მაკდოუელი ედუარდ
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
(სხვაობა ვერსიებს შორის)
| (ერთი მომხმარებლის 2 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| + | [[ფაილი:Makdoueli eduard.PNG|thumb|140px|ედუარდ მაკდოუელი]] | ||
'''ედუარდ მაკდოუელი''' – (8 დეკემბერი 1861, ნიუ-იორკი – 23 იანვარი 1908, იქვე), ამერიკელი კომპოზიტორი და პიანისტი. ეროვნებით შოტლანდიელი. სწავლობდა [[აშშ]]-ში, [[საფრანგეთი|საფრანგეთსა]] და [[გერმანია]]ში. 1888- 1896 ცხოვრობდა ბოსტონში. როგორც პიანისტი გამოდიოდა საავტორო კონცერტებით ბოსტონის ორკესტრებთან ერთად. მაკდოუელი პირველი ამერიკელი კომპოზიტორია, რომელმაც გამოიყენა ინდიელთა ფოლკლორი (2 „ინდური სიუიტა” და სხვ.). წერდა პროგრამულ მუსიკას (სონატები: „ტრაგიკული“, „გმირული”, „ნორვეგიული“ ანუ „ჩრდილოური”, „კელტური“ (1893-1901), 3 სიმფონიური პოემა და სხვ.). აგრძელებდა გერმანულ რომანტიზმისა და [[გრიგი ედვარდ|ე. გრიგი]]ს ტრადიციებს. | '''ედუარდ მაკდოუელი''' – (8 დეკემბერი 1861, ნიუ-იორკი – 23 იანვარი 1908, იქვე), ამერიკელი კომპოზიტორი და პიანისტი. ეროვნებით შოტლანდიელი. სწავლობდა [[აშშ]]-ში, [[საფრანგეთი|საფრანგეთსა]] და [[გერმანია]]ში. 1888- 1896 ცხოვრობდა ბოსტონში. როგორც პიანისტი გამოდიოდა საავტორო კონცერტებით ბოსტონის ორკესტრებთან ერთად. მაკდოუელი პირველი ამერიკელი კომპოზიტორია, რომელმაც გამოიყენა ინდიელთა ფოლკლორი (2 „ინდური სიუიტა” და სხვ.). წერდა პროგრამულ მუსიკას (სონატები: „ტრაგიკული“, „გმირული”, „ნორვეგიული“ ანუ „ჩრდილოური”, „კელტური“ (1893-1901), 3 სიმფონიური პოემა და სხვ.). აგრძელებდა გერმანულ რომანტიზმისა და [[გრიგი ედვარდ|ე. გრიგი]]ს ტრადიციებს. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
მიმდინარე ცვლილება 13:59, 30 აპრილი 2025 მდგომარეობით
ედუარდ მაკდოუელი – (8 დეკემბერი 1861, ნიუ-იორკი – 23 იანვარი 1908, იქვე), ამერიკელი კომპოზიტორი და პიანისტი. ეროვნებით შოტლანდიელი. სწავლობდა აშშ-ში, საფრანგეთსა და გერმანიაში. 1888- 1896 ცხოვრობდა ბოსტონში. როგორც პიანისტი გამოდიოდა საავტორო კონცერტებით ბოსტონის ორკესტრებთან ერთად. მაკდოუელი პირველი ამერიკელი კომპოზიტორია, რომელმაც გამოიყენა ინდიელთა ფოლკლორი (2 „ინდური სიუიტა” და სხვ.). წერდა პროგრამულ მუსიკას (სონატები: „ტრაგიკული“, „გმირული”, „ნორვეგიული“ ანუ „ჩრდილოური”, „კელტური“ (1893-1901), 3 სიმფონიური პოემა და სხვ.). აგრძელებდა გერმანულ რომანტიზმისა და ე. გრიგის ტრადიციებს.
