კამერული მუსიკა
კამერული მუსიკა - მუსიკალური ხელოვნების სპეციფიკური ნაირსახეობა. განკუთვნილი იყო პატარა შენობაში, ოჯახურ გარემოში შესასრულებლად. კამერული მუსიკა იწერება მცირე საკრავიერი შემადგენლობისათვის (თეატრალური, სიმფონიური და საკონცერტო მუსიკისაგან განსხვავებით).
კამერული მუსიკა დასაბამს შუა საუკუნეებიდან იღებს. XVI საუკუნის დასასრულამდე ეს სახელწოდება მხოლოდ ვოკალური ჟანრის მიმართ იხმარებოდა, XVII ს-იდან კი გავრცელდა საკრავიერ მუსიკაზეც. კამერული საკრავიერი ანსამბლის თანამედროვე სახეები-სონატა, ტრიო, კვარტეტი, კვინტეტი და ა.შ. ჩამოყალიბდა ვენის კლასიკური სკოლის წარმომადგენლების ი. ჰაიდნის, ვ. მოცარტის, ლ. ბეთჰოვენის შემოქმედებაში.
XVII ს. დასასრულს და განსაკუთრებით XIX ს-ში მუსიკალურ ხელოვნებაში მნიშვნელოვანი ადგილი დაიკავა ვოკალურმა კამერულმა მუსიკამ. ფ. შუბერტის, რ. შუმანის და სხვ. რომანტიკოს კომპოზიტორთა შემოწმედებაში ჩამოყალიბდა მხატვრული სიმღერის ახალი ჟანრი. მაღალი მხატვრული დონით გამოირჩევა რუსი კომპოზიტორების (ჩაიკოვსკის, ბოროდინის, გლაზუნოვის და სხვ.) კამერული ანსამბლები, რომელთა ტრადიციებმაც გაგრძელება პოვა საბჭოთა პერიოდის კომპოზიტორთა შემოქმედებაში (მიასკოვსკი, პროკოფიევი, შოსტაკოვიჩი და სხვ.). რუსეთში განვითარდა სიმღერისა და რომანსის ჟანრი (მ. გლინკა, დარგომიჟსკი, ჩაიკოვსკი, ბოროდინი, მურორგსკი, რიმსკი-კორსაკოვი, რახმანინოვი და სხვ.). კამერული მუსიკის სხვადასხვა ჟანრი ფართოდ არის წარმოდგენილი ქართულ მუსიკაში.
