აბაკელია იოსებ
| ხაზი 3: | ხაზი 3: | ||
====ბიოგრაფია==== | ====ბიოგრაფია==== | ||
| − | 1903 დაამთავრა ქუთაისის კლასიკური გიმნაზია და ოდესის (ნოვოროსიის) უნივერსიტეტში შევიდა, მაგრამ რევოლუციურ მოძრაობაში მონაწილეობისათვის დააპატიმრეს და განთავისუფლების შემდეგ ოდესაში ცხოვრება აეკრძალა, რის გამოც სწავლის გაგრძელება ვერ შეძლო. მან მხოლოდ 1911 დაამთავრა მოსკოვის უნივერსიტეტის სამედიცინო ფაკულტეტი. 1903 წლიდან [[რუსეთი|რუსეთის]] სოციალისტ-რევოლუციონერთა (ესერების) პარტიის წევრი გახდა, აქტიურად მონაწილეობდა რევოლუციურ მოძრაობაში და რამდენჯერმე იყო დაპატიმრებული, ციმბირში გადასახლებაც ჰქონდა მისჯილი, მაგრამ მოსკოვის უნივერსიტეტის რექტორისა და სტუდენტების შუამდგომლობით გადაურჩა სასჯელს. | + | 1903 წელს დაამთავრა ქუთაისის კლასიკური გიმნაზია და ოდესის (ნოვოროსიის) უნივერსიტეტში შევიდა, მაგრამ რევოლუციურ მოძრაობაში მონაწილეობისათვის დააპატიმრეს და განთავისუფლების შემდეგ ოდესაში ცხოვრება აეკრძალა, რის გამოც სწავლის გაგრძელება ვერ შეძლო. მან მხოლოდ 1911 წელს დაამთავრა მოსკოვის უნივერსიტეტის სამედიცინო ფაკულტეტი. 1903 წლიდან [[რუსეთი|რუსეთის]] [[სოციალისტ-რევოლუციონერთა პარტია|სოციალისტ-რევოლუციონერთა (ესერების) პარტიის]] წევრი გახდა, აქტიურად მონაწილეობდა რევოლუციურ მოძრაობაში და რამდენჯერმე იყო დაპატიმრებული, ციმბირში გადასახლებაც ჰქონდა მისჯილი, მაგრამ მოსკოვის უნივერსიტეტის რექტორისა და სტუდენტების შუამდგომლობით გადაურჩა სასჯელს. |
| − | 1918 | + | 1918 წლის თებერვალში [[საქართველო|საქართველოში]] დაბრუნდა. ჩამოსვლისთანავე აირჩიეს ესერთა პარტიის [[ამიერკავკასია|ამიერკავკასიის]] საოლქო კომიტეტის წევრად და კომიტეტის თავმჯდომარის ამხანაგად (მოადგილედ). აქტიურად მონაწილეობდა პოლიტიკურ პროცესებში. [[საქართველოს ეროვნული ყრილობა|საქართველოს პირველ ეროვნულ ყრილობაზე]] აირჩიეს [[საქართველოს ეროვნული საბჭო|ეროვნული საბჭო]]ს წევრად ესერთა პარტიიდან და ფუნქციონირების ამოწურვამდე რჩებოდა ამ საკანონმდებლო ორგანოს (პარლამენტის) შემადგენლობაში. 1918 წლის 1 ივნისს, დამოუკიდებელი საქართველოს ეროვნული საბჭოს პირველ სხდომაზე, აირჩიეს ეროვნული საბჭოს მდივნის, [[ონიაშვილი დავით|დ. ონიაშვილის]] თანაშემწედ. |
| − | საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დაცემის შემდეგ ჩამოსცილდა პოლიტიკურ საქმიანობას. 1922 მისი თაოსნობით [[თბილისი|თბილისში]] დაარსდა ტუბერკულოზის ამბულატორია, 1930 | + | საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დაცემის შემდეგ ჩამოსცილდა პოლიტიკურ საქმიანობას. 1922 მისი თაოსნობით [[თბილისი|თბილისში]] დაარსდა ტუბერკულოზის ამბულატორია, 1930 წლიდან კი ტუბერკულოზის რესპუბლიკური ინსტიტუტი, რომლის დირექტორიც თვითონ იყო. 1935-1938 წლებში ხელმძღვანელობდა თბილისის სამედიცინო ინსტიტუტის მის მიერვე დაარსებულ ტუბერკულოზის კათედრას, 1933 წლიდან კითხულობდა ტუბერკულოზის კურსს ექიმთა დახელოვნების ინსტიტუტში. 1921 წელს გამოაქვეყნა ტუბერკულოზის პირველი ქართული სახელმძღვანელო. გამოიკვლია ორგანიზმში ტუბერკულოზის გავრცელების მანამდე შეუსწავლელი ლიმფური გზები. ქართველ ფთიზიატრებთან ერთად [[საქართველო|საქართველოს]] ყველა კუთხეში ფართოდ გაშალა ტუბერკულოზთან ბრძოლის ორგანიზაციული და მეცნიერულ-პრაქტიკული საქმიანობა, დიდ ყურადღებას უთმობდა კურორტ აბასთუმნის განვითარებას. მიუხედავად ამ დიდი დამსახურებისა და სფეროს აქტუალობისა, მაინც რეპრესიების მსხვერპლთა შორის აღმოჩნდა. |
13:01, 5 მარტი 2019-ის ვერსია
დაბადების თარიღი - 2 მარტი, 1882
დაბადების ადგილი - ქ. ქუთაისი
გარდაცვალების თარიღი - 1938 (56 წლის)
საქმიანობა - ექიმი, ფსიქიატრი
იოსებ კონსტანტინეს ძე აბაკელია – (2.III.1882, ქუთაისი, - 1938, თბილისი) - საქართველოში მეცნიერული ფთიზიატრიის ფუძემდებელი, საზოგადო მოღვაწე, სოციალისტ-რევოლუციონერი, მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი, პროფესორი.
სარჩევი[დამალვა] |
ბიოგრაფია
1903 წელს დაამთავრა ქუთაისის კლასიკური გიმნაზია და ოდესის (ნოვოროსიის) უნივერსიტეტში შევიდა, მაგრამ რევოლუციურ მოძრაობაში მონაწილეობისათვის დააპატიმრეს და განთავისუფლების შემდეგ ოდესაში ცხოვრება აეკრძალა, რის გამოც სწავლის გაგრძელება ვერ შეძლო. მან მხოლოდ 1911 წელს დაამთავრა მოსკოვის უნივერსიტეტის სამედიცინო ფაკულტეტი. 1903 წლიდან რუსეთის სოციალისტ-რევოლუციონერთა (ესერების) პარტიის წევრი გახდა, აქტიურად მონაწილეობდა რევოლუციურ მოძრაობაში და რამდენჯერმე იყო დაპატიმრებული, ციმბირში გადასახლებაც ჰქონდა მისჯილი, მაგრამ მოსკოვის უნივერსიტეტის რექტორისა და სტუდენტების შუამდგომლობით გადაურჩა სასჯელს.
1918 წლის თებერვალში საქართველოში დაბრუნდა. ჩამოსვლისთანავე აირჩიეს ესერთა პარტიის ამიერკავკასიის საოლქო კომიტეტის წევრად და კომიტეტის თავმჯდომარის ამხანაგად (მოადგილედ). აქტიურად მონაწილეობდა პოლიტიკურ პროცესებში. საქართველოს პირველ ეროვნულ ყრილობაზე აირჩიეს ეროვნული საბჭოს წევრად ესერთა პარტიიდან და ფუნქციონირების ამოწურვამდე რჩებოდა ამ საკანონმდებლო ორგანოს (პარლამენტის) შემადგენლობაში. 1918 წლის 1 ივნისს, დამოუკიდებელი საქართველოს ეროვნული საბჭოს პირველ სხდომაზე, აირჩიეს ეროვნული საბჭოს მდივნის, დ. ონიაშვილის თანაშემწედ.
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დაცემის შემდეგ ჩამოსცილდა პოლიტიკურ საქმიანობას. 1922 მისი თაოსნობით თბილისში დაარსდა ტუბერკულოზის ამბულატორია, 1930 წლიდან კი ტუბერკულოზის რესპუბლიკური ინსტიტუტი, რომლის დირექტორიც თვითონ იყო. 1935-1938 წლებში ხელმძღვანელობდა თბილისის სამედიცინო ინსტიტუტის მის მიერვე დაარსებულ ტუბერკულოზის კათედრას, 1933 წლიდან კითხულობდა ტუბერკულოზის კურსს ექიმთა დახელოვნების ინსტიტუტში. 1921 წელს გამოაქვეყნა ტუბერკულოზის პირველი ქართული სახელმძღვანელო. გამოიკვლია ორგანიზმში ტუბერკულოზის გავრცელების მანამდე შეუსწავლელი ლიმფური გზები. ქართველ ფთიზიატრებთან ერთად საქართველოს ყველა კუთხეში ფართოდ გაშალა ტუბერკულოზთან ბრძოლის ორგანიზაციული და მეცნიერულ-პრაქტიკული საქმიანობა, დიდ ყურადღებას უთმობდა კურორტ აბასთუმნის განვითარებას. მიუხედავად ამ დიდი დამსახურებისა და სფეროს აქტუალობისა, მაინც რეპრესიების მსხვერპლთა შორის აღმოჩნდა.
- დიმიტრი შველიძე
შრომები
- ფილტვის და სხვა ორგანოთა ტუბერკულიოზი (ავტორი). - ტფილისი, სახელგამის სასწ. პედაგ. სექტორიის გა-მა, 1934. - 159გვ.
- ტუბერკულოზით დაავადებულთა საზრდოობა (ავტორი). - ტფ.: კურორტთა მთავარ სამმართველოსი, 1928 (ზარია ვოსტოკას სტ.). - 9გვ.
- ტუბერკულიოზი (ავტორი). - თბილისი, ალ. სვანიძის გამოცემა, 1921. - 101გვ.
