ბეთლემის საყდარი
(ახალი გვერდი: '''ბეთლემის საყდარი''' – უწინ გერგეტის უდაბნოში ყოფილა ერთი გა...) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის 6 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''ბეთლემის საყდარი''' – უწინ გერგეტის უდაბნოში ყოფილა ერთი განთქმული მონადირე და ღვთისმოყვარე [[ბერი]], სახელად მამუკა. ერთ ღამეს მამუკას ძილში გამოეცხადა სპეტაკი სამოსელით მოსილი, მზესავით ელვარე ჭაბუკი. მამუკამ თვალი ვერ გაუსწორა უცნობს, მან კი ანგელოზური ტკბილი ხმით უთხრა: ნუ გეშინია, მამუკავ, მე ვარ ბეთლემის წმიდა გიორგი. შენი ღვთისმოსაობა ღირსადა გხდის იხილო ჩემი საბრძანებელი მყინვარზეო. წაიყოლე ერთი ვინმე, ვისაც შენ მოისურვებ, თან [[საკიდელი]] წაიღე და წადიო... | + | '''ბეთლემის საყდარი''' – უწინ გერგეტის უდაბნოში ყოფილა ერთი განთქმული მონადირე და ღვთისმოყვარე [[ბერი]], სახელად მამუკა. ერთ ღამეს მამუკას ძილში გამოეცხადა სპეტაკი სამოსელით მოსილი, მზესავით ელვარე ჭაბუკი. მამუკამ თვალი ვერ გაუსწორა უცნობს, მან კი [[ანგელოზი|ანგელოზური]] ტკბილი ხმით უთხრა: ნუ გეშინია, მამუკავ, მე ვარ ბეთლემის [[წმინდა გიორგი|წმიდა გიორგი]]. შენი ღვთისმოსაობა ღირსადა გხდის იხილო ჩემი საბრძანებელი მყინვარზეო. წაიყოლე ერთი ვინმე, ვისაც შენ მოისურვებ, თან [[საკიდელი]] წაიღე და წადიო... |
| − | ვიდრე გზას გაუდგებოდა, მამუკა სამების [[ეკლესია]] | + | ვიდრე გზას გაუდგებოდა, მამუკა სამების [[ეკლესია|ეკლესიაში]] ავიდა სალოცავად და განსაწმედად. იქ მარხულობდა, ყოველდღე რძეში განიბანებოდა და ლოცულობდა. ბოლოს, შვიდი დღე და შვიდი ღამე რომ შეასრულა, დილაადრიანად, მზის ამოსვლამდე გაუდგა გზას. თან თავისი ძმისწული, თვრამეტი წლის ყმაწვილი წაიყოლა. მესამე დღეს მიადგნენ ერთ ისეთ ყინულიან კლდეს, რომელზეც თუ ჩაფრინდებოდა კაცი, თორემ ჩასვლით ვერ ჩავიდოდა. მამუკამ საკიდლის ერთი ბოლო თავის ძმისწულს მისცა ხელში, მეორეს თავად მოეჭიდა და დაიწყო ჩასვლა. უკვე ძირს იყო ჩასული, რომ ყმაწვილს ხელიდან გაუსხლტა საკიდლის ბოლო და მამუკას თან ჩაჰყვა საკიდელი და უკან ამოსვლის იმედიც გადაუწყდა. მამუკამ ანუგეშა სასოწარკვეთილი ძმისწული: ალბათ ასეთია წმიდა გიორგის ნება, რომ უკან აღარ ამოვიდეო. ნუ სტირი, მანდ მომიცადე, სანამ მოვბრუნდებიო. |
ორი დღე და ორი ღამე ელოდა ძმისწული ბიძას. მესამე დღეს გამოჩნდა მამუკა და ეს უამბო ყმაწვილს: | ორი დღე და ორი ღამე ელოდა ძმისწული ბიძას. მესამე დღეს გამოჩნდა მამუკა და ეს უამბო ყმაწვილს: | ||
| − | ვიხილე ბეთლემის საყდარი, შეგეწიოს იმისი მადლი. იმაზე მშვენიერი და გასაოცარი სიზმარშიც არაფერი მინახავს. საყდარი ერთ უშველებელ, თივის ბულულასავით მომრგვალებულ, სულ მთლად ლუსკუმ ყინულის მთაზე დგას. მთისძირიდან წვერამდე შიგ ყინულში გამოკვეთილი კიბე აუყვება. ვახსენე ღმერთი, ხევის [[ანგელოზი|ანგელოზები]], წმიდა გიორგი, გადავიწერე პირჯვარი და შევუდექი კიბეს. კიბე რომ ავათავე, თვალწინ უფრო გასაოცარი სანახაობა წარმომიდგა: მთის წვერი საგანგებოდ გადაჭრილს ჰგავდა. [[კალო]]სავით მრგვალი და ხელისგულივით მოსწორებული ვაკე ისე ლაპლაპებდა მზეზე, რომ გაყინული ტბა გეგონებოდა. მოვავლე ირგვლივ თვალი და დავინახე მთელი ცისკიდური – ზღვა და ხმელეთი. ჩავიხედე ძირს ყინულის სარკეში და დავინახე ქვესკნელი. ამ ყინულის კალოზე დგას ბეთლემის ეკლესია – წმიდა გიორგის საბრძანებელი. აქედან გადმოჰყურებს ის ჩვენ ცოდვილ ქვეყანას. | + | ვიხილე ბეთლემის საყდარი, შეგეწიოს იმისი მადლი. იმაზე მშვენიერი და გასაოცარი სიზმარშიც არაფერი მინახავს. საყდარი ერთ უშველებელ, თივის ბულულასავით მომრგვალებულ, სულ მთლად ლუსკუმ ყინულის მთაზე დგას. მთისძირიდან წვერამდე შიგ ყინულში გამოკვეთილი [[ბეთლემის კიბე|კიბე]] აუყვება. ვახსენე ღმერთი, ხევის [[ანგელოზი|ანგელოზები]], წმიდა გიორგი, გადავიწერე [[პირჯვარი]] და შევუდექი კიბეს. კიბე რომ ავათავე, თვალწინ უფრო გასაოცარი სანახაობა წარმომიდგა: მთის წვერი საგანგებოდ გადაჭრილს ჰგავდა. [[კალო]]სავით მრგვალი და ხელისგულივით მოსწორებული ვაკე ისე ლაპლაპებდა მზეზე, რომ გაყინული ტბა გეგონებოდა. მოვავლე ირგვლივ თვალი და დავინახე მთელი ცისკიდური – ზღვა და ხმელეთი. ჩავიხედე ძირს ყინულის სარკეში და დავინახე ქვესკნელი. ამ ყინულის კალოზე დგას ბეთლემის ეკლესია – წმიდა გიორგის საბრძანებელი. აქედან გადმოჰყურებს ის ჩვენ ცოდვილ ქვეყანას. |
| − | შევედი საყდარში და ისე გავოგნდი სანახავისგან, რომ კარგა ხანს ნაბიჯი ვერ გადავდგი წინ. ეკლესიას [[გუმბათი]] ვარსკვლავებისა აქვს, იატაკი სულ თვალ-მარგალიტით არის მოჭედილი. შუაგულ იატაკზე ოქროს [[აკვანი]] დგას, ისიც პატიოსანი ქვებით მოოჭვილი, ზედ მტრედი აზის და არწევს. საკურთხეველში ერთი საკვირველება ვნახე, მაგრამ ნება არა მაქვს გამხელისა... ახლა კი, შინ წადი, შვილო, და, აი, თუ გსურს ოდესმე შენც ეღირსო იმის ხილვას, რაც მე ვიხილე, | + | შევედი საყდარში და ისე გავოგნდი სანახავისგან, რომ კარგა ხანს ნაბიჯი ვერ გადავდგი წინ. [[ეკლესია|ეკლესიას]] [[გუმბათი]] ვარსკვლავებისა აქვს, იატაკი სულ თვალ-მარგალიტით არის მოჭედილი. შუაგულ იატაკზე ოქროს [[აკვანი]] დგას, ისიც პატიოსანი ქვებით მოოჭვილი, ზედ მტრედი აზის და არწევს. საკურთხეველში ერთი საკვირველება ვნახე, მაგრამ ნება არა მაქვს გამხელისა... ახლა კი, შინ წადი, შვილო, და, აი, თუ გსურს ოდესმე შენც ეღირსო იმის ხილვას, რაც მე ვიხილე, [[ცოდვა]]ს ნურასოდეს ჩაიდენ და, რაც მე ახლა გიამბე, იმასაც ნურავის ეტყვი. |
გაბრუნდა ყმაწვილი უკან. სოფელში მისვლისას გულმა არ მოუთმინა და ყველაფერი უამბო დედ-მამას, და იმწამსვე დამუნჯდა. | გაბრუნდა ყმაწვილი უკან. სოფელში მისვლისას გულმა არ მოუთმინა და ყველაფერი უამბო დედ-მამას, და იმწამსვე დამუნჯდა. | ||
| ხაზი 17: | ხაზი 17: | ||
== წყარო == | == წყარო == | ||
[[მითოლოგიური ენციკლოპედია ყმაწვილთათვის]] | [[მითოლოგიური ენციკლოპედია ყმაწვილთათვის]] | ||
| − | + | [[კატეგორია:თქმულებები]] | |
| − | + | [[კატეგორია:ქართული თქმულებები]] | |
| − | [[კატეგორია: | + | [[კატეგორია:თქმულებები წმინდა გიორგიზე]] |
| − | [[კატეგორია:ქართული | + | |
მიმდინარე ცვლილება 01:47, 29 იანვარი 2023 მდგომარეობით
ბეთლემის საყდარი – უწინ გერგეტის უდაბნოში ყოფილა ერთი განთქმული მონადირე და ღვთისმოყვარე ბერი, სახელად მამუკა. ერთ ღამეს მამუკას ძილში გამოეცხადა სპეტაკი სამოსელით მოსილი, მზესავით ელვარე ჭაბუკი. მამუკამ თვალი ვერ გაუსწორა უცნობს, მან კი ანგელოზური ტკბილი ხმით უთხრა: ნუ გეშინია, მამუკავ, მე ვარ ბეთლემის წმიდა გიორგი. შენი ღვთისმოსაობა ღირსადა გხდის იხილო ჩემი საბრძანებელი მყინვარზეო. წაიყოლე ერთი ვინმე, ვისაც შენ მოისურვებ, თან საკიდელი წაიღე და წადიო...
ვიდრე გზას გაუდგებოდა, მამუკა სამების ეკლესიაში ავიდა სალოცავად და განსაწმედად. იქ მარხულობდა, ყოველდღე რძეში განიბანებოდა და ლოცულობდა. ბოლოს, შვიდი დღე და შვიდი ღამე რომ შეასრულა, დილაადრიანად, მზის ამოსვლამდე გაუდგა გზას. თან თავისი ძმისწული, თვრამეტი წლის ყმაწვილი წაიყოლა. მესამე დღეს მიადგნენ ერთ ისეთ ყინულიან კლდეს, რომელზეც თუ ჩაფრინდებოდა კაცი, თორემ ჩასვლით ვერ ჩავიდოდა. მამუკამ საკიდლის ერთი ბოლო თავის ძმისწულს მისცა ხელში, მეორეს თავად მოეჭიდა და დაიწყო ჩასვლა. უკვე ძირს იყო ჩასული, რომ ყმაწვილს ხელიდან გაუსხლტა საკიდლის ბოლო და მამუკას თან ჩაჰყვა საკიდელი და უკან ამოსვლის იმედიც გადაუწყდა. მამუკამ ანუგეშა სასოწარკვეთილი ძმისწული: ალბათ ასეთია წმიდა გიორგის ნება, რომ უკან აღარ ამოვიდეო. ნუ სტირი, მანდ მომიცადე, სანამ მოვბრუნდებიო.
ორი დღე და ორი ღამე ელოდა ძმისწული ბიძას. მესამე დღეს გამოჩნდა მამუკა და ეს უამბო ყმაწვილს:
ვიხილე ბეთლემის საყდარი, შეგეწიოს იმისი მადლი. იმაზე მშვენიერი და გასაოცარი სიზმარშიც არაფერი მინახავს. საყდარი ერთ უშველებელ, თივის ბულულასავით მომრგვალებულ, სულ მთლად ლუსკუმ ყინულის მთაზე დგას. მთისძირიდან წვერამდე შიგ ყინულში გამოკვეთილი კიბე აუყვება. ვახსენე ღმერთი, ხევის ანგელოზები, წმიდა გიორგი, გადავიწერე პირჯვარი და შევუდექი კიბეს. კიბე რომ ავათავე, თვალწინ უფრო გასაოცარი სანახაობა წარმომიდგა: მთის წვერი საგანგებოდ გადაჭრილს ჰგავდა. კალოსავით მრგვალი და ხელისგულივით მოსწორებული ვაკე ისე ლაპლაპებდა მზეზე, რომ გაყინული ტბა გეგონებოდა. მოვავლე ირგვლივ თვალი და დავინახე მთელი ცისკიდური – ზღვა და ხმელეთი. ჩავიხედე ძირს ყინულის სარკეში და დავინახე ქვესკნელი. ამ ყინულის კალოზე დგას ბეთლემის ეკლესია – წმიდა გიორგის საბრძანებელი. აქედან გადმოჰყურებს ის ჩვენ ცოდვილ ქვეყანას.
შევედი საყდარში და ისე გავოგნდი სანახავისგან, რომ კარგა ხანს ნაბიჯი ვერ გადავდგი წინ. ეკლესიას გუმბათი ვარსკვლავებისა აქვს, იატაკი სულ თვალ-მარგალიტით არის მოჭედილი. შუაგულ იატაკზე ოქროს აკვანი დგას, ისიც პატიოსანი ქვებით მოოჭვილი, ზედ მტრედი აზის და არწევს. საკურთხეველში ერთი საკვირველება ვნახე, მაგრამ ნება არა მაქვს გამხელისა... ახლა კი, შინ წადი, შვილო, და, აი, თუ გსურს ოდესმე შენც ეღირსო იმის ხილვას, რაც მე ვიხილე, ცოდვას ნურასოდეს ჩაიდენ და, რაც მე ახლა გიამბე, იმასაც ნურავის ეტყვი.
გაბრუნდა ყმაწვილი უკან. სოფელში მისვლისას გულმა არ მოუთმინა და ყველაფერი უამბო დედ-მამას, და იმწამსვე დამუნჯდა.
