სარდუ ვიქტორიენ
ვიქტორიენ სარდუ − (ფრანგ. Victorien Sardou, 1831-1908), ფრანგი დრამატურგი.
სარდუს პიესები ლიტერატურული ღირსებებით არ გამოირჩეოდა, თეატრის რეპერტუარში სარდუ ერთ-ერთ წამყვან და მოთხოვნად ავტორად მოიაზრებოდა. სარდუ ძალიან კარგად იცნობდა საკუთარი მაყურებლის გემოვნებასა და სცენის კანონებს, ამასთან, იგი თეატრალური ეფექტების შექმნის დიდოსტატიც იყო. მან შეძლო მელოდრამატული თუ ვოდევილური ხასიათის ინტრიგებით დაეინტერესებინა მაყურებელი, რომელიც სიამოვნებით უყურებდა სცენაზე წარმოდგენილ ჩანახატებს თანამედროვე საზოგადოების ზნე-ჩვეულებების შესახებ ან თუნდაც მოდური პოლიტიკური მოღვაწეების კარიკატურებს. სარდუს პიესების წარმატებას, ყველაფერთან ერთად, პერსონაჟების სახიერება და თეატრალური ეფექტურობაც ძალიან უწყობდა ხელს.
სარდუს პიესები ძირითადად მდაბიო პუბლიკის გემოვნებაზე იყო გათვლილი და, ამდენად, მათ თემატიკასაც და ჟანრულ თავისებურებებსაც, სწორედ ეს გარემოება განსაზღვრავდა. დრამატურგი ნახევარსაუკუნეზე მეტი ხნის მანძილზე ამარაგებდა თეატრს თანამედროვე ცხოვრების ამსახველი კომედიებითა და ჭკუის მასწავლებელი სენტიმენტალური პიესებით. მაყურებლის დიდი მოწონებით სარგებლობდა მისი ვოდევილის ტიპის მხიარული კომედიები: „ძმაკაცები“, „გავიყაროთ“ და სხვ.
ამგვარი ისტორიული კომედიის ნიმუშია სარდუს პიესა „მადამსან-ჟენი“ (1893), რომელშიც თავშესაქცევი, მხიარული კომედიის სახით არის წარმოდგენილი რევოლუციისა და ნაპოლეონის ომების გმირული ეპოქის ამბები. კომედიაში მოთხრობილია სამრეცხაოს ყოჩაღი მეპატრონე ქალის თავბრუდამხვევი ამბავი, რომელიც ახალგაზრდა ბონაპარტის გატაცების საგანი, შემდეგ კი ჰერცოგინია ხდება.
