ფორდის დოქტრინა
(ახალი გვერდი: '''„ფორდის დოქტრინა“''' – (ფორდის „წყნარი ოკეანის დიქტრინა“), ჩ...) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''„ფორდის დოქტრინა“''' – (ფორდის „წყნარი ოკეანის | + | '''„ფორდის დოქტრინა“''' – (ფორდის „წყნარი ოკეანის დოქტრინა“), ჩამოყალიბებული იყო 7-XII.1975 [[აშშ]]-ის პრეზიდენტ [[ფორდი ჯერალდ|ფორდი]]ს გამოსვლისას ჰონოლულუს (ჰავაი) უნივერსიტეტში, [[ჩინეთი|ჩინეთში]], [[ინდონეზია]]სა და [[ფილიპინები|ფილიპინებზე]] მისი ვიზიტის დასრულების შემდეგ; |
| − | [[ჩინეთი|ჩინეთში]], [[ინდონეზია]]სა და [[ფილიპინები|ფილიპინებზე]] მისი ვიზიტის დასრულების შემდეგ; | + | |
| − | მასში | + | მასში აისახა ის ცვლილებები, რომლებიც განიცადა აშშ-ის პოლიტიკამ [[აზია]]ში, შორეულ აღმოსავლეთსა და წყნარი ოკეანის რაიონში მისი პოზიციების განმტკიცების საკითხში, „ფორდის დოქტრინის“ თანახმად, აშშ-ის [[სამხედრო ძლიერება]] წარმოადგენდა ნებისმიერ სტაბილურ ძალთა ბალანსის საფუძველს წყნარი ოკეანის რაიონში. იმავდროულად კონსტატირებული იყო მთელ რიგ აზიურ იმისთანებთან აშშ-ის სამხედრო-პოლიტიკური და ეკონომიური თანამშრომლობის განვითარების აუცილებლობა. ამერიკელითა პარტნიორობა [[იაპონია]]სთან კვალიფიცირებული იყო როგორც „ამერიკული სტრატეგიის ფუნდამენტი“. ჩინეთს, ისევე როგორც იაპონიას, ენიჭებოდა ერთ-ერთი საკვანძო ელემენტის როლი აზიასა და წყნარი ოკეანის აუზში არსებულ ძალთა ბალანსში, აშშ-ს, იაპონიასა და ჩინეთს წამყვანი როლი უნდა შეესრულებინათ აზიის კონტინენტზე და უზრუნველეყოთ იქ ამერიკული ინტერესების დაცვა. |
| − | „ფორდის დოქტრინა“ [[ნიქსონი რიჩარდ|რ. ნიქსონის]] „წყნარი ოკეანის | + | „ფორდის დოქტრინა“ [[ნიქსონი რიჩარდ|რ. ნიქსონის]] „წყნარი ოკეანის დოქტრინისაგან“ დაგვასხდებოდა აზიაში აშშ-ის პოლიტიკის ზოგადტაქტიკური ორიენტაციის ცვლილებით. თუ „[[ნიქსონის დოქტრინა]]” აქცენტს აკეთებდა აშშ-ის სამხედრო-პოლიტიკური ვალდებულებებისა და სამხედრო ყოფნის შემცირებაზე აზიაში, „ფორდის დოქტრინა“ პირველ რიგში მიზნად ისახავდა რეგიონში ამერიკული გავლენის შენარჩუნების ფორმების გამოძებნას. „ფორდის დოქტრინაში“ ნათლად იყო გამოხატული აშშ-ის მიერ კორეის სამხრეთში, შორეული აღმოსავლეთისა და სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიის კუნძულოვან ბაზებზე სამხედრო ყოფნის შენარჩუნების სურვილი. |
23:17, 23 აგვისტო 2024-ის ვერსია
„ფორდის დოქტრინა“ – (ფორდის „წყნარი ოკეანის დოქტრინა“), ჩამოყალიბებული იყო 7-XII.1975 აშშ-ის პრეზიდენტ ფორდის გამოსვლისას ჰონოლულუს (ჰავაი) უნივერსიტეტში, ჩინეთში, ინდონეზიასა და ფილიპინებზე მისი ვიზიტის დასრულების შემდეგ;
მასში აისახა ის ცვლილებები, რომლებიც განიცადა აშშ-ის პოლიტიკამ აზიაში, შორეულ აღმოსავლეთსა და წყნარი ოკეანის რაიონში მისი პოზიციების განმტკიცების საკითხში, „ფორდის დოქტრინის“ თანახმად, აშშ-ის სამხედრო ძლიერება წარმოადგენდა ნებისმიერ სტაბილურ ძალთა ბალანსის საფუძველს წყნარი ოკეანის რაიონში. იმავდროულად კონსტატირებული იყო მთელ რიგ აზიურ იმისთანებთან აშშ-ის სამხედრო-პოლიტიკური და ეკონომიური თანამშრომლობის განვითარების აუცილებლობა. ამერიკელითა პარტნიორობა იაპონიასთან კვალიფიცირებული იყო როგორც „ამერიკული სტრატეგიის ფუნდამენტი“. ჩინეთს, ისევე როგორც იაპონიას, ენიჭებოდა ერთ-ერთი საკვანძო ელემენტის როლი აზიასა და წყნარი ოკეანის აუზში არსებულ ძალთა ბალანსში, აშშ-ს, იაპონიასა და ჩინეთს წამყვანი როლი უნდა შეესრულებინათ აზიის კონტინენტზე და უზრუნველეყოთ იქ ამერიკული ინტერესების დაცვა.
„ფორდის დოქტრინა“ რ. ნიქსონის „წყნარი ოკეანის დოქტრინისაგან“ დაგვასხდებოდა აზიაში აშშ-ის პოლიტიკის ზოგადტაქტიკური ორიენტაციის ცვლილებით. თუ „ნიქსონის დოქტრინა” აქცენტს აკეთებდა აშშ-ის სამხედრო-პოლიტიკური ვალდებულებებისა და სამხედრო ყოფნის შემცირებაზე აზიაში, „ფორდის დოქტრინა“ პირველ რიგში მიზნად ისახავდა რეგიონში ამერიკული გავლენის შენარჩუნების ფორმების გამოძებნას. „ფორდის დოქტრინაში“ ნათლად იყო გამოხატული აშშ-ის მიერ კორეის სამხრეთში, შორეული აღმოსავლეთისა და სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიის კუნძულოვან ბაზებზე სამხედრო ყოფნის შენარჩუნების სურვილი.
