ჯანაშია სიმონ

00:37, 27 მარტი 2024-ის ვერსია

სიმონ ჯანაშია – (დ. 13 (26) ივლისი 1900, სოფ. მაკვანეთი, ოზურგეთის რ-ნი, – გ. 15 იანვარი 1947, თბილისი, დაკრძალულია მთაწმინდაზე), ისტორიკოსი, ენათმეცნიერი ქართველურ და მთის იბერიულ- კავკასიურ ენათა სპეციალისტი. საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის პირეელი შემადგენლობის აკადემიკოსი (1941), აკადემიის ვიცე-პრესიდენტი (1941–47), სსრკ მეცნიერებათა აკადემიის ნამდვილი წევრი (1942), ისტორიულ მეცნიერებათა დოქტორი (1938), პროფესორი (1925), საქართველოს მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე (1946).

1922 დაამთავრა თსუ სიბრძნისმეტყველების ფაკულტეტი ორი განხრით: ისტორიულითა და ენათმეცნიერულით; ი. ჯავახიშვილის წარდგინე-ბით დატოვებულ იქნა საპროფესოროდ მოსამზადებლად. სიმონ ჯანაშია სამეცნიერო-პედაგოგიურ მუშაობას ეწეოდა თსუ-ში (1926-47); იყო საქართველოს ისტტორიის კათედრის გამგე (1935–46), ენიმკის (1936–41), ი. ჯავახიშეილის სახელობის ისტორიის ინსტიტუტის (1941-47), ენათმეცნიერების ინსტიტუტის დირექტორი (1941-43). სამეცნიერო მომზადება გაიარა ი. ყიფშიძის, ა. შანიძის, გ. ახვლედიანისა და სხვ. ხელმძღვანელობით. 1923-იდან აქტიურად მონაწილეობდა საენათმეცნიერო საზოგადოების დაარსებასა და მუშაობაში; 1926-იდან მუშაობდა ტერმინოლოგიურ კომისიაში, სიმონ ჯანაშიას დაინტერესება ქართული სალიტერატურო ენის განვითარებისა და ნორმალიზაციის საკითხებით გამოიკვეთა ჯერ კიდევ მის სადიპლომო ენათმეცნიერულ ნაშრომში („შეთანხმებისა და მართვის წესები ქართლის მოქცევაში“). მის მიერ სხვადასხვა დროს (1932–36) შემუშავებულ ენობრივ ნორმათაგან სამი შესულია „თანამედროვე ქართული სალიტერატურო ენის ნორმებშიI (1970). I946-47 სიმონ ჯანაშია იყო საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის პრეზიდიუმთან არსებული ქართული სალიტერატურო ენის ნორმათა დამდგენი კომისიის თავმჯდომარე: ეკუთვნის „თანამედროვე ქართული ენის სალიტერატურო ერთიანი სავალდღებულო ნორმების დადგენის პრინციპები“ (1946); იყო „ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონის“ კომისიის წევრი.