იოსელიანი ეგნატე
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''იოსელიანი ეგნატე''' – (1843–1926), ლიტერატორი, ჟურნალისტი, ქართველ ხალხოსანთა ლიდერი. [[თბილისი|თბილისის]] [[ბიბლიოთეკა|ბიბლიოთეკის]] დაარსების მესვეური. 1874 წ. დაამთავრა პეტერბურგის სამიწათმოქმედო ინსტიტუტის სატყეო ფაკულტეტი. ფლობდა რამდენსამე უცხო ენას, განსწავლული იყო ფილოსოფიასა და სოციოლოგიაში. | + | '''იოსელიანი ეგნატე''' – (1843–1926), ლიტერატორი, ჟურნალისტი, ქართველ [[ხალხოსნები|ხალხოსანთა]] ლიდერი. [[თბილისი|თბილისის]] [[ბიბლიოთეკა|ბიბლიოთეკის]] დაარსების მესვეური. 1874 წ. დაამთავრა პეტერბურგის სამიწათმოქმედო ინსტიტუტის სატყეო ფაკულტეტი. ფლობდა რამდენსამე უცხო ენას, განსწავლული იყო ფილოსოფიასა და სოციოლოგიაში. |
პეტერბურგში ხელმძღვანელობდა კავკასიელ სტუდენტთა წრეს. თბილისშიც დააარსა საიდუმლო ორგანიზაცია. კავშირი ჰქონდა [[ამიერკავკასია|ამიერკავკასიის]] სხვადასხვა კუთხეში მცხოვრებ რევოლუციონერ ახალგაზრდებთან და რუს ხალხოსნებთან. ავრცელებდა არალეგარულ ლიტერატურას. რევოლუციური მოღვაწეობისთვის დააპატიმრეს (1876) და გადაასახლეს ორენბურგში (1878). სტატიებს (სოციალურ და სამეცნიერო თემებზე) აქვეყნებდა „მეურნეში“, „[[ივერია (გაზეთი და ჟურნალი)|ივერიაში]]“, საყურადღებოა მისი წერილი „ქართული ლიტერატურა“ (1883), რომელშიც მიმოხილულია [[ორბელიანი გრიგოლ|გ. ორბელიანის]] ლიტერატურული და საზოგადოებრივი მოღვაწეობა. | პეტერბურგში ხელმძღვანელობდა კავკასიელ სტუდენტთა წრეს. თბილისშიც დააარსა საიდუმლო ორგანიზაცია. კავშირი ჰქონდა [[ამიერკავკასია|ამიერკავკასიის]] სხვადასხვა კუთხეში მცხოვრებ რევოლუციონერ ახალგაზრდებთან და რუს ხალხოსნებთან. ავრცელებდა არალეგარულ ლიტერატურას. რევოლუციური მოღვაწეობისთვის დააპატიმრეს (1876) და გადაასახლეს ორენბურგში (1878). სტატიებს (სოციალურ და სამეცნიერო თემებზე) აქვეყნებდა „მეურნეში“, „[[ივერია (გაზეთი და ჟურნალი)|ივერიაში]]“, საყურადღებოა მისი წერილი „ქართული ლიტერატურა“ (1883), რომელშიც მიმოხილულია [[ორბელიანი გრიგოლ|გ. ორბელიანის]] ლიტერატურული და საზოგადოებრივი მოღვაწეობა. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
მიმდინარე ცვლილება 14:39, 18 ოქტომბერი 2023 მდგომარეობით
იოსელიანი ეგნატე – (1843–1926), ლიტერატორი, ჟურნალისტი, ქართველ ხალხოსანთა ლიდერი. თბილისის ბიბლიოთეკის დაარსების მესვეური. 1874 წ. დაამთავრა პეტერბურგის სამიწათმოქმედო ინსტიტუტის სატყეო ფაკულტეტი. ფლობდა რამდენსამე უცხო ენას, განსწავლული იყო ფილოსოფიასა და სოციოლოგიაში.
პეტერბურგში ხელმძღვანელობდა კავკასიელ სტუდენტთა წრეს. თბილისშიც დააარსა საიდუმლო ორგანიზაცია. კავშირი ჰქონდა ამიერკავკასიის სხვადასხვა კუთხეში მცხოვრებ რევოლუციონერ ახალგაზრდებთან და რუს ხალხოსნებთან. ავრცელებდა არალეგარულ ლიტერატურას. რევოლუციური მოღვაწეობისთვის დააპატიმრეს (1876) და გადაასახლეს ორენბურგში (1878). სტატიებს (სოციალურ და სამეცნიერო თემებზე) აქვეყნებდა „მეურნეში“, „ივერიაში“, საყურადღებოა მისი წერილი „ქართული ლიტერატურა“ (1883), რომელშიც მიმოხილულია გ. ორბელიანის ლიტერატურული და საზოგადოებრივი მოღვაწეობა.
