იმერული ცხვარი
(→წყარო) |
|||
| ხაზი 4: | ხაზი 4: | ||
იგი ტანმორჩილია (ვერძის ცოცხალი მასა 30-35 კგ, ხოლო ნერბისა -23-25-კგ-ია), ხასიათდება ხორცისა და მატყლის მაღალი ღირსებით. მისი ხორცი ხასიათდება განსაკუთრებით კარგი კულინარიული თვისებებით და სპეციპიკური სუნი არა აქვს. | იგი ტანმორჩილია (ვერძის ცოცხალი მასა 30-35 კგ, ხოლო ნერბისა -23-25-კგ-ია), ხასიათდება ხორცისა და მატყლის მაღალი ღირსებით. მისი ხორცი ხასიათდება განსაკუთრებით კარგი კულინარიული თვისებებით და სპეციპიკური სუნი არა აქვს. | ||
| − | იმერული ცხვრის თავისებურება მდგომარეობს იმაში, რომ აქვს მეტად მაგარი კონსტიტუცია, ძალზე მოძრავია, გამოირჩევა სიმკვრიცხლით, იტანს მწირ კვებას, სტაციონარულ და მომთაბარულ შენახვას, 5-6 თვის ასაკში ინერბება, არ ახასიათებს გამრავლების სეზონურობა, დადოლებიდან 21 დღეში მოდის ახურებაზე და მაკდება, მისი მაკეობის პერიოდი სხვა ცხვრებზე 12-13 დღით ნაკლებია, წელიწადში ორჯერ მაკდება და ერთი დადოლებიდან იძლევა 2-3 ბატკანს (ზოგჯერ 4-5-საც), მაშინ, როცა ყველა სხვა ჯიშის ცხვარი წელიწადში მხოლოდ ერთხელ მაკდება და ერთ ბატკანს იძლევა. მიუხედავად იმისა, რომ იმერული დედა ცხვრის ცოცხალი მასა მცირეა, მისგან წელიწადში შესაძლებელია 50 კილოგრამზე მეტი ხორცის წარმოება. | + | იმერული ცხვრის თავისებურება მდგომარეობს იმაში, რომ აქვს მეტად მაგარი კონსტიტუცია, ძალზე მოძრავია, გამოირჩევა სიმკვრიცხლით, იტანს მწირ კვებას, სტაციონარულ და მომთაბარულ შენახვას, 5-6 თვის ასაკში ინერბება, არ ახასიათებს გამრავლების სეზონურობა, დადოლებიდან 21 დღეში მოდის ახურებაზე და მაკდება, მისი მაკეობის პერიოდი სხვა ცხვრებზე 12-13 დღით ნაკლებია, წელიწადში ორჯერ მაკდება და ერთი დადოლებიდან იძლევა 2-3 ბატკანს (ზოგჯერ 4-5-საც), მაშინ, როცა ყველა სხვა ჯიშის [[ცხვარი]] წელიწადში მხოლოდ ერთხელ მაკდება და ერთ ბატკანს იძლევა. მიუხედავად იმისა, რომ იმერული დედა ცხვრის ცოცხალი მასა მცირეა, მისგან წელიწადში შესაძლებელია 50 კილოგრამზე მეტი ხორცის წარმოება. |
აღნიშნული თვისებები იმერულ ცხვარს ხალხური სელექციით აქვს მიღებული. ასეთი თვისებების შერწყმა მსოფლიო მეცხვარეობის ისტორიაში ძალიან ცოტაა და ამ თვისებების დაცვა და შენარჩუნება აუცილებელია. | აღნიშნული თვისებები იმერულ ცხვარს ხალხური სელექციით აქვს მიღებული. ასეთი თვისებების შერწყმა მსოფლიო მეცხვარეობის ისტორიაში ძალიან ცოტაა და ამ თვისებების დაცვა და შენარჩუნება აუცილებელია. | ||
მიმდინარე ცვლილება 15:52, 3 ოქტომბერი 2023 მდგომარეობით
იმერული ცხვარი - ჯერ კიდევ ჩენს წელთაღრიცხვამდე კოლხების (ქართველების) მიერ მოშენებული ნაზმარტყლიანი ცხვრის გენეტიკურად მონათესავე ენდემური ჯიშია.
იგი ტანმორჩილია (ვერძის ცოცხალი მასა 30-35 კგ, ხოლო ნერბისა -23-25-კგ-ია), ხასიათდება ხორცისა და მატყლის მაღალი ღირსებით. მისი ხორცი ხასიათდება განსაკუთრებით კარგი კულინარიული თვისებებით და სპეციპიკური სუნი არა აქვს.
იმერული ცხვრის თავისებურება მდგომარეობს იმაში, რომ აქვს მეტად მაგარი კონსტიტუცია, ძალზე მოძრავია, გამოირჩევა სიმკვრიცხლით, იტანს მწირ კვებას, სტაციონარულ და მომთაბარულ შენახვას, 5-6 თვის ასაკში ინერბება, არ ახასიათებს გამრავლების სეზონურობა, დადოლებიდან 21 დღეში მოდის ახურებაზე და მაკდება, მისი მაკეობის პერიოდი სხვა ცხვრებზე 12-13 დღით ნაკლებია, წელიწადში ორჯერ მაკდება და ერთი დადოლებიდან იძლევა 2-3 ბატკანს (ზოგჯერ 4-5-საც), მაშინ, როცა ყველა სხვა ჯიშის ცხვარი წელიწადში მხოლოდ ერთხელ მაკდება და ერთ ბატკანს იძლევა. მიუხედავად იმისა, რომ იმერული დედა ცხვრის ცოცხალი მასა მცირეა, მისგან წელიწადში შესაძლებელია 50 კილოგრამზე მეტი ხორცის წარმოება.
აღნიშნული თვისებები იმერულ ცხვარს ხალხური სელექციით აქვს მიღებული. ასეთი თვისებების შერწყმა მსოფლიო მეცხვარეობის ისტორიაში ძალიან ცოტაა და ამ თვისებების დაცვა და შენარჩუნება აუცილებელია.
