საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის შეარაღებული ძალების მთავარსარდალი
(ახალი გვერდი: '''საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის შეარაღებული ძალებ...) |
(→წყარო) |
||
ხაზი 20: | ხაზი 20: | ||
− | |||
[[კატეგორია:საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის შეიარაღებული ძალები]] | [[კატეგორია:საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის შეიარაღებული ძალები]] |
მიმდინარე ცვლილება 17:22, 17 მაისი 2019 მდგომარეობით
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის შეარაღებული ძალების მთავარსარდალი - საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის კანონმდებლობის თანახმად, მშვიდობიანობის პერიოდში არ არსებობდა მთავარსარდლის თანამდებობა. ომის ან საომარი საფრთხის შემთხვევაში, მთავრობის საგანგებო დეკრეტით, ინიშნებოდა მთავარსარდალი. ომის დროს ოპერატიულ საქმეებში მთავარსარდალი სრული თავისუფლებით სარგებლობდა.
1919 წლის 29 ივლისს მიღებული შეიარაღებულ ძალთა მმართველობის მოწყობის ახალი კანონის თანახმად, ომიანობის პერიოდში მთავარსარდალთან მთავრობის თავმჯდომარე, თუ ამის საჭიროებას დაინახავდა, ნიშნავდა სამხედრო-საველე საბჭოს, რომელიც განაგებდა ადგილობრივ ადმინისტრაციულ და პოლიტიკურ საკითხებს, მაგრამ საომარი ოპერაციების წარმოებაში მთავარსარდალი სრულიად დამოუკიდებლად მოქმედებდა.
სხვადასხვა პერიოდში საქართველოს პირველი რესპუბლიკის შეირაღებული ძალების მთავარსარდლად დანიშნული იყვნენ გენერლები:
- ალექსანდრე გედევანიშვილი (1918-1919 წწ.);
- ილია ოდიშელიძე (1920-1921 წწ.);
- გიორგი კვინიტაძე (1920-1921 წწ.).
- დიმიტრი სილაქაძე
[რედაქტირება] ლიტერატურა
- საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის სამართლებლივი აქტების კრებული, 1918-1921, თბ., 1990;
- ბრძანება საქართველოს რესპუბლიკის მთავრობისა სამხედრო უწყების მიმართ, 1 აგვისტო 1919, №162.
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი