შაშხანა
შაშხანა - ინდივიდუალური ცეცხლსასროლი იარაღი გრძელი კუთხვილი ლულით, რომელიც შექმნილია შაშხანის მძლავრი ტყვიის სასროლად.
ავტომატიზაციის ხარისხის მიხედვით ასხვავებენ ერთვაზნიან (ბერდანის სისტემა), მჭიდიან, თვითდამტენ და ავტომატურ შაშხანას. ყველაზე ფართო და ხანგრძლივი გავრცელება პოვა მჭიდიანმა შაშხანამ, რომელიც გამოჩნდა XIX საუკუნის 80-იან წლებში და წარმატებით გამოიყენებოდა II მსოფლიოომის დასრულებამდე. ჰქონდათ
- 6,5-8 მმ კალიბრი,
- სიგრძე ხიშტის გარეშე (ხიშტით) 1,1-1,3 მ (1,4-1,8 მ),
- მასა 3,7-4 კგ (4-4,5 კგ),
- მჭიდის ტევადობა 5-6 ვაზნა,
- სროლის სისწრაფე 10-12 გასრ./წთ-ში,
- დამიზნებითი სროლის მანძილი 1,5-2 კმ.
XX საუკუნის პირველ ნახევარში გავრცელებულ თვითდამტენ შაშხანაებს ჰქონდათ სროლის სისწრაფე 25 გასრ./წთ-ში, ხოლო ავტომატურებს – 40 გასრ./წთ-ში, თუმცა მსოფლიოს ბევრი ქვეყნის არმიაში ვერ მოხერხდა მათი მასობრივად დანერგვა წარმოების სირთულის გამო. შაშხანებთან ერთად იქმნებოდა მათი სახესხვაობაც – კარაბინი. II მსოფლიო ომის დასრულების შემდეგ ბევრი არმიის შეიარაღებაში მიღებული იყო შუალედური ვაზნებისთვის შექმნილი უფრო მსუბუქი და სანდო ავტომატები და საიერიშო შები. მათი განვითარება პრაქტიკულად შეწყდა. გამონაკლისს წარმოადგენს მხოლოდ სნაიპერის რამდენიმე ტიპის შაშხანა.
