ხუთი საუკუნე
(ახალი გვერდი: '''ხუთი საუკუნე''' – ''(ბერძნ.)'' მითოგრაფოსთა უმეტესობა აღიარებდ...) |
|||
| (2 მომხმარებლების 2 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''ხუთი საუკუნე''' – ''(ბერძნ.)'' მითოგრაფოსთა უმეტესობა აღიარებდა, რომ ადამიანები შექმნა [[პრომეთე]]მ. თუმცა | + | '''ხუთი საუკუნე''' – ''(ბერძნ.)'' მითოგრაფოსთა უმეტესობა აღიარებდა, რომ ადამიანები შექმნა [[პრომეთე]]მ. თუმცა არსებობს ისეთი მითოსიც, რომელიც გვამცნობს, რომ ისინი დედამიწამ აღმოაცენა, [[ვითარცა]] თავის ნაყოფთაგან საუკეთესონი და რომ პირველ მოკვდავს ერქვა ალაკომენევსი. ის ყვავილივით ამოზრდილა ბეოტიაში მდებარე კოპასის ტბასთან უადრეს, ვიდრე მზე ან მთვარე გამოჩნდებოდა ცის კაბადონზე. ალაკომენევსი იმდენად გონიერი ყოფილა, რომ [[ზევსი|ზევსსაც]] მოძღვრავდა, როცა იგი [[ჰერა]]ს ედავებოდა. მასვე აღუზრდია [[ათენა]], რომელმაც შემდეგ ბრძენი ქალღმერთის სახელი |
| − | არსებობს ისეთი მითოსიც, რომელიც გვამცნობს, რომ ისინი დედამიწამ აღმოაცენა, ვითარცა თავის ნაყოფთაგან საუკეთესონი | + | |
| − | და რომ პირველ მოკვდავს ერქვა ალაკომენევსი. ის ყვავილივით ამოზრდილა ბეოტიაში მდებარე კოპასის ტბასთან უადრეს, | + | |
| − | ვიდრე მზე ან მთვარე გამოჩნდებოდა ცის კაბადონზე. ალაკომენევსი იმდენად გონიერი ყოფილა, რომ [[ზევსი|ზევსსაც]] მოძღვრავდა, როცა იგი [[ჰერა]]ს ედავებოდა. მასვე აღუზრდია [[ათენა]], რომელმაც შემდეგ ბრძენი ქალღმერთის სახელი | + | |
დაიმკვიდრა. | დაიმკვიდრა. | ||
| − | იმ დროს, როდესაც ეს პირველი ადამიანები გაჩნდნენ, ოქროს საუკუნეს უწოდებენ. ისინი [[კრონოსი|კრონოსს]] ეთაყვანებოდნენ და უდარდელად ცხოვრობდნენ. მათ გარშემო მდინარეები რძეებად მიედინებოდნენ, ხეთა რტოებიდან ტკბილი თაფლი მოიღვრებოდა, დედამიწა კი იმდენ ნაყოფს იძლეოდა, რომ სულაც არ იყო საჭირო შრომა საკვების მოსაპოვებლად. ადამიანთა | + | ====ოქროს საუკუნე==== |
| − | ცხოვრება ღმერთების ცხოვრებას ჰგავდა. არ აწუხებდა მათ სალმობა, არც სიბერე ან სიკვდილი. როგორც სიზმარში, ისე ქრებოდნენ | + | იმ დროს, როდესაც ეს პირველი ადამიანები გაჩნდნენ, ოქროს საუკუნეს უწოდებენ. ისინი [[კრონოსი|კრონოსს]] ეთაყვანებოდნენ და უდარდელად ცხოვრობდნენ. მათ გარშემო მდინარეები რძეებად მიედინებოდნენ, ხეთა რტოებიდან ტკბილი თაფლი მოიღვრებოდა, დედამიწა კი იმდენ ნაყოფს იძლეოდა, რომ სულაც არ იყო საჭირო შრომა საკვების მოსაპოვებლად. ადამიანთა ცხოვრება ღმერთების ცხოვრებას ჰგავდა. არ აწუხებდა მათ სალმობა, არც სიბერე ან სიკვდილი. როგორც სიზმარში, ისე ქრებოდნენ და კეთილ [[დემონები|დემონებად]] გარდაისახებოდნენ. |
| − | და კეთილ [[დემონები|დემონებად]] გარდაისახებოდნენ. | + | |
| − | შემდეგი საუკუნე ვერცხლისა იყო და რა თქმა უნდა, უარესი. ადამიანები უკვე [[პური]]თ იკვებებოდნენ და დედათა მორჩილნი იყვნენ. ვითარდებოდნენ ძალიან ნელა. მათი ბავშვობა იყო ხანგრძლივი, მოწიფულობა ხანმოკლე და შფოთიანი. ჯერ არ ომობდნენ, | + | ====ვერცხლის საუკუნე==== |
| − | მაგრამ ღმერთებს მსხვერპლს არ სწირავდნენ. ისინი ზევსმა გაანადგურა. | + | შემდეგი საუკუნე ვერცხლისა იყო და რა თქმა უნდა, უარესი. ადამიანები უკვე [[პური]]თ იკვებებოდნენ და დედათა მორჩილნი იყვნენ. ვითარდებოდნენ ძალიან ნელა. მათი ბავშვობა იყო ხანგრძლივი, მოწიფულობა ხანმოკლე და შფოთიანი. ჯერ არ ომობდნენ, მაგრამ ღმერთებს მსხვერპლს არ სწირავდნენ. ისინი ზევსმა გაანადგურა. |
| − | დადგა სპილენძის საუკუნე, უფრო სასტიკი და ულმობელი. ადამიანები პურს და ხორცს ჭამდნენ. მათ სპილენძის იარაღის დამზადება ისწავლეს და ერთმანეთთან ომი გააჩაღეს. უმოწყალონი იყვნენ ისინი და ყველა ერთად შავმა სიკვდილმა იმსხვერპლა. | + | ====სპილენძის საუკუნე==== |
| + | დადგა სპილენძის საუკუნე, უფრო სასტიკი და ულმობელი. ადამიანები პურს და ხორცს ჭამდნენ. მათ სპილენძის იარაღის დამზადება ისწავლეს და ერთმანეთთან [[ომი]] გააჩაღეს. უმოწყალონი იყვნენ ისინი და ყველა ერთად შავმა სიკვდილმა იმსხვერპლა. | ||
| − | ახალ, მეოთხე საუკუნეში ზევსმა უფრო სამართლიანი ადამიანებით დაასახლა დედამიწა. ისინი უფრო კეთილშობილნი იყვნენ, | + | ====მეოთხე საუკუნე==== |
| − | რადგანაც მოკვდავმა ქალებმა ღმერთებისაგან გააჩინეს. მათ გმირთა მოდგმას უწოდებდნენ. ამ დროს ცხოვრობდნენ ძლევამოსილი | + | ახალ, მეოთხე საუკუნეში ზევსმა უფრო სამართლიანი ადამიანებით დაასახლა დედამიწა. ისინი უფრო კეთილშობილნი იყვნენ, რადგანაც მოკვდავმა ქალებმა ღმერთებისაგან გააჩინეს. მათ გმირთა მოდგმას უწოდებდნენ. ამ დროს ცხოვრობდნენ ძლევამოსილი [[ჰერაკლე]], შეუპოვარი [[თესევსი]], თებესა და [[ტროას ომი]]ს სახელოვანი გმირები და [[არგონავტები]]. |
| − | [[ჰერაკლე]], შეუპოვარი [[თესევსი]], თებესა და [[ტროას ომი]]ს სახელოვანი გმირები და [[არგონავტები]]. | + | |
| − | ბოლო, რკინის საუკუნე, რომლის დროსაც მეოთხე თაობის უღირსი შვილები ცხოვრობდნენ, შემზარავი იყო. ადამიანები გაბოროტდნენ. უსამართლობამ, სიცრუემ, სიავემ, სიბილწემ, შურმა და ყველა ცუდმა ზნემ დაისადგურა მათ სულში. ისინი | + | ====რკინის საუკუნე==== |
| − | ღმერთებს დაუპირისპირდნენ, რის გამოც გარდაუვალი იყო დაღუპვა. თუმცა, ხსნის იმედიც არსებობდა: ადამიანი თუ გახდებოდა | + | ბოლო, რკინის საუკუნე, რომლის დროსაც მეოთხე თაობის უღირსი შვილები ცხოვრობდნენ, შემზარავი იყო. ადამიანები გაბოროტდნენ. უსამართლობამ, სიცრუემ, სიავემ, სიბილწემ, შურმა და ყველა ცუდმა ზნემ დაისადგურა მათ სულში. ისინი ღმერთებს დაუპირისპირდნენ, რის გამოც გარდაუვალი იყო დაღუპვა. თუმცა, ხსნის იმედიც არსებობდა: ადამიანი თუ გახდებოდა სამართლიანი, კანონმორჩილი, თუ ექნებოდა ღვთაებრივი სასჯელის შიში, მას და მის მოდგმას გადაშენება არ ეწერა. |
| − | სამართლიანი, კანონმორჩილი, თუ ექნებოდა ღვთაებრივი სასჯელის შიში, მას და მის მოდგმას გადაშენება არ ეწერა. | + | |
| ხაზი 29: | ხაზი 24: | ||
[[კატეგორია:მითოლოგია]] | [[კატეგორია:მითოლოგია]] | ||
[[კატეგორია:ბერძნული მითები]] | [[კატეგორია:ბერძნული მითები]] | ||
| + | [[კატეგორია:კალენდარული მითები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 16:48, 30 აპრილი 2018 მდგომარეობით
ხუთი საუკუნე – (ბერძნ.) მითოგრაფოსთა უმეტესობა აღიარებდა, რომ ადამიანები შექმნა პრომეთემ. თუმცა არსებობს ისეთი მითოსიც, რომელიც გვამცნობს, რომ ისინი დედამიწამ აღმოაცენა, ვითარცა თავის ნაყოფთაგან საუკეთესონი და რომ პირველ მოკვდავს ერქვა ალაკომენევსი. ის ყვავილივით ამოზრდილა ბეოტიაში მდებარე კოპასის ტბასთან უადრეს, ვიდრე მზე ან მთვარე გამოჩნდებოდა ცის კაბადონზე. ალაკომენევსი იმდენად გონიერი ყოფილა, რომ ზევსსაც მოძღვრავდა, როცა იგი ჰერას ედავებოდა. მასვე აღუზრდია ათენა, რომელმაც შემდეგ ბრძენი ქალღმერთის სახელი დაიმკვიდრა.
სარჩევი |
[რედაქტირება] ოქროს საუკუნე
იმ დროს, როდესაც ეს პირველი ადამიანები გაჩნდნენ, ოქროს საუკუნეს უწოდებენ. ისინი კრონოსს ეთაყვანებოდნენ და უდარდელად ცხოვრობდნენ. მათ გარშემო მდინარეები რძეებად მიედინებოდნენ, ხეთა რტოებიდან ტკბილი თაფლი მოიღვრებოდა, დედამიწა კი იმდენ ნაყოფს იძლეოდა, რომ სულაც არ იყო საჭირო შრომა საკვების მოსაპოვებლად. ადამიანთა ცხოვრება ღმერთების ცხოვრებას ჰგავდა. არ აწუხებდა მათ სალმობა, არც სიბერე ან სიკვდილი. როგორც სიზმარში, ისე ქრებოდნენ და კეთილ დემონებად გარდაისახებოდნენ.
[რედაქტირება] ვერცხლის საუკუნე
შემდეგი საუკუნე ვერცხლისა იყო და რა თქმა უნდა, უარესი. ადამიანები უკვე პურით იკვებებოდნენ და დედათა მორჩილნი იყვნენ. ვითარდებოდნენ ძალიან ნელა. მათი ბავშვობა იყო ხანგრძლივი, მოწიფულობა ხანმოკლე და შფოთიანი. ჯერ არ ომობდნენ, მაგრამ ღმერთებს მსხვერპლს არ სწირავდნენ. ისინი ზევსმა გაანადგურა.
[რედაქტირება] სპილენძის საუკუნე
დადგა სპილენძის საუკუნე, უფრო სასტიკი და ულმობელი. ადამიანები პურს და ხორცს ჭამდნენ. მათ სპილენძის იარაღის დამზადება ისწავლეს და ერთმანეთთან ომი გააჩაღეს. უმოწყალონი იყვნენ ისინი და ყველა ერთად შავმა სიკვდილმა იმსხვერპლა.
[რედაქტირება] მეოთხე საუკუნე
ახალ, მეოთხე საუკუნეში ზევსმა უფრო სამართლიანი ადამიანებით დაასახლა დედამიწა. ისინი უფრო კეთილშობილნი იყვნენ, რადგანაც მოკვდავმა ქალებმა ღმერთებისაგან გააჩინეს. მათ გმირთა მოდგმას უწოდებდნენ. ამ დროს ცხოვრობდნენ ძლევამოსილი ჰერაკლე, შეუპოვარი თესევსი, თებესა და ტროას ომის სახელოვანი გმირები და არგონავტები.
[რედაქტირება] რკინის საუკუნე
ბოლო, რკინის საუკუნე, რომლის დროსაც მეოთხე თაობის უღირსი შვილები ცხოვრობდნენ, შემზარავი იყო. ადამიანები გაბოროტდნენ. უსამართლობამ, სიცრუემ, სიავემ, სიბილწემ, შურმა და ყველა ცუდმა ზნემ დაისადგურა მათ სულში. ისინი ღმერთებს დაუპირისპირდნენ, რის გამოც გარდაუვალი იყო დაღუპვა. თუმცა, ხსნის იმედიც არსებობდა: ადამიანი თუ გახდებოდა სამართლიანი, კანონმორჩილი, თუ ექნებოდა ღვთაებრივი სასჯელის შიში, მას და მის მოდგმას გადაშენება არ ეწერა.
