სიმოლინი ივანე
მ (მომხმარებელმა Tkenchoshvili გვერდი „სიმოლინი ივანე“ გადაიტანა გვერდზე „ივანე სიმოლინი“) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის 3 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | ''' | + | '''ივანე სიმოლინი''' – რუს. Барон Иван Матвеевич (Иоанн-Матиас) Симолин გერმ. Johann Matthias Edler von Simolin, 1720-1799) რუსი დიპლომატი, ბალტიისპირელი გერმანელების სიმოლინების შთამომავალი. |
1744-58 იყო [[რუსეთი]]ს საელჩოს მდივანი ჯერ კოპენჰაგენში, შემდეგ – ვენაში; <br /> | 1744-58 იყო [[რუსეთი]]ს საელჩოს მდივანი ჯერ კოპენჰაგენში, შემდეგ – ვენაში; <br /> | ||
1758-73 მინისტრ-რეზიდენტია რეგენსბურგში ([[გერმანია]]); <br /> | 1758-73 მინისტრ-რეზიდენტია რეგენსბურგში ([[გერმანია]]); <br /> | ||
| − | 1773 მოკლე ვადით იმყოფებოდა | + | 1773 მოკლე ვადით იმყოფებოდა [[დანია]]ში ელჩად; <br /> |
1774-79 – საგანგებო დესპანი [[შვედეთი|შვედეთში]];<br /> | 1774-79 – საგანგებო დესპანი [[შვედეთი|შვედეთში]];<br /> | ||
1779-85 – სრულუფლებიანი მინისტრი დიდ ბრიტანეთში;<br /> | 1779-85 – სრულუფლებიანი მინისტრი დიდ ბრიტანეთში;<br /> | ||
| − | 1785 დაინიშნა ელჩად [[საფრანგეთი|საფრანგეთში]], რევოლუციის მსვლელობის დროს აქ იგი ფაქტობრივად მეთვალყურის როლს ასრულებდა. სიმოლინის შეტყობინებები წარმოადგენდა ეკატერინე II-სათვის ინფორმაციის ძირითად წყაროს | + | 1785 დაინიშნა ელჩად [[საფრანგეთი|საფრანგეთში]], რევოლუციის მსვლელობის დროს აქ იგი ფაქტობრივად მეთვალყურის როლს ასრულებდა. სიმოლინის შეტყობინებები წარმოადგენდა ეკატერინე II-სათვის ინფორმაციის ძირითად წყაროს საფრანგეთის შინაგანი მდგომარეობისა და რევოლუციის მსვლელობის თაობაზე. <br /> |
| − | საფრანგეთის შინაგანი მდგომარეობისა და რევოლუციის მსვლელობის თაობაზე. <br /> | + | |
1792 წელს სიმოლინი საფრანგეთიდან გაიწვიეს. წასვლის წინ იგი საიდუმლოდ შეხვდა ლუი XVI-სა და მარი ანტუანეტას, რომელთაც განუცხადეს, რომ მათი ერთადერთი იმედი უცხოელ მონარქთა დახმარება იყო. პეტერბურგს მიმავალი სიმოლინი ვენაში შეჩერდა, სადაც იმპერატორ ლეოპოლდ II-სა და კანცლერ კაუნიცს მარი ანტუანეტას წერილები გადასცა. მომდევნო წლებში სიმოლინი, როგორც რუსეთის დიპლომატიური აგენტი, ანტიფრანგული კოალიციის არმიაში იმყოფებოდა. | 1792 წელს სიმოლინი საფრანგეთიდან გაიწვიეს. წასვლის წინ იგი საიდუმლოდ შეხვდა ლუი XVI-სა და მარი ანტუანეტას, რომელთაც განუცხადეს, რომ მათი ერთადერთი იმედი უცხოელ მონარქთა დახმარება იყო. პეტერბურგს მიმავალი სიმოლინი ვენაში შეჩერდა, სადაც იმპერატორ ლეოპოლდ II-სა და კანცლერ კაუნიცს მარი ანტუანეტას წერილები გადასცა. მომდევნო წლებში სიმოლინი, როგორც რუსეთის დიპლომატიური აგენტი, ანტიფრანგული კოალიციის არმიაში იმყოფებოდა. | ||
მიმდინარე ცვლილება 16:03, 7 ოქტომბერი 2024 მდგომარეობით
ივანე სიმოლინი – რუს. Барон Иван Матвеевич (Иоанн-Матиас) Симолин გერმ. Johann Matthias Edler von Simolin, 1720-1799) რუსი დიპლომატი, ბალტიისპირელი გერმანელების სიმოლინების შთამომავალი.
1744-58 იყო რუსეთის საელჩოს მდივანი ჯერ კოპენჰაგენში, შემდეგ – ვენაში;
1758-73 მინისტრ-რეზიდენტია რეგენსბურგში (გერმანია);
1773 მოკლე ვადით იმყოფებოდა დანიაში ელჩად;
1774-79 – საგანგებო დესპანი შვედეთში;
1779-85 – სრულუფლებიანი მინისტრი დიდ ბრიტანეთში;
1785 დაინიშნა ელჩად საფრანგეთში, რევოლუციის მსვლელობის დროს აქ იგი ფაქტობრივად მეთვალყურის როლს ასრულებდა. სიმოლინის შეტყობინებები წარმოადგენდა ეკატერინე II-სათვის ინფორმაციის ძირითად წყაროს საფრანგეთის შინაგანი მდგომარეობისა და რევოლუციის მსვლელობის თაობაზე.
1792 წელს სიმოლინი საფრანგეთიდან გაიწვიეს. წასვლის წინ იგი საიდუმლოდ შეხვდა ლუი XVI-სა და მარი ანტუანეტას, რომელთაც განუცხადეს, რომ მათი ერთადერთი იმედი უცხოელ მონარქთა დახმარება იყო. პეტერბურგს მიმავალი სიმოლინი ვენაში შეჩერდა, სადაც იმპერატორ ლეოპოლდ II-სა და კანცლერ კაუნიცს მარი ანტუანეტას წერილები გადასცა. მომდევნო წლებში სიმოლინი, როგორც რუსეთის დიპლომატიური აგენტი, ანტიფრანგული კოალიციის არმიაში იმყოფებოდა.
