რუმინეთ-თურქეთის ხელშეკრულება 1933
(→წყარო) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''რუმინეთ-თურქეთის ხელშეკრულება 1933''' – (მეგობრობის, არბიტრაჟის, თავდაუსხმელობისა და შემრიგებლური პროცედურის შესახებ), დაიდო ანკარაში 17.X. ხელი მოაწერეს [[რუმინეთი]]ს საგარეო საქმეთა მინისტრმა | + | '''რუმინეთ-თურქეთის ხელშეკრულება 1933''' – (მეგობრობის, არბიტრაჟის, თავდაუსხმელობისა და შემრიგებლური პროცედურის შესახებ), დაიდო ანკარაში 17.X. ხელი მოაწერეს [[რუმინეთი]]ს საგარეო საქმეთა მინისტრმა [[ტიტულესკუ ნიკოლაე|ტიტულესკუ]]მ და [[თურქეთი|თურქეთის]] საგარეო საქმეთა მინისტრმა თევფიქ რუშთუ-ბეიმ (არასი) 10 წლის ვადით. |
| − | რუმინეთ-თურქეთის ხელშეკრულება არის ერთ-ერთი იმ | + | რუმინეთ-თურქეთის ხელშეკრულება არის ერთ-ერთი იმ ხელშეკრულებათაგან, რომლებმაც მოამზადეს ბალკანეთის ანტანტის შექმნა. რუმინეთ-თურქეთის ხელშეკრულება აცხადებდა „ურღვევ მშვიდობას, გულწრფელსა და სამუდამო მეგობრობას“ ორივე სახელმწიფოს შორის. ორივე მხარე კიდევ ერთხელ ადასტურებდა ყველა იმ ვალდებულებას, რომელიც გამომდინარეობდა ბრიან-კელოგის პაქტიდან 1928 და ლონდონის კონვენციიდან აგრესორის გამოვლენის შესახებ; წინასწარ გმობდა ყველანაირ თავდასხმას ან მასში თანამონაწილეობას მოლაპარაკებაში მონაწილე ნებისმიერი მხარის წინააღმდეგ. რუმინეთი და თურქეთი შეთანხმდნენ, ყველა სადავო საკითხი, რომლებიც შეიძლებოდა წარმოქმნილიყო მათ შორის, შემრიგებლური პროცედურის გზით გადაეჭრათ, გარდა ისეთებისა, რომლებიც შედიოდნენ უშუალოდ ერთ-ერთი მხარის კომპეტენციაში ან ეხებოდნენ რომელიმე მათგანის [[სუვერენიტეტი|სუვერენიტეტს]]. განსაკუთრებული მუხლები (4-21) ითვალისწინებდა კონსულტაციებს მესამე სახელმწიფოს მიერ ერთ-ერთ მხარეზე თავდასხმის შემთხვევაში და შემრიგებლური პროცედურის წესებს. |
მიმდინარე ცვლილება 15:37, 1 ოქტომბერი 2024 მდგომარეობით
რუმინეთ-თურქეთის ხელშეკრულება 1933 – (მეგობრობის, არბიტრაჟის, თავდაუსხმელობისა და შემრიგებლური პროცედურის შესახებ), დაიდო ანკარაში 17.X. ხელი მოაწერეს რუმინეთის საგარეო საქმეთა მინისტრმა ტიტულესკუმ და თურქეთის საგარეო საქმეთა მინისტრმა თევფიქ რუშთუ-ბეიმ (არასი) 10 წლის ვადით.
რუმინეთ-თურქეთის ხელშეკრულება არის ერთ-ერთი იმ ხელშეკრულებათაგან, რომლებმაც მოამზადეს ბალკანეთის ანტანტის შექმნა. რუმინეთ-თურქეთის ხელშეკრულება აცხადებდა „ურღვევ მშვიდობას, გულწრფელსა და სამუდამო მეგობრობას“ ორივე სახელმწიფოს შორის. ორივე მხარე კიდევ ერთხელ ადასტურებდა ყველა იმ ვალდებულებას, რომელიც გამომდინარეობდა ბრიან-კელოგის პაქტიდან 1928 და ლონდონის კონვენციიდან აგრესორის გამოვლენის შესახებ; წინასწარ გმობდა ყველანაირ თავდასხმას ან მასში თანამონაწილეობას მოლაპარაკებაში მონაწილე ნებისმიერი მხარის წინააღმდეგ. რუმინეთი და თურქეთი შეთანხმდნენ, ყველა სადავო საკითხი, რომლებიც შეიძლებოდა წარმოქმნილიყო მათ შორის, შემრიგებლური პროცედურის გზით გადაეჭრათ, გარდა ისეთებისა, რომლებიც შედიოდნენ უშუალოდ ერთ-ერთი მხარის კომპეტენციაში ან ეხებოდნენ რომელიმე მათგანის სუვერენიტეტს. განსაკუთრებული მუხლები (4-21) ითვალისწინებდა კონსულტაციებს მესამე სახელმწიფოს მიერ ერთ-ერთ მხარეზე თავდასხმის შემთხვევაში და შემრიგებლური პროცედურის წესებს.
