საადაბადის პაქტი 1937
(ახალი გვერდი: '''საადაბადის პაქტი 1937''' – ხელმოწერილ იქა 8.VII თეირანში, საადაბად...) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
'''საადაბადის პაქტი 1937''' – ხელმოწერილ იქა 8.VII თეირანში, საადაბადის სასახლეში [[ავღანეთი]]ს, [[ირანი]]ს, [[ერაყი]]სა და [[თურქეთი]]ს წარმომადგენელთა მიერ. მან გააფორმა ახლო აღმოსავლეთის [[ანტანტა|ანტანტის]] შექმნა. [[პაქტი]] დაიდო 5 წლით (იმავე პერიოდით შემდგომი გაგრძელებებით, თუ რომელიმე მხარე არ მოახდენდა მის დენონსაციას). ძალაში შევიდა 25.VI.1938. | '''საადაბადის პაქტი 1937''' – ხელმოწერილ იქა 8.VII თეირანში, საადაბადის სასახლეში [[ავღანეთი]]ს, [[ირანი]]ს, [[ერაყი]]სა და [[თურქეთი]]ს წარმომადგენელთა მიერ. მან გააფორმა ახლო აღმოსავლეთის [[ანტანტა|ანტანტის]] შექმნა. [[პაქტი]] დაიდო 5 წლით (იმავე პერიოდით შემდგომი გაგრძელებებით, თუ რომელიმე მხარე არ მოახდენდა მის დენონსაციას). ძალაში შევიდა 25.VI.1938. | ||
| − | + | [[პაქტი]]ს მონაწილეებმა ვალდებულება აიღეს, არ ჩარეულიყვნენ ერთმანეთის საშინაო საქმეებში; პატივი ეცათ მათი საერთო საზღვრების ხელშეუხებლობისათვის; უარი ეთქვათ, [[აგრესია|აგრესიის]] აქტებზე, ამასთან აგრესიის ცნება განიმარტა აგრესიის განსაზღვრის 1933 ლონდონის კონვენციების შესაბამისად. მხარეები შეთანხმდნენ, ჩაეტარებინათ კონსულტაციები საერთაშორისო [[კონფლიქტი|კონფლიქტების]] წარმოქმნის შემთხვევაში, თუკი ისინი შეეხებოდა მათ საერთო ინტერესებს; არ დაეშვათ თავიანთ ტერიტორიებზე ისეთი შეიარაღებული [[რაზმი (სამხედრო)|რაზმებისა]] და ფორმირებების შექმნა, რომლებსაც რომელიმე მხარის მიმართ მტრული მიზნები ექნებოდათ. პაქტთან ერთად ხელმოწერილ იქნა [[ოქმი (სახელშეკრულებო)|ოქმი]] მუდმივმოქმედი ორგანოს – ახლო აღმოსავლეთის ანტანტის საბჭოს შექმნის თაობაზე, ოთხი სახელმწიფოს საგარეო საქმეთა მინისტრების მონაწილეობით [[მეორე მსოფლიო ომი]]ს პერიოდში, 1939-45. პაქტის მონაწილეებმა სხვადასხვა პოზიცია დაიკავეს მებრძოლ მხარეთა მიმართ და ის დაიშალა. | |
მიმდინარე ცვლილება 15:21, 2 ოქტომბერი 2024 მდგომარეობით
საადაბადის პაქტი 1937 – ხელმოწერილ იქა 8.VII თეირანში, საადაბადის სასახლეში ავღანეთის, ირანის, ერაყისა და თურქეთის წარმომადგენელთა მიერ. მან გააფორმა ახლო აღმოსავლეთის ანტანტის შექმნა. პაქტი დაიდო 5 წლით (იმავე პერიოდით შემდგომი გაგრძელებებით, თუ რომელიმე მხარე არ მოახდენდა მის დენონსაციას). ძალაში შევიდა 25.VI.1938.
პაქტის მონაწილეებმა ვალდებულება აიღეს, არ ჩარეულიყვნენ ერთმანეთის საშინაო საქმეებში; პატივი ეცათ მათი საერთო საზღვრების ხელშეუხებლობისათვის; უარი ეთქვათ, აგრესიის აქტებზე, ამასთან აგრესიის ცნება განიმარტა აგრესიის განსაზღვრის 1933 ლონდონის კონვენციების შესაბამისად. მხარეები შეთანხმდნენ, ჩაეტარებინათ კონსულტაციები საერთაშორისო კონფლიქტების წარმოქმნის შემთხვევაში, თუკი ისინი შეეხებოდა მათ საერთო ინტერესებს; არ დაეშვათ თავიანთ ტერიტორიებზე ისეთი შეიარაღებული რაზმებისა და ფორმირებების შექმნა, რომლებსაც რომელიმე მხარის მიმართ მტრული მიზნები ექნებოდათ. პაქტთან ერთად ხელმოწერილ იქნა ოქმი მუდმივმოქმედი ორგანოს – ახლო აღმოსავლეთის ანტანტის საბჭოს შექმნის თაობაზე, ოთხი სახელმწიფოს საგარეო საქმეთა მინისტრების მონაწილეობით მეორე მსოფლიო ომის პერიოდში, 1939-45. პაქტის მონაწილეებმა სხვადასხვა პოზიცია დაიკავეს მებრძოლ მხარეთა მიმართ და ის დაიშალა.
