჯვრის გამგეობის წევრად (1918-1921). | + | 1917 წლის ნოემბრიდან იყო [[საქართველოს ეროვნული საბჭო]]ს წევრი, შემდგომ კი პარლამენტის (ეროვნული საბჭოს) წევრი. ხელი მოაწერა [[საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტი|საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტს]]. 1919 [[სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია|სოციალ-დემოკრატიული პარტიის]] სიით აირჩიეს [[საქართველოს დამფუძნებელი კრება|დამფუძნებელი კრების]] წევრად (1919-1921). იყო შრომის კომისიის მდივანი და სახალხო ჯანმრთელობის კომისიის თავმჯდომარის მოადგილე. არჩეული იყო საქართველოს წითელი ჯვრის გამგეობის წევრად (1918-1921). |
| − | [[წითელი არმია|წითელი არმიის]] შემოჭრისას იყო [[ფრონტი|ფრონტის]] ხაზზე. საბჭოთა ოკუპაციის შემდგომ, ამერიკული დახმარების ადმინისტრაციაში | + | [[წითელი არმია|წითელი არმიის]] შემოჭრისას იყო [[ფრონტი|ფრონტის]] ხაზზე. [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპაცია საბჭოთა რუსეთის მიერ|საბჭოთა ოკუპაციის]] შემდგომ, ამერიკული დახმარების ადმინისტრაციაში (American Relief Administration) მუშაობის პარალელურად, ხელმძღვანელობდა ქალთა არალეგალურ ორგანიზაციას, რომლის მიზანი პოლიტპატიმართა ოჯახების დახმარება იყო. 1922 წლიდან კომიტეტი გარდაიქმნა ბოლშევიკურ საოკუპაციო [[რეჟიმი|რეჟიმთან]] მებრძოლი პარტიების ერთიან ორგანიზაციად - „საქართველოს პოლიტიკური წითელი ჯვარი”. ორგანიზაციის პირველი ხელმძღვანელის, ელენე მაისურაძის დაპატიმრების შემდეგ მ. ტოროშელიძე გახდა მისი ხელმძღვანელი. 1924 წელს იძულებით გაასახლეს მოსკოვში და მხოლოდ მენშევიკებთან მუშაობაზე უარის თქმის შემდგომ მისცეს [[თბილისი|თბილისში]] დაბრუნების უფლება. მისი ნათესავის, [[სერგო ორჯონიკიძე|სერგო ორჯონიკიძის]], სიკვდილის შემდგომ მ. ტოროშელიძის მდგომარეობა გართულდა. 1936 წლის დეკემბერში ანტისაბჭოთა საუბრებისა და მენშევიკ [[გრიგოლ ლორთქიფანიძე]]სთან კონტაქტების ბრალდების საფუძველზე 5 წლით გადაასახლეს [[ყაზახეთი|ყაზახეთში]]. ქ. ჩიმკენტის პოლიკლინიკის ექიმად მუშაობდა, როდესაც დააპატიმრეს და 1937 წლის ოქტომბერში „სამეულმა“ გულაგში 8-წლიანი პატიმრობა მიუსაჯა. გაასახლეს ჯერ „ტაიშეტლაგში“, შემდეგ ყარაგანდის შრომა-გასწორების ბანაკში (1942-დან). სასჯელის ვადის ამოწურვის შემდგომ კიდევ 3 წლით გაუგრძელეს გადასახლება. „სამეულის“ გადაწყვეტილებით 1937 დახვრიტეს მისი ოჯახის წევრები: მეუღლე - მალაქია და შვილები ლევან და გიორგი ტოროშელიძეები. გადასახლებიდან 1950 წელს დაბრუნდა. 1956 მოხდა მისი რეაბილიტაცია. |
| − | (American Relief Administration) მუშაობის პარალელურად, ხელმძღვანელობდა ქალთა არალეგალურ ორგანიზაციას, რომლის მიზანი პოლიტპატიმართა ოჯახების დახმარება იყო. 1922 წლიდან კომიტეტი გარდაიქმნა ბოლშევიკურ საოკუპაციო [[რეჟიმი|რეჟიმთან]] მებრძოლი პარტიების ერთიან ორგანიზაციად - „საქართველოს პოლიტიკური წითელი ჯვარი”. ორგანიზაციის პირველი ხელმძღვანელის, ელენე მაისურაძის დაპატიმრების შემდეგ მ. ტოროშელიძე გახდა მისი ხელმძღვანელი. 1924 იძულებით გაასახლეს მოსკოვში და მხოლოდ მენშევიკებთან მუშაობაზე უარის თქმის შემდგომ მისცეს [[თბილისი|თბილისში]] დაბრუნების უფლება. მისი ნათესავის, [[სერგო ორჯონიკიძე|სერგო ორჯონიკიძის]], სიკვდილის შემდგომ მ. ტოროშელიძის მდგომარეობა გართულდა. 1936 წლის დეკემბერში ანტისაბჭოთა საუბრებისა და მენშევიკ [[გრიგოლ ლორთქიფანიძე]]სთან კონტაქტების ბრალდების საფუძველზე 5 წლით გადაასახლეს [[ყაზახეთი|ყაზახეთში]]. ქ. ჩიმკენტის პოლიკლინიკის ექიმად მუშაობდა, როდესაც დააპატიმრეს და 1937 წლის ოქტომბერში „სამეულმა“ გულაგში 8-წლიანი პატიმრობა მიუსაჯა. გაასახლეს ჯერ „ტაიშეტლაგში“, შემდეგ ყარაგანდის შრომა-გასწორების ბანაკში (1942-დან). სასჯელის ვადის ამოწურვის შემდგომ კიდევ 3 წლით გაუგრძელეს გადასახლება. | + | |
| − | + | '''ბონდო კუპატაძე''' | |
==ლიტერატურა== | ==ლიტერატურა== | ||
| ხაზი 24: | ხაზი 25: | ||
[[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი]] | [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი]] | ||
| − | [[კატეგორია:ქართველი | + | [[კატეგორია:ქართველი პოლიტიკური მოღვაწენი]] |
[[კატეგორია:სოციალ-დემოკრატიული პარტიის წევრები]] | [[კატეგორია:სოციალ-დემოკრატიული პარტიის წევრები]] | ||
[[კატეგორია:ქართველი ექიმები]] | [[კატეგორია:ქართველი ექიმები]] | ||
[[კატეგორია:საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრები]] | [[კატეგორია:საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრები]] | ||
[[კატეგორია:საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] | [[კატეგორია:საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] | ||
| + | [[კატეგორია:1919-1921 წლების საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ორჯონიკიძეები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 23:04, 22 აპრილი 2024 მდგომარეობით
ტოროშელიძე-ორჯონიკიძე მინადორა ეფრემის ასული - (14.III1879, სოფ. ღორეშა, შორაპნის მაზრა - 19.X.1967) - პოლიტიკური მოღვაწე, ექიმი, მედიცინის დოქტორი, სოციალ-დემოკრატი.
სარჩევი |
[რედაქტირება] ბიოგრაფია
ქუთაისის წმ. ნინოს ქალთა გიმნაზიის დამთავრების შემდგომ სწავლა გააგრძელა ჟენევის უნივერსიტეტის მედიცინის ფაკულტეტზე (1901), სადაც დაუახლოვდა მარქსისტულ ჯგუფებს, იქვე იქორწინა მალაქია ტოროშელიძეზე. აქტიურად მონაწილეობდა 1905 წლის რევოლუციაში, მიემხრო მენშევიკთა ფრაქციას, მისი მეუღლე კი ბოლშევიკებს. 1906 წელს კვლავ ჟენევაში დაბრუნდა სწავლის დასასრულებლად. 1914 ევაკუაციის წესით დააბრუნეს რუსეთის იმპერიაში. მუშაობდა თბილისის ქალთა კავშირში. იყო თბილისის ქალთა სოციალ-დემოკრატიული ორგანიზაციის ხელმძღვანელი.
1917 წლის ნოემბრიდან იყო საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრი, შემდგომ კი პარლამენტის (ეროვნული საბჭოს) წევრი. ხელი მოაწერა საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტს. 1919 სოციალ-დემოკრატიული პარტიის სიით აირჩიეს დამფუძნებელი კრების წევრად (1919-1921). იყო შრომის კომისიის მდივანი და სახალხო ჯანმრთელობის კომისიის თავმჯდომარის მოადგილე. არჩეული იყო საქართველოს წითელი ჯვრის გამგეობის წევრად (1918-1921).
წითელი არმიის შემოჭრისას იყო ფრონტის ხაზზე. საბჭოთა ოკუპაციის შემდგომ, ამერიკული დახმარების ადმინისტრაციაში (American Relief Administration) მუშაობის პარალელურად, ხელმძღვანელობდა ქალთა არალეგალურ ორგანიზაციას, რომლის მიზანი პოლიტპატიმართა ოჯახების დახმარება იყო. 1922 წლიდან კომიტეტი გარდაიქმნა ბოლშევიკურ საოკუპაციო რეჟიმთან მებრძოლი პარტიების ერთიან ორგანიზაციად - „საქართველოს პოლიტიკური წითელი ჯვარი”. ორგანიზაციის პირველი ხელმძღვანელის, ელენე მაისურაძის დაპატიმრების შემდეგ მ. ტოროშელიძე გახდა მისი ხელმძღვანელი. 1924 წელს იძულებით გაასახლეს მოსკოვში და მხოლოდ მენშევიკებთან მუშაობაზე უარის თქმის შემდგომ მისცეს თბილისში დაბრუნების უფლება. მისი ნათესავის, სერგო ორჯონიკიძის, სიკვდილის შემდგომ მ. ტოროშელიძის მდგომარეობა გართულდა. 1936 წლის დეკემბერში ანტისაბჭოთა საუბრებისა და მენშევიკ გრიგოლ ლორთქიფანიძესთან კონტაქტების ბრალდების საფუძველზე 5 წლით გადაასახლეს ყაზახეთში. ქ. ჩიმკენტის პოლიკლინიკის ექიმად მუშაობდა, როდესაც დააპატიმრეს და 1937 წლის ოქტომბერში „სამეულმა“ გულაგში 8-წლიანი პატიმრობა მიუსაჯა. გაასახლეს ჯერ „ტაიშეტლაგში“, შემდეგ ყარაგანდის შრომა-გასწორების ბანაკში (1942-დან). სასჯელის ვადის ამოწურვის შემდგომ კიდევ 3 წლით გაუგრძელეს გადასახლება. „სამეულის“ გადაწყვეტილებით 1937 დახვრიტეს მისი ოჯახის წევრები: მეუღლე - მალაქია და შვილები ლევან და გიორგი ტოროშელიძეები. გადასახლებიდან 1950 წელს დაბრუნდა. 1956 მოხდა მისი რეაბილიტაცია.
ბონდო კუპატაძე
[რედაქტირება] ლიტერატურა
ქალები წარსულიდან, თბ., 2015; დაკარგული ისტორია-მეხსიერება რეპრესირებული ქალების შესახებ, SOVLAB, თბ., 2012.
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
[რედაქტირება] იხილე აგრეთვე
მინადორა ორჯონიკიძე-ტოროშელიძე
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
