ქვიშა
| (ერთი მომხმარებლის 7 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 2: | ხაზი 2: | ||
'''ქვიშა,''' (სილა) − წვრილნამსხვრევი ფხვიერი [[დანალექი სამთო ქანი|მთის დანალექი ქანი]], რომელიც შედგება [[კვარცი]]ს, [[კირქვა|კირქვის]], [[დოლომიტი]]ს, მინდვრის შპატისა და [[ქარსი]]ს მარცვლებისაგან ზომით 0,1-3,5 მმ. შეიცავს [[თიხა|თიხისა]] და მტვრის ნაწილაკებს. | '''ქვიშა,''' (სილა) − წვრილნამსხვრევი ფხვიერი [[დანალექი სამთო ქანი|მთის დანალექი ქანი]], რომელიც შედგება [[კვარცი]]ს, [[კირქვა|კირქვის]], [[დოლომიტი]]ს, მინდვრის შპატისა და [[ქარსი]]ს მარცვლებისაგან ზომით 0,1-3,5 მმ. შეიცავს [[თიხა|თიხისა]] და მტვრის ნაწილაკებს. | ||
| − | ჩვეულებრივ [[მძიმე ბეტონი|მძიმე ბეტონში]] და | + | ჩვეულებრივ [[მძიმე ბეტონი|მძიმე ბეტონში]] და [[ცემენტი]]ს მარკის დასადგენად ყველაზე მეტად იყენებენ [[კვარცის ქვიშა]]ს. [[ბუნებრივი ქვიშა]] იქმნება მთის [[ქანი|ქანების]] დაშლა-გამოფიტვით, [[ხელოვნური ქვიშა]] კი მიიღება ქანების ან საწვავის წიდის ან სპეციალურად დამზადებული მასალების ([[კერამზიტი]], [[აგლოპორიტი]] და სხვ.) დამსხვრევით. წარმოშობის მიხედვით გვხვდება მთის ან ხრამის, მდინარის ან ზღვის ქვიშა. პირველი ორი გამოირჩევა წახნაგოვანი ფორმითა და ხორკლიანი ზედაპირით, ხოლო ზღვის და მდინარის ქ. – მომრგვალებული ფორმითა და გლუვი ზედაპირით. მთის და ხრამის ქვიშას მეტი შეჭიდულობა აქვს [[ცემენტის ქვა]]სთან, მაგრამ აქვს ბევრი მავნე მინარევი და საჭიროებს გარეცხვას. [[მშენებლობა (შენობების აგების პროცესი)|მშენებლობა]]ში ძირითადად გამოიყენება შავი და ფერადი ქვიშა. |
[[ფაილი:Qvisha 1.JPG|thumb|მარცხნივ|250პქ|წარწერის ტექსტი]] | [[ფაილი:Qvisha 1.JPG|thumb|მარცხნივ|250პქ|წარწერის ტექსტი]] | ||
[[ბეტონი]]ს ხარისხზე დიდ გავლენას ახდენს ქვიშის გრანულომეტრული შემადგენლობა და მავნე [[მინერალი|მინერალების]] შემცველობა, როგორიცაა მტვრის, ლამის და თიხის ნაწილაკები, ორგანული ნივთიერებები და გოგირდოვანი შენაერთები. განსაკუთრებით მავნეა თიხის ნაწილაკები, რომლებიც გარს ეკვრის ქვიშის მარცვალს, ხელს უშლის მის შეჭიდებას ცემენტის ქვასთან და ამცირებს [[ბეტონის სიმტკიცე]]ს. გარდა ამისა, ეს მინარევები ზრდიან ბეტონის წყალმოთხოვნას, რაც ასევე არასასურველია ბეტონისათვის. მინარევების შემცველობა იზომება განლექვით და არ უნდა აჭარბებდეს 3%-ს ბუნებრივ და 5%-ს ხელოვნურ ქვიშაში, მათგან თიხის რაოდენობა არ უნდა იყოს 0,15%-ზე მეტი. ზოგი მათგანი (მაგ., [[გოგირდი]]ს შენაერთები) იწვევს ცემენტის ქვის კოროზიას, ამიტომ ისინი 1%-ზე მეტი არ დაიშვება. ქვიშა მავნე მინარევებისაგან თავისუფლდება გარეცხვით. | [[ბეტონი]]ს ხარისხზე დიდ გავლენას ახდენს ქვიშის გრანულომეტრული შემადგენლობა და მავნე [[მინერალი|მინერალების]] შემცველობა, როგორიცაა მტვრის, ლამის და თიხის ნაწილაკები, ორგანული ნივთიერებები და გოგირდოვანი შენაერთები. განსაკუთრებით მავნეა თიხის ნაწილაკები, რომლებიც გარს ეკვრის ქვიშის მარცვალს, ხელს უშლის მის შეჭიდებას ცემენტის ქვასთან და ამცირებს [[ბეტონის სიმტკიცე]]ს. გარდა ამისა, ეს მინარევები ზრდიან ბეტონის წყალმოთხოვნას, რაც ასევე არასასურველია ბეტონისათვის. მინარევების შემცველობა იზომება განლექვით და არ უნდა აჭარბებდეს 3%-ს ბუნებრივ და 5%-ს ხელოვნურ ქვიშაში, მათგან თიხის რაოდენობა არ უნდა იყოს 0,15%-ზე მეტი. ზოგი მათგანი (მაგ., [[გოგირდი]]ს შენაერთები) იწვევს ცემენტის ქვის კოროზიას, ამიტომ ისინი 1%-ზე მეტი არ დაიშვება. ქვიშა მავნე მინარევებისაგან თავისუფლდება გარეცხვით. | ||
| − | ქვიშის მარცვლების სისხოს მოდულის მიხედვით არსებობს ქვიშის სახეები: ძალიან მსხვილი (3-3,5 მმ), მსხვილი (2,5-3 მმ), საშუალო (2-2,5 მმ), წვრილი (1,5-2 მმ) და ძალიან წვრილი (ნაკლები 1 მმ-ზე). ბეტონისათვის ოპტიმალურია 2-3,25 მმ სისხოს მოდულის ქვიშა გამოყენება, რადგან ასეთ ქვიშას აქვს ნაკლები ხვედრითი ზედაპირი და | + | ქვიშის მარცვლების სისხოს მოდულის მიხედვით არსებობს ქვიშის სახეები: ძალიან მსხვილი (3-3,5 მმ), მსხვილი (2,5-3 მმ), საშუალო (2-2,5 მმ), წვრილი (1,5-2 მმ) და ძალიან წვრილი (ნაკლები 1 მმ-ზე). ბეტონისათვის ოპტიმალურია 2-3,25 მმ სისხოს მოდულის ქვიშა გამოყენება, რადგან ასეთ ქვიშას აქვს ნაკლები ხვედრითი ზედაპირი და [[ცემენტი]]ს ნაკლებ ხარჯს მოითხოვს. ქვიშის სიმკვრივე (მოცულობითი მასა) 1300-1500 კგ/მ<sup>3</sup>-ის ფარგლებშია და დამოკიდებულია მინერალოგიაზე, მარცვლების შედგენილობაზე, ტენიანობასა და ცარიელობაზე. ქვიშის ცარიელობა შეადგენს 35-45%-ს, ტენიანობა კი მერყეობს 0-დან 20%-მდე. |
| + | ==იხილე აგრეთვე== | ||
| + | * [[ბუნებრივი ქვიშა]] | ||
| + | * [[ბიტუმოვანი ქვიშა]] | ||
| + | * [[გამდიდრებული ქვიშა]] | ||
| + | * [[ეტალონური ქვიშა]] | ||
| + | * [[ვულკანური ქვიშა]] | ||
| + | * [[კარიერის ქვიშა]] | ||
| + | * [[კვარცის ქვიშა]] | ||
| + | * [[მდინარის ქვიშა]] | ||
| + | * [[საფორმო ქვიშა]] | ||
| + | * [[ხელოვნური ქვიშა]] | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| ხაზი 14: | ხაზი 25: | ||
[[კატეგორია:სამშენებლო მასალები]] | [[კატეგორია:სამშენებლო მასალები]] | ||
[[კატეგორია:დანალექი ქანები]] | [[კატეგორია:დანალექი ქანები]] | ||
| + | [[კატეგორია:სამშენებლო წიაღისეული]] | ||
| + | [[კატეგორია:ქვიშა]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 13:08, 28 ნოემბერი 2022 მდგომარეობით
ქვიშა, (სილა) − წვრილნამსხვრევი ფხვიერი მთის დანალექი ქანი, რომელიც შედგება კვარცის, კირქვის, დოლომიტის, მინდვრის შპატისა და ქარსის მარცვლებისაგან ზომით 0,1-3,5 მმ. შეიცავს თიხისა და მტვრის ნაწილაკებს.
ჩვეულებრივ მძიმე ბეტონში და ცემენტის მარკის დასადგენად ყველაზე მეტად იყენებენ კვარცის ქვიშას. ბუნებრივი ქვიშა იქმნება მთის ქანების დაშლა-გამოფიტვით, ხელოვნური ქვიშა კი მიიღება ქანების ან საწვავის წიდის ან სპეციალურად დამზადებული მასალების (კერამზიტი, აგლოპორიტი და სხვ.) დამსხვრევით. წარმოშობის მიხედვით გვხვდება მთის ან ხრამის, მდინარის ან ზღვის ქვიშა. პირველი ორი გამოირჩევა წახნაგოვანი ფორმითა და ხორკლიანი ზედაპირით, ხოლო ზღვის და მდინარის ქ. – მომრგვალებული ფორმითა და გლუვი ზედაპირით. მთის და ხრამის ქვიშას მეტი შეჭიდულობა აქვს ცემენტის ქვასთან, მაგრამ აქვს ბევრი მავნე მინარევი და საჭიროებს გარეცხვას. მშენებლობაში ძირითადად გამოიყენება შავი და ფერადი ქვიშა.
ბეტონის ხარისხზე დიდ გავლენას ახდენს ქვიშის გრანულომეტრული შემადგენლობა და მავნე მინერალების შემცველობა, როგორიცაა მტვრის, ლამის და თიხის ნაწილაკები, ორგანული ნივთიერებები და გოგირდოვანი შენაერთები. განსაკუთრებით მავნეა თიხის ნაწილაკები, რომლებიც გარს ეკვრის ქვიშის მარცვალს, ხელს უშლის მის შეჭიდებას ცემენტის ქვასთან და ამცირებს ბეტონის სიმტკიცეს. გარდა ამისა, ეს მინარევები ზრდიან ბეტონის წყალმოთხოვნას, რაც ასევე არასასურველია ბეტონისათვის. მინარევების შემცველობა იზომება განლექვით და არ უნდა აჭარბებდეს 3%-ს ბუნებრივ და 5%-ს ხელოვნურ ქვიშაში, მათგან თიხის რაოდენობა არ უნდა იყოს 0,15%-ზე მეტი. ზოგი მათგანი (მაგ., გოგირდის შენაერთები) იწვევს ცემენტის ქვის კოროზიას, ამიტომ ისინი 1%-ზე მეტი არ დაიშვება. ქვიშა მავნე მინარევებისაგან თავისუფლდება გარეცხვით.
ქვიშის მარცვლების სისხოს მოდულის მიხედვით არსებობს ქვიშის სახეები: ძალიან მსხვილი (3-3,5 მმ), მსხვილი (2,5-3 მმ), საშუალო (2-2,5 მმ), წვრილი (1,5-2 მმ) და ძალიან წვრილი (ნაკლები 1 მმ-ზე). ბეტონისათვის ოპტიმალურია 2-3,25 მმ სისხოს მოდულის ქვიშა გამოყენება, რადგან ასეთ ქვიშას აქვს ნაკლები ხვედრითი ზედაპირი და ცემენტის ნაკლებ ხარჯს მოითხოვს. ქვიშის სიმკვრივე (მოცულობითი მასა) 1300-1500 კგ/მ3-ის ფარგლებშია და დამოკიდებულია მინერალოგიაზე, მარცვლების შედგენილობაზე, ტენიანობასა და ცარიელობაზე. ქვიშის ცარიელობა შეადგენს 35-45%-ს, ტენიანობა კი მერყეობს 0-დან 20%-მდე.
[რედაქტირება] იხილე აგრეთვე
- ბუნებრივი ქვიშა
- ბიტუმოვანი ქვიშა
- გამდიდრებული ქვიშა
- ეტალონური ქვიშა
- ვულკანური ქვიშა
- კარიერის ქვიშა
- კვარცის ქვიშა
- მდინარის ქვიშა
- საფორმო ქვიშა
- ხელოვნური ქვიშა
