ვარაზ-ბაქარი მირდატის ძე
Labashidze (განხილვა | წვლილი) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''ვარაზ-ბაქარი''' - ოცდამეშვიდე მეფე ფარნავაზის შემდეგ. ვარაზ-ბაქარი მეფობდა 379-394 წ.წ. ეს მეფე „[[ქართლის ცხოვრება|ქართლის ცხოვრების]]“ მიხედვით უზნეო მეფე იყო, „არა-სადა აღაშენა [[ეკლესია]] და არცა ჰმატა აღშენებულსა და ყოვლითა იქცეოდა უშჯულოდ“ („ქ. ცხ.“ ტ. I., გვ. 105). ვარაზ-ბაქარს ორი ცოლი ჰყავდა. ორივე მირიან მეფის შვილიშვილის შვილები იყვნენ: ერთი რევის შვილიშვილი იყო, რომლისგანაც შეეძინა პეტრე-იბერი, შემდეგ კიდევ ორი ვაჟი მირდატი და თრდატი. მეორე ცოლი იყო მირიან მეფის ასულის შვილიშვილი პეროზ მეფისაგან. მისგან ვარაზ-ბაქარს ჰყავდა ერთადერთი ვაჟი - ფარსმანი. | + | '''ვარაზ-ბაქარი''' - ოცდამეშვიდე მეფე ფარნავაზის შემდეგ. ვარაზ-ბაქარი მეფობდა 379-394 წ.წ. ეს მეფე „[[ქართლის ცხოვრება|ქართლის ცხოვრების]]“ მიხედვით უზნეო მეფე იყო, „არა-სადა აღაშენა [[ეკლესია]] და არცა ჰმატა აღშენებულსა და ყოვლითა იქცეოდა უშჯულოდ“ („ქ. ცხ.“ ტ. I., გვ. 105). ვარაზ-ბაქარს ორი ცოლი ჰყავდა. ორივე [[მირიან მეფე|მირიან მეფის]] შვილიშვილის შვილები იყვნენ: ერთი რევის შვილიშვილი იყო, რომლისგანაც შეეძინა პეტრე-იბერი, შემდეგ კიდევ ორი ვაჟი [[მირდატ ბაქარის ძე|მირდატი]] და თრდატი. მეორე ცოლი იყო მირიან მეფის ასულის შვილიშვილი პეროზ მეფისაგან. მისგან ვარაზ-ბაქარს ჰყავდა ერთადერთი ვაჟი - ფარსმანი. |
| − | ვარაზ-ბაქარის ერთ-ერთმა ეპისკოპოსმა ავდიმ სპარსეთში გადაწვა ცეცხლთაყვანისმცემელთა ტაძარი, რის გამოც სპარსელები აუჯანყდნენ ქართველებს. სპარსეთი დიდი ჯარით შემოვიდა საქართველოში, დაარბია თბილისი და ააგო შურისციხე ანუ ნარიყალა. ვარაზ-ბაქარმა სპარსელების შიშით ჯვარ-ხატები გადამალა და თვითონ მთაში გაიხიზნა. ამ სიტუაციით ისარგებლა საბერძნეთმა და საქართველოს წაართვა ჯავახეთი და კლარჯეთი. ბოლოს ვარაზ-ბაქარმა თავს იდო სპარსეთის უზარმაზარი ხარკის გადახდა, სპარსეთს დაუთმო რანი და მოვაკნი და მხოლოდ ამის შემდეგ დატოვა საქართველო სპარსეთმა, ნარიყალა კი ვარაზ-ბაქარს გადასცა. | + | ვარაზ-ბაქარის ერთ-ერთმა [[ეპისკოპოსი|ეპისკოპოსმა]] ავდიმ სპარსეთში გადაწვა ცეცხლთაყვანისმცემელთა ტაძარი, რის გამოც სპარსელები აუჯანყდნენ [[ქართველები|ქართველებს]]. სპარსეთი დიდი [[ჯარი|ჯარით]] შემოვიდა [[საქართველო|საქართველოში]], დაარბია [[თბილისი]] და ააგო შურისციხე ანუ ნარიყალა. ვარაზ-ბაქარმა სპარსელების შიშით ჯვარ-ხატები გადამალა და თვითონ მთაში გაიხიზნა. ამ სიტუაციით ისარგებლა [[საბერძნეთი|საბერძნეთმა]] და საქართველოს წაართვა ჯავახეთი და კლარჯეთი. ბოლოს ვარაზ-ბაქარმა თავს იდო სპარსეთის უზარმაზარი ხარკის გადახდა, სპარსეთს დაუთმო რანი და მოვაკნი და მხოლოდ ამის შემდეგ დატოვა საქართველო სპარსეთმა, ნარიყალა კი ვარაზ-ბაქარს გადასცა. |
| − | ამ არეულობაში მოკვდა ვარაზ-ბაქარი და რადგანაც შვილები მცირეწლოვანები ჰყავდა, გამეფდა მისი სიმამრი თრდატი, რევ მეფის შვილი. | + | ამ არეულობაში მოკვდა ვარაზ-ბაქარი და რადგანაც შვილები მცირეწლოვანები ჰყავდა, გამეფდა მისი სიმამრი [[თრდატი]], რევ მეფის შვილი. |
| ხაზი 12: | ხაზი 12: | ||
| − | + | ||
[[კატეგორია:საქართველოს ისტორია]] | [[კატეგორია:საქართველოს ისტორია]] | ||
| − | [[კატეგორია: | + | [[კატეგორია:ქართლის მეფეები]] |
11:44, 20 მარტი 2018-ის ვერსია
ვარაზ-ბაქარი - ოცდამეშვიდე მეფე ფარნავაზის შემდეგ. ვარაზ-ბაქარი მეფობდა 379-394 წ.წ. ეს მეფე „ქართლის ცხოვრების“ მიხედვით უზნეო მეფე იყო, „არა-სადა აღაშენა ეკლესია და არცა ჰმატა აღშენებულსა და ყოვლითა იქცეოდა უშჯულოდ“ („ქ. ცხ.“ ტ. I., გვ. 105). ვარაზ-ბაქარს ორი ცოლი ჰყავდა. ორივე მირიან მეფის შვილიშვილის შვილები იყვნენ: ერთი რევის შვილიშვილი იყო, რომლისგანაც შეეძინა პეტრე-იბერი, შემდეგ კიდევ ორი ვაჟი მირდატი და თრდატი. მეორე ცოლი იყო მირიან მეფის ასულის შვილიშვილი პეროზ მეფისაგან. მისგან ვარაზ-ბაქარს ჰყავდა ერთადერთი ვაჟი - ფარსმანი.
ვარაზ-ბაქარის ერთ-ერთმა ეპისკოპოსმა ავდიმ სპარსეთში გადაწვა ცეცხლთაყვანისმცემელთა ტაძარი, რის გამოც სპარსელები აუჯანყდნენ ქართველებს. სპარსეთი დიდი ჯარით შემოვიდა საქართველოში, დაარბია თბილისი და ააგო შურისციხე ანუ ნარიყალა. ვარაზ-ბაქარმა სპარსელების შიშით ჯვარ-ხატები გადამალა და თვითონ მთაში გაიხიზნა. ამ სიტუაციით ისარგებლა საბერძნეთმა და საქართველოს წაართვა ჯავახეთი და კლარჯეთი. ბოლოს ვარაზ-ბაქარმა თავს იდო სპარსეთის უზარმაზარი ხარკის გადახდა, სპარსეთს დაუთმო რანი და მოვაკნი და მხოლოდ ამის შემდეგ დატოვა საქართველო სპარსეთმა, ნარიყალა კი ვარაზ-ბაქარს გადასცა.
ამ არეულობაში მოკვდა ვარაზ-ბაქარი და რადგანაც შვილები მცირეწლოვანები ჰყავდა, გამეფდა მისი სიმამრი თრდატი, რევ მეფის შვილი.
წყარო
ბარბაქაძე ლია. ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის; თბილისი, 2013 წ.
