კამერული მუსიკა
(ახალი გვერდი: '''კამერული მუსიკა''' - შემსრულებელთა მცირე შემადგენლობისათვი...) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''კამერული მუსიკა''' - შემსრულებელთა მცირე შემადგენლობისათვის დაწერილი ინსტრუმენტული ან ვოკალური მუსიკა. საგუნდო, თეატრალური (საოპერო და საბალეტო) მუსიკისაგან განსხვავებით, კამერულ მუსიკას შეადგენს [[ანსამბლი|ანსამბლები]] (დუეტი, ტრიო, კვარტეტი და ა. შ.) და აგრეთვე სოლო მუსიკის პიესები, რომლებიც არ მიეკუთვნება საკონცერტო ვირტუოზულ ან საესტრადო-გასართობ ჟანრს, მაგ. სონატები, ფუგები, ნოქტიურნები და სხვ. კამერული მუსიკა დასაბამს შუა საუკუნეებიდან იღებს. XVI ს-ის დასასრულამდე ეს სახელწოდება მხოლოდ ვოკალურ ჟანრს აღნიშნავდა. XVII ს-იდან კი გავრცელდა საკრავიერ მუსიკაზეც. კამერული საკრავიერი ანსამბლის თანამედროვე სახეები – სონატა, ტრიო, კვარტეტი, კვინტეტი და ა.შ. – ჩამოყალიბდა ვენის კლასიკური სკოლის წარმომადგენლების – ი. ჰაიდნის, ვ. მოცარტის, ლ. ბეთჰოვენის შემოქმედებაში. | + | '''კამერული მუსიკა''' - შემსრულებელთა მცირე შემადგენლობისათვის დაწერილი ინსტრუმენტული ან ვოკალური მუსიკა. საგუნდო, თეატრალური (საოპერო და საბალეტო) მუსიკისაგან განსხვავებით, კამერულ მუსიკას შეადგენს [[ანსამბლი|ანსამბლები]] ([[დუეტი]], ტრიო, კვარტეტი და ა. შ.) და აგრეთვე სოლო მუსიკის პიესები, რომლებიც არ მიეკუთვნება საკონცერტო ვირტუოზულ ან საესტრადო-გასართობ ჟანრს, მაგ. სონატები, ფუგები, ნოქტიურნები და სხვ. კამერული მუსიკა დასაბამს შუა საუკუნეებიდან იღებს. XVI ს-ის დასასრულამდე ეს სახელწოდება მხოლოდ ვოკალურ ჟანრს აღნიშნავდა. XVII ს-იდან კი გავრცელდა საკრავიერ მუსიკაზეც. კამერული საკრავიერი ანსამბლის თანამედროვე სახეები – სონატა, ტრიო, კვარტეტი, კვინტეტი და ა.შ. – ჩამოყალიბდა ვენის კლასიკური სკოლის წარმომადგენლების – ი. ჰაიდნის, ვ. მოცარტის, ლ. ბეთჰოვენის შემოქმედებაში. |
15:08, 14 ნოემბერი 2018-ის ვერსია
კამერული მუსიკა - შემსრულებელთა მცირე შემადგენლობისათვის დაწერილი ინსტრუმენტული ან ვოკალური მუსიკა. საგუნდო, თეატრალური (საოპერო და საბალეტო) მუსიკისაგან განსხვავებით, კამერულ მუსიკას შეადგენს ანსამბლები (დუეტი, ტრიო, კვარტეტი და ა. შ.) და აგრეთვე სოლო მუსიკის პიესები, რომლებიც არ მიეკუთვნება საკონცერტო ვირტუოზულ ან საესტრადო-გასართობ ჟანრს, მაგ. სონატები, ფუგები, ნოქტიურნები და სხვ. კამერული მუსიკა დასაბამს შუა საუკუნეებიდან იღებს. XVI ს-ის დასასრულამდე ეს სახელწოდება მხოლოდ ვოკალურ ჟანრს აღნიშნავდა. XVII ს-იდან კი გავრცელდა საკრავიერ მუსიკაზეც. კამერული საკრავიერი ანსამბლის თანამედროვე სახეები – სონატა, ტრიო, კვარტეტი, კვინტეტი და ა.შ. – ჩამოყალიბდა ვენის კლასიკური სკოლის წარმომადგენლების – ი. ჰაიდნის, ვ. მოცარტის, ლ. ბეთჰოვენის შემოქმედებაში.
წყარო
მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი / [შემდგ.: ანზორ თამარაშვილი; მთ. რედ.: გულბათ ტორაძე]. [ახალციხე: თბილ. უნ-ტის მესხეთის ფილიალის გამ-ბა], 2005 (ა.ო. "პროგრესი")
